کتاب اسب رقصان، رمانی نوشته جوجو مویز است که نخستین بار در سال 2009 وارد بازار نشر شد. پس از اینکه پدربزرگ سارا، اسبی زیبا به نام «بو» را به او هدیه می‌دهد، سارا آرام و بی‌سروصدا در پارک‌ها و کوچه‌های شهر به تمرین سوارکاری می‌پردازد. اما چندی نمی گذرد که پدربزرگ مریض می‌شود و حالا سارا باید وقت خود را بین تمرین سوارکاری، مدرسه و عیادت از پدربزرگش در بیمارستان تقسیم کند. وکیلی جوان به نام ناتاشا، درحال دست‌وپنجه نرم‌کردن با مشکلات پس از شکست ازدواجش است: نظرات و توانایی‌های او در کارش زیر سؤال رفته، نامزد جدیدش چندان امیدوارکننده به‌نظر نمی‌رسد و او مجبور شده تا خانه‌اش را با همسر سابقش شریک شود. با این حال زمانی که سارای چهارده ساله وارد زندگی او می‌شود، ناتاشا تصمیم می‌گیرد تا به این دختر بااراده و مصمم کمک کند؛ اما سارا رازی در دل دارد؛ رازی که زندگی همه افراد درگیر در آن را برای همیشه تغییر خواهد داد.

کتاب ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد، رمانی نوشته پائولو کوئیلو است که اولین بار در سال 1998 وارد بازار نشر شد. به‌نظر می‌رسد که ورونیکای 24ساله، هرچیزی که می‌تواند آرزو کند را در زندگی خود دارد: جوانی و زیبایی، روابط خوب، شغلی رضایت‌بخش و خانواده‌ای صمیمی؛ اما چیزی در زندگی او کم است و به‌نظر می‌رسد در درون ورونیکا، خلأ آنچنان عمیقی وجود دارد که هیچ‌چیز و هیچ‌وقت نمی‌تواند آن را پُر کند. به همین خاطر، او در صبح یازدهم نوامبر سال 1977 تصمیم می‌گیرد که بمیرد. ورونیکا چندین قرص را با هم می خورد به امید اینکه دیگر از خواب بیدار نشود. او از خواب بیدار می‌شود اما نه در خانه بلکه در بیمارستانی روانی. کارکنان این بیمارستان به ورونیکا می‌گویند که اوردوز، باعث مرگ آنیِ او نشده؛ اما صدمه شدیدی به قلبش وارد کرده است و او حالا فقط چند روز وقت برای زندگی‌کردن دارد.

این‌طور نبود که مزرعه قبل از آن شاهد مرگی نبوده باشد، و پشه‌ها هم البته تعبیضی قائل نمی‌شدند. به دید آن‌ها فرق کمی بین لاشه و جسد وجود داشت. خشکسالی که در آن تابستان اتفاق افتاد حق انتخاب مگس‌ها را از بین برده بود. به‌دنبال چشم‌هایی بودند که دیگر پلک نمی‌زدند و بی‌وقفه دنبال جراحات و زخم‌های لزج بودند، درحالی‌که کشاورزان اهل کیوارا اسلحه‌هایشان را رو به حیوانات لاغر مردنی گرفته بودند. نباریدن باران به‌معنای نبودِ غذا بود و نبودِ غذا باعث تصمیم‌گیری‌های دشوار می‌شد و شهر کوچک، روزبه‌روز، زیر آسمان سوزان آبی سوسو می‌زد.

ماه‌ها گذشت و در این وضعیت که به سال بعد هم منتقل شد، کشاورزان مثل یک دعا زیر لب به خود می‌گفتند: «این شهر از بین می‌ره.»

در دهه 1930 در نیوورک، پسری پانزده‌ساله و ترک‌تحصیل‌کرده به‌نام رمان بیلی بتگیت مورد توجه داچ شولتس، گانگستری بدنام و پرنفوذ، قرار می‌گیرد و وارد دنیایی از کارهای غیرقانونی و بزهکارانه می‌شود. پدر بیلی، مردی یهودی بود که مدت‌ها پیش، او و مادر نیمه‌دیوانه‎ ایرلندی‌اش را ترک گفت و حالا بیلی ـ پس از پشت‌سرگذاشتن دورانی سخت ـ به‌سرعت شیفته دنیای آکنده از پول، شهوت و قدرت شولتس شده است. بیلی در این دنیای جدید، با زورگیری، خشونت و قتل هم روبه‌رو می‌شود؛ اما خطرناک‌ترین تهدید برای او، درگیری در رابطه‌ای عاشقانه با نامزد شولتس است. داستان توسط خود بیلی روایت می‌شود و افکار و احساسات این شخصیت دوست‌داشتنی باعث به‌وجودآمدن یکی از باورپذیرترین و جذاب‌ترین آثار ادگار لارنس دکتروف شده است. دکتروف با تلفیق اسطوره‌شناسی و تاریخ، به روابط عاطفی و شخصی گانگسترها و خلافکاران سازمان‌یافته پرداخته و اثری را به‌وجود آورده است که پس از گذشت سال‌ها، هنوز هم ذهن مخاطبین را کاملاً درگیر خود می‌سازد.

کتاب ابله، رمانی نوشته فئودور داستایفسکی است که نخستین بار در سال 1869 منتشر شد و یکی از بهترین شخصیت‌های داستان‌های این نویسنده ـ شاهزاده میشکین ـ را به مخاطبین خود معرفی کرد. شاهزاده میشکین پس از اقامتی بلندمدت در آسایشگاهی در سوئیس به روسیه بازمی‌گردد. او که به‌خاطر بخشندگی و معصومیت خود در چشم جامعه به‌عنوان یک ابله تحقیر می‌شود، خود را در دوراهی انتخاب میان زنی ثروتمند و دختری زیبا و پاکدامن می‌یابد، درحالی‌که هر دوی آن‌ها امید دارند که میشکین را از آنِ خود کنند. اما شوربختانه به‌نظر می‌رسد که خوبی و صداقت میشکین برای هرکسی که با او ملاقات می کند، بدبختی و فاجعه به‌همراه می‌آورد. رمان ابله، یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین آثار داستایفسکی است و به‌عنوان شاهکاری فراموش‌نشدنی در میان برترین آثار ادبی جهان، جاودان شده است.

دره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رُخ این وقت سال از شدت گرما مانند کوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سفالگری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. هیچ جانداری نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هراس از مرگ، زیر آفتاب در خیابان قدم بزند. عابران موقع عصر، وقتی هوا خنک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، مجبور بودند برای راحتی خودشان هم که شده، پرندگان مرده را با پا کنار بزنند. پرندگان سیاه با منقارهای پر از سوراخ. ابداً هم کسی اسم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان و اینکه از کجا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند، نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانست؛ حتی کسی پروازشان را ندیده بود. این نوع پرنده، تنها وقتی از گرما هلاک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، به‌چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آمد. جسدشان موقع تاریکی هوا ناپدید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. عده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای معتقد بودند آهنگ خوشی که در نیمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های شب به گوش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد صدای نفس‌کشیدن آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاست که از سوراخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های منقارشان بیرون می‌ریزد…

شوخی رمانی است که کوندرا با آن به جهانیان معرفی شد؛ آمیزه‌ای بدیع از عشــق و سیاسـت، رمانــی که در آن همه‌چیــز تحـت‌تأثیـر سیــاســت و فضــای سرکوب حاکمان توتالیتر قرار می‌گیرد و در عینِ حال عشق در همه‌جا و همهٔ فضاهای داستان جاری است تا جایی که خودِ کوندرا آن را رمانی عاشقانه توصیف می‌کند.

این گرم‌ترین دورهٔ عشق ما بود. نورافکن‌ها روی برج‌های دیدبانی روشن بودند، سگ‌ها با نزدیک‌‌شدن شب پارس می‌کردند، پسرک ازخودراضی بر همهٔ ما فرمانروایی می‌کرد. این‌ها فقط کمی از ذهن مرا به خود مشغول می‌کرد؛ تمام حواسم متوجه لوسی بود. من در محاصرهٔ سگ‌های آدمکش و معدن واقعاً خوشبخت بودم، با مشق‌های بیهودهٔ نظامی حرکت می‌کردم؛ خوشبخت و مغرور بودم، زیرا با وجود لوسی مالک امتیازی بودم که نه به رفقای سربازم اعطا شده بود و نه به افسرانمان: کسی مرا دوست داشت، مرا علناً دوست داشت و این را نشان می‌داد.

حکومت ساقط شده است، مردان از رأس قدرت به زیر کشیده شده‌اند و زنان حکومت را تماماً در ید قدرت خود دارند. سال‌هاست مرزهای کشور به روی بیگانگان بسته شده و جهان فقط با اطلاعاتی از وقایع امپراتوری زنان خبر دارد که سران صلاح می‌بینند منتشر شود. ژودیت، «شبانِ» زنان، که پس از مرگ مادرش جانشین او شده آن سرزمین را با مُشت آهنین اداره می‌کند؛ مضحکه‌ای سیاسی در دل رژیمی هذیان‌زده که تمام شعارهای پیش از انقلابش را کنار گذاشته و در کار خلق ارزش‌ها و شعارهای جدید است. به‌موازات روایت اصلی، خاطرات پرستاری معمولی پیش کشیده می‌شود که به حریم شبان راه می‌یابد و واقعیتِ پارانویایی قدرت و مواهب کارگزاران حکومت و بلهوسی‌های جنون‌آمیز آنها را به تصویر می‌کشد. زنان تشنهٔ قدرت تأملی است در باب دلایل و تأثیرات تعصب و فساد در ساختار حکومت‌های تمامیت‌خواه از هر سنخ.

سالن غذاخوری بوی پیاز و صیقل دستگیره‌های برنجی می‌داد. خانم و آقای جانسون سر میز نشسته بودند. خانم جانسون رنگ پریده و سرمازده به‌نظر می‌رسید. آماده رفتن به خشکی بود و کلاه دودی کوچکی بر سر داشت که چارلی قبلاً آن را ندیده بود. در جواب سلام چارلی، آقای پل جانسون لبخند بیمارگونه‌ای زد. وقتی لیوان آب پرتقال را از روی میز برداشت، چارلی متوجه شد که دست‌هایش می‌لرزند. لب‌هایش هم سفید می‌زد.

این رمان با به تصویر کشیدن مرگ و مردگان آغاز می‌شود و تصویری سیاه از روزهای جنگ را به نمایش می‌گذارد: انسان‌هایی که در جست‌وجوی گمشده خود هستند، اجسادی که پیدا می‌شوند و دنیای تاریکی که جنگ برای انسان‌ها رقم زده است. ارنست، شخصیت اول داستان، بعد از دو سال خدمت در ارتش روسیه، این امکان را می‌یابد که سه هفته به مرخصی برود اما ازآنجایی‌که او تجربه لغوشدن مرخص‌یاش را در دفعات قبل داشته تصمیم می‌گیرد که والدین خود را از این اتفاق مطلع نکند؛ با این هدف که به آن‌ها امید واهی نداده باشد.

زمانی که او به زادگاهش بازمی‌گردد با صحنه‌ای روبه‌رو می‌شود که باورش برای او سخت است: خانه‌ای ویران‌شده و والدینی که در هیچ کجا نشانی از آن‌ها نمی‌یابد. حتی همسایه‌ها هم از اینکه چه اتفاقی ممکن است برایشان افتاده باشد بی‌خبرند. در روزهای پایانی مرخصی، ارنست به یکی از دوستان دوران کودکی خود به نام الیزابت برمی‌خورد و شباهت‌های زیادی بین خود و او می‌یابد. هر دو در دنیایی گرفتار شده‌اند که البته مانند بسیاری از انسان‌های اطراف خود، در ساخت آن نقشی نداشته‌اند. بااین‌حال، در دوران جنگ، یافتن نشانی از عشق خود می‌تواند دنیایی جدید را برای ارنست بسازد.

نکته‌ای درباره ایوان کلیما، واتسلاو هاول، میلان کوندرا، بهومیل هرابال و بسیاری دیگر از نویسندگان اروپای شرقی وجود دارد که فهم و دقت در آن بسیار مهم است. اینکه به عکس آنچه همواره تبلیغ شده، این‌ها علیه کمونیسم یا حکومت کمونیستی نمی‌نوشتند؛ بلکه به حکومت‌های پساتوتالیتری حمله می‌کردند که فقط نام کمونیسم را بر خود گذاشته بودند. کافی ا‌ست قهرمان کتاب «قاضی» کلیما را در نظر بیاوریم و خوب به افکار و اعمالش توجه کینم. قاضی گیر افتاده در حاکمیت تمامیت‌خواه یا به تعبیر هاول، حاکمیتی پساتوتالیتر، شخصیتی ا‌ست دوست‌دار همه ارزش‌های والای انسانی کمونیسم، یعنی عدالت، برابری و… که آن ایده‌های رهایی‌بخشی را دوست دارد که در اندیشه‌های مارکس بوده و به ما رسیده است. اما قهرمان بیچاره داستان ما در زیر فشار بودن در حکومتی سرکوبگر و ضدانسانی، محکوم است به صادرکردن فجیع‌ترین حکم‌ها علیه شهروندان بی‌گناه و همه هستی‌اش بر سر این است که آنی نباشد که حاکمیت از او می‌خواهد. رمان قاضی تصویرگر و روایت‌کننده تیرگی‌ای مسری‌ تست که از نظام سیاسی به درون تک‌تک افراد جامعه رسوخ کرده و همه مناسبات انسانی و اخلاقی را در خود فرو برده و محو کرده است. ایوان کلیما داستانی نوشته که در آن همه‌ درحال قضاوت‌شدن‌اند و نظام همه را با معیارهای پیشینی خودش می‌سنجد. قاضی‌بودن در چنین رژیمی، از آدمی که می‌خواهد به انسان و آزادی‌اش مؤمن بماند، چگونه موجودی می‌سازد؟ برای فهم این پرسش و پرسش‌های دیگر پیرامون‌اش، باید قاضی ایوان کلیما را خواند.

کتاب «منظومه‌ای از پدیده‌های حیاتی» رمانی نوشته  «آنوتنی مارا» است که نخستین بار در سال 2013 وارد بازار نشر شد. داستان به ماجرای پنج روز در سال 2004 پس از دستگیری «دوکا» ـ یکی از ساکنین روستایی کوچک به نام «الدار» ـ می پردازد. دختر هشت‌ساله ی او، «حوا»، می‌گریزد و توسط دوست «دوکا»، یعنی «احمد» که پزشک روستاست، نجات داده می شود. «احمد»، دخترک را به «سونیا» می‌سپارد ـ تنها دکتر باقیمانده در بیمارستانی در همان حوالی. اینکه چرا «احمد» نسبت به «حوا» احساس مسئولیت می‌کند و چرا «سونیا» را به‌عنوان مراقب و قیم او برمی‌گزیند، تنها یکی از رازهای پرشمار این شخصیت‌هاست؛ چراکه سال‌ها زندگی تحت حکومت شوروی و همچنین آشوب جنگ باعث شده آن‌ها به صداقت عادت نداشته باشند. «مارا» در این اثر به‌شکلی هنرمندانه و به‌یادماندنی، به ویرانی‌های فیزیکی و عاطفی ناشی از جنگ می‌پردازد.

کتاب حاضر یکی از شاهکارهای آنتوان پاولوویچ چخوف، نویسنده روسی، است. شخصیت اصلی داستان یک بازپرس سابق دادگستری است که قصد دارد ماجراهای عجیب و وحشتناک از یک پرونده را به چاپ برساند. اسرار و ماجراهای عجیبی از افرادی که در این پرونده حضور دارند به‌چشم می‌خورد، چیزهایی همچون: عشق‌های مرموز، افکار باورنکردنی و… که چخوف سعی دارد آنها را به نمایش بگذارد. خواننده با مطالعه این اثر چنان مفتون و شیفته آن می‌شود که غرق در حیرت می‌ماند.

«ساندویچ‌دزد» داستان دختر نوجوانی است که عاشق دزدی است؛ کاری که وجدی وصف‌ناپذیر به او می‌دهد؛ وجدی که فانتزی‌های آشفته و آغشته به خشونت او را سیراب می‌کند. اما وقتی مچش را می‌گیرند، به‌خاطر مجازاتی که قرار است بر او وارد شود هیچ وجدی احساس نمی‌کند. مجازات او این است که چند ماه در مزرعه‌‌ای دوردست در یکی از روستاهای ایسلند کار کند. برگسون در این رمان که شخصیت‌هایش همه بی‌نام هستند، روانِ دختری را واکاوی می‌کند که در مه‌آلودگی هراس شهرنشینی به بلوغ نزدیک می‌شود، و از یک‌ سو در رابطه‌‌ای که با کشاورز دارد و از سوی دیگر روابطی که مردم روستا باهم دارند، سعی می‌کند تا با کشمکش میان زندگی شهری و روستایی، بین پیشرفت تکنولوژی و میل شدید به وفاداری به گذشته روبه‌رو شود.

جازمین دارزنیک در پنج‌سالگی همراه با خانواده‌اش ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد و درحالی بزرگ شد که چیز زیادی از گذشته‌ خانواده‌اش نمی‌دانست. در بیست‌وچند سالگی وقتی به مادرش کمک می‌کرد وسایلش را برای اثاث‌کشی از یک خانه جمع کند، عکسی میان یک دسته نامه قدیمی یافت. دختر توی عکس مادر جازمین بود در لباس عروسی، اما کنار او مردی ایستاده بود که جازمین قبلاً هیچ‌وقت او را ندیده بود…

عزیز نسین نویسنده دنیای وارونه، یکی از مشهورترین نویسندگان مدرن ترکیه بود. او که به عنوان استاد طنز شناخته شده است ، از سوی برخی منتقدین به عنوان قدرتمندترین و پرکارترین نویسنده طنز در این زمان، مورد تمجید قرار گرفته است. در کشور خود ، بیشتر آثار او بارها و بارها منتشر شده است . تعداد کل نسخه ها در حال حاضر از مرز هشت میلیون فراتر رفته است ، دستاوردی که هنوز توسط هیچ نویسنده دیگری ترکیه ای بدست نیامده است. عزیز نسین، به دلیل طنز جالبش نه تنها در کشور خودش ترکیه معروف است، بلکه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند ایران نیز طرفداران زیادی دارد. به طور کلی ویژگی طنز او، بیشتر نشان دهنده جوامع است که می خواهد ادعای جوامع پیشرفته و مترقی را در بیاورد.
مجموعه داستان دنیای وارونه شامل موضوعات زیر می شود:
داستان های سیاسی
داستان های اجتماعی
داستان های اقتصادی
داستان های خانوادگی
در هر کدام از این داستان ها عزیز نسین که معمولا داستان هایش را از دید اول شخص می نویسد، با گروهی از افراد برخورد می کند، و رفتارهای مسخره آنها را که ادعای بزرگی و پیشرفت دارند به نمایش می گذارد.