نویسنده: سید علی صالحی
نشر: دارینوش
توضیحات: چرا به یادت نمی آیم…
***

چرا به یاد نمی آورم!؟ به گمانم تو حرفی برای گفتن داشتی.

***

دریغا دختر! دریغا که جهان،

خلاصه خورشید، در خواب یک شبتاب است.

***

چرا به یاد نمی آورم؟ از کوچه باغ نرگس و ستاره نامی نیست،

از اشاره و تبسم و دختر،

از خواب یک بوته اسپند در انتهای پاییز،

از همان دریا که آسمان آسیمه را می دانست،

از همان دریا که بوی ستاره و حادثه می داد.

از دانستن راه مشترک بهار و بابونه

و از هر چه با من بود، و از هر چه از تو سخن می گفت،

نه، نامی نمانده است.

***

چرا به یاد نمی آورم؟ خسته از جابه جایی افعال،

خسته از ضمایر ملکی، خسته از صرف خستگی

خسته از نحو مکرر آدینه، خسته از ترنم تصمیم ها،

تنها ترا و ترانه های ترا می طلبم.

اینجا همواره همه اخبار جهان،

خلاصه خبری ساده بیش نیست:

روشنایی روز و تاریکی شب.

تاریکی شب و روشنایی روز.

چه فرقی دارد؟