رمانی که شطرنج را دستمایه‎ رخدادهای سیاه زندگی بث می‎کند و به هنرمندانه‎ترین شکل ممکن زندگی دختری نابغه اما منزوی را به تصویر می‎کشد؛ روایتی تکان‌دهنده از اعتیاد و تنهایی.

مواجهه‎ شخصیت اصلی رمان با جهان بیرونی و حتی تغییرات درونی خودش، بستری جدا از بازی شطرنج را برای مخاطب فراهم می‌کند که به‌نوعی یادآور دورانی مهیج و شگفت‌انگیز است: دوران بلوغ. دورانی که همه‌چیز حیرت‎انگیز است، حتی ساده‌ترین چیزها… داشتن یک اتاق، همراهی یک مادر و به دست‎آوردن کمی پول. او هر چقدر که در مسیرش پیش می‌رود، مفاهیم عمیق‌تری را تجربه می‌کند… و درنهایت مواجهه و پیوند‎خوردن با جوهره زندگی‌اش، یعنی تنهایی، تنهایی‌ای که نه‎تنها به‌واسطه فقدان فیزیکی آدم‌ها؛ بلکه به‌دلیل دنبال‎کردن کمال‌گیری افراطی است.

در سال‌های منتهی به میلاد مسیح ، کشورهای حوزه دریای میانه، همگی تمام و کمال جز قلمرو امپراتوری رم بودند. قلمرو فرمانروایی رم از بریتانیا تا یهودیه (قسمتی از جنوب فلسطین)، و از سوریه تا کارتاژ (محل فعلی شهر تونس) گسترده شده بود. در بعضی از این سرزمین‌های فتح‌شده، فرمانروایانی از رم گماشته شده بودند و در بعضی دیگر، شاهزادگان و فرمانروایان محلی، سرزمینشان را زیر نظر سلاطین رم اداره می‌کردند. ثروتمندترین و مهم‌ترین کشور تحت سلطه، سرزمین مصر بود. در آن زمان، اسکندریه پایتخت مصر بود که نامش برگرفته از نام اسکندر مقدونی بود که در سال 332 قبل از میلاد فراعنه مصر را شکست داده بود. او یکی از فرمانروایانش به نام بطلمبوس را حاکم آنجا کرده بود.

«لطفاً، روزینیا، لطفاً نگو که حرف می‌زنی. نگو که من زبانت را می‌فهمم.»

روزینیا ادامه می‌داد:

«اما زه اوروکو تو خیلی دیر کرده‌ای. بالاخره قایق درختی بیش نیست و اندوه درخت‌ها هم به اندازۀ صبرشان بزرگ است.»

زه اوروکو دیگر بلد نبود با روزینیا صحبت کند. مدت‌ها و مدت‌ها می‌گذشت و او در شهر مطمئن شده بود که دیگر هرگز این اتفاق روی نخواهد داد.

«در این صورت من هنوز دیوانه‌ام. دیوانه، مثل مردی که روزنامه زیر بغل راه می‌رفت…»

دیوانه؟ تو؟ به‌علت اینکه زبان درخت‌ها را می‌فهمی، به‌علت اینکه با اشیاء حرف می‌زنی؟ چه حرف‌های احمقانه‌ای! دیوانه‌ها آدم‌های دیگری هستند که شعور خدایی را از دست داده‌اند، کسانی که قلبشان سنگ شده است و حتی قادر نیستند زبان آدم‌ها را بفهمند. دیوانه آن‌ها هستند.» (از متن کتاب)

این رمان داستانِ حرکت است؛ حرکت انسان و شهر. داستان فرازوفرود زندگیِ یک شهر و یک کشور که زلزلهٔ طبیعی همان‌قدر خانه‌هایش را ویران می‌کند که زلزله عاطفی یا سیاسی زندگی شهروندانش را.

راوی همچون رهگذری خستگی‌ناپذیر نوری به روان شخصیت‌ها می‌اندازد، زندگی هر شخصیت را نیمه‌کاره رها می‌کند و می‌رود سراغ شخصیت بعدی و بعدی. شهر او را با خود می‌برد و مواجهه با شخصیت‌های جدید آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند که خواه‌ناخواه این پرسش سر برمی‌آورد که آیا سرگذشت این آدم‌ها به هم گره خواهد خورد؟

در میان آثار جوانی داستایفسکی، صورت «جوان رؤیاپرداز» از صورت‌های مهم است و درحقیقت صورت خود اوست. وجه مشترک او با جوان‌های رؤیاپرداز داستان‌هایش شکایت از بخت ناهمراه است. در شب‌های روشن هم شرح اشتیاق جوانی رؤیاپرداز را می‌خوانیم که زندگی را درتنهایی به‌سر می‌کند و به‌دنبال گمشده‌ای که با او همزبانی کند، هرسو می‌پوید. تا عاقبت در کنار آبراه با دوشیزه‌ای گریان که او نیز عاشقی شیدا و تنهاست، آشنا می‌شود و خیال می‌کند که ایام تنهایی‌اش به‌سر آمده. در گفته‌های جوان، که شرح رؤیاهای شبانه‌ اوست، صدای خود نویسنده محسوس است؛ ازاین‌روست که داستان به زبان اول‌شخص نوشته شده و رنگ حدیث نفس دارد.

یکصد حکایتی که در این مجموعه به‌نظر می‌رسد به‌تدریج از مغز پرشور و حساس بوکاس روی کاغذ تراوش کرده است. بوکاس نام مجموعه پرارزش خود را دکامرون که به‌معنی ده روز است گذاشت و چون کتاب گرانبهای او منتشر شد مواجه با تشویق و علاقه شدید خوانندگان گردید. بوکاس با وجود این موفقیت، دست از فعالیت برنگرفت و به نگارش آثار برجسته دیگری پرداخت که هریک در نوع خود کم‌نظیر است. بوکاس در سنین پیری برخلاف دوران جوانی از زنان رویگردان شد و مورد طعن و لعن خویشان و دشمنان سابق خود گردید و سرانجام در ۲۱ دسامبر ۱۳۷۵ در خانه قدیمی نیاکان خود چشم از جهان فروبست.

«راهبی که فراری‌اش را فروخت» از رابین شارما داستانی است الهام‌بخش که راهی آسان و درعین‌حال عمیق برای زندگی را دراختیار خوانندگان قرار می‌دهد. داستان پیرامون شخصیت «جولیان منتل» شکل می‌گیرد که یک وکیل ثروتمند و موفق است و نامی بزرگ در حرفه خود محسوب می‌شود؛ اما یک حمله قلبی غیرمنتظره، زندگی موفقیت‌آمیز او را ویران می‌کند. شروع ناگهانی بیماری جولیان منتل را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و عملکرد و فعالیت‌های او به بن‌بست می‌رسد. او می‌اندیشد که آیا موفقیت‌های مادی ارزشی داشته، و سپس همه‌چیز را رها می‌کند و به هندوستان می‌رود.

سفر به هند یک بیداری معنوی برای او به‌همراه دارد که باعث می‌شود پنجره‌های جدیدی به روی «جولیان منتل» گشوده شود و زندگی را از چشم‌اندازهای دیگری ببیند. او تصمیم می‌گیرد زندگی دوباره خود را به طریقی دیگر سپری کند؛ طریقی که خشنودکننده‌تر از قبل و بامعناتر از قبل باشد.

رابین شارما در «راهبی که فراری‌اش را فروخت»، خواننده را به سفری روحانی درون فرهنگی کهن خواهد برد که عقل و خردی به گستردگی هزاره در بر دارد. کتاب، حامی زندگی شاد، تفکر عمیق و صحیح، ارزش قائل‌شدن برای وقت و رابطه، نظم بیشتر، دنبال‌کردن ندای قلبی و زندگی‌کردن در تک‌تک لحظات است.

راهبی که فراری‌اش را فروخت، به‌عنوان یکی از پرفروش‌ترین رمان‌ها، توجه خوانندگان را در سراسر جهان به خود جلب نموده و آنچه تحسین همه را برانگیخته هسته فلسفی کتاب است که وام‌دار هر دو فلسفه شرقی و غربی می‌باشد.

رمان قلعه حیوانات اثر جورج اورول با ترجمۀ امیر امیرشاهی، رمانی ضد اوتوپایی، کمدی، سیاسی و تمثیلی است که درطول جنگ جهانی دوم به رشتۀ تحریر درآمده و در 17 اوت سال 1945 در انگلستان منتشر شده است. این رمان یکی از بهترین آثار جورج اورول است و به‌زعم خود او یک «افسانه» سیاسی بر اساس وقایع روسیه است.

«آقای جونز مالک مزرعه مانر به اندازه‌ای مست بود که شب وقتی در مرغدانی را قفل کرد از یاد برد که منفذ بالای آن را هم ببندد. تلوتلوخوران با حلقه نور فانوسش که رقص‌کنان تاب می‌خورد…» (بخشی ازمتن کتاب)

لسلو کراسناهورکایی نویسنده  مجار در سال 2015 به‌خاطر «نوآوری و اعتلای سطح داستان‌نویسی جهانی» برنده جایزه بین‌المللی «من بوكر» شد. او در سال 1989 رمان «مالیخولیای مقاومت» را منتشر کرد که برنده جایزه بهترین کتاب سال آلمان شد. سوزان سانتاگ، به‌خاطر این رمان، او را «استاد معاصر مجار در آپوکالیپس‎‌نگاشتن» توصیف می کند که خواننده را به مقایسه او با گوگول و ملویل برمی‌انگیزد. در اینجا با هنرمندی جسور روبه‌رو می‌شویم که قراردادها را زایل کرده و کیهان دیگری را بازمی‌سازد؛ آنقدر کج‌ومعوج و غریب که هنگام آشناشدن با آن، دیگر به دشواری می‌توانیم از آن روی گردانیم.

قهرمان‌های اصلی او محکوم به غلتیدن در شکست‌اند، آدم‌های پالتوپوش یادآور داستان‌های کافکا و داستایوسکی و بکت؛ اما کراسناهورکایی مقلد نیست، نبوغ او برای تبدیل امر متافیزیکی به امر ماتریال و بالعکس، منحصربه‌فرد است.

یک شکارچی مرموز و وحشی طی مدتی بیش از ده سال مرتکب پنجاه مورد تجاوز در کالیفرنیای شمالی می‌شود، سپس روانه‌ جنوب شده و ده نفر را به‌طرز فجیعی به قتل می‌رساند. او در سال 1986 ناپدید می‌شود و از چنگ نیروهای پلیس و بهترین کارآگاهان منطقه می‌گریزد.

سی سال بعد، میشل مک‌نامارا، روزنامه‌نگار جنایات واقعی و نویسنده وبگاه محبوب دفتریادداشت روزانه‌ جنایات واقعی مصمم می‌شود روانیِ خشنی را که قاتل گلدن استیت می‌نامد، پیدا کند. میشل به کندوکاو گزارش‌های پلیس می‌پردازد، با قربانیان مصاحبه‌ می‌کند و به جوامع آنلاینی راه می‌یابد که به اندازه‌ خودِ او فکر و ذکرشان حل این پرونده است.

آ‌نچه این کتاب را بسیار خاص کرده این است که با دو وسواس فکری درهم آمیخته است؛ یکی روشن و یکی تاریک. قاتل گلدن استیت نیمه‌ تاریک است و میشل مک‌نامارا نیمه‌ روشن. این کتاب آمدوشدِ میانِ این دو ذهن، یکی بیمار و آشفته و دیگری باهوش و مصمم است. دوستش داشتم.

شمارگان رمان خاطرات تن در ادبیات عرب کم‌نظیر بوده و تا امروز به زبان‌های انگلیسی ایتالیایی و فرانسوی آلمانی اسپانیایی چینی و کردی ترجمه و منتشر شده است. دانشگاه سورین پاریس لیون مریلند واشنگتن امان الجزیره و سن ژوزف بیروت و دانشگاه‌های آمریکایی بیرون و قاهره و نیز دوره آموزش متوسطه در لبنان این رمان را جز مواد درسی خود قرار داده‌اند. منتقدان این رمان را برترین رمان عرب دهه 90 و یکی از بهترین رمان‌های عرب قرن بیستم دانسته‌اند. قرار است یوسف شاهین کارگردان شهیر مصری فیلمی بر اساس این رمان بسازد… صدایم یاری‌ام نمی‌کند. فقط با حرکت سر جواب می‌دهم بیرون می‌رود و لحظه‌ای بعد با سینی مسی بزرگ که روی آن یک قوری و دو فنجان و یک شکر پاش و گلابدان و ظرف شیرینی گذاشته بازمی‌گردد. در شهرهای دیگر معمولاً قهوه را آماده در فنجان می‌آورند و کنارش هم قاشقی و حبه قندی اما قسطنطینه شهری است که از خلاصه‌کردن چیزها بدش می‌آید؛ شهری که همه‌چیز را تک و بی‌همتا می‌خواهد همه لباس‌هایش را با هم می‌پوشد و هرچه می‌داند به زبان می‌آورد. برای همین است که اندوه هم در این شهر یک ضیافت است کاغذهای پراکنده دربرابرم را جمع‌وجور می‌کنم تا جایی برای فنجان قهوه باز کنم انگار می‌خواهم برای تو جایی آماده کنم…

گئورگ لوکاچ (۱۸۸۵–۱۹۷۱) اکنون به‌عنوان یکی از مبتکرترین و آگاه‌ترین منتقدان ادبی قرن بیستم شناخته می‌شود. او که در سنت فلسفی آلمانی کانت، هگل و مارکس آموزش دیده بود، با فرار به اتحاد جماهیر شوروی در سال 1933 از آزار نازی‌ها گریخت. در آنجا با مجموعه جدیدی از مشکلات روبه‌رو شد: جزم‌اندیشی استالینیستی درخصوص ادبیات و نقد ادبی. او با مانور بین موانع سانسور، طولانی‌ترین اثر نقد ادبی خود، رمان تاریخی، را در سال 1937 نوشت و منتشر کرد.

رمان تاریخی که با رمان‌های سر والتر اسکات شروع می‌شود، تکامل ژانری را که در سال‌های پس از ناپلئون بر ادبیات داستانی اروپا تسلط یافت، مستند می‌کند. رمان به نقطه‌ای رسیده بود که می‌توانست از نظر اجتماعی و سیاسی انتقادی و همچنین روان‌شناختی داشته باشد. لوکاچ فصل آخر خود را به داستان‌های ضد نازی آلمان و اتریش اختصاص می‌دهد.