اگر کسی، مثلا عموی بازیگوش تو، بیاید و اتاقت را به هم بریزد، دفترهایت را پاره کند، و نگذارد تو به بازی خودت برسی، از اتاقت بیرونش می کنی، اما نژادپرست نیستی. در برابر این، اگر یکی از هم کلاسی های تو، بگوییم عبدو که اهل کشور مالی است، به اتاق تو بیاید و رفتارش درست باشد اما تو به صرف این که او سیاه پوست است او را از اتاق بیرون کنی، آن وقت، تو نژادپرستی. متوجه شدی؟

با یادداشتی از: ایلکر مؤتلو، نویسنده و فیلمساز تُرک
فرید میرخانی (پزشک، سینماگر)
در سال 1360، در هشترود آذربایجان شرقی متولد شد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در زادگاهش ، به دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تبریز راه یافت و از اوایل دوران دانشجویی، مسیر دنبال کردن عشق و علاقۀ دیرینش (سینما) را پیش گرفت.
وی ساخت فیلم کوتاه را از سال 1381 آغاز کرد.
اولین فیلم او یک مستند کوتاه به نام “روز دویست و پنجاه و چهارم” بود که به موضوع حاشیه‏نشینی در شهر تبریز می‏پرداخت. این فیلم در نخستین حضورهای فستیوالی خود در شهرهای برلین، دوسلدورف، لیوبلیانا اسلووانی، لوس آنجلس و سانتیاگو شیلی پخش شد. وی پس از آن ساخت فیلم های اجتماعی را ادامه داد، ولی پس از چند سال، ساخت مستندهای آموزشی پزشکی را شروع کرد و آموزش مسائل پزشکی یکی از دغدغه های اصلی او به شمار می‏رود.
کارنامۀ سینمایی این فیلم ساز تاکنون شامل 47 مستند علمی، 4 فیلم کوتاه، یک فیلم بلند و 9 جایزۀ بین المللی و 22 حضور جهانی و هیئت داوری دو فستیوال (ایتالیا و ترکیه) می باشد.
“ونتیلاتور” نخستین فیلم نامۀ بلند اوست.

در این پژوهش سعی شده است که با تمرکز بر آثار هنریک ایبسن، دراماتیست نروژی و تامل در شکل دریافت بعضی از آثار او، رویکردهای متفاوتی را بررسی کنیم که بنا بر تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم توسط هنرمندان ایرانی انجام گرفته است. این روند گاه با تأمل بر دریافت شیوه‏ها و تکنیک‏های نوشتاری در رئالیسم اروپایی که ایبسن پیشرو آن بود پی گرفته شد و گاه با توجه به رویکردهای صحنه‏ای که با گرایشات اجتماعی یا زیباشناختی همراه بوده بررسی شده است. در نگاه تطبیقی بین آثار ایبسن و بعضی از آثار مطرح شده در این پژوهش، شاید این تأثیر‏پذیری سؤال‏برانگیز باشد، اما آنچه مورد نظر بوده عناصر واقع‏گرایانه، طرح مسائل مربوط به فرد در ارتباط با تاریخ و جامعه و نیاز به تامل در موقعیت انسان مدرن، به عنوان دغدغه‏های روشنفکری دهه‏های 1330 تا اواخر 1350 خورشیدی، این تطبیق را قابل توجیه می‏نماید. بنابراین این پژوهش به تحلیل آن دسته از عوامل تاریخی می‏پردازد که بر نمایشنامه‏‏نویسی ایران در روند مدرن‏سازی اثر گذاشت. به طور دقیق‏تر می‏توان گفت که پژوهش حاضر، به بررسی نخستین نمایشنامه‏های واقع‏گرای اواسط قرن نوزدهم تا متأخرترین نمایشنامه‏های واقع‏گرا که از ایبسن تآثیر پذیرفتند، می‏پردازد .

پرورش توانایی های استدلال اخلاقی بسیار مهم است- هم برای اخلاقی زیستن و هم برای ساختن جهانی اخلاق مدار. در این کتاب راهنمای مختصر میخواهیم به مبانی استدلال اخلاقی بپردازیم. قصدمان آشنا کردن خواننده با تمهیدات فکری لازم است برای استدلال در مورد قضایا و مسائل اخلاقی به روشی روشن بینانه. علاوه بر قدرت تمیز دادن اصلاحات مطلقا اخلاقی از تعابیر دینی یا عرفی، استدلال ماهرانه در حوزه ی احخلاق مستلزم همان مهارت ها و فضیلت های فکری است که برای استدلال در سایر حوزه ها لازم داریم… این راهنمای مختصر قرار نیست به خودی خود کسی را به فردی اخلاق مند بدل کند. اما شالوده ای پیش میگذارد که بدون آن گفت و گو در زمینه ی اخلاق اغلب به جدل های بی پایان یا ناسازگاری های دلسرد کننده و کج فهمی می انجامد. رسیدن به جایگاه استدلالگر اخلاقی صاحب بینش و انسان اخلاق مدار وقت و تمرین بسیار میخواهد. برای رسیدن به چنین جایگاهی خود باید همت کنیم.

امروزه مناظرات فراوانی بر سر مفهوم اقتصاد جهانی جریان دارد، اما سینمای تجاری از آغاز هستی آن “جهانی” بوده است. از زمان پیدایش رسانه ها، سینما ارزش های محوری و ساختار های اجتماعی کشور ها را تبیین و تقویت کرده و به کمک سینما آنچه برای ملت ها خارجی قلمداد می شود تعریف و از آن اجتناب شده است. سینما و ناسیونالیسم به برسی سویه هایی می رود که در راستای آن ها سینما محل مناقشه و تعامل میان ملت ها و ملیت هاست. هر یک از فصل های کتاب به یکی از جوانب کلیدی این بحث اختصاص یافته است: آیا سینما فرمی تأثیر گذار از تبلیغات ملی است؟ آیا در حال حاضر مفهوم ملیت در فیلم ‎ها به سود فرهنگ بازنمایی جهانی و عام رو به اضمحلال می رود؟ سینما چه تأثیری بر حال وهوای ملی دارد؟ و…

قورباغه‌ی یک‌دنده‌ و لجباز ما دچار بحران هویت و شخصیت شده… قورباغه دوست دارد هر حیوانی باشد، اما یک قورباغه خیس و لزج نباشد، اصلا هم برایش فرقی نمی‌کند: گربه، خرگوش یا یک جغد؛ اما وقتی از زبان یک گرگ گرسنه می‌شنود که گرگ‌ها اصلا قورباغه دوست ندارند، با خودش فکر می‌کند که قورباغه‌بودن خیلی هم بد نیست.
کودکان پیام ارزشمند این کتاب را به‌خوبی دریافت می‌کنند، زیرا این مفهوم ارزشمند، در میان گفت‌وگو‌های قورباغه غرغرو با پدرش به زبان طنز و غیرمستقیم بیان می‌شود.