این رمان یک زن است ، رمان تمدنی است که به دست خشونت ویران شد، خشونت انسان‌هایی که تا دیروز مسالمت‌آمیز کنار هم می‌زیستند.

لولا، آنگاه که در اوایل دهه پنجاه سبک‌پای در مجلس رقصی در قاهره می‌رقصید، از زندگی چه می‌دانست؟

در این رمان، ‌سرگذشت لولا طی نیم قرن با افول مداوم مسیحیان شرق که همیشه بر این باور بوده‌اند که خداوند مراقب سرنوشتشان است، درهم می‌آمیزد.

سه‌گانه رشد بوث تارکینگتون مجموعه سه داستان از مردهای جوانی است که درگیرودار رشد، یافتن هویت فردی و اجتماعی، مسئولیت‌پذیری و استقلال در تکاپو هستند. هر شماره داستانی را از مردهایی روایت می‌کند که در گذار از نوجوانی به بزرگسالی هستند. هر شخصیت در این گذار، مشکلات و موانعی را تجربه می‌کند و در نقطه‌ای از داستان آن را پشت‌سر می‌گذارد. امبرسون‌های باشکوه داستان جورج امبرسون مینافر، تنها نوه خانواده امبرسون را روایت می‌کند. جورج پسری لوس و به‌شدت مغرور است که خود را یک اشراف‌زاده و وارث شکوه و ثروت پیشینیانش می‌داند؛ اما با ظهور تحولات اجتماعی و اقتصادی در آمریکای اوایل قرن بیستم و تولد گروه جدیدی از ثروتمندان که قدرت خود را نه مدیون ثروت خانواده که وامدار اراده و تلاش خود هستند، جورج باید تصمیم بگیرد که با تحولات زمانه و زندگی‌اش چطور رویارو شود . «زندگی نبوغ خیلی زیادی دارد. برای بچه‌های همه مادرها یک کنک جانانه در آستین دارد.»

وغ وغ ساهاب اثری است طنزآمیز نوشته صادق هدایت به‌همراه مسعود فرزاد. ایده اصلی کتاب ایده صادق هدایت بود و زمانی‌که آن را با مسعود فرزاد در میان گذاشت فرزاد نیز تصمیم گرفت در نوشتنش همکاری کند. نویسندگان در این اثر 35 داستان نصف و نیمه را نوشته‌اند و نام آن را غزیه گذاشته‌اند. در این غزیه‌ها زبان را به‌هم می‌ریزند، ترکیبات ناآشنا ایجاد می‌کنند، املای کلمات را به عمد اشتباه می‌نویسند، زمین و زمان را به‌هم می‌ریزند و از این طریق آداب‌ورسوم و شئونات اخلاقی جامعه دوران خود را نقد و تمسخر می‌کنند. طنز آن سیاه و نیش‌دار است و درپی آن است که مخاطب را متأئر کند؛ چراکه خنده تنها، هدف نهایی آن نیست.

در این اثر تنها قانونی که وجود دارد بی‌قانونی است؛ آنها هرطوری که دلشان می‌خواهد می‌نویسند و درنهایت اثری را خلق می‌کند که در ادبیات فارسی پیش از آن نظیری نداشته است. وغ وغ ساهاب نثری مسجع، روان و زیبا دارد، اثری منحصربه‌فرد و هوشمندانه که آفرینش آن تنها از عهده یک نابغه برمی‌آید.

موضوع کتاب حاضر، افسانه‌ها و قصه‌های قرون‌وسطی است؛ داستان آمیخته‌ای از واقعیت و خیالات است و مربوط به نقش زنان در قرون‌وسطی می‌باشد. در شهر «کانتربری» (1455ـ1485) در زمان جنگ، شایعاتی از جادوگران به گوش می‌رسد و قتل‌هایی رخ می‌دهد. اسقف اعظم، در این موقعیت حساس از زنی به نام «کاترین سوین بروک» کمک می‌خواهد. «کاترین» باهوش و بافرهنگ است و به‌عنوان شفادهنده پزشک از اعتباری مالی برخوردار بوده و گذشته از این، دانش وسیع او درباره انواع سم‌ها، بسیار تعیین‌کننده است. «کاترین» باید به‌وسیله علم و آگاهی و توانایی‌اش در شفادهندگی، قاتل را بیابد. از سویی، ایرلندی خشنی به نام «کلوم مرتاق» که مورد نکوهش هیئت مذهبی است، با وی همراه است و «کاترین» علاوه‌بر پیداکردن قاتل، باید از «کلوم مرتاق» درمقابل هیئت مذهبی حمایت کند. پیام این داستان این است که: زن‌ها در قرون‌وسطی نقشی تعیین‌کننده نداشته‌اند، اما درواقع پزشکان خوبی بوده‌اند.

ابو خالد چشم انداخت سمت باغچه اندازه کف دست زیر درخت انجیر پیر محو نور شد که سبزی می‌چید و می‌ریخت توی سبد کوچک بافته‌شده از شاخه‌های نازک زیتون. صدا بلند کرد: باز زانو درد می‌گیری‌ها. نور کمر راست کرد: تمام شد و نشست روی تخت چوبی پایه‌کوتاه کنار باغچه: سفره نباید بی‌زینت باشد و سبزی را زیرو رو کرد: به عیاض زنگ زدی؟ ابو خالد نگفت که جواب نداده و نالید: مگر این خط و خطوط راه می‌دهند؟ هی می‌گوید تماس با مشترک موردنظر امکان‌پذیر نمی‌باشد و از سکو پایین آمد و راه افتاد سمت نور.

نور دعا کرد به جان عیاض و سراپای شوهرش را برانداز کرد. می خوای بروی نماز جمعه؟ می‌دانی و می‌پرسی؟ می‌ترسم… می‌ترسم بلایی سرت بیاید. من عمرم را کرده‌ام و… تا عیاض را داماد نکردی و پسر عیاض را ندیدی حق نداری حالا بغض نکن. مگر دست من است؟ (از متن کتاب)

سپیده مثل همیشه زودتر از آتیه، در مزون را باز می‌کند. چراغ‌ها را روشن می‌کند و سی‌دی موسیقی ملایمی را در دستگاه پخش می‌نماید. در میان آن همه حریر، اورگانزا، ابریشم، تافته و تور سفید، احساس می‌کند یک نوعروس است و هیچ غصه‌ای در دنیا ندارد جز اینکه خودش را برای طایفه شوهر لوس کند. دوباره کم مانده است حواسش برود پی شوهر و طایفه شوهرش که خیاط‌ها از راه می‌رسند و آمدورفتشان به طبقه بالا، به هجوم خیال‌ها، اجازه یورش نمی‌دهند.

هر رهگذری که از خیابان رد می‌شود، هرچند حواسش به هیچ‌کس و هیچ کجا نباشد، اما وقتی از جلوی مزون رد می‌شود، امکان ندارد سرش را بالا نگیرد و یا لحظه‌ای جلوی مزون لباس عروس و شیشه ویترین بسیار بزرگ آن مکث نکند؛ حتی اگر پیرمردی لب گور باشد.

این داستان به‌طور خلاصه درباره ملاقات یک هیولا با هیولای دیگری است.

یکی از هیولاها من هستم.

یون جه با یک بیماری مغزی به نام آلکسی تایمیا به دنیا آمد که بروز احساساتی مانند ترس یا خشم را برای او سخت می‌کند. او هیچ دوستی ندارد – دو نورون بادام‌شکلی که در اعماق مغزش قرار گرفته‌اند این کار را با او کرده‌اند – اما مادر و مادربزرگ فداکارش زندگی امن و رضایت‌بخشی را برای او فراهم می‌کنند. خانه کوچک آنها بالای کتاب‌فروشی دست دوم مادرش است که با یادداشت‌های رنگارنگ تزئین شده است. این یادداشت‌ها به او یادآوری می‌کند چه زمانی باید لبخند بزند، چه زمانی باید بگوید «متشکرم» و چه زمانی بخندد.

سپس در شب کریسمس – شانزدهمین سالگرد تولد یون جه – همه‌چیز تغییر می‌کند. یک عمل تکان‌دهنده ناشی از خشونتی تصادفی دنیای او را درهم می‌شکند و او را تنها و به‌حال خودش رها می‌کند. یون جه که برای کنارآمدن با فقدان خود تلاش می‌کند در انزوای خاموش عقب‌نشینی کند تا اینکه گون، نوجوان مشکل‌داری به مدرسه‌شان می آید و آنها یک پیوند شگفت‌انگیز ایجاد می‌کنند.

همان‌طور که یون جه شروع به بازکردن زندگی خود به روی افراد جدید می‌کند – ازجمله یک دختر در مدرسه – چیزی به‌آرامی در درون او تغییر می‌کند و هنگامی که گون ناگهان زندگی خود را در خطر می‌بیند، یون جه این شانس را خواهد داشت که از منطقه امنی که ایجاد کرده است خارج شود تا شاید تبدیل به قهرمانی شود که هرگز فکرش را نمی‌کرد.

رمان جسدهای عالی‌جنابان را لئوناردو شاشا در سال 1971 نوشت. داستان با الهام از خبری نوشته شده که آن زمان در مطبوعات ایتالیا هیاهو به‌پا کرده بود.

داستان حول ترور زنجیره‌ای عده‌ای قاضی در شهرهای مختلف شکل می‌گیرد. قهرمان داستان بازرس، روگاس مردی، جسور، روشنفکر و طنزپرداز است که پس از قتل اولین قاضی مأمور کشف واقعیت می‌شود و با اینکه مقامات بالا و سیاستمداران وادارش می‌کنند قاتل یا قاتلان را بین گروه‌های مخالف نظام جست‌وجو کند، او در مسیر دیگری حرکت می‌کند؛ به این ترتیب بازرس روگاس در کلاف سردرگمی از شک و سوءظن و قتل‌های دیگر قاضی‌ها و مناسبات وزیران و مأموران مخفی گرفتار می‌شود.

فرانچسکو رزی کارگردان شهیر ایتالیایی در سال 1976 با اقتباس از این کتاب فیلمی ساخت که در ایران هم به نمایش درآمد.

«نویسنده‌ای با ظرافت و بلندنظری بی‌حدوحصر… مهارت ادبی چگونه می‌تواند تا این اندازه مسرت‌بخش ،مهربان و متین باشد؟ آنتال سرب یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان اروپایی است.» (الی اسمیت)

«یک اثر آسمانی… یادم نمی‌آید آخرین بار کی این کار را کردم رمانی را تمام کنم و بعد یک راست به صفحه اولش برگردم و آن را دوباره بخوانم سفر در مهتاب از آن دست کتاب‌هایی که شما را وامی‌دارند فکر کنید نویسنده به روحتان دسترسی خصوصی دارد.» (نیکولاس لزارد گاردین)

«سفر در مهتاب یک کتاب، زیباست از آن نوع کتاب‌هایی که برای مدتی طولانی در بخشی لطیف از وجودتان حک‌شده باقی می‌مانند» (بكا رائفلد)

«رمانی بی‌اندازه هوشمندانه درباره عشق اجتماع و متافیزیک در اروپای دهه سی… سفر در مهتاب پژوهشی درخشان درباره خواب و خیالی اروتیک است اما به این ختم نمی‌شود و اثری بسیار فراتر از یک مغازله است.» (توبی لیچتیگ)

«یکی از دوستان من یک کتاب کوچک را در دستم گذاشت و گفت لن باید این رو بخونی هر مجارستانی فرهیخته‌ای این کتاب رو می‌شناسه و دوست داره این کتاب سفر در مهتاب آنتال سرب بود. با خواندن چند صفحه اول فهمیدم که این کتاب یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های اروپایی بود.» (لن ریكس)

داستان حرامیان در دهه نخست سده بیستم میلادی روی می‌دهد. پسری نوجوان به نام لوسیوس پریست همراه با دوستی خانوادگی به نام بون هاگنبك به ممفیس سفر می‌كند. بون راهی برای سفر به ممفیس ندارد مگر دزدیدن اتومبیل پدربزرگ لوسیوس كه از قضا نخستین اتومبیل در سراسر ولایت یوكناپاتافاست. در سفر درمی‌یابند كه ند مك‌كازلین كه با بون در اسطبل پدربزرگ لوسیوس كار می‌كند نیز خود را در اتومبیل پنهان كرده است؛ و این تنها آغاز ماجراست. حرامیان كه در سال 1962 منتشر شد واپسین رمان ویلیام فالكنر است كه در سال 1963 برنده جایزه پولیتزر شد. ویلیام فالكنر پیش از انتشار حرامیان گفته بود كه «مشغول نوشتن كتابی زرین درباره ولایت یوكناپاتافاست» تا با آن حرفه نویسندگی خود را به پایان برساند. به‌نظر می‌آید كه حرامیان همان كتاب زرین باشد. این كتاب برنده جایزه پولیتزر می‌باشد.

«الان چیزی برای تماشا وجود نداره. اما اینجا روح و پتانسیل داره. بچه‌های زیادی اوقاتشون رو اینجا گذروندند. الفبا می‌خوندند و مسئله ریاضی حل می‌کردند. دو ردیف میز چوبی و شاید یه تخته سیاه اینجا بوده… اینجا یه بستنی‌فروشی دلپذیر میشه. می‌تونی تصورش کنی؟»

لیبی برنامه‌ریز مجالس شرکت بزرگی در شیکاگو بود، حداقل تا چند ماه پیش؛ تا زمانی که بدون هیچ تذکری اخراج شود. دقیقاً می‌دانست چگونه اتاقی خالی را اندازه‌گیری کند و قابلیت‌های آن را بسنجد، اما هر جاذبه‌ای که پدرش در این ساختمان می‌دید فراتر از درکش بود.

شاید از دست دادن شغلش بیش از وقار، عزت‌نفس و احتمالاً دوست و خانه‌اش برایش هزینه داشت. شاید بصیرتش را نیز از او ربوده بود.

لیبی به‌تازگی درخواست‌های زیادی برای شغل داده بود، اما بعد از پاسخ هرکدامشان انگار با صورت روی زمین سیمانی می‌خورد؛ آن هم به این دلیل که اشتباهی دکمه انتخاب همه را زده بود و ایمیلی برای همه کارمندهای کندرو ـ گراهام و همکارانش فرستاده بود که در آن نوشته بود سلول‌های مغزی رئیس‌هایش از گل‌های شمعدانی کمتر است و همه درخواست‌های رفع نقص آن‌ها را بی‌سلیقگی محض می‌بیند.

این احمقانه بود. ایمیلی مسخره. قرار بود شوخی با یک دوست باشد، اما هزینه‌اش برای لیبی جبران‌ناپذیر شد…

ماجرای در زمانه پروانه‌ها در کشور دومینیکن و در زمان دیکتاتوری رافائل تروخیو می‌گذرد. سه خواهر به مبارزه با دیکتاتوری برمی‌خیزند. یکی از خواهران که پیش از همه مبارزه را آغاز کرده خود را پروانه نامیده و حالا این سه خواهر در میان همگان به پروانه‌ها شهرت یافته‌اند.

اینجا همیشه از این اتفاق‌ها می‌افتد. هر روز و هر شب دست‌کم یک نفر به گریه می‌افتد، کنترلش را از دست می‌دهد و فریاد می‌زند. هق‌هق یا ناله و زاری می‌کند.

میتروا می‌گوید بهتر است راحت باشیم اما هرگز خودش این کار را نکرد. راه دیگر این است که یخ بشوی و هرگز نشان ندهی چه احساسی داری و از فکرهایت حرف نزنی. بعد یک روز از اینجا بیرون می‌روی آزاد آزاد؛ اما تازه کشف می‌کنی قفل شده‌ای و کلیدش را جایی در اعماق قلبت انداخته‌ای که نمی‌شود بیرون آورد.

نگاه پرسشگرانه‌ای به عشموی انداخت و گفت: «برای افرادی که مشکل دارند، وقتی باران می‌بارد.»

«ما در مرکز جهان هستیم، پس چه انتظاری داریم؟»

او احساس عصبانیتش را پنهان ساخت و گفت: «فردا وطن جدیدی ایجاد خواهد شد.»

عبده پاسخ داد: «در این مورد چندان مطمئن نیستم.»

«این به این دلیل است که شما به‌تازگی از بیمارستان در زمانی بازگشته‌اید که انتظار داشتید برای عروسی آماده شوید»

«آه، کشور من!»

دو ماه از تمام این‌ها گذشته و بازرس فوگل حالا دیگر باید از آن کوهستان نامأنوس دور باشد. خب پس او هنوز آنجا چه می‌کند؟ چرا آن تصادف رخ داد؟ و از همه مهم‌تر، حالا که جان سالم به‌در برده، پس این خون روی لباس‌هایش متعلق به چه کسی است؟ (از متن کتاب)

دوناتو کارّیزی جزو مشهورترین رمان‌نویسان معاصر ایتالیا در ژانر جنایی است و رمان «دختری در مه» جزو معروف‌ترین آثار اوست. او فیلم‌نامه‌نویس سریال‌های تلویزیونی و سینما، نویسنده پرفروش رمان‌های این ژانر در سطح جهان است. کارّیزی تبدیل به نویسنده‌ای ایتالیایی شده که آثار دلهره‌آور و هیجان‌انگیزش در 23 کشور جهان ترجمه و منتشر شده و جوایز بسیاری دریافت کرده است. کارّیزی در سال 2017 فیلم سینمایی «دختری در مه» را با بازیگری تونی سِرویلّو در نقش بازرس فوگل و ژان رِنو در نقش دکتر فلورس ساخت که در جشنوارۀ نوآر 2017 (درام‌های جنایی) نامزد دریافت جایزۀ کالیگاری شد. وی در سال 2018 در جشنوارۀ دیوید دی دوناتِلّو، بهترین کارگردان فیلم اولی شد و فیلمش در سه بخش، نامزد دریافت جایزه بود. در جشنوارۀ 2018 گلوبو دُرو (معروف به گلدن گلوب ایتالیا)، جایزۀ بهترین فیلم‌نامه به وی رسید. رمان «دختری در مه» خواننده را طلسم می‌کند؛ داستانی جذاب و گیرا که با قدرت، ترس‌هایمان را به چالش می‌کشد.

دکتر کریم مجتهدی تا کلاس دوم ابتدایی در زادگاه خود تبریز تحصیل کرده سپس در تهران بقیه دروس ابتدایی را در دبستان فردوسی و تحصیلات دبیرستانی را در «فیروز بهرام» و در کالج «البرز» به پایان رسانده است.او در هجده‌سالگی برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در دانشگاه «سوربن» پاریس که مهم‌ترین دانشگاه فرانسه است، به تحصیل فلسفه پرداخته است. در آن زمان تنها ایرانی بوده است که از عهده امتحان عمومی ورودی «پروپتودیک» برآمده و در سال‌های بعد به‌جای چهار «سرتیفیکا» لازم برای اخذ درجه کارشناسی، هفت «سرتیفیکا» گرفته است. دوره کارشناسی ارشد را نیز در همان دانشگاه به پایان رسانده است. عنوان رساله ایشان «بررسی تحلیل استعلایی کانت» تحت راهنمایی استاد معروف پاریس «ژان وال» بوده است. کریم مجتهدی، فیلسوف ایرانی و استاد بازنشسته گروه فلسفه در دانشگاه تهران است. او سهم به‌سزایی در رشد پژوهش‌های فلسفی در ایران داشته است. او عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است. او در همایش چهره‌های ماندگار ایران به‌عنوان چهره ماندگار فلسفه انتخاب شده است.

کنجکاوی و سؤال درباره آینده همواره از مشغولیات ذهنی ایرانیان بوده که با توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی پرفرازوفرود جامعه شکل گرفته است. این کتاب سعی دارد با پرداختن داستان‌وار به گذشته و جامعه امروز تاحدودی به این پرسش که «بالاخره چی میشه؟» و سؤالاتی پیرامون آن پاسخ بدهد.

«من منچستریونایتد را دوست دارم» اثری است به قلم «مهدی یزدانی خرم» که «برگزیده سومین دوره جایزه ادبی هفت اقلیم» و همچنین برنده  اول جشنواره ادبی بوشهر شده است. این اثر که نویسنده حدوداً چهار سال برای نوشتن آن زمان صرف کرده، اثری است که بخش‌هایی مهم از تاریخ ایران را با نگاهی پست‌مدرن و در ژانری اجتماعی به تصویر می‌کشد. «من منچستریونایتد را دوست دارم» اثری است تحسین‌شده و تاکنون به زبان‌های مختلفی نظیر ایتالیایی، ترکی و انگلیسی بازگردانی شده است.

مهدی یزدانی خرم تعداد زیادی کاراکتر را در هزارتوی داستان پیچیده‌اش رها کرده تا هریک به‌نحوی راه خود را به خارج هزارتو پیدا کنند و آن را حل بنمایند. این داستان در لایه‌های مختلف زمانی اتفاق می‌افتد و روایت‌های تکه‌تکه، به‌مرور به‌هم وصل می‌شود تا داستان شکل بگیرد.

قصه از یک دانشجوی مبتلا به سرطان که در رشته تاریخ تحصیل می‌کند آغاز شده و با خود او نیز خاتمه می‌یابد؛ اما در این بین اتفاقات زیادی می‌افتد که شکل‌دهنده وقایع تاریخی دهه بیست به بعد، یعنی وقایع تاریخی ـ اجتماعی ایران در جنگ جهانی دوم و در زمان اشغال می‌باشد.

دانشجوی تاریخ داستان، راوی دانای کل بوده و داستان از دهه هشتاد شمسی؛ زمانی که او در خیابان‌های پاییززده به قدم‌زدن مشغول است شروع می‌شود، و قصه‌ای که وارد ذهن او شده، خواننده را آنقدر به عقب می‌برد تا به سال‌های مواجهه ایران با ارتش متفقین و اشغال‌شدن برسد.

این کتاب از زبان یک راوی بوده که در آن کوندرا فلسفه‌ای درباره مدرنیته، تکنولوژی، سرعت، حافظه بشری و نیز احساسات عمیق بشری را به‌صورت بسیار زیبایی به تصویر کشیده است.

این رمان، مراقبه‌ای درباره اثرات مدرنیته بر ادراک فرد از جهان است.

این رمان از داستان‌های جداگانه‌ای تشکیل شده است که این داستان‌ها درطول رمان به‌هم بافته شده و در انتهای کتاب تمامی گره‌های داستان که به‌هم پیچ خورده بودند از هم باز می‌شوند.

کوندرا به‌عنوان راوی اصلی داستان، درطول سفر خود تصمیم می‌گیرد که شبی را در هتلی بگذراند که این هتل یکی از قصرهای قدیمی بوده که داستانی را در آنجا تعریف می‌کند.

این داستان آمیخته‌ای از تخیل و حقیقت است: ناگهان هوس کردیم غروب و شب را در یک قصر بگذرانیم.

قصرهای زیادی را در فرانسه به‌صورت هتل بازسازی کرده‌اند؛ چهارگوشی از سبزی گمشده درگستره‌ای از زشتی بی‌سبزی؛ مجموعه کوچکی از باریکه راه‌ها، درخت‌ها و پرنده‌ها بین شبکه‌ای عظیم از بزرگراه‌ها.

من به سفر دیگری، از پاریس تا یک قصر واقع در حومه شهر، که دویست سال پیش صورت گرفت، فکر می‌کنم…

تونی وبستر عادی‌بودن زندگی‌اش را پذیرفته: کار و بازنشستگی، ازدواج و طلاقی دوستانه. اما او هم مثل ما جوانی‌اش را درون خود نگه داشته و به سالمندی رسیده است. مهم‌ترین واقعه عمرش دوستی با ایدریئن تیزهوش و مستعد فاجعه است؛ مرید آلبر کامو. چهل سال بعد دفتر خاطرات همین دوست که طبق وصیت‌نامه به او واگذار شده، او را برمی‌انگیزد تا زندگی خود را بازخوانی کند. درک یک پایان برنده مهم‌ترین جایزه ادبی بریتانیا در 2011 شد. رئیس هیئت داوران (بوکر) در توصیف آن گفت: (کتاب مایه‌های یک اثر کلاسیک انگلیسی را دارد. این داستانی است که با انسان قرن بیست‌ویکم سخن می‌گوید.)

یوزف ك، كارمند فروتن بانك، یك روز بامداد پی می‌برد كه بدون ارتكاب گناهی مشخص، متهم شده است. به گمانش، اثبات بی‌گناهیش ساده است؛ ولی به‌زودی خود را در دنده‌ها و چرخ‌های ماشین تو در توی محاكمه‌ای گرفتار می‌یابد كه راه برنده‌اش عدالتی رنجناك است و نمایندگانش كارمندانی دون‌پایه و مستقر در دفترهایی پلیدند. یوزف ك. كه از این دیوستان و جهان پوچ می‌هراسد ولی همچنین به سویش كشیده می‌شود، دیگر خودش نمی‌داند كه آیا بی‌گناه است یا گناهكار. با این همه دلش می‌خواهد زندگی كند، اما توان بایسته پایداری با دو دژخیمی را ندارد كه به‌سان دو آدمكش، و به نام عدالتی كه وجود ندارد، به آهنگ داد گستردن به سراغش می‌آیند.