هیچ‌چیزی مرا برای از دست دادن مادر آماده نکرده بود. حتی دانستن اینکه در حال مرگ است هم باعث نشده بود آماده رفتنش باشم. هرچه نباشد، مادر دلیل ورودمان به این دنیاست. او صدفی است که از درونش جدا می‌شویم و پا به این دنیا می‌گذاریم. بیدارشدن در دنیا بدون او مانند این است که در دنیایی بدون آسمان چشمانت را باز کنی: باورکردنی نیست.

«همه ما شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت» سال ۲۰۱۷ منتشر و موفق شد جوایز مطرح کانادا از جمله گاورنر جنرال در بخش رمان انگلیسی و وینترست را از آن خود کند و نامزد جایزه گیلر نیز شود. این رمان به زندگی مجرمی سابقه‌دار می‌پردازد که در انتظار محاکمه است. اما اتفاقی پیش از دادگاه سبب می‌شود که مسیر زندگی‌اش تغییر کند و سفری را در سراسر کانادا آغاز می‌کند تا خاکستر دوستش را به ساحل برساند. او در ادامه افزود: روایت‌های جانی در مورد خودش گاه کنایه‌آمیز و گاه رک و بی‌پرده است، از چیزهای وحشیانه‌ای که انجام داده و گاهی از انجام آن‌ها پشیمان است. همه ما در شبی در تخت‌هایمان خواهیم سوخت تک‌گویی‌هایی مردی است که نمی‌تواند زندگی‌اش را در مسیر درست قرار دهد. داستان سرشار از تعلیق است و گاه خواننده را با ابهام مواجه می‌کند. این رمان بیش از هر چیز، پر از داستان‌های مختلف است.

«کوالسکی» یکی از افراد وفادار به نظام کمونیستی و از اشخاص برتر این حزب بود که در سمینارها و جلسه های زیرزمینی سخنرانی می کرد و همرزمانش را به وجد می آورد. بعد از این که اخبار توهین کوالسکی در بین مردم پخش شد، کارش را از دست داد و پس از آن مجمع زیرزمینی ها او را اخراج کردند. پسرش «میکلای»، که یکی از همرزمان پدرش در زیرزمین بود، به همین علت پدر را ترک کرد. کوالسکی تصمیم می گیرد برای برگرداندن ایمان از دست رفته خود به نظام، سراغ دوستان قدیمی اش برود تا بتواند از آن ها کمک بگیرد، اما سراغ هر کدام از دوستانش می رود به این ماجرا پی می برد که …

احمد رافع متولد 1996 عراق و فارغ التحصیل حقوق از دانشگاه کوفه است.
این شاعر جوان عراقی ضمن فعالیت های گسترده ی رسانه ای عضو هیئت موسس انجمن «وتریات» زیرنظر اتحادیه ی عمومی نویسندگان عراق در بابل و مسئول شورای رایزنی در این انجمن است که سردبیر مجله ی «وتریات» نیز می باشد.
نگاه احمد رافع به شعر برگرفته از نگرش سورئالیستی او به جهان اطراف بوده و مرز اتصال میان مفردات در شعر او ناپیدا است و همواره ارتباط های معنایی و ارجاعی منحصربه فردی میان واژگان شعر ایجاد می کند که در خوانش های مختلف می توان گفت برداشت های مختلفی به دنبال داشته باشد.
همان گونه که قطعیت در معنای شعر او رخ نمی دهد، قطعیت در تصاویر و حتی نحو جمله ها نیز وجود ندارد و به بیان ساده تر شعر او یک ساختمان زبانی است که هر کس با مقتضیات جهان خودش وارد آن شده و سازه ای مطابق ظرفیت ذهن خویش در آن می سازد. از جمله کتاب های وی می توان به «آپولو و تکه های رقص» و نیز «موسم های دیمتیر» اشاره کرد که هر دو توسط انتشارات التاویل در سوئد به چاپ رسیده اند.