امروزه با حصارهایی که ـ خواسته یا ناخواسته ـ در میان امت اسلامی ایجاد گردیده مسلمانان در کشورهای مختلف ساکن شده‌اند و رابطة آنان با یکدیگر، کم و یا قطع شده است.اکنون اگر بخواهیم روح وحدت را، در ابعاد مختلف فکری و اقتصادی، میان جوامع اسلامی به‌وجود آوریم و اتحادیه‌ای بین‌المللی ـ اسلامی ایجاد کنیم، که بتواند بسیج توده‌ای برضد ناسیونالیسم و مرزهای مصنوعی خودساخته راه بیندازد و زمینه گفتگو میان مذاهب اسلامی را فراهم آورد و کینه‌هایی را که استعمارگران در میان ملل اسلامی ایجاد کرد‌ه‌اند، بزداید و وحدت فکری بر جامعه بزرگ اسلامی حاکم سازد و بدین‌وسیله به سلطه اقتصادی غرب بر کشورهای اسلامی پایان دهد و با بنیة مالی قوی و وحدت فکری، موجب نشر فرهنگ غنی اسلامی در سرتاسر جهان گردند، ضروری است کشورهای اسلامی ابتدا شناختی از امکانات، موقعیت‌ها، نقاط قوت و ضعف، نقاط مشترک، آداب و رسوم، امکانات اقتصادی، نظامی و فرهنگی یکدیگر داشته باشند و آنگاه باب گفتگو میان خود را آغاز کنند. این آرزو گرچه آرزویی است بلند، اما دست‌یافتنی است.