سپیده مثل همیشه زودتر از آتیه، در مزون را باز می‌کند. چراغ‌ها را روشن می‌کند و سی‌دی موسیقی ملایمی را در دستگاه پخش می‌نماید. در میان آن همه حریر، اورگانزا، ابریشم، تافته و تور سفید، احساس می‌کند یک نوعروس است و هیچ غصه‌ای در دنیا ندارد جز اینکه خودش را برای طایفه شوهر لوس کند. دوباره کم مانده است حواسش برود پی شوهر و طایفه شوهرش که خیاط‌ها از راه می‌رسند و آمدورفتشان به طبقه بالا، به هجوم خیال‌ها، اجازه یورش نمی‌دهند.

هر رهگذری که از خیابان رد می‌شود، هرچند حواسش به هیچ‌کس و هیچ کجا نباشد، اما وقتی از جلوی مزون رد می‌شود، امکان ندارد سرش را بالا نگیرد و یا لحظه‌ای جلوی مزون لباس عروس و شیشه ویترین بسیار بزرگ آن مکث نکند؛ حتی اگر پیرمردی لب گور باشد.

کتاب سه قطره خون، اثری نوشته صادق هدایت است که اولین بار در سال 1932 انتشار یافت. این داستان کوتاه فوق‌العاده جذاب و عجیب، توانایی و استعداد هدایت در نوشتن نثری احساس‌برانگیز، مشوش‌کننده و تأثیرگذار را به بهترین شکل به نمایش می‌گذارد و همانند کتاب بوف کور، جایگاه او را در میان نویسندگان بزرگ و صاحب‌سبک سده گذشته به تثبیت می‌رساند. نثر هدایت، دنیایی را به تصویر می‌کشد که لبریز از اسرار، سرگشتگی، پوچی و جنون است. داستان سه قطره خون، با شخصیتی همراه می‌شود که به‌شکلی تدریجی؛ اما پیوسته درحال از دست‌دادن سلامت عقل و پایداری هویت خود است و مدام با سه قطره خون دربرابر چشمانش و یا در درون ذهنش مواجه می‌شود. صادق هدایت در این اثر، با ارائه داستانی عجیب و ناآشنا، موفق می‌شود حقایقی جهان‌شمول را مورد واکاوی قرار دهد و از دریچه‌ای نو به سرشت بشر نگاهی بیندازد.

زنده به گور مجموعه داستانی از صادق هدایت است که در سال 1312 منتشر شد. این کتاب مشتمل بر نُه داستان کوتاه است که به‌ترتیب عبارت‌اند از: زنده به گور، حاجی مراد، اسیر فرانسوی، داوود گوژپشت، مادلن، آتش‌پرست، آبجی خانم، مرده‌خورها و آب زندگی.

مهم‌ترین داستان این کتاب زنده به گور است که نام کتاب هم برگرفته از این است. برخی از کارشناسان بر این باورند که داستان زنده به گور درمورد خود صادق هدایت است و آینه‌ای از تجربیات و شخصیت وی می‌باشد. این داستان درباره مردی که تا دوران جوانی‌اش در ایران زندگی کرده و سپس به خارج مهاجرت کرده است. او از همه‌کس و همه‌چیز بیزار است حتی از خودش هم بیزار است و قصد خودکشی دارد، خودش را جلو ماشین می‌اندازد، سعی می‌کند با مبتلاشدن به بیماری کار را تمام کند، حتی سم می‌خورد و در آخر هم تلاش می‌کند با خوردن تریاک خودش را از بین ببرد؛ اما هیچ‌کدام از این راه‌ها به نتیجه نمی‌رسند. او حتی در خودکشی هم موفق نمی‌شود؛ ولی در پایان داستان متوجه می‌شویم که این مرد دیوانه بوده و این‌ها یادداشت‌هایی است که از او باقی مانده؛ چراکه مرده است.

در کل داستان آمیزه‌ای از افسردگی و اختلال شخصیت است، ویژگی‌هایی که در اکثر داستان‌های هدایت به‌چشم می‌خورد. این تیپ شخصیت‌ها نیز در زندگی واقعی وجود دارند و خیلی دور از ذهن نیستند، آدمی که رنج می‌کشد و درگیر یک سلسله افکار رنج آور است؛ چون ارتباطش با واقعیت کاملاً قطع نشده، از وضعیت خودش آگاه است؛ اما این فهمیدن و مطلع‌بودن از رنج‌کشیدن، به‌معنی تسلط بر خود داشتن نیست، در افکار وسواسی این حالت‌ها وجود دارد.

رمان جسدهای عالی‌جنابان را لئوناردو شاشا در سال 1971 نوشت. داستان با الهام از خبری نوشته شده که آن زمان در مطبوعات ایتالیا هیاهو به‌پا کرده بود.

داستان حول ترور زنجیره‌ای عده‌ای قاضی در شهرهای مختلف شکل می‌گیرد. قهرمان داستان بازرس، روگاس مردی، جسور، روشنفکر و طنزپرداز است که پس از قتل اولین قاضی مأمور کشف واقعیت می‌شود و با اینکه مقامات بالا و سیاستمداران وادارش می‌کنند قاتل یا قاتلان را بین گروه‌های مخالف نظام جست‌وجو کند، او در مسیر دیگری حرکت می‌کند؛ به این ترتیب بازرس روگاس در کلاف سردرگمی از شک و سوءظن و قتل‌های دیگر قاضی‌ها و مناسبات وزیران و مأموران مخفی گرفتار می‌شود.

فرانچسکو رزی کارگردان شهیر ایتالیایی در سال 1976 با اقتباس از این کتاب فیلمی ساخت که در ایران هم به نمایش درآمد.

دزدان دریایی در بازار برده‌فروشان استانبول دانشمندی ونیزی را که در بسیاری علوم، از فیزیک گرفته تا اخترشناسی و نقاشی، دستی بر آتش دارد به اندیشمند ترک می‌فروشند. این دو نه‌تنها در حوزه‌ متافیزیک هم‌فکرند؛ بلکه از نظر ظاهری هم عجیب به‌‎هم شبیهند؛ گو آنکه قل یکدیگرند. شیوع طاعون ارباب و بنده را به عزلتی ناخواسته می‌کشاند و این فرصتی می‌شود برای آنکه اندیشمند ترک علوم غربی بیاموزد. در این میان، به تخت نشستن شاهزاده‌‌ای خردسال پای شخصیت‌های اصلی داستان را به باغ‌وحش سلطنتی می‌کشاند و نوشتن عجایب‌نامه‌ها و ساختن سلاحی غریب تقابل شرق و غرب، آن هم در چنین بستری،آرام‌آرام هر دو شخصیت را دچار پرسش‌های بنیادین می‌کند و موقعیت ارباب و بنده را تغییر می‌دهد.

در آستانه تصمیمی سرنوشت‌ساز، الکسیس فیلدینگ مصمم است که درباره گذشته مادرش جست‌وجو کند؛ اماسوفیا، مادرش، هیچ توضیحی درباره گذشته خود به او نداد. تنها چیزی که به آن اشاره کرد این بود که قبل از آمدنش به لندن، در دهکده‌ای در کرت بزرگ شده بود. الکسیس تصمیم گرفت به کرت برود و مادرش نامه‌ای به او داد تا به دوستی قدیمی بدهد و به او قول داد که با دیدن این دوست قدیمی، خیلی چیزها درباره گذشته خواهد دانست. هنگامی که الکسیس وارد پلاکا شد، از دیدن جزیره‌ای متروک به نام اسپینالونگا – کلونی جذامی‌ها در یونان در نزدیکی آنجا شگفت‌زده شد. سپس فوتینی را پیدا کرد و داستانی را که مادرش سال‌ها مخفی کرده بود، از زبان او شنید. داستان مادربزرگ مادرش و دو دخترش و همچنین تراژدی‌هایی که طی جنگ و عشق برای آن‌ها اتفاق افتاده بود. برایش عجیب بود که با این جزیره احساس آشنایی داشت و اینکه این جزیره، راز آن‌ها را در چنگال قدرتش نگه داشته بود.

داستان‌های مندرج در کتاب پیش‌رو، منتخبی از کتاب گلچین داستان‌های سیاه و پلیسی فرانسوی (بخش دوم این ‌کتاب که مربوط به بازه زمانی ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ می‌شود) است. این ‌کتاب سال ۱۹۹۵ توسط انتشارات لاتالانت منتشر شد و در مقدمه این ‌بخش از آن که ترجمه فارسی‌اش در «دام جهنمی» چاپ شده، دو گردآورنده اثر یعنی میشل لوبرن و کلود مسپلد، نویسندگان و ویژگی داستان‌هایشان را معرفی کرده‌اند. منتخب بخش اول کتاب داستان‌های سیاه و پلیسی فرانسوی، سال ۱۳۹۹ در قالب کتاب «ملوان آمستردام» منتشر شد.

جورج اورول کتاب 1984 را در سال 1949 نوشت؛ زمانی ‌که جنگ دوم جهانی به‌تازگی پایان یافته بود و جهان خطر تسلیم‌شدن درمقابل حکومتی ظالم و دیکتاتوری را به‌خوبی احساس کرده بود. در آن زمان جنگ سرد هنوز به‌معنای واقعی آغاز نشده بود و در دنیای غرب روشنفکرانی بودند که به دفاع از کمونیسم برخواسته بودند. اورول این کتاب را درواقع برای اخطار به غرب درباره گسترش کمونیسم نوشت؛ اما داستان این اثر را می‌توان تا حدود زیادی به شرایط حاکم بر تمام جوامع تحت سلطه حکومت‌های استبدادی تعمیم داد. داستان در سال 1984 (35 سال بعد از تاریخ نگارش کتاب) در شهر لندن رخ می‌دهد. بعد از جنگ جهانی حاکمان کشورهای قدرتمند به این نتیجه رسیده‌اند که اگر جهان به همین ترتیب روند افزایش ثروت را ادامه دهد ارکان جامعه طبقاتی به خطر افتاده و حکومتشان سرنگون خواهد شد. آنها تنها راه جلوگیری از این امر را نابودکردن ثروت تولیدشده در جنگی بی‌پایان می‌بینند و…

«الان چیزی برای تماشا وجود نداره. اما اینجا روح و پتانسیل داره. بچه‌های زیادی اوقاتشون رو اینجا گذروندند. الفبا می‌خوندند و مسئله ریاضی حل می‌کردند. دو ردیف میز چوبی و شاید یه تخته سیاه اینجا بوده… اینجا یه بستنی‌فروشی دلپذیر میشه. می‌تونی تصورش کنی؟»

لیبی برنامه‌ریز مجالس شرکت بزرگی در شیکاگو بود، حداقل تا چند ماه پیش؛ تا زمانی که بدون هیچ تذکری اخراج شود. دقیقاً می‌دانست چگونه اتاقی خالی را اندازه‌گیری کند و قابلیت‌های آن را بسنجد، اما هر جاذبه‌ای که پدرش در این ساختمان می‌دید فراتر از درکش بود.

شاید از دست دادن شغلش بیش از وقار، عزت‌نفس و احتمالاً دوست و خانه‌اش برایش هزینه داشت. شاید بصیرتش را نیز از او ربوده بود.

لیبی به‌تازگی درخواست‌های زیادی برای شغل داده بود، اما بعد از پاسخ هرکدامشان انگار با صورت روی زمین سیمانی می‌خورد؛ آن هم به این دلیل که اشتباهی دکمه انتخاب همه را زده بود و ایمیلی برای همه کارمندهای کندرو ـ گراهام و همکارانش فرستاده بود که در آن نوشته بود سلول‌های مغزی رئیس‌هایش از گل‌های شمعدانی کمتر است و همه درخواست‌های رفع نقص آن‌ها را بی‌سلیقگی محض می‌بیند.

این احمقانه بود. ایمیلی مسخره. قرار بود شوخی با یک دوست باشد، اما هزینه‌اش برای لیبی جبران‌ناپذیر شد…

بعضی منتقدان می‌گویند اگر جورج اورول قرار بود «مزرعه حیوانات» خود را در قرن بیست‌ویکم بنویسد احتمالاً بی‌شباهت به داستان آندره الکسیس نم‌یشد و این مطلقاً به این معنی نیست که قمار خدایان را اقتباسی مدرن از کتاب‌های مشابه پیشینش بدانیم؛ کما اینکه هوش و خودآگاهی آنقدر موهبت (و بعضاً) نفرین عجیبی‌اند که حتی پیام‌رسان کوه المپ و خدای ادبیات (هرمس) و خدای روشنایی و هنر (آپولو) هم برای سر درآوردن از نتایج مواجهه روح فانی با آن‌ها باید درنهایت نامطمئنی به شرط‌بندی روی بیاورند. هرمس گفت: «دارم فکر می‌کنم چی می‌شد اگه حیوون‌ها،هوش آدم‌ها رو داشتن؟» آپولو جواب داد: «و من فکر می‌کنم آیا اون موقع،اون‌ها هم به ناراحتی آدم‌ها بودن؟» «بعضی از آدم‌ها ناراحت، بعضی‌هاشونم نیستن. هوش براشون نعمت پرزحمتی بوده». آپولو گفت: «حاضرم سر یه سال بندگی شرط ببندم که اگه حیوون‌ها-اصلاً هر حیوونی که انتخاب کنی -هوش آدم‌ها رو داشته باشن حتی از اون‌هام ناراحت‌تر میشن.» و شرط‌بندی هرمس و آپولو منجر به هدیه‌کردن یک‌شبه زبان و هوش بشری به پانزده سگ کلینیک دامپزشکی تورنتو شد و پیامدهای این قمار، تمام ساکنین المپ از زئوس گرفته تا الهه سرنوشت را درگیر خود می‌کند. کتاب حاضر دو جایزه معتبر در سال 2015 برای نویسنده کانادایی‌اش ارمغان آورده است.

کاملاً آگاه بودم که هیچ کاری بلد نیستم. بنابراین هرکاری را می‌پذیرفتم؛ از فتوکپی گرفته تا فرستادن فکس، پست الکترونیکی، به‌روزرسانی اطلاعات، بازکردن نامه، مرتب‌کردن کتابخانه، حتی کمک به رئیس اداره درموقع اسباب‌کشی. آنچه که انجام می‌دادم کاری نبود که انتظارش را داشتم، ولی در هر صورت سعی می‌کردم آن ‌را به‌نحو احسن انجام دهم. صادقانه بگویم فکر می‌کردم با گذشت زمان شاید کارهای بهتری به من محول شود، ولی نه‌تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه… (از متن کتاب)

«اعترافات یک جوان سرخورده امروزی» نخستین اثر دانیل ماریانی، نویسنده معاصر ایتالیایی است که به فارسی ترجمه شده است. این رمان با موضوع اجتماعی و ساختاری گزارش‌گونه، همراه با طنزی خاص به پدیده کار داوطلبانه یا کارآموزی مجانی می‌پرداز..

دو ماه از تمام این‌ها گذشته و بازرس فوگل حالا دیگر باید از آن کوهستان نامأنوس دور باشد. خب پس او هنوز آنجا چه می‌کند؟ چرا آن تصادف رخ داد؟ و از همه مهم‌تر، حالا که جان سالم به‌در برده، پس این خون روی لباس‌هایش متعلق به چه کسی است؟ (از متن کتاب)

دوناتو کارّیزی جزو مشهورترین رمان‌نویسان معاصر ایتالیا در ژانر جنایی است و رمان «دختری در مه» جزو معروف‌ترین آثار اوست. او فیلم‌نامه‌نویس سریال‌های تلویزیونی و سینما، نویسنده پرفروش رمان‌های این ژانر در سطح جهان است. کارّیزی تبدیل به نویسنده‌ای ایتالیایی شده که آثار دلهره‌آور و هیجان‌انگیزش در 23 کشور جهان ترجمه و منتشر شده و جوایز بسیاری دریافت کرده است. کارّیزی در سال 2017 فیلم سینمایی «دختری در مه» را با بازیگری تونی سِرویلّو در نقش بازرس فوگل و ژان رِنو در نقش دکتر فلورس ساخت که در جشنوارۀ نوآر 2017 (درام‌های جنایی) نامزد دریافت جایزۀ کالیگاری شد. وی در سال 2018 در جشنوارۀ دیوید دی دوناتِلّو، بهترین کارگردان فیلم اولی شد و فیلمش در سه بخش، نامزد دریافت جایزه بود. در جشنوارۀ 2018 گلوبو دُرو (معروف به گلدن گلوب ایتالیا)، جایزۀ بهترین فیلم‌نامه به وی رسید. رمان «دختری در مه» خواننده را طلسم می‌کند؛ داستانی جذاب و گیرا که با قدرت، ترس‌هایمان را به چالش می‌کشد.

برشی از زندگی سه زن ایرانی، دختر و مادر و مادربزرگ در تهران دهه 80 شمسی. دختر جوان درگیر مسائل و خواسته‌های نسل خود است. مادربزرگ هنوز غرق در گذشته‌ای است کمابیش ساخته و پرداخته ذهن. راوی قصه آرزو است، زنی میانه‌سال که بین خواسته‌های مادر و توقعات دختر و آرزوهای خود در جدال است. در ظاهر زنی است محکم که از مردها و دنیای مردانه اطرافش هراسی ندارد و در باطن خواسته و ناخواسته جوابگوی توقعات دختر و مادر. وقتی عشق به‌صورت مردی «بی‌نقص» وارد زندگی‌اش می شود مخالفت مادر و دختر و دوست صمیمی به جدال ذهنی آرزو دامن می‌زند. عادت می‌کنیم در فرانسه و ایتالیا و گرجستان ترجمه و منتشر شده است.

کتاب اداره پست، رمانی نوشته چارلز بوکفسکی است که اولین بار در سال 1971 وارد بازار نشر شد. «همه‌چیز، با یک اشتباه شروع شد.» هنری چیناسکی که اکنون به میانسالی رسیده، دوازده سال از عمر خود را صرف خدمت در اداره پست ایالات متحده کرده است. در جهانی که سه لذت واقعی، و تلخ و شیرین او، زنان، الکل و شرط بندی است، هنری هر روز صبح با منگی و سرگیجه خود را از رختخواب بیرون می کشد و با پشت‌سر گذاشتن سختی و مشکلات ریز و درشت، کار خود را انجام می‌دهد و تلاش می‌کند از مواجهه هرروزه با بالادستی‌های بی‌رحم و همکاران دیوانه‌اش جان سالم به‌در ببرد. این رمان کلاسیک که شهرت را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد، بدون تردید جزء بهترین آثار نویسنده و شاعر بی‌همتای آمریکایی، چارلز بوکفسکی است.