فتحعلی‌شاه قاجار به شعر و شاعری علاقه‌ای وافر داشت و خود شعر می‌سرود و تخلص شعری‌اش «خاقان» بود. از انواع سروده‌های او مراثی مذهبی به‌ویژه اشعاری که به سبک دوازده بند محتشم کاشانی در بیان مصیبت عاشورا سروده از همه معروف‌تر است. بعد از مراثی، دلنشین‌ترین اشعار فتحعلی‌شاه را غزلیاتش تشکیل می‌دهد که به پیروی از حافظ و سعدی سروده شده است.
محیط آرام و مناسبی که در زمان حکومت فتحعلی‌شاه در جامعهٔ ادبی ایران به‌وجود آمد و سخن‌دوستی و سخن‌پروری‌ای که وی از خود نشان داد موجب ترویج و تکمیل جنبش بازگشت ادبی که پیش از وی آغاز شده بود گردید و با تشکیل انجمنی از شاعران و گویندگان در دربار تحت عنوان «انجمن خاقان» بار دیگر شعر و ادب فارسی که بر اثر حملهٔ مغول و بی‌توجهی پادشاهان صفویه دچار رکود و عقب افتادگی شده بود، جان تازه‌ای گرفت و شعرا و نویسندگان بزرگی ظهور کردند و آثار قابل توجهی از خود برجای گذاشتند.
امید است کتاب حاضر که حاصل تحقیق و پژوهش چندین سالهٔ مؤلف و شامل کامل‌ترین مجموعه اشعار فتحعلی‌شاه قاجار است مورد توجه علاقه‌مندان شعر و ادب فارسی قرار گیرد.