«جغرافیای جدال» از شش مقاله تشکیل شده که در یک نگاه کلی موضوع همه ی آنها کشمکش میان دولت ها و ملت در برهه های مختلف تاریخ معاصر ایران است. مقاله ها بر اساس توالی زمانی از جنگ جهانی دوم تا امروز چیده شده اند. بنابراین در یک الگوی کلی آن چه مقالات این کتاب نشان می دهند، تداوم الگو های کشمکش بین دولت و ملت در یک قرن گذشته در ایران است.
علی رغم این که کلیت مقالات، روایت یک سده کشمکش است اما دو تفاوت اصلی با بیش تر پژوهش های انجام شده در این رابطه دارد. نخست آن که روش همه ی این مقالات، باستان شناسی معاصر و ذیل آن باستان شناسی کشمکش و جنگ است؛ و دوم آن که، بیش از آن که به موضع دولت بپردازد بر تاثیر کشمکش روی مردم عادی و زندگی روزمره ی آن ها تمرکز کرده است.

این رمان سومین اثر از سه‌گانه ولادت به قلم سعید تشکری است. رمانی تحسین‌شده که در آن روایتی داستانی از زندگی امام رضا (ع) و خواهر ایشان حضرت فاطمه معصومه(س) و سفر ایشان به مرو روایت می‌شود.
نکته قابل توجه در این رمان همانند دو مجلد سابق آن تصویری است که نویسنده از پذیرش اندیشه و باور شیعی در میان ایرانیان به تصویر می‌کشد. از سوی دیگر نویسنده در هر فصل از رمان خود با خلق تصاویری از زاویه دید یکی از شخصیت‌های سیاه یا سفید حاضر در این اثر به شیوه‌های مختلف به تصویر سازی جریان زیست تاریخی شیعیان در ایران می‌پردازد.
.

گای گاناراتنی در اوین اثرش «در شهر خشمگین و دیوانه ی ما» بازتاب درخشانی از زبان مردم ساکن حاشیه‌ی لندن ساخته است. او که به واسطه‌ی حرفه‌ی روزنامه نگاری و ساخت مستند تجربه‌ی نزدیکی از درگیری‌ها‌ی اجتماعی دارد به خوبی توانسته موج خشونت را در یکی از شهرک های حاشیه‌ی لندن روایت کند.

رمان «در شهر خشمگین و دیوانه‌ی ما» در کمتر از دو روز، زندگی اهالی فرودست شهرکی در لندن را می کاود و بازنمایی دقیق از مهاجران و خرده‌فرهنگ های زنده در حاشیه‌ی لندن را ارایع می کند. «در شهر خشمگین و دیوانه‌ی ما» تصویری از گوشه های جدامانده‌ی لندن امروزی و جوانان آن است. جوانانی که به سختی تلاش می کنند در حاشیه‌ی شهر سهمی از زندگی برای خود بیایند و جوانی کنند. در این حین موجی تکراری از خشونت زندگی آن ها را به لرزه در می‌آورد.

“عکس دسته جمعی با پدرخوانده” کتابی است نوشته ی “صفی یزدانیان” که خوانندگان را راهی “سفر به سه گانه‌ی کاپولا” خواهد کرد. “صفی یزدانیان”، منتقد و فیلمساز ایرانی، از اواخر دهه ی شصت قلم به دست گرفت و پیرامون سینما نوشت و طی آن سال ها، او به طور انحصاری درباره فیلم هایی نوشت که برای او اهمیت خاصی داشتند. فیلم هایی که برای او ماندگار شدند و در یاد او به زندگی ادامه دادند.
کتاب پیش رو با عنوان “عکس دسته جمعی با پدرخوانده”، اگر چه این سه گانه ی مهم تاریخ سینما را نیز مورد بررسی قرار داده، اما فقط به آن محدود نشده و خواننده را به سفری تماشایی در تاریخ سینما می برد. فیلم ها و شخصیت هایشان در این کتاب از مقابل دیدگان خواننده عبور می کنند و یک صحنه یا دیالوگ، هر کدام از ما را به جهان متفاوتی از سینما و فیلمسازی منتقل می کند. از فیلم های آمریکایی دهه 1970 به سینمای ایتالیا و از کاپولا به تارکوفسکی خواهیم رفت. از آنتونیونی تا وونگ کار وای سفری دیگر خواهیم داشت و از یک فیلم مافیایی، به قلمروی نمایش نامه های شکسپیر قدم خواهیم گذاشت. “صفی یزدانیان” از شاهکارهای برتولوچی و اسکورسیزی نیز غافل نشده و همه چیز در این مسیر شگفت انگیز، درباره فیلم و کلام و موسیقی است که مخاطب را با خود همراه می کند و او را به سفری خیره کننده و افسونگرانه می برد. افسونی که بر پرده های بزرگ سینما شکل می گیرد. شیوه ی نگارش “صفی یزدانیان” در “عکس دسته جمعی با پدرخوانده”، شیوه ای آمیخته با شور و هیجان و احساس است و این عشق بی اندازه ی او به سینما، روح مخاطب را نیز به این جادو آغشته می کند.