نویسنده: آرنورد هینچلیف
مترجم: حسن افشار
نشر: مرکز
توضیحات: کتاب «پوچی» نوشته ی «آرنولد هینچلیف» و ترجمه‌ی «حسن افشار» است. در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «مجموعه مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری که این کتاب یکی از آن‌هاست دربرگیرده‌ی سی کتاب مستقل از هم است که از میان کتاب‌های مجموعه‌ی The Critical Idiom برگزیده شده‌اند. این کتاب‌ها به مقوله‌های گوناگونی می‌پردازند؛ برخی به نهضت‌ها و جنبش‌ها و مکتب‌های ادبی، برخی به انواع و برخی به ویژگی‌های سبکی و مانند این‌ها. اصطلاح انتقادی پوچی (Absurd) بازتاب یک موضع فلسفی در ادبیات است. در اثر حاضر، کاربرد و کارنامه آن در ادبیات معاصر بررسی می‌شود. تاکید نویسنده بیشتر بر ادبیات نمایش است، زیرا به اعتقاد او پوچی در تئاتر بیان چشم‌گیری یافته است. نویسنده می‌کوشد به این پرسش‌ها پاسخ دهد که آیا پوچی اصطلاح سودمندی بوده و آیا نمی‌توان دیدگاه فلسفی را که در آن بازتاب یافته است به نقد کشید یا نارسا شناخت.» این کتاب را نشر «مرکز» منتشر کرده است.

نویسنده: علی صلح جو
نشر: مرکز
توضیحات: گفت و گوها را در داستان چگونه بنویسیم ؟ شکسته یا نشکسته ؟ اگر می شکنیم چقدر بشکنیم ؟ آیا یگانه راه شکسته خوانی شکسته نویسس است؟ واژه شکسته یا نحو شکسته؟ کدام یک بهتر به شکسته خوانی راه می برد ؟ نگارنده کوشیده است حد معینی از شکسته نویسی را با استفاده از قواعد ساخت هجا در زبان فارسی قانون مند کند

نویسنده: فرزانه طاهری
نشر: مرکز
توضیحات: روی سخن این کتاب با خواننده غیر متخصص و تازه آشنای داستان است و به اصول اساسی داستان می پردازد نه به پیچیدگی ها و اصطلاحات و مفاهیم بغرنج نقد و تحلیل.کوشش آن در جهت مجهز کردن خواننده به ابزار های مفهومی اساسی برای درک و تحلیل و تفسیر داستان ها است.کتاب از دو بخش اصلی تشکیل شده است:در بخش نخست عناصر اصلی داستان،تفاوت آن با واقعیت و حقیقت،گونه ها و انگاره های مختلف داستان،و مفاهیمی چون طرح شخصیت و معنا و نظرگاه و نقشه معرفی و بررسی می شوند. در بخش دوم سه داستان نمونه از سه نویسنده برجسته :موپاسان،جویس،بورخس آمده اند و درباره هر یک از آن ها تفسیری ارائه شده تا چگونگی کار بست رویه های مطرح در بخش نخست روشن تر شود.

نویسنده: سینتیا فریلند
مترجم: کامران سپهران
نشر: مرکز
توضیحات: کتاب «اما آیا این هنر است؛ مقدمه‌ای بر نظریه‌ی هنر» نوشته‌ی «سینتیا فریلند» را «کامران سپهران» به فارسی برگردانده است. این کتاب به چیستی هنر و معنای آن می‌پردازد و اینکه چرا به آن بها داده می‌شود. نویسنده نظریه‌های هنری بسیار متفاوتی همچون نظریه‌ی آیینی، فرمالیستی، تقلیدی، ابرازی، شناختی و پست‌مدرن را بررسی کرده است. در توضیح پشت جلد می‌خوانیم: «هنر در زمانه‌ی ما با آن‌چه در دوران‌های گذشته هنر خوانده می‌شد تفاوت‌های چشم‌گیر و گاه باورنکردنی دارد. آثار هنری گذشته همچنان ارزش هنری خود را حفظ کرده‌اند اما امروز آثاری هنری عرضه می‌شوند که پیشینیان محال بود آن‌ها را در مقوله‌ی هنر جای دهند. همین پدیده به بحث‌های پرشوری در زمینه‌ی هنر دامن زده است و کتاب حاضر به همین بحث‌ها می‌پردازد. نظریه‌های هنری بسیار متفاوتی بررسی می‌شوند و رابطه‌ی هنر با زیبایی، فرهنگ، پول، جنسیت، تکنولوژی و نوآوری تحلیل می‌شود. همه‌ی بحث‌ها با ارجاع به نمونه‌های مشخص آثار هنری انجام می‌شود و همین بحث را زنده‌تر و ملموس‌تر می‌کند.» این کتاب در هفت فصل تدوین شده است. خون و زیبایی؛ الگوها و هدف‌ها؛ تقاطع فرهنگی؛ پول، بازار، موزه؛ جنسیت نبوغ و دختران چریک؛ شناخت آفرینش دریافت و دیجیتالی‌کردن و انتشار عنوان فصل‌های کتاب هستند. کتاب حاضر را نشر «مرکز» منتشر کرده است.

نویسنده: راجر کرنندن
مترجم: روبرت صافاریان
نشر: مرکز
توضیحات: توضیحات:

نقشی که تدوین در فرآیند ساخت فیلم دارد هنوز هم کمتر از دیگر عوامل فهمیده و قدر گذاشته می شود. هرچند دقیقا در این مقطع است که جادوی فیلم شکل می گیرد. در چند سال اخیر تکنولوژی تدوین فیلم شاهد انقلابی بوده است. امکان ذخیره دیجیتالی تصویر توام با دسترسی به دلخواه به ماده خام، برای تدوین گر این امکان را فراهم آورده است که تصمیمات حوزه تدوین را با چنان سرعتی اجرا کند که مغز از تصورش ناتوان است. از سوی دیگر، تسلط تدوین گر آینده به فن تدوین هیچ زمان دیگری به اندازه امروز ضروری نبوده است، چرا که اگر بر فن خود مسلط نباشد، ماشین بر او مسلط خواهد شد. هدف این کتاب این است که مشوق درک بهتری از فن تدوین باشد، تا تدوین گر با استعداد بتواند الگوها و ریتمهایی را خلق کند که به هنر داستان گویی زندگی جادویی می بخشند.

نویسنده: احمد شاملو
نشر: چشمه
توضیحات: سندباد در سفر مرگ به نظر من برای انسان کامیابی میسر نیست. انسان هنگامی می­تواند کامیاب شود که مطلقا آزاد باشد، اما آزادی نه به صورت مطلق بلکه حتا به طور نسبی نیز نصیب انسان نمی­شود و به عبارت دیگر خوشبختی به زندان انسان راه نمی­یابد. از آن گذشته، انسانی که در اسارت قوانین، در اسارت وجدان، در اسارت وظایف، در اسارت تعلقات، در اسارت مطامع و شهوات دیگران دست و پا می­زند، لاجرم همه خلاقیت­های خود را از دست می­دهد و پیشرفت­های ماشین را به حساب پیشرفت­های خود می­گذارد حال آن­که وقتی خود او جز پیچ و مهره­ای از ماشین­ها نیست از آزادی چه­گونه می­تواند سود بجوید؟