دنیل چیچیک در این اثر ادبی، بی‌مقدمه خوانندگان را به سفری از عمیق‌ترین دره‌ها تا درخشان‌ترین ارتفاعات ذهن انسان می‌برد. او به پیروی از سنت بزرگ گفت‌وگوهای افلاطونی به پرسش‌های مهمی که از هنگام طلوع فلسفه تا به امروز ذهن بشر را تسخیر کرده‌اند، می‌پردازد: محدودبودن فرصت زندگی انسان، مبارزه و تقابل فرد با همرنگی و همراهی با اکثریت، روابط بین‌نسلی و محدوده  ادراک انسان.

هریک از گفت‌وگوهای این کتاب میان خود جوان و خود بالغ و آگاه‌تر نویسنده، با پرسشی تأمل‌برانگیز خطاب به خواننده به پایان می‌رسد.

گلدانی آواز برایم بیاور
در این هراس
لباس زمستان از یادت نرود
بی تو تمام سرما را
باید برقصم
تا گرم شوم.

کتاب «گلهای رنج» یک مجموعه شعر فرانسوی از شارل بودلر است.

کتاب «گلهای رنج» تقریبا گزیده ای از همه شعرهای بودلر است که از سال 1840 شروع شد و با مرگ او در آگوست 1867 پایان یافت. این اثر برای اولین بار در سال 1857 منتشر شد و در جنبش های نمادگرایانه و مدرنیستی مهم بود. این کتاب پس از انتشار بسیار بحث برانگیز تلقی شد و شش شعر به دلیل بی اخلاقی در آنها سانسور شدند.

با این حال ، در حال حاضر به عنوان یک اثر اصلی شعر فرانسوی در نظر گرفته می شود. اشعار در کتاب گلهای رنج غالبا با استفاده از تصاویر بدیل و فرمهای غیرعادی سنت را نقض می کنند. این اشعار به موضوعات مربوط به انحطاط و اروتیسم می پردازد ، به ویژه بر رنج و رابطه آن با گناه اصلی ، انزجار از شر و خود ، وسواس در مرگ و آرزوی رسیدن به دنیای ایده آل. کتاب گلهای رنج بر چندین شاعر برجسته فرانسوی از جمله پل ورلن ، آرتور رمبو و استفان مالارمه بسیار تأثیرگذار بود.

اشعار ارائه شده در این مجموعه همه با احساس گمنامی و بیگانگی در شهر های مدرن سروکار دارند. بودلر از خیابانهای تمیز و هندسی پاریس انتقاد می کند که باعث از بین رفتن قهرمانان ضد قهرمانی پاریس می شود که برای شاعر الهام بخش است: متکدیان ، نابینایان ، کارگران صنعتی ، قماربازها ، روسپیان ، پیران و پیران قربانی امپریالیسم. این شخصیت ها که بودلر زمانی آنها را به عنوان ستون فقرات پاریس می ستود ، اکنون در اشعار نوستالژیک او مداحی می شوند. از نظر بودلر ، این شهر به مورچه ای از بورژوایی یکسان تبدیل شده است که بازتاب دهنده ساختارهای یکسان جدیدی است که پاریسی را که زمانی خانه خود نامیده بود ، ویران کرده است.

در این کتاب پنج نمایشنامه نویس مهم این دوره معرفی می شوند و مهم ترین آثارشان از نظر مضمون، شخصیت پردازی، زبان، گفتار، فضا، حالت، سبک، زمان و مکان مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرند. مهم ترین ویژگی این دوران مدرنیسم و باستان گرایی است که در آثار نویسندگان مورد توجه قرار می گیرد. در این دوره نمایشنامه نویسی رونق فراوان یافت و گروه های تئاتری در دل خود نمایشنامه نویسان بسیاری پرورش دادند.

در داستان گوبسک به زندگی دختر بی‌بندوبار باباگوریو و حواشی آن سرک می‌کشیم، همان باباگورویویی که خود سرگذشتی دارد و یکی از رمان‌های مجموعۀ عظیم کمدی انسانی‌ به سوانح او اختصاص یافته است؛ اما این رمان بالزاک درواقع به‌تمامی سرگذشت‌نامۀ کنتس دو رستو و پسر جوان فقیر اما لایق او نیست که ثروت پدری‌اش را مادر بی‌بندوبارش بر باد می‌دهد. شخصیت اصلی این داستان آمیخته به فسون و فسانه پیرمرد عجیب و غریب و رباخواری‌ است به‌نام گوبسک که پدر ارنست پیش از مرگ همۀ دارایی‌اش را بدو وامی‌گذارد. بدین قرار مکتوب که وقتی پسرش به سن بلوغ رسید آن دارایی را بدو منتقل کند؛ اما ماجرا پیچ‌وتابی می‌یابد و دارایی به ارنست منتقل نمی‌شود و او در فقر گرفتار می‌شود، و ما درحالی با او آشنا می‌شویم که دختر ویکنتس دو گرانیلو بدو دل باخته است.

اکنون راوی داستان، درویل، وکیل و دوست خانوادگی ویکنتس، داستانی را حکایت می‌کند که عمیقاً از شخصیت مخوف گوبسک سرشار است: پیرمردی که رباخواری را از باب لذت فکری پیشۀ خود کرده، نه از باب ثروت‌اندوزی صرف. گوبسک از حیث شهرت به خساست سرشناس‌تر از باباگراندۀ اوژنی گرانده نیست؛ اما بی‌شک خسیسی ا‌ست اصیل‌تر و به‌لحاظ درونی غنی‌تر که قواعد خاص خود را با منتهای وسواس و دقت رعایت می‌کند و رباخواری را به مرتبۀ هنر برمی‌کشد.

گورستا غریبان رمانی است که سالیان سال ذهن نویسنده را مشغول کرده بود تا بر صفحه ی کاغذ نشیند چرا که ماجراهای آن سرگذشت نسلی است که در یک برهه از فضای سیاسی و تاریخی میهن ما رقم خورده است. نسلی که از کشتگان آن آوازی بر نیاید چرا که در گورستان غریبان چهره نهان داشته اند

کتاب حاضر، درباره تقابل عشق و قوانین ایلات و خوانین است. در این رمان به مسائلی از جمله قانون، ییلاق و قشلاق، رفتار و کردار ایلاتی ها و عشق در ایل پرداخته می شود. این رمان براساس یک داستان واقعی و عشق و دلبستگی دختر یکی از خوانین ایل به یک پسر از طبقه پایین نوشته شده است. داستان دلدادگی این دو و فرارشان از ایل و دست آخر…