زندگی دیگری جز نوشتن ندارم. هستی‌ام در کتاب‌هایم است…

روبر پنژه زمانی پا به عرصه رمان‌نویسی گذاشت که به گفته ناتالی ساروت «عصر بدگمانی» بود. عصر بدگمانی خواننده و نویسنده به شخصیت‌های داستانی رمان‌های کلاسیک، به زمان خطی، به پیرنگی که سرگذشت این شخصیت‌ها را به هم گره می‌زند. تمام آن چیزهایی که باعث می‌شد رمان برشی واقعی از زندگی باشد و باورکردنی، حالا تصویر ساختگی و بی‌جانی را نقش می‌کرد که خواننده را پس می‌زد. واقعیت برای خواننده و نویسنده هر دو تغییر کرده بود.

پنژه به‌شدت به موسیقی کلام اهمیت می‌دهد، به ریتم و از همه مهم تر به لحن مفهوم موردنظر او از لحن البته پیچیده‌تر از آن مفهوم متداولی است که همه در ذهن داریم؛ یعنی لحن مؤدبانه، لحن آرام، لحن عصبی و… لحن مدّنظر او ترکیبی است، لحنی خاص که قادر است ذهنیت راوی را منتقل کند و درنهایت فضای کلی رمان را بسازد. او در مؤخره این کتاب می‌نویسد:

«لحن همیشگلی ما، لحنی که برای مثال آدم با خودش حرف می‌زند یا با نزدیکانش، نوعی ترکیب است از لحن‌های گوناگون؛ لحنی که به ارث برده، لحن کتاب‌ها، لحن‌هایی که از زمان کودکی ضبط کرده‌ایم. چقدر جالب‌تر است تحلیل‌کردن اجزای تشکیل‌دهنده لحن طبیعی آدم‌ها و با هریک از آنها کتابی نوشتن.»

فلسفه بر دو نوع است: یکی از مسیرهای پاخورده سنت فلسفی و اندیشمندان بزرگ می گذرد و دیگری فلسفه ای که رهپویانش از راه های رفته بیرون می روند، وارد قلمرو بکرتری می شوند و رویکرد فلسفی را برای موضوعات تازه ای به کار می بندند. این کتاب، در گروه دوم جای می گیرد، چون هیچ یک از شاخه های فلسفه تا کنون دیزاین را در کانون توجه خود قرار نداده است. امروزه دیزاین از چنان رواج و وجهه ای برخوردار است که بی توجهی فلسفه به آن نادیده نمی ماند. در واقع، در میان حرف و حدیث های متاخر درباره پایان هنر می توان گفت که امروزه دیزاین از نظر اهمیت فرهنگی بر هنر سایه انداخته است و…

شارل دو منتسکیو (1689 – 1755) در خانواده‌ای ثروتمند در شهر بردوی فرانسه زندگی می‌کرد و تا چهل‌سالگی به‌عنوان حقوق‌دان به‌کار مشغول بود. او که در طول فعالیت حرفه‌ای خود به سمت‌های دادستان و قاضی کل هم رسید، در حدود چهل‌سالگی مشاغل رسمی خود را رها کرد تا به تحقیق و پژوهش در فلسفه مشغول شود.
مهم‌ترین آثار او را در دو دسته می‌توان طبقه‌بندی کرد:
نخست مطالعاتی تاریخی با گرایش علمی که به روشی تجربی به رشتهٔ تحریر در آمده است و از آن جمله می‌توان به دو کتاب نامه‌های پارسی و تحقیق در علل پیشرفت و انحطاط رومیان اشاره کرد و
دستهٔ دوم مطالعاتی فلسفی دربارهٔ منشاء قانون و رابطهٔ شهروندان با دولت که به نگارش کتاب روح القوانین منجر شد.