زیستن در لحظه
ناممکن است اگر نتوانی
فراچنگ آوری
ثانیه های گریزپا را
«اول شخص مفرد» هشت داستان جداگانه است که هفت راوی ناشناس دارد و فقط یک نفرشان نام دارد، هاروکی موراکامی. راویان میان سالی که علایق مشترکی از جمله موسیقی جزو بیسبال با نویسنده دارند. موراکامی خواننده را با خود به هزارتوی پر پیچ و خم رئالیسم جادویی می برد، مرز بین واقعیت و رؤیا را در می نوردد و داستان های رئالیستی را با داستان های سوررئالیستی درهم می آمیزد.
پرنده گفت: «مرگ همیشه مثل اجل معلق سر می رسد؛ و درعین حال سر وقت و با حوصله کارش را انجام می دهد؛ مانند عبارات زیبایی که به ذهنت خطور می کند. به آنی بند است، اما آنی ابدی. به گسترۀ کرانۀ شرقی تا کرانۀ غربی، و تا بی کرانگی شاید. در این ساحت مفهوم زمان گم می شود. از این منظر ممکن است قبل از اینکه به پایان عمرت برسی، مرده باشی و مرگ حقیقی، زمان اضمحلال و فروپاشی است؛ لحظه ای که باقیمانده وجودت نیز به ناگاه و به تمامی محو می شود و به عدم بازمی گردد؛ و این بیان حال من بود.»