نظریه یک ساختار زبانی است که صورتی از تجربه انتزاع شده است. بااین وجود تئاتر و ادبیات نمایشی و نظریه را نمی توان مستقل از یکدیگر آنالیز کرد؛ زیرا چگونگی درک و استفاده از مفهوم مدرن ادبیات و هنر ارتباط زیادی با روش های نظریه پردازی هنر و ادبیات دارند. ادبیات نمایشی و تئاتر اساساً فعالیت­ هایی هستند که به وسیله نظریه فهمیده می شوند. تحلیل های نظری در خصوص ادبیات نمایشی صرفاً توصیف اصول کلی این نوع فعالیت نیست؛ بلکه از گفتمان های وابسته دیگر، مانند فلسفه یا نظریه های اجتماعی و ادبی، استفاده می نماید و در این بین جهت گیری هایش هم بعضاً متأثر از نظریه ها و پارادایم های مسلط دوران خودش است.