نویسنده: آسیه جوادی
نشر: آموت
توضیحات: کتاب «تمشک های نارس» توشاه آسیه جوادی(ناستین) شامل ۴۵ داستان کوتاه است که سه دسته داستان های تخیلی، واقعی و داستان های مابین تخیل و واقعیت هستند. داستان های این مجموعه در طول سال های متمادی به نگارش درآمده و پیش تر، تعدادی از آن ها در نشریات مختلف به چاپ رسیده است. این روز مزه سیب می دهد، غاری در کانادا، هشت فرشته، عصرها تنها، عصرها با هم، سونامی فرای عزیزم شاید تو بتوانی، کیف تنهایی، در آرزوی اسب آبی شدن، چهار چهره سنگی، تمشک های نارست را پنهان کن و … بخشی از داستان های این مجموعه هستند.

نویسنده: دیوید البحاری
مترجم: علی عبدالهی
نشر:آموت
توضیحات:البحاری نویسنده‌ای جوان است كه داستان‌هایی سورئالیست و به سبك گروتسك در مجموعه‌اش به چشم می‌خورد. گاهی داستان‌هایش را به ساده‌ترین زبان ممكن می‌نویسد و در نگاه نخست به نظر می‌رسد كه داستان‌هایش بسیار سطحی‌اند، اما وی در عمق آن‌ها به انتقاد از مسایل روز جهان، انتقاد از صنعت‌زدگی و مدرنیسم بخشی از مضامین به كارگرفته شده در داستان‌های این نویسنده صرب است. علاوه بر این، بازگو كردن خاطرات نقش مهمی در داستان‌های وی دارند.

نویسنده:عبدالرحمان عبادی
نشر : آموت
توضیحات:کتاب “چندصد نام دریای خزر” دربردارنده صدها نامواژه از دریای خزر و گزارش هریک از آن ها بر پایه واژه شناسی و تاریخ و جغرافیای تاریخی و باورها و اسناد باستانی و مدارک موجود در فرهنگ ایران، شناسنامه ای است برای دریای خزر و ساکنان کناره و پیرامون این دریا از گذشته تاکنون که سهم ایران و فرهنگ ایرانی در آن از همه بیش تر و ریشه دارتر و نمایان تر نشان داده شده است.
عمادی در این کتاب مدعی است که بیش از 90 درصد این نام ها ریشه ایرانی دارند. از نظر فرهنگی، سابقه ایرانی ها و حضور آن ها در کنار این دریا بسیار بیش تر از دیگر ملیت هاست، ضمن آن که هرکدام از این نام ها خودشان منشاء یک مقاله هستند. این درحالی است که تا به حال در منابعی مانند دایرةالمعارف بزرگ اسلامی بیش تر از 50 یا 60 نام برای دریای خزر دیده نشده است.

این ایران شناس پیشکسوت در گفت وگو با خبرگزاری ایسنا با بیان این که نامواژه ها لغاتی هستند که اسم تلقی می شوند، اظهار کرد: رویه من در نوشتن کتاب، استفاده از نامواژه ها است. بر مبنای این رویه معتقدم اگر کسی معنی اسم ها را به خوبی بشناسد، خود اسم ها و نام ها سرگذشت شان را بیان می کنند.

او افزود: اما پژوهشگری که بخواهد این اسم ها را جمع آوری کند، باید از تاریخ، زبان، جغرافیا، آداب و رسوم و اسناد استفاده کند تا این که به درستی مطلب بیان شود و برای کسانی که در این رشته پژوهش می کنند، قابل قبول باشد.

عمادی درباره مستندات این کتاب توضیح داد: همه این اسامی دارای سند هستند و هر چقدر که توان من بوده است، بر آن ها شرح و گزارش نوشته ام. بخش وسیعی از آن ها از متون پهلوی گرفته شده است. این دریا از گذشته های دور نام های بسیاری داشته است و مردمانی که اطراف آن بوده اند، آن را به نام انتخابی خودشان می نامیدند؛ همچنان که برخی اوقات به نام هایی چون گیلان، طبرستان، آذربایجان، مازندران و … معروف بوده است.

او درباره ریشه کلمه خزر برای این دریاچه افزود: معتقدم کلمه خزر ترکی نیست. این کلمه در حقیقت کسر بوده که خزر تلفظ می شود و یادگار دوران کاسپی ها است که قدیمی ترین مردمان ایران زمین هستند و در اصل، لغتی ایرانی است که در این کتاب بیان شده است.

این پژوهشگر پیشکسوت گفت: این کتاب تا حدودی برای کسانی که پیرامون دریای خزر هستند، شناسنامه آن ها در پیوستگی با فرهنگ ایران است.

عمادی همچنین عنوان کرد: دیدگاه کتاب “چندصد نام دریای خزر” جنبه تاریخی، جغرافیایی و واژه شناسی دارد و به هیچ وجه دلیلی برای مخالفت با نامواژه های این کتاب نیست. در برخورد اول فکر می کنیم که تلفظ نامواژه ها جنبه بیگانه دارد، اما اگر خوب آن ها را بشناسیم، متوجه می شویم که نامواژه ها با فرهنگ ایران وابستگی کامل دارد و در نوشتن این کتاب، جنبه تبلیغاتی، سیاسی و اندیشه خاص مدنظرم نبوده است.

او در پاسخ به این پرسش که آیا “چندصد نام دریای خزر” مورد توجه مخاطب قرار می گیرد، گفت: کتاب “چندصد نام دریای خزر” کتابی پژوهشی است و برای کسانی نوشته شده که به موضوعات تاریخی و علمی علاقه مندند.

او در ادامه اظهار امیدواری کرد که کتاب “چندصد نام دریای خزر” با دقت خوانده شود؛ چرا که هرکدام از نامواژه های به کار رفته در این کتاب مطالب ناگفته فراوان دارند، و مورد قبول واقع شود.

عمادی درباره ترجمه این کتاب گفت: ترجمه کتاب مشتری و داوطلب می خواهد و این دست بنده نیست. باید پرسیده شود آیا همسایه های دریای خزر علاقه مند هستند که این کتاب به زبان آن ها ترجمه شود و آیا متولیان امور فرهنگی میل دارند این کتاب را ترجمه کنند. اما به طور کلی، مؤلف هر کتابی را که می نویسد، دوست دارد برای کشورهای دیگر هم ترجمه شود.

او با اشاره به این که بعضی ها معتقدند اطلاق نام دریای مازندران اشتباه است، افزود: نام دریای مازندران سابقه زیادی دارد و اعتقاد دارم این نام از تاریخ بشر هم طولانی تر است و به دوران غارنشینی برمی گردد؛ اما هر عقیده ای برای من محترم است. هرکس که در این زمینه تحقیق می کند، حتی اگر خلاف نظر من را داشته باشد، باید به نظرش احترام گذاشت.

این پژوهشگر در پایان بیان کرد: من در نهایت بی طرفی، حقوق ملی ایران را دنبال می کنم و معتقدم این وظیفه تک تک ما ایرانیان است.

کتاب “چندصد نام دریای خزر” در 600 صفحه (گالینگور) با قیمت 15 هزار تومان از سوی نشر آموت منتشر شده است.

پیش تر، پنج کتاب از عمادی در نشر آموت منتشر شده است: خوزستان در نامواژه های آن، آسمانکت (چند رسم مردمی)، لامداد (چند جستار از ایران)، دوازده گل بهاری (نگاهی به ادبیات دیلمی و طبری) و حمزه آذرک و هرون الرشید (در آیینه دو نامه)، و به زودی نیز کتاب های دوبیتی های پهلوی دیلمی و هون اوستا (ابزار و آلات موسیقی در ایران باستان) از این ایران شناس پیشکسوت در نشر آموت منتشر می شود.

نویسنده: حبیب خداداد زاده
نشر: آموت
توضیحات:
داستان این رمان حول شخصیت فردی با عنوان نعمت می گذرد که جوانی است عاصیِ و اهل دزفول . او وقتی می بیند انگلیسی ها با این سیاست که هرچه مردم گرسنه تر باشند، کمتر عصیان می کنند، گندم هایشان را می خرند و به آتش می کشند، دست به شورش می زند و تفنگ به دست می گیرد و علیه چپاول گران قد علم می کند.

نعمت در ادامه داستان و پس از ازدواج، قول می دهد که تفنگش را به زمین بگذارد ِ اما او نمی تواند آن همه ظلم را تحمل کند، دوباره تفنگ در دست می گیرد و در مقابل قشون انگلیسی به پا می خیزد.

به گفته نویسنده این رمان «نعمت علایی» در روزگار تفنگ شخصیتی حقیقی است که یک قرن پیش با انگلیسی ها و آمریکایی ها جنگید و روزگاری از سردشت و شهیون تا دزفول زیر سم اسب های او و یارانش بود که غیرتمندانه از ناموس این مردم دفاع کردند و در این راه جان دادند و به همین خاطر رمان «روزگار تفنگ» داستان یکی از سَمبل های مبارزاتی جنوب ایران علیه بیگانگان است.

حبیب خدادادزاده در این رمان، این شخصیت تاریخی را از پس غبار سالیان بیرون کشیده و به مدد کلمات باردیگر زنده کرده است.

از ورای روزگار تفنگ، به آسانی و زیبایی می توان به یک قرن گذشته دزفول سفر کرد و دیدنی هایی دید که یقینا تا مدت ها از ذهن خارج نخواهد شد.

نویسنده: فاطمه موسوی
نشر: آموت
توضیحات: رمان «پیله تنهایی عشق» اثر فاطمه موسوی منتشر شد. نویسنده این رمان تبیین جایگاه‌های مختلف زنان در جامعه را دغدغه خود در انتشار این کتاب می‌داند. به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، رمان «پیله تنهایی عشق»، به تازگی از سوی نشر آموت منتشر شده است. نویسنده در این رمان سعی دارد تا با به کارگیری زبانی ساده و صمیمی، مخاطب عام را با خود همراه کند. در این اثر از جملات عامیانه زیادی استفاده شده و نوع روایت، اول شخص است. شخصیت‌های محوری در این کتاب زنانی هستند که در موقعیت‌های شخصیتی و اجتماعی متفاوت، به تجربیاتی دست می‌یابند. موسوی درباره محور کلی رمان «پیله تنهایی عشق» گفت: زنان باید بدانند در موقعیت‌هایی مانند مادر بودن، همسر بودن یا دختر بودن باید چگونه باشند و همواره از قدرت‌های درونی خودشان کمک بگیرند. وی افزود: من نسبت به ترس‌ها و ضعف‌های برخی آدم‌های ضعیف پیرامون ترحم نمی‌کنم، ‌بلکه از آنان دوری می‌گزینم؛ چرا که فکر می‌کنم مسوول همه ترس‌ها و ضعف‌ها خود انسان‌ها هستند. موسوی تصریح کرد: ما فقط در ظاهر حضرت فاطمه (س) را اسطوره می‌دانیم؛ در حالی که از قدرتمند بودن این بانو در زندگی فردی و اجتماعی‌اش کمتر الگو می‌گیریم. من اصطلاح «شیر» بودن را که برخی اوقات درباره یک زن به کار می‌برند، خیلی دوست دارم و اعتقاد ندارم زنان باید مانند برخی زنان زمان گذشته در مطبخ‌ها، پنهانی با دامنشان اشک‌هایشان را پاک کنند. رمان «پیله تنهایی عشق» این‌گونه آغاز شده است: «امروز صبح با صدای همسایه بالایی از خواب بیدار شدم. باز این زن و شوهر مثل سگ و گربه به هم پریدن. صد دفعه به بابا گفتم اینارو جواب کن؛ ولی اون می‌گه: «به تو ربطی نداره، ‌هر وقت شوهر کردی، برام تعیین تکلیف کن» او هیچ وقت به فکر کسی نیست. به ساعت نگاه کردم ساعت نه صبح بود.»

نویسنده: الهامه کاغذچی
نشر: آموت
توضیحات: مجموعه داستان «خاطرات زنی که نصفه مرد» شامل 14 داستان به هم پیوسته به نام های «بیدار»، «اسب»، «آن روز ظهر»، «اینجاماندم»، «حقیقت»، «خواب»،«رویا»، «شاید»، «عروسی»، «عطر بهار نارنج»، «معجز»، «مکان»، «هیچ کجا»، «واقعیت» است.

در داستان اول این مجموعه به نام«بیدار» نویسنده با تمرکز بر روایت مادر و دختری شیرین عقل، از مرگِ دختر در زمان زایمان او روایت می کند؛ زایمانی که نتیجه اش به دنیا آمدن نوزاد دختری است که به نوعی نماد مرگ برای دیگر شخصیت های داستانی این مجموعه قرار می گیرد. از این رو می توان گفت در مجموعه «خاطرات زنی که نصفه مرد» خواننده با داستان های به هم پیوسته ای رو به رو است که نخ ارتباطی بین آنها شخصیت دختر است.

داستان« بیداری» با نظرگاه اول شخص این گونه آغاز می شود:
«راستش را بخواهید حالا مرده ام. شما که غریبه نیستید. چند ساعتی می شود. مرده ام و احساس خوبی دارم. رگ های خون، روی کفل هایم را نقاشی کرده و چشم هایم بی حرکت دارد دختر رنگ پریده ام را تماشا می کند.»

نویسنده: آسیه جوادی
نشر: آموت
توضیحات: «رک و پوست کنده» شامل یادداشت‎‎های مطبوعاتی و روزانه آسیه جوادی (ناستین) است که در کمتر از یک سال به چاپ سوم رسیده است. ناستین در 54 یادداشت‎ روزانه خود در این کتاب با زبان شوخی و طنز و نگاهی بی‎طرفانه، به طرح مسائل و دغدغه‎‎ها و مشکلات دنیای زنان پرداخته است. استفاده از پسوند «…‎‎های ما زنان» مانند توقع‎‎های ما زنان، آزار‎های ما زنان، الفت‎‎های ما زنان، تبعیض‎‎های ما زنان و… نشان از نگاه منسجم و خط سیر مشخص اوست. در بخشی از متن این کتاب می‎خوانیم: «اگر مردان می‎دانستند که دل زنان چه آسان نرم می‎شود، این همه دعوا و طلاق نبود. گاهی یک شاخه گل و از آن مهم‎تر نگاهی یا جمله‎ای به‎موقع می‎تواند کار گردن‎بند گرانبهایی را بکند که شاید هرگز به گردن آویخته نشود. نمی‎فهمم که چرا برای آن‎ها (مردان) راحت‎تر است از پول مایه بگذارند تا احساساتشان…»