کتاب «کُرد در سفرنامه‌ها»، سعی دارد کُردهای ایران را در بازة زمانی مشخصی (از صفوی تا پایان پهلوی) بر مبنای سفرنامه‌نویسان داخلی و خارجی؛ از دیدگاه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مورد مطالعه قرار دهد؛ تا از طریق واکاوی نوشته‌های سیاحان، نکات و ناگفته‌هایی را که از دید مورّخان پنهان مانده، روشن سازد. نظر به این‌که در منابع تاریخی عموماً به شاهان و حاکمان و خاندان‌ها پرداخته شده؛ لذا با بهره‌گرفتن از سفرنامه‌ها که غالباً اساسشان بر مشاهدة مستقیم مردم است، می‌توان این کمبود را جبران کرد و از آن‌ها به عنوان منابع مکمل (تکمیلی) در مطالعات کمک گرفت.
هدف کتاب حاضر، بازبینی و بررسی مطالب مرتبط با کُردهای ایران بر اساس گزارش‌های سیاحانی است که از مناطق کردنشین بازدید و دربارهٔ کُردها ملاحظاتی داشته‌اند، تا با طبقه‌بندی موضوعات مطرح در سفرنامه‌ها، شناختی از این مجرا در خصوص کُردها، برای خوانندگان و محققان فراهم آید.