در این دو رویکرد متفاوت به زن و زمین، آیین یهود، همه موجودیت و تداوم حیات خود را وابسته به زن و زمین می‌دانست. از این جهت تلاش داشت تا مالکیت و سلطه خویش را بر آن حفظ کند. دومی یعنی مسیحیت که حیات خود را به ملکوت آسمان می‌دانست، به ترک زن و زمین، و روی آوردن به آسمان و ملکوت دل بست؛ اما به نظر می‌رسد در قرآن راه میانه‌ای انتخاب شده است. راهی که نه یک سره زمینی و مادی است و نه حلق آویز آسمان و ملکوت. در عین حال، گه گاه مضامینی در انجیل‌ها دیده می‌شود که زمین را و زن را بسی ارج نهاده است و برای زمین همان چیزی را طلب می‌کند که در ملکوت آسمان وجود دارد. حتی گاهی ملکوت آسمان را گنجی مخفی شده در زمین شمرده است. در عین حال وجه غالب این است که آن چه در فرجام صورت خواهد گرفت، انهدام جسم و باقی ماندن روح است. یعنی به هر حال، هویت هر کس همراه با روح آن فرد به ملکوت پرواز خواهدکرد و جسم همچون قفسی شکسته و متروک بر جای خواهد ماند…