متن اصلی «کتاب النور» یا «دفتر روشنایی» عبارت است از مجموعه روایاتی درباره بایزید بسطامی از زبان نزدیکان و مریدان او و مشایخ نامدار صوفیه. در این اثر هم با احوالات و سخنان بایزید بسطامی آشنا می‌شوید و هم اطلاعات جالبی درباره شکل‌گیری مجموعه بایزید بسطامی که در شهر بسطام، کنار مزار او واقع است، به دست می‌آورید.

جملاتی از کتاب «دفتر روشنایی»

«از بعضی خویشاوندان بایزید شنیدم که گفت از پیشینیان خویش شنیدیم که گفتند مادرش او را در محلّه‌ای به نام محله موبدان بزاد، و موبدان نیاکان او بودند. سپس به محله وافدان بازگشتند و وافد نامِ آن اعرابیی بود که ساکن آن محله بود و آن محلّه بدو منسوب است. و همان است که امروز به نام محله بویزیدان خوانده می‌شود.

در آن محلّه مسجدِ کوچکی بود که بایزید بدان رفت و آمد می‌کرد و به مسجد ابی‌الحسنان که در جوارِ او بود نمی‌رفت. گویند، و خدای داناتر است، که ازاین روی بود که چون می‌خواست بدان مسجد درآید راهش بر تازیانی بود که در پیرامون آن مسجد می‌نشستند و به احترام او بر پای می‌خاستند و این کار بر او سنگین می‌آمد. یک شب از خاطرش چنان گذشت که ای کاش آن مسجد که در آن نماز می‌گزارد فراخ‌تر از این بود و خدای در دلِ وافِد چنان افکند که انبارِ کاهی که در جوار مسجد داشت ضمیمه آن مسجد کند.»

کتاب «دفتر روشنایی» برای چه کسانی مناسب است

مخاطب این کتاب همه علاقه‌مندان به تاریخ عرفان اسلامی و شرح حال عرفا هستند.

کتاب «چشیدن طعم وقت – از میراث عرفانی ابو سعید ابو‌الخیر» با مقدمه و تصحیح دکتر شفیعی کدکنی است.

به باور شفیعی کدکنی این کتاب روایتی کهن اما نویافته از مقامات بوسعید است و نمونه ی بسیار ارزشمندی از کهن ترین اشعار عرفانی فارسی را درخود گنجانده است.

ابوسعید فضل‌الله بن احمد بن محمد بن ابراهیم مشهور به ابوسعید ابوالخیر (357-440 قمری)عارف و شاعر نامدار ایرانی تبار قرن چهارم و پنجم است.

ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقامی بسیار ممتاز و استثنایی دارد و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی یافته‌است. چندان که در بخش مهمی از شعر پارسی چهره او در کنار مولوی و خیام قرار می‌گیرد، بی آنکه خود، شعر چندانی سروده باشد. ابوسعید در تاریخ اندیشه‌های عرفانی در صدر متفکران این قلمرو پهناور در کنار حلاج، بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی قرار می گیرد. از دوران کودکی نبوغ و استعداد او بر افراد آگاه پنهان نبوده‌است. او تمام عمر خویش را در تربیت مریدانش سپری کرد. نوهٔ شیخ ابوسعید ابوالخیر، محمد منور، در سال 599 کتابی به نام اسرار التوحید دربارهٔ زندگی و احوالات شیخ نوشته‌است. ابن سینا پس از دیدار با ابوسعید گفته‌است:هر چه من می‌دانم او می‌بیند. “