فرانسیسکو سونیاگا در رمان «مسافر هواپیمای ترومن» به زندگی سیاسی و ماجرای دیوخنس اسکالانته می‌پردازد؛ مردی که داوطلب ریاست‌جمهوری ونزوئلا شد و احزاب آزادی‌خواه برای متوقف کردن واپسگرایی، بر سر انتخاب او به اجماع رسیدند. اما رخداد نامنتظره‌ای دکتر اسکالانته را از رسیدن به جایگاه ریاست‌جمهوری باز داشت و پس از آن مسیر تاریخ عوض شد و ونزوئلا دوباره به‌سمت هرج‌ومرج، دیکتاتوری و کودتاهای نظامی رفت. او استعاره‌ای است از کهن‌الگویی که می‌خواهد منجی وطن خویش شود ولی در میانۀ راه جنون امانش نمی‌دهد و به تاریکخانۀ تاریخ فرستاده می‌شود.

کتاب مالون می میرد، دومین اثر از سه گانه ی معروف ساموئل بکت است که در سال 1951 به انتشار رسید. پیرمردی در اتاقش روزهای آخر زندگی را پشت سر می گذارد. برایش غذا می آورند و تمیزش می کنند در حالی که او به انتظار مرگ نشسته است. پیرمرد در همین حالِ انتظار، برای گذران وقت، قصه هایی در ذهن خود می سازد و شخصیت های گوناگون و متفاوتی از قوه ی تخیل او می گذرند. این رمان جریان ساز با داستانی متفاوت و به یاد ماندنی، هم ردیف آثار بزرگی چون «در انتظار گودو» و یا «آخر بازی» قرار می گیرد. مالون می میرد به همراه دو رمان دیگری که این سه گانه را تکمیل می کنند، آغازگر دوران شکوفایی داستان سرایی بکت است؛ دورانی که مسائل زبانی و استفاده از روایتی غیرسنتی، در مرکز توجه این نویسنده ی جریان ساز قرار گرفت. این کتاب را می توان نقطه ای در نظر گرفت که بکت در آن، مسیر نویسندگی خود را تغییر داد.