آزاد بودن، حامل چه معنایی است؟ آیا ما دارای طبیعتی هستیم که تثبیت شده است یا ممکن است که ما محصول و مخلوق انتخاب‌ها و تصمیمات خود باشیم؟ اگر آنقدر آزادی داشته باشیم که بتوانیم جهان‌مان را خود بسازیم، جهان مطلوب ما چگونه خواهد بود؟ مراد از زندگی شخصی، اصیل و درست‌کارانه در ارتباط با خود و دیگران چیست؟ آیا ما قادریم نحوه زندگی خود را تغییر دهیم؟ چرا در همه حال از این‌که اینجا، اکنون و روی این کره خاکی هستیم، اظهار تحیر نمی‌کنیم و به چه دلیل دچار غلت و نسیان از این حیرت‌زدگی می‌شویم؟ این پرسش‌ها را اگزیستانسیالیست‌ها؛ گروهی از فلاسفه ماجراجو و رمان‌پرداز پیش کشیدند که… در کافه اگزیستانسیالیستی؛ روایتی بسیار شخص از این جنبش بی‌پروا و اندیشمندانی است که خالق ماجراهای آن بوده‌اند. گزارشی که عشق ورزی‌ها، رایزنی‌ها، عصیان‌ها، مصاحبت‌های طول و دراز و گاه مرافعات خشن آن‌ها را در برمی‌گیرد. کتاب‌حاضر، سرگذشت حماسی ایده‌های بزرگی است که میان شخصیت‌های جذاب و آتشین مزاج در یک «کافه اگزیستانسیالیستی» بزرگ و پر هیاهو؛ کافه‌ای از فکر و ذهن، اتفاق می‌افتد.

علم چیست که هرکس برای اثبات مدعای خود شیوه کارش را به آن منتسب می کند و بسیاری از پژوهشگران و اندیشمندان کارهای خود را با واژه ی (علمی) توصیف می کنند و به این ترتیب می خواهند بگویند که قابل اطمینان و اعتمادند؟
چه چیزی به علم چنین حرمت و قدرتی را می دهد تا همه به عنوان تنها معیار تشخیص واقعیت و تمیز صحیح از خطا به آن روی آورند؟
هدف و معیارهای علم چیست و آیا سیاستگذارن کشور با آن آشنایی دارند؟
روش علمی چیست که آموزش هر شاخه از علم یا حرفه و فن به آن منسوب می شود تا کمال دقت و درستی آن را نشان دهد؟
چه شد که ایرانیانو کشورهای متاثر از فرهنگ اسلامی با اینکه در مرحله ای از تاریخ خود از نظر علمی و فناوری وضع امیدوار کننده ای داشتند و از اروپاییان جلوتر بودند به تدریج درجا زدند و هم اکنون فاصله عظیمی با ممالک پیشرفته پیدا کرده اند؟
چرا غرب چنین پیشرفت حیرت آوری در زمینه ی علمی و فنی کرد و شرقی هایی که زودتر از دیگران پا در جای پای آنها گذاشتند (مانند ژاپن، چین، کره) در بسیاری از موارد به پای آنها رسیدند یا در بعضی از زمینه ها از آنها جلوتر زدند، اما هیچ یک از کشورهای اسلامی نتوانستند چنین تجربه ای را تکرار کنن؟
چه شد که علم و تکنولوژی به مهم ترین ابزار سلطه و امپریالیسم غرب تبدیل شد؟
و بسیاری چراهای دیگر که سعی می کنیم که در این کتاب به بررسی آنها بپردازیم

سرگذشت نیکلای دوم آخرین تزار روسیه و همسرش الکساندرا که بر یک صد و سی میلیون نفر از مردم روسیه ی آن زمان سلطنت می کردند از حیرت انگیزترین و عبرت آورترین سرنوشت های تاریخ بشر است.

رابرت ماسی نویسنده ی آمریکایی برای تألیف کتاب مذکور دست به تحقیقی کامل، جامع و دقیق زده و در شرح زندگی نیکلای دوم و همسرش و نگارش شرح حال این دو، فقط به خاطرات و یادداشت های کسانی مراجعه کرده که تماس مستقیم با امپراتور و همسرش داشته اند.

کتاب نوشته ای است قابل تأمل جهت مورخین، پژوهندگان و علاقه مندان به وقایع تاریخی که با قلمی شیوا علل سرنگونی سلسله ی تزارها در روسیه و روی کار آمدن کمونیست ها در آن کشور را شرح می دهد؛ هر چند اینان نیز پس از 70 سال حکومت توأم با استبداد، قدرت را به دیگران سپردند.

لوئی آراگون می‌گوید: امید یکی از کتاب‌های اساسی دوران ماست. کتابی است که در آن والاترین آرمان‌های ما در برابر دردناک‌ترین واقعیت‌ها قرار می‌گیرد… امید عصاره عصر ماست، و کدام کتاب دیگر که بتواند با آن برابری کند؟ …مالرو واقع گرائی است که به واقعیت تعالی می‌بخشد… امید به گفته «ژان لاکوتور» زیباترین اثر مالرو است. ساختمان رمان شبیه هیچ یک از آثار دیگر او و حتی می‌توان گفت که شبیه هیچ رمان دیگری نیست. این کتاب را مالرو در گرماگرم نبرد خونین اسپانیا پس از آنکه داوطلبانه به اسپانیا رفته، برای جمهوری خواهان نیروی هوائی تشکیل داده و خود در راس آن قرار گرفته بود، و پس از آنکه سالی در کنار آنان جنگیده و سپس برای سخنرانی و جلب حمایت جهانیان به امریکا و کانادا و کشورهای دیگر سفر کرده بود، با همه آن شور و احساسی که او را وادار به جنگیدن در آسمان اسپانیا می‌کرد نوشت.