مجموعه «مادر باران» شامل ۲۸ غزل و چهارپاره با محوریت و دغدغه زن و آزادی است، در واقع موضوع اشعار با توجه به روحیه و حال و هوای روزهایی که برایم پیش‌ آمده بود انتخاب‌ شده و هیچ‌کدام مناسبتی و سفارشی نبوده است.

مارتین لوترلینگ در سال 1929 در جورجیا متولد شد. در سال 1948 از دانشکده مورهوس فارغ‌التحصیل گردید. در سال 1954 مقام روحانیت در کلیسای باپتیست را پذیرفت. در سال 1957 در واشنگتن دی‌سی سخنرانی‌ای برگزار کرد و در آن از دولت درخواستی مبنی‌بر بررسی فشارهای وارده بر زندگی سیاه‌پوستان را نمود.

در سال 1964 موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد و در نهایت در سال 1968 در تنسی کشته شد.

کی؟ چی؟ کجا؟

این سه کلمه جادویی که بخش بزرگی از دانش انسان‌ها در دل آن‌ پنهان شده.

همه آنچه را که تاکنون دربارة شخصیت‌های بزرگ، رویدادهای مهم و مکان‌های شگفت‌انگیز خوانده‌اید فراموش کنید…

این مجموعه به شما می‌گوید چرا.

وقتی از مارک تواین حرف می‌زنیم از کی حرف می‌زنیم؟

از یک قهرمان افسانه‌ای؟

از یک دانشمند مشهور؟

از مردی نابینا یا ناشنوا؟

یا کسی دیگر؟

این کتاب را بخوانید تا بدانید.

بسیاری با فروپاشی شوروی، جشن و پایکوبی‌ها برگزار کردند که دیگر مارکس و مارکسیسم تمام شده‌، اما هنوز یک دهه بیشتر نگذشته بود که از آغاز هزاره‌ی سوم، با بالا آمدن بوی تعفن سرمایه‌داری همه‌گستر جهانی و حقایق برآمده از دل پژوهش‌های تازه و رسانه‌های آزادتر، باگشت به مارکس و مارکسیسم تبدیل به ضرروتی شد که ناگزیر بودنش بیش از هر زمان دیگری هویدا بود. کارل مارکس که به حق تأثیرگذارترین انسان چند قرن اخیر است، کسی که هرآنچه امروز حق حیاتی خود می‌دانیم (ساعت کار حداقلی روزانه، حق بیمه، دستمزد مکفی، حق بازنشستگی، آموزش عمومی، بهداشت و درمان عمومی، حق و امکان تفریح و فراغت برای همگان و …) برآمده از نوشته‌ها و مبارزات اوست، امروز بیش از هر زمان دیگری الزام خوانش و تفسیر دوباره‌اش از منظرها و رویکردهای مختلف احساس می‌شود. کتاب «مارکس انسان‌شناس» پژوهش مفسرانه‌ی «تامس پترسون» درباره‌ی بخش‌هایی از آرای مارکس است که کمتر به آن پرداخته شده است. مارکس با توجهش به انسان در مقام موجودی اساسا اجتماعی معتقد بود که ورای هرچیزی، تک‌تک کنش‌های انسان در مواجهه با جهان اجتماعی و پدیده‌های آن دیده و سنجیده می‌شود. تامپسون در این کتاب سویه‌های مهم اندیشه‌ی مارکس که به انسان اجتماعی، نظام طبقاتی، ازخودبیگانگی، استعمار، استثمار و … می‌پردازد را زیر نظر می‌گیرد و مارکس انسان‌شناس را به شدت متأثر از وجوه انتقادی جنبش روشنگری معرفی می‌کند.

ماری کوری در لهستان متولد شد و در پانزده‌سالگی برای اولین بار از کلاس دبیرستان فارغ‌التحصیل شد. وی برای حضور در دانشگاه سوربن وارد پاریس شد. دو عنصر شیمیایی جدید را کشف کرد و نمونه‌ای از رادیوم خالص به‌دست آورد. به‌دلیل فعالیت در زمینه رادیواکتیویته، جایزه نوبل فیزیک را از آنِ خود کرد. وی دستگاه اشعه ایکس را برای کمک به سربازان مجروح و عکسبرداری استخوان در میدان جنگ در طول جنگ جهانی اول اختراع کرد. ماری کوری در 66سالگی درگذشت.

“ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید” رمانی است طنز به قلم “ایرج پزشکزاد”، که شخصیت اصلی آن با نام ماشاءالله خان، فردی است که علاقه ی وافری به کتاب های تاریخی دارد. او که این چنین شیفته ی تاریخ است، علاقه مند است به عصری که فکر می کند دوران طلایی برای زندگی کردن است، یعنی دوران هارون الرشید برود. ماشاءالله خان یک روز به سراغ یک مرتاض هندی در تهران می رود و از وی درخواست می کند که روحش را به دوران خلافت هارون الرشید بفرستد. با قبول درخواست وی توسط مرتاض، “ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید” به هوش می آید. در آن جا “ایرج پزشکزاد”، با زبان طنز به نقد دستگاه خلافت عباسی می پردازد و خشونت و ستم آن ها را به تصویر می کشد. “ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید” از نزدیک شاهد ظلم و ستمی است که در این دوران روا داشته شده و او حتی برای جلوگیری از قتل جعفر برمکی، تمام تلاش خود را به کار می بندد.
ماشاءالله خان که در زندگی اصلی خود یک دربان بانک بوده، همیشه تصور می کرده که در زمانه ی اشتباهی به دنیا آمده و برای همین از زندگی خودش ناراضی است. اما با سفر به دوره ی تاریخی مورد علاقه اش و حضور “ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید”، برای او روشن می شود که تصوراتش اشتباه بوده اند و “ایرج پزشکزاد” به وسیله ی این ترفند و تکنیک داستان پردازی، علاوه بر نقد اجتماعی دوران مد نظر، به خوانندگان نشان می دهد که این آرزو، ریشه در حسرت همیشگی آدم ها داشته و دوره های تاریخی، آن چنان که می نمایند هم بی عیب و نقص نیستند.

کتاب مالون می میرد، دومین اثر از سه گانه ی معروف ساموئل بکت است که در سال 1951 به انتشار رسید. پیرمردی در اتاقش روزهای آخر زندگی را پشت سر می گذارد. برایش غذا می آورند و تمیزش می کنند در حالی که او به انتظار مرگ نشسته است. پیرمرد در همین حالِ انتظار، برای گذران وقت، قصه هایی در ذهن خود می سازد و شخصیت های گوناگون و متفاوتی از قوه ی تخیل او می گذرند. این رمان جریان ساز با داستانی متفاوت و به یاد ماندنی، هم ردیف آثار بزرگی چون «در انتظار گودو» و یا «آخر بازی» قرار می گیرد. مالون می میرد به همراه دو رمان دیگری که این سه گانه را تکمیل می کنند، آغازگر دوران شکوفایی داستان سرایی بکت است؛ دورانی که مسائل زبانی و استفاده از روایتی غیرسنتی، در مرکز توجه این نویسنده ی جریان ساز قرار گرفت. این کتاب را می توان نقطه ای در نظر گرفت که بکت در آن، مسیر نویسندگی خود را تغییر داد.

لسلو کراسناهورکایی نویسنده  مجار در سال 2015 به‌خاطر «نوآوری و اعتلای سطح داستان‌نویسی جهانی» برنده جایزه بین‌المللی «من بوكر» شد. او در سال 1989 رمان «مالیخولیای مقاومت» را منتشر کرد که برنده جایزه بهترین کتاب سال آلمان شد. سوزان سانتاگ، به‌خاطر این رمان، او را «استاد معاصر مجار در آپوکالیپس‎‌نگاشتن» توصیف می کند که خواننده را به مقایسه او با گوگول و ملویل برمی‌انگیزد. در اینجا با هنرمندی جسور روبه‌رو می‌شویم که قراردادها را زایل کرده و کیهان دیگری را بازمی‌سازد؛ آنقدر کج‌ومعوج و غریب که هنگام آشناشدن با آن، دیگر به دشواری می‌توانیم از آن روی گردانیم.

قهرمان‌های اصلی او محکوم به غلتیدن در شکست‌اند، آدم‌های پالتوپوش یادآور داستان‌های کافکا و داستایوسکی و بکت؛ اما کراسناهورکایی مقلد نیست، نبوغ او برای تبدیل امر متافیزیکی به امر ماتریال و بالعکس، منحصربه‌فرد است.

کتاب ماندارن‌ها، رمانی نوشته سیمون دوبووار است که اولین بار در سال 1954 منتشر شد. دوبووار در این اثر که مشهورترین رمان او به‌‎حساب می‌آید، نگاهی واقع‌گرایانه و بدون تعارف به جامعه اندیشمندان پاریس در پایان جنگ جهانی دوم می‌اندازد. او با پرداختی داستانی به ماجراهای افراد پیرامون خود (چهره‌هایی همچون ژان پل سارتر، آلبر کامو، آرتور کوستلر و نلسون آلگرن)، به‌شکلی زیبا و هنرمندانه جریان‌های عاطفی و فلسفی زمانه خود را به تصویر می‌کشد. کتاب ماندارن‌ها که هم درامی هیجان‌انگیز است و هم داستانی سیاسی – تاریخیِ به یاد ماندنی، ماجرای ادیسه زنی را روایت می‌کند که میان امیال شخصی و زندگی اجتماعی خود گیر افتاده است.