“یادداشت های روزانه نیما یوشیج”، بازیابی و بازنویسی از روی دست نوشته های نیما است که به کوشش فرزند گرانقدرش، “شراگیم یوشیج” صورت گرفته است. این یادداشت ها که نیما در آن گهگاهی به رویکردهای هنری خویش نیز اشاره کرده است، عمدتا یادداشت و شکواییه های شخصی انسانی است که با وجود حیات پربار و آفرینش ادبی خلاقانه، زندگی سرشار از تلخ کامی و مملو از رنجی را برای خود و توده ی مردم پشت سر گذاشت.
از “یادداشت های روزانه نیما یوشیج” برمی آید که هنر او در تعهد به اجتماع شکوفا شد و او همواره معتقد بود که هنر باید به محوری ترین مسائل زندگی، یعنی کار و مبارزه گره بخورد. همانطور که هنرمند زندگی اش را در راه هنر صرف می کند، هنر نیز باید معطوف زندگی باشد و این ارتباط دو طرفه، فداکاری هنرمند در قبال هنر و بالعکس است. “نیما یوشیج” این سبک از حیات را تفاوت میان زیستن و زندگی می داند؛ سبکی که در آن فرد زندگی خود را در راهی می گذارد که دیگران بتوانند با نگاه به آن، قدر زندگی خود را بدانند.
البته همانقدر که در “یادداشت های روزانه نیما یوشیج”، بر اهمیت زندگی و توجه به آن تاکید شده، اهمیت دادن وی به گذشته و نقش آن در جهان بینی نیما نیز مشهود است. وی حال را، اسیر در چنگال حواس می داند اما معتقد است که گذشته، آزادانه در حریم دل، سیر می کند و با آن سر و کار دارد. به این ترتیب می توان دید که “نیما یوشیج” به وضوح گذشته را بر حال ارجح می داند.