سال‌هاست که من از «شطح» می‌گویم. مقصودم این نیست که شطح صوفیانه می‌گویم، بلکه از شطح می‌گویم و این واژه را برای نام سه شخصیت ساخته‌ام: شریعتی، طالقانی، حکیمی. سال‌ها می‌گذرد که در این‌جا و آن‌جا، از طریق خطابه و مقاله، از آموزه‌ها و آرمان‌های این سه مرزبان اسلام و پاسدار کرامت انسان یاد می‌کنم . البته من تذکره‌نویس و حکایت‌نویس نیستم و به دانش تراجم و رجال چندان علاقه‌ای ندارم و سودداری آن ندام تا اعیان الشیعه بنویسم. به این سه شخصیت نیز از باب تراجم‌نویسی نمی‌پردازد، بلکه می‌خواهم فریادهای آنان را فریاد کشم و دردهایشان را در جان بی‌دردان زنده کنم و ایمانشان به انسان را مطمح نظر انسان‌ها قرار دهم و رسالت‌هایشان را به رساله‌ها بکشانم و حماسه‌هایشان را حماسه‌سرایی کنم.

جمعیت دنیا هر روز بیشتر میشود اما دنیا هر روز کوچک تر.وسایل ارتباط جمعی،دنیا را به یک دهکده تبدیل کرده است؛دهکده ای جهانی با میلیارد ها شهروند،در گذشته،مردم یک کشور،بلکه یک شهر،چندان از یکدیگر اطلاع نداشتند که اکنون مردم دنیا از وضع هم مطلعند…