کتاب آینده اسلام در مورد آینده همه ماست.امروزه اسلام و مسلمانان بازیگران مهمی در تاریخ جهانند. آن ها بخشی از موزاییک جوامع اروپایی و آمریکایی را تشکیل می دهند.در جهانی که اغلب ،انشقاق بین ما و آن ها را می پذیریم ، با این چالش مواجه می شویم که از تفاوت هایمان عبور کنیم(نه اینکه انکارشان کنیم)و انسان بودگی مشترک را تایید و تصدیق کنیم و بفهمیم که ما چه بخواهیم و چه نخواهیم به عنوان آفرینندگان مشترک جوامع و دنیای مان در تعامل با هم و به هم وابسته ایم.مهم ترین درسی که از سال ها تعلیم و تدریس اسلام و جوامع اسلامی آموخته ام هنوز این است که اسلام – گرچه روشن اما- سخت فهم و دیریاب است . اگر می خواهید بدانید مردم به چه چیزی ایمان و اعتقاد دارند، اگر می خواهید واقعیت زندکانی هر روزه آن ها را فراچنگ آورید، باید به قول اصطلاحات تخصصی دانشگاهی هم به متن و هم به شرایط نگاهی دقیق داشته باشید . فهمیدن مذاهب دیگران نه تنها نیازمند آگاهی از منابع مقدس آن مذاهب (متون مقدس،آیین ها ، عقاید تعصب آمیز و قوانین) بلکه نیازمند آگاهی از چیزی است که مردم واقعا به آن ایمان دارند و انجام می دهند.

طی دهه‌های گذشته تأسیس ساخت‌های سیاسی دموکراتیک به دغدغهٔ اصل متفکران بدل شده است. ولی نحوهٔ تعامل کنش‌گران اسلامی با این پدیده نوظهور چگونه بوده است؟ این کتاب الگوهای متفاوت رابطهٔ اسلام و دموکراسی را نشان می‌دهد. جان ال. اسپوزیتو و جان ا. وال معتقدند که جهان اسلام نگاه ویژه‌ای به دموکراسی دارد و می‌خواهد آن را در بستر فرهنگ اسلامی نهادینه کند. آن‌ها برحسب نتیجه از سه الگوی جنبش‌های اسلامی معاصر سخن می‌گویند که نحوهٔ تعامل اسلام و دموکراسی در هر کدام از آن‌ها متفاوت بوده است. در الگوی ایران و سودان قدرت از سوی انقلابیون تصاحب شد و نوعی از دموکراسی اسلامی تأسیس شد. در الگوی مالزی و پاکستان جنبش اسلامی از طریق مشارکت در قدرت و همکاری با رژیم مستقر به دنبال تعمیق و پیشبرد پروژهٔ دموکراتیزاسیون بود. در الگوی مصر و الجزایر هرچند اخوان‌المسلمین مصر و جبههٔ نجات اسلامی الجزایر در فرایندهای دموکراتیک به قدرت نزدیک شدند اما ساختار اقتدارگرای مستقر اجازهٔ ورود آن‌ها را به قدرت نداد. در این کتاب ماجرای جنبش‌های اسلامی در دهه‌های آخر قرن بیستم به روشی ساده تبیین شده است، به گونه‌ای که درک آن برای علاقمندان به جنبش‌های اسلامی و رابطهٔ اسلام و دموکراسی میسر باشد.