از یک‌سو، مسجّل شدنِ مسیری که به جهانی‌شدنِ اقتصاد ‌انجامید و از سوی دیگر، فروپاشیِ بلوک شرق در پایان دهۀ 1980، به تکاپویی برای شناسایی ساختارهای نهادیِ متفاوتی دامن زد که ضامن تکثرِ اقتصاد سیاسیِ سرمایه‌‌داری پیشرفته بودند. کتابِ حاضر هم حاصل این تکاپو است و هم متنی است انتقادی‌ ناظر بر تعجیل در ارائۀ الگوی یکّه‌ای از اقتصاد سرمایه‌داری ‌به کشورهای اروپای شرقی. الگویی که یکّه بودنِ خود را از ادعای پایان تاریخ استنتاج می‌کرد. با بررسی تأثیرات جهانی شدن اقتصاد بر کشورهای توسعه‌یافته، نویسندگان این کتاب نشان می‌دهند که آنچه با آن مواجه هستیم، نه پایانِ تاریخ که بازگشتِ از آن و رجوع به شرایطی است که در دوران‌های اولیۀ سربرآوردنِ نظام سرمایه‌داری در جهان غرب حاکم شد؛ یعنی بیکاری‌های گسترده و مزمن، پوشش‌های رفاهی محدود و متزلزل، ناپایداریِ اشتغال و غیره که همگی ویژگی‌های این نظام در آغاز تولد و همچنین در دوران سخت بلوغش بودند. حاصل کار، سست‌ شدنِ بنیان‌های اجتماعی است در این کشورها و محدود شدنِ چشم‌اندازِ تبیین سیاست‌هایی دموکراتیک که همچنان به امکان مداخله در مقیاس دولت‌ملت وابسته است