مطالعه سیر تحول نهاد زندان پیوندی را میان دو علم جامعه شناسی و تاریخ ممکن می کند. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا با نگاهی تبارشناسانه به تاریخچه این نهاد در ایران، از قلعه و بندی خانه تا انبار و محبس، گسست های میان زندان مدرن و پیشامدرن برجسته شود. در همین حال، صورت بندی کنش ها در بستر ساختار زندان با توجه به نظریه ساخت یابی آنتونی گیدنز مورد تحلیل قرار گرفته است. کتاب پیش رو تحولات زندان های ایران را، در دوره مشروطه و پهلوی اول، با مرور مجموعه متنوعی از منابع ادبی، اسناد رسمی دولتی، تاریخ شفاهی و … برمی رسد، اما می کوشد نگاه انتقادی خود را نیز در این میانه حفظ کند.