زندگی دیگری جز نوشتن ندارم. هستی‌ام در کتاب‌هایم است…

روبر پنژه زمانی پا به عرصه رمان‌نویسی گذاشت که به گفته ناتالی ساروت «عصر بدگمانی» بود. عصر بدگمانی خواننده و نویسنده به شخصیت‌های داستانی رمان‌های کلاسیک، به زمان خطی، به پیرنگی که سرگذشت این شخصیت‌ها را به هم گره می‌زند. تمام آن چیزهایی که باعث می‌شد رمان برشی واقعی از زندگی باشد و باورکردنی، حالا تصویر ساختگی و بی‌جانی را نقش می‌کرد که خواننده را پس می‌زد. واقعیت برای خواننده و نویسنده هر دو تغییر کرده بود.

پنژه به‌شدت به موسیقی کلام اهمیت می‌دهد، به ریتم و از همه مهم تر به لحن مفهوم موردنظر او از لحن البته پیچیده‌تر از آن مفهوم متداولی است که همه در ذهن داریم؛ یعنی لحن مؤدبانه، لحن آرام، لحن عصبی و… لحن مدّنظر او ترکیبی است، لحنی خاص که قادر است ذهنیت راوی را منتقل کند و درنهایت فضای کلی رمان را بسازد. او در مؤخره این کتاب می‌نویسد:

«لحن همیشگلی ما، لحنی که برای مثال آدم با خودش حرف می‌زند یا با نزدیکانش، نوعی ترکیب است از لحن‌های گوناگون؛ لحنی که به ارث برده، لحن کتاب‌ها، لحن‌هایی که از زمان کودکی ضبط کرده‌ایم. چقدر جالب‌تر است تحلیل‌کردن اجزای تشکیل‌دهنده لحن طبیعی آدم‌ها و با هریک از آنها کتابی نوشتن.»

در این کتاب به بیان کمّ و کیف علاقۀ فراوانی پرداخته شده که برخی از ادیبان بلندپایۀ آمریکایی، در قرن‌های نوزدهم و اوایل بیستم، به عرفان شرق در مجموع و تصوف ایرانی به‌خصوص پیردا کردند. چنین تحقیقی نه‌تنها از دیدگاه تاریخی، بلکه از این منظر نیز شایان اهمیت است که تمایز صوفی‌گری عامیانه را با فعالیت‌های ادیبانه و دانشگاهی نشان می‌دهد که شماری از ادبای آمریکایی دربارۀ تصوف ایران به آن همت مبذول کرده‌اند.

در وهله‌ اول، فراموش نکن که فساد این سیستم را روغن‌کاری می‌کند. بیشتر سیاستمداران، صاحب‌منصبان، پیمانکاران و غیره و غیره راهی جز این دوره‌ شش‌ساله برای ثروتمندشدن ندارند. سپس به دست فراموشی سپرده می‌شوند؛ اما دقیقاً به این دلیل می‌خواهند فراموش شوند که کسی متهمشان نکند…

کارلوس فوئنتس در مسند عقاب که برخی منتقدان آن را تالی شهریار ماکیاولی دانسته‌اند، بار دیگر به ماجرای مداخله‌ی ایالات متحده آمریکا در امور مکزیک می‌پردازد. رئیس‌جمهوری مکزیک درپی انتقاد از مداخله آمریکا در کلمبیا، ناگهان با بحرانی مواجه می‌شود که طی آن تمام سیاستمداران کشور دست به قلم می‌شوند و شروع به نامه‌نگاری می‌کنند و در خلال این نامه‌هاست که پی‌رنگ داستان شکل می‌گیرد.

کتاب «کیم جی یونگ، متولد 1982» یک رمان داستانی از چونام جو است. چو که نویسنده سابق برنامه‌های تلویزیونی بود، دو ماه به طول انجامید تا این داستان را بنویسد؛ داستانی که با زندگی شخصی او نقاط مشترکی دارد. به همین دلیل توانسته بود نگارش این کتاب را خیلی سریع به پایان برساند. این کتاب در اکتبر 2016 توسط مینومسا منتشر شد و تا 27نوامبر 2018 بیش از یک‌میلیون نسخه فروخته است. این پرفروش‌ترین رمان کره‌ای از زمان نگارش کتاب «لطفاً به مادر نگاه کنید» است.

داستان یک زن خانه‌دار است که به مادری در خانه تبدیل می‌شود و بعداً از افسردگی رنج می‌برد. این موضوع تبعیض جنسی روزمره را که شخصیت اصلی از زمان جوانی با آن دست به گریبان بوده است نشان می‌دهد.

این رمان داستانی درباره زندگی معمولی کیم جیونگ ازجمله یک تاریخچه کوتاه خانوادگی، تولد، بزرگ‌شدن و زندگی بزرگسالی را روایت می‌کند. این کتاب به‌روشنی سختی‌هایی را که یک دختر از کودکی متحمل می‌شود نشان می‌دهد. درحقیقت شخصیت اصلی این رمان خود نمونه‌ای از باقی زنان است. این تبعیض و قضاوت اجتماعی را نشان می‌دهد که زنان با آن روبه‌رو بوده‌اند، نظر آنها دراین‌باره و نحوه واکنش آنها در برابر آن چیست.

کتاب مرگی بسیارآرام، شرح‌حالی نوشته سیمون دوبووار است که در قالب رمان نوشته شده و اولین بار در سال 1964 انتشار یافته است. دوبووار در این اثر، آخرین لحظات حضور خود در کنار مادر درحال مرگش را با نثری شاعرانه و زیبا به تصویر کشیده است. فرانسواز دوبووار، مادر سیمون، در حمام به زمین می‌خورد و استخوان رانش می شکند. فرانسوا را به بیمارستان منتقل می‌کنند و او حین سپری‌کردن دوران نقاهت، نشانه‌هایی از بی‌حالی شدید و بی‌میلی به غذا را از خود نشان می دهد. زمان زیادی نمی گذرد که دکترها متوجه غده‌ای سرطانی در روده کوچک او می‌شوند که با سرعتی زیاد درحال رشد است. سیمون و خواهرش، پوپت، برای سه ماه، نوبتی در کنار بستر مادر خود می‌مانند و آخرین لحظات زندگی‌اش را در کنار او می‌گذرانند.

داستان‌هایی که در این مجموعه می‌خوانیم میان سال‌های 1947 و 1951 نوشته شده است؛ سال‌هایی که اروپا جنگی خانه‌برانداز را پشت‌سر گذاشته و سراسر در بهت و حیرت فرو رفته بود. هاینریش بل در این داستان‌ها سرگذشت نظامیان و غیرنظامیان را روایت می‌کند که ناگهان خود را در دل وضعیتی یافتند که راه گریزی برای آن نبود. جنگ سرنوشت شومی بود که امیدها را در خود بلعید، اما بارقه‌های روشن نیز در میان داستان‌های این مجموعه سوسو می‌زنند.

کتاب «آدم تو کجا بودی؟» نوشته «هانریش بل» آلمانی است که اولین رمان ضدجنگ او نیز می‌باشد. داستان «هاینرین بل» قهرمانی ندارد و فردی به نام «فاین هالس» از شخصیت‌های اصلی داستان است اما تمام ماجرا حول او نمی‌چرخد. درواقع می‌توان گفت که او ناظری است بر مصیبت‌های جنگ که در سناریوهای مختلف حضور دارد.

داستان ضدِجنگ «آدم تو کجا بودی؟»، حکایاتی از سربازان جنگی، مردم جنگ‌زده فرمانده‌های دل‌مرده و این‌چنین تلخی‌هایی از جنگ جهانی دوم را روایت می‌کند که این روحیه جنگ‌ستیز «هانریش بل» به شما منتقل می‌شود.

هایریش بل با تصویرسازی‌های زیبایش، حسی را که می‌توان از جنگ داشت به خواننده انتقال م‌یدهد،آنچنان که در همان جنگ حضور داشته است.

در این فضای نسبتاً تیره در میان این جنگ،حضور عشق و دردهای آن از ویژگی‌های دیگر این قصه است که این عاشقانه‌ها جذابیت‌هایی بسیاری را به داستان داده است.

جانریكو كاروفیلیو (ـ1961) اولین بار در 2002 با رمان «شاهد ناآگاه» وارد دنیای داستان‌نویسی شد و به ژانر داستان قضایی ـ هیجانی ایتالیا جان بخشید. او که قاضی و معاون دادستان در اداره ضدِمافیای شهر باری ایتالیا بود، در 2008 سناتور حزب دموکرات شد و در همان سال رمان نه اینجا و نه جای دیگر را منتشر کرد. کاروفیلیو در سال‌های اخیر آثار متعددی را به بازار نشر ایتالیا روانه کرده و حد زمان ششمین اثر اوست که در 2019 روانه بازار شد و فینالیست جایزه بزرگ استرگا شد. کاروفیلیو با استفاده از دانش و تجربه‌اش در امور قضایی و با بهره‌گیری از پرونده‌های جنایی، واقعی داستان‌هایی پیچیده و معمایی می‌آفریند و خواننده را مبهوت و درگیر حل معما می‌کند؛ او همچنین فضای ایتالیا و نظام قضایی آن را با جزئیاتی چشمگیر به تصویر می‌کشد و تجربه زیستن در جامعه‌ای اروپایی را به خواننده اهدا می‌کند.

کتاب دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته آنا گاوالدا است و به این موضوع می‌پردازد که چگونه ممکن است مسیر زندگی در یک لحظه سرنوشت‌ساز برای همیشه تغییر یابد. در داستان‌های این مجموعه، نقشه‌های آینده‌نگرانه زنی حامله در بیمارستان نقش بر آب می‌شود؛ از دست دادن یک خروجی در اتوبان، عواقب غیرمنتظره‌ای به‌بار می‌آورد و یک لحظه بی‌ملاحظگی، قراری عاشقانه را خراب می‌کند. آنا گوالدا ازطریق این لحظات مهم و تأثیرگذار، مهارت جادویی خود در انتقال مفاهیمی چون عشق، شهوت، نیاز و تنهایی را به رخ همگان می‌کشد.

کتاب اسب رقصان، رمانی نوشته جوجو مویز است که نخستین بار در سال 2009 وارد بازار نشر شد. پس از اینکه پدربزرگ سارا، اسبی زیبا به نام «بو» را به او هدیه می‌دهد، سارا آرام و بی‌سروصدا در پارک‌ها و کوچه‌های شهر به تمرین سوارکاری می‌پردازد. اما چندی نمی گذرد که پدربزرگ مریض می‌شود و حالا سارا باید وقت خود را بین تمرین سوارکاری، مدرسه و عیادت از پدربزرگش در بیمارستان تقسیم کند. وکیلی جوان به نام ناتاشا، درحال دست‌وپنجه نرم‌کردن با مشکلات پس از شکست ازدواجش است: نظرات و توانایی‌های او در کارش زیر سؤال رفته، نامزد جدیدش چندان امیدوارکننده به‌نظر نمی‌رسد و او مجبور شده تا خانه‌اش را با همسر سابقش شریک شود. با این حال زمانی که سارای چهارده ساله وارد زندگی او می‌شود، ناتاشا تصمیم می‌گیرد تا به این دختر بااراده و مصمم کمک کند؛ اما سارا رازی در دل دارد؛ رازی که زندگی همه افراد درگیر در آن را برای همیشه تغییر خواهد داد.

کتاب ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد، رمانی نوشته پائولو کوئیلو است که اولین بار در سال 1998 وارد بازار نشر شد. به‌نظر می‌رسد که ورونیکای 24ساله، هرچیزی که می‌تواند آرزو کند را در زندگی خود دارد: جوانی و زیبایی، روابط خوب، شغلی رضایت‌بخش و خانواده‌ای صمیمی؛ اما چیزی در زندگی او کم است و به‌نظر می‌رسد در درون ورونیکا، خلأ آنچنان عمیقی وجود دارد که هیچ‌چیز و هیچ‌وقت نمی‌تواند آن را پُر کند. به همین خاطر، او در صبح یازدهم نوامبر سال 1977 تصمیم می‌گیرد که بمیرد. ورونیکا چندین قرص را با هم می خورد به امید اینکه دیگر از خواب بیدار نشود. او از خواب بیدار می‌شود اما نه در خانه بلکه در بیمارستانی روانی. کارکنان این بیمارستان به ورونیکا می‌گویند که اوردوز، باعث مرگ آنیِ او نشده؛ اما صدمه شدیدی به قلبش وارد کرده است و او حالا فقط چند روز وقت برای زندگی‌کردن دارد.

داستان‌های کوتاه قرن نوزدهم مجموعه‌ای فوق‌العاده از داستان‌های کلاسیک است که دیوید استارت دیویس آن را برگزیده و ارائه کرده است. اینها داستان‌های عصر طلایی داستان‌نویسان بزرگ هستند که تصویری خاطره‌انگیز از آن روزهای رفته را به ما می‌نمایانند و در عین حال سرگرمی جذاب و انگیزشی برای افکار خواننده امروزی فراهم می‌کنند. تمام احساسات و عواطف در این پیش‌کشی‌های چارلز دیکنز، اسکاروایلد، اچ جی ولز، آتور کانن دویل، رابرت لویی استیونسن، خانم گاسکل، ا. هنری، آنتونی ترولپ، تامس هاردی، ویلکی کالینز، گی دو موپاسان، آنتوان چخوف، شارلوت پر کینز گیلمان، چارلز لمب و برام استوکر در یک جا جمع شده‌اند. با واژگان آنها گذار حوادث دیروز وارد زندگی پرهیجان و شلوغ امروز می‌شود.

سربازی آمریکایی بودم، اسیری جنگی در آنجا، وقتی شهر در آنِ واحد سوخت و ویران شد. طرف آلمانی‌ها نبودم برای نابودی درسدن سوگواری کردم، چون فقط به‌طور موقت شهر نازی‌ها بود و برای قرن‌ها گنجینه هنری متعلق به انسان‌ها در سرتاسر جهان دوباره می‌توانست همان‌طور باشد. مشتاق نیستم خاطره بمباران با بمب‌های آتش‌زا را تازه نگه دارم خوشحال می‌شوم اگر مردم این کتاب را در سالیان پیش‌رو بخوانند اما نه به‌خاطر اینکه گمان می‌کنم می‌توان درس‌های مهمی از ویرانی درسدن آموخت. خودم در میان آن بودم و فقط آموختم که مردم می‌توانند آنقدر در جنگ خشمگین شوند که شهرهای بزرگ را بسوزانند و با خاک یکسان کنند و بعد ساکنانش را به قتل برسانند.

فاجعه درسدن بی‌اندازه پرهزینه و بانهایت دقت برنامه‌ریزی‌شده آنقدر پوچ و بی‌معنا بود که دست آخر فقط یک نفر روی سیاره از آن سود برد؛ من آن یک نفر هستم. این کتاب را نوشتم که درآمد زیادی برایم داشت و موجب شد تا این اندازه مشهور شوم. هرجوری حساب کنید برای هر کشته دو یا سه دلار گیرم آمد عجب کسب‌وکاری دارم من.

خیل استیون کینگ کم‌نظیر است. او ذهنی بسیارقدرتمند دارد و ماجرایی ساده را به هزارتویی عجیب‌وغریب بدل می‌کند که نفس خواننده را بند می‌آورد. شاید به همین دلیل به او لقب «پادشاه وحشت» داده‌اند..

«دختری که تام گوردن را دوست داشت» رمانی جذاب است که احساسات ما را در بالاترین سطح درگیر می‌سازد و هراس عمیق ما از ناشناخته‌ها را واکاوی می‌کند، داستانی واهمه‌انگیز از روح تسلیم‌ناپذیر یک دختر.

تریشا مک‌فارلند نه‌ساله برای پیاده‌روی به جادۀ جنگلی آپاچالیا می‌رود و در جنگل گم می‌شود، اما طبیعت تنها دشمن او نیست، ممکن است چیزی خطرناک در جنگل‌های تاریک به‌دنبالش باشد.

تریشا برای مسیریابی تنها عقلش را دارد، در مقابله با آب‌وهوای بد تنها ذکاوت و ابتکارش را، و برای ایستادگی دربرابر ترس روبه‌فزونی‌اش تنها شجاعت و ایمانش را.

«جیمز جویس»، اولین فرزند از ده فرزند خانوادۀ جویی بود که در دوم فوریه در شهر دوبلین به دنیا آمد. او پس از گذراندن دوران دبیرستان، وارد کالج شد و پس از آن شروع به نوشتن مقالاتی چون «درام و زندگی»، «روزگار هوچیگری»، «جیمز کلارنس منگن» و «چهرۀ هنرمند» کرد. همچنین در طول این سال‌ها شعرهای متعدد و داستان‌هایی مانند: خواهران، اولین و پس از مسابقه را به چاپ رساند. او از سال 1904 تدریس را در مدارس و دانشگاه‌ها آغاز کرد، اما در شهر خاصی ساکن نبود و بیشتر عمر خود را نقل‌مکان می‌کرد. چهار اثر بزرگ جیمز، دویلینی‌ها، چهرۀ هنرمند، اولیس، و شب‌زنده‌داری فینگن‌ها نام دارد. البته او آثار دیگری نیز به نام‌های مجموعۀ شعر موسیقی مجلسی و نمایش‌نامۀ تبعیدی‌ها دارد. جیمز جویس، نویسنده‌ای مرموز و ناشناخته است، با این حال آثارش بازگوی زندگی وی و دوستان و عشق‌هایش و مهم‌تر از همه شهر دوبلین‌اند. او در سال 1941 در زوریخ درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.

در دهه 1930 در نیوورک، پسری پانزده‌ساله و ترک‌تحصیل‌کرده به‌نام رمان بیلی بتگیت مورد توجه داچ شولتس، گانگستری بدنام و پرنفوذ، قرار می‌گیرد و وارد دنیایی از کارهای غیرقانونی و بزهکارانه می‌شود. پدر بیلی، مردی یهودی بود که مدت‌ها پیش، او و مادر نیمه‌دیوانه‎ ایرلندی‌اش را ترک گفت و حالا بیلی ـ پس از پشت‌سرگذاشتن دورانی سخت ـ به‌سرعت شیفته دنیای آکنده از پول، شهوت و قدرت شولتس شده است. بیلی در این دنیای جدید، با زورگیری، خشونت و قتل هم روبه‌رو می‌شود؛ اما خطرناک‌ترین تهدید برای او، درگیری در رابطه‌ای عاشقانه با نامزد شولتس است. داستان توسط خود بیلی روایت می‌شود و افکار و احساسات این شخصیت دوست‌داشتنی باعث به‌وجودآمدن یکی از باورپذیرترین و جذاب‌ترین آثار ادگار لارنس دکتروف شده است. دکتروف با تلفیق اسطوره‌شناسی و تاریخ، به روابط عاطفی و شخصی گانگسترها و خلافکاران سازمان‌یافته پرداخته و اثری را به‌وجود آورده است که پس از گذشت سال‌ها، هنوز هم ذهن مخاطبین را کاملاً درگیر خود می‌سازد.

آرزوهای بر باد رفته حماسه تراژیک – کمیک سلطه سرمایه بر ذهن و آفریده‌های معنوی بشر است. تبدیل ادبیات به کالا، درونمایه این رمان است و تحقق بسیار گسترده این روند، تراژدی عام نسل پس از ناپلئون را درون چارچوبی اجتماعی جای می‌دهد. بالزاک این فرایند تبدیل ادبیات به کالا را با تمامی ابعاد و جوانبش ترسیم می‌کند: از تولید کاغذ گرفته تا باورها، اندیشه‌ها و احساسات نویسندگان، همه و همه به کالا تبدیل می‌شوند و بالزاک نیز به ذکر کلی پیامدهای فکری و نظری این سلطه سرمایه‌داری بسنده نمی‌کند؛ بلکه در تمامی عرصه‌ها فرایند واقعی سرمایه‌داری‌شدن را در تمام مراحل و با همه خصوصیاتش آشکار می‌سازد.

ادگار آلن پو نویسنده داستان‌های کتاب حاضر که تحت عنوان «نقاب مرگ سرخ و 18 قصه دیگر» منتشر شده، به‌خاطر «داستان‌های تاریک» خود مشهور است. داستان‌های کوتاهی از او در این مجموعه وجود دارد که شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

از او اغلب به‌عنوان پدر ژانر «داستان پلیسی»” یاد می‌شود.اگر طرفدار آلن پو هستید این کتاب برای شما فوق‌العاده است؛ زیرا همه‌چیز در یک‌جا جمع شده است.

ادگار آلن پو نویسنده، شاعر و منتقد ادبی به‌عنوان پیشگام در ژانر داستان کوتاه ، مخترع داستان پلیسی و یکی از پیشگامان داستان‌های تخیلی شناخته می‌شود. با این حال، پو بیشتر به‌خاطر داستان‌های شگفت‌انگیز خود مثل: کلاغ، گودال و آونگ، قتل در سردخانه غم‌انگیز، لنور و سقوط خانه آشر مشهور است. پو جزء جنبش رمانتیک آمریکا بود و یکی از اولین نویسندگانی بود که زندگی خود را منحصراً ازطریق نوشتن و کار در مجلات ادبی می‌گذراند. آثار او به‌طور گسترده‌ای در فیلم اقتباس شده است. ادگار آلن پو در سال 1849 در 40سالگی بر اثر بیماری مرموز درگذشت.

اثر پیش‌رو تحت عنوان «سه کتاب»، شامل سه مجلد از آثار «احمد محمود» با عناوین «مول»، «دریا هنوز آرام است» و «بیهودگی» می‌باشد کههر کدام، یک مجموعه از داستان‌های کوتاه به قلم این نویسنده را در بر دارند.

برای درک نوشته‌های احمد محمود، باید با اولین مجموعه داستان کوتاه او با عنوان «مول» شروع کنیم. مجموعه‌ای که او را به‌عنوان نویسنده‌ای متفکر و قوی معرفی کرد. «مول» داستان مرد مجنونی است که بچه‌ای سرراهی را یافته است. «کابوس» قصه ارباب مرفهی است که خواب‌های آشفته‌ای از گذشته دارد. «سه ساعت دیگر» قصه دو مرد جوان در بیابان است که از بی‌آبی رو به موت هستند. یک جوان «مسافر» که در برف گیر کرده، یک کولی پیر درحال مرگ که داستانش پر از «حسرت» است و دو پسر دهاتی در «کهیار» که هر دو عاشق یک دختر شده‌اند، از دیگر داستان های مجموعه «مول» هستند و علاوه بر آن دو داستان «انتر تریاکی» و «مأمور اجرا» نیز در این قسمت آمده است.

داستان‌های مجموعه «بیهودگی» و «دریا هنوز آرام است» نیز سرشار از مشاهدات تیزبینانه‌ای پیرامون مشاغل و زندگی معمولی مردم هستند. «دریا هنوز آرام است» قصه یک پسرک یتیم است که برای یافتن کار، عازم غربت می‌شود و «معبد» قصه مردی است که شش سال در غم رفتن معشوقش به‌سر می‌برد. در این مجموعه دو داستان دیگر با عنوان «یک چتول عرق» و «بود و نبود» نیز وجود دارد.

در مجموعه «بیهودگی» علاوه بر داستانی به همین نام که به بازگشت همسر یک مرد بعد از سال‌ها می‌پردازد، داستانی به نام «آلاچیق» از زندگی یک قهوه‌چی و دخترش و «تکرار» که قصه چند هم‎سلولی و تفکرات آن‌هاست، آورده شده است.

روستازاده‌ای بیش نیستم. در سال 1323 در روستای کوهبنان واقع در استان کرمان به دنیا آمده‌ام. پدر و مادرم بی‌سواد بودند اگرچه در آن روستا اکثراً بی‌سواد بودند و یا کمی خواندن و نوشتن می‌دانستند…

سپیددَندان رمانی از جک لندن، نویسنده آمریکایی است. این رمان نخست به‌صورت پاورقی در مجله آوتینگ در سال 1906 منتشر شد. داستان در جریان هجوم جویندگان طلا در کلوندایک رخ می‌دهد. جک لندن زندگی سگی را که خون گرگی دارد دنبال می‌کند. او در این رمان به مسائل اخلاقی و تقابل وحشی‌گری و تمدن انسانی می‌پردازد. این رمان مکمل دیگر رمان مشهور جک لندن به‌نام آوای وحش است. جک لندن در پایان این اثر می‌‎گوید: «قانونی که او آموخته بود عبارت بود از اطاعت از قوی‌تر و زورگویی به ضعیف‌تر.» لندن که زیر نامه‌هایش را با عنوان گرگ امضا می‌کرد ، قیاس‌های آشکاری میان دنیای انسان و حیوان می‌کند؛ ولی از جنبه انسانی و بخشیدن بی‌اندازه به حیوان پرهیز می‌کند. دوگانگی ناگشوده بین فردگرایی و سوسیالیسمِ که وی در زمان زندگی پاسخش را یافت، پایان این رمان را رقم می‌زند. سپیددندان در تقابل با باک در «آوای وحش»، جامعه را می‌پذیرد بی‌آنکه تمامی، خصوصیات و خوی وحشی‌اش را به کناری نهد.

«سپیددندان» حیوانی وحشی است كه سه‌چهارم آن گرگ و یك‌چهارم آن سگ گرگی است. خوی گرگی او باعث می‌شود كه دائماً توسط هم‌نوعان رقیبش به مبارزه خوانده شود. صاحب سپیددندان او را در ازای یك بطری عرق، به «بیوتی اسمیت» می‌فروشد. او فردی بی‌پرواست كه سگ‌ها را به جان هم می‌اندازد و از این راه كسب درآمد می‌كند. یك بار هنگام درگیری شدید سپیددندان با «بولداگ» قوی‌هیكل، مهندسی به نام «ویدون اسكات»، در لحظه‌های آخر به كمك او می‌رسد و از آن پس سپیددندان به خدمت او درآمده، برای او حكم یك شریك بسیار دوست‌داشتنی را پیدا می‌كند و اتفاقات تازه‌ای برایش رخ می‌دهد. كتاب حاضر، برگردان دیگری از «سپیددندان» اثر «جك لندن» ـ نویسنده برجسته آمریكایی قرن نوزدهم ـ است.

ویرجینیا وولف مقتدرانه داستان می‌نویسد و سبک خودش را دارد. در میان داستان‌هایش «سال‌ها» هم کتابی خواندنی است؛ هرچند شاهکار او نیست. اما واقعاً کدام کتاب شاهکار اوست ؟ پاسخ‌دادن به این پرسش سخت خواهد بود. ویرجینیا وولف از کودکی گرفتار زندگی سخت، افسردگی و البته جنون نوشتن بود. تمام زندگی‌اش در خواندن، نوشتن، دوستان، تلاش برای خودکشی و مبارزه با بیماری گذشت. سر آخر هم در 59سالگی واپسین تقلایش برای خودکشی کامیاب شد و خودش را در رودخانه غرق کرد.

سال‌ها داستان یک خانواده است: پسرها، دخترها، پدر، مادر، عمو، زن‌عمو، پسرعموها، دخترعموها، مستخدم و… وولف کتاب را به فصل‌های مختلف تقسیم کرده و در این فصل‌ها شرح زندگی چند نفر را باز می‌گوید. درواقع، داستان واکاوی و درون‌کاوی دوران سالخوردگی آدمی است و می‌کوشد به روایت و از دید وولف، بیهودگی زندگی انسان، خانواده و فامیل را روشن کند. واقعاً داستان «سال‌ها»ست. کودکی همواره دریغای وولف بوده است. همین است که در کتاب‌هایش کودکان و کودکی معنای ویژه دارد: «یکی از بدترین جنبه‌های بزرگ‌شدن این بود که نمی‌توانستند با هم درددل کنند. مرگ از نگاه وولف وقوع حادثه‌ای است بی‌همتا؛ درست مثل خود ناب زندگی. دیلیا از خود پرسید: مرگ این است؟ لحظه‌هایی چنین می‌نمود که چیزی در شرف وقوع بود. آدم‌های وولف مصنوعی نیستند. معنا دارند و از گوشت و پوست و خون درست شده‌اند. خندیدن به همه‌چیز، به زندگی، کار درست و صادقانه آن‌هاست.

ویرجینیا وولف نویسنده‌ای است پررمزوراز و قلم‌پردازی که در داستان‌نویسی شیوه‌ای خاص دارد. او که در نقد ادبی نیز همچون داستان‌سرایی تبحری ویژه دارد بر این باور است که «رمان‌نویس» را باید از حیطه الگوهای کلیشه‌ای داستان‌نویسی رهایی بخشید، همان‌گونه که انسان باید گریبان خویش را از چنگال قراردادهای کهنه و پوسیده اجتماعی نجات دهد و ازآنجاکه خود در پایان دوران ملکه ویکتوریا به جهان پای نهاده بود، به این باور رسیده بود. سال‌ها (1937)، هشتمین رمان ویرجینیا وولف، بانوی رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر و منتقد انگلیسی است.