عروسک برای بچه‌ها بازیچه بی‌جانی نیست.

عروسک در خیال بچه‌ها جان می‌گیرد و با آنها زندگی می‌کند؛ اما یک عروسک چگونه جهان را می‌بیند؟

فرانتس کافکا روزی در پارکی دختربچه گریانی را می‌بیند که عروسکش را گم کرده است. او تصمیم می‌گیرد به دخترک کمک کند. نویسنده مسخ، حکم، آمریکا و بسیاری دیگر از آثار مطرح قرن بیستم، قلم به دست می‌گیرد و از چشم یک عروسک به جهان می‌نگرد؛ عروسکی که به سفری دور و دراز رفته است.

گرت اشنایدر، نویسنده آلمانی، در این رمان پرطرفدار و تحسین‌شده، هم ما را با زندگی و زمانه و آثار کافکا آشنا و هم با پایانی حیرت‌انگیز غافلگیرمان می‌کند.

یک طرف زیبایی است و طرف دیگر در هم شکستگان و پیمال‌شدگان. هرقدر هم این کار دشوار باشد من می‌خواهم به هر دو طرف وفادار بمانم. آلبر کامو در یکی از میکده‌های آمستردام، مردی از خود و زندگی خود سخن می‌گوید و سقوط تدریجی خود را مرحله به مرحله شرح می‌دهد. ژان باتیست کلمانس که روزگاری در پاریس وکیلی موفق و نمونه انسانی درستکار و گشاده‌دست و پاکباز بوده است، اینک بر این گذشته نگاهی هولناک می‌افکند و در پرتو ذهنی هوشیار، دروغ و دورویی خود و دیگران را فاش می‌سازد: در این جهان و در این زمان هیچ‌کس نمی‌تواند خود را بی‌گناه بداند. تصویری که کلمانس از خود عرضه می‌کند ناگهان تصویر خود ما می‌شود. این کتاب کوچک آینه تمام‌نمای روزگار ما و انسان امروز است.

رمان نه‌چندان طولانیِ «پیردختر» جای ویژه‌ای در «کمدی انسانی» دارد و بالزاک نیز آن را از بهترین آثار خود می‌داند. این رمان نخستین‌بار به‌صورت پاورقی دنباله‌دار در مجلۀ «لاپرس» چاپ شد و اولین رمانی است که به این صورت در فرانسه منتشر گردید.

این رمان، تصویرپرداز دوران بازگشت سلطنت در فرانسه است و درخلال تضاد میان یک شوالیه ـ ‌به‌مثابۀ مظهر نمونه‌وار دنیای کهن، اشرافیت و کلیسای حامی آن ـ و سیورساتچی نوخاسته و جاه‌طلبی به نام دوبوسکیه ـ به‌مثابۀ نمونه‌وار دنیای نوین‌ ـ یورش تدریجی این بورژوازی را به جامعه اشرافیت که پس از 1815 و با روی کار آمدن حکومت دوران بازگشت، کوشید تا دوباره به خود سروسامان دهد، به شیوه هنری دلنشینی ترسیم کرده است و نشان می‌دهد که چگونه آخرین بازمانده‌های اشرافیت، دربرابر ترکتازی‌های تازه به دوران رسیده‌های عامی، به‌تدریج از پای می‌افتند. بدین‌سان در وجود نمونه‌وار دوبوسکیه و شوالیه، کشمکش‌ها و مسائل اساسی یک دوران تاریخی خلاصه می‌شود و بالزاک این مبارزۀ نمونه‌وار تاریخ جهانی را به‌عنوان موضوع داستان خود انتخاب کرده است. همین ویژگی «پیردختر» باعث می‌شود که علاوه‌بر حکایت ماجراهای خصوصی زندگی افراد مختلف، شاهد راستین و زندۀ جامعه، دوران و بشریت معاصر نیز باشد و در شناخت دنیای کنونی به خواننده یاری رساند. بالزاک در «پیردختر»، پرسش‌آفرین است، و اساس نظام اجتماعی عصر خود را به زیر سؤال می‌برد. به همین جهت، این کتاب یک اثر هنری ناب است؛ بدین معنا که اثری است که بر واقعیت مسلط است و به خواننده نیز اجازه می‌دهد که بر آن مسلط شود.

«زمینِ خوکی» روایت‌هایی صادقانه از مردمی است که زندگی‌هاشان به زمین و چرخه‌های طبیعیِ آن وابسته است؛ روایت‌هایی از نوعی زندگیِ مبتنی‌بر سنّت و عادت و مبارزات روزمره که به گفته‌ برجر، آن‌ها را به طبقه‌ای از بازماندگان تبدیل می‌کند.

تمام داستان‌ها در «زمینِ خوکی»، به‌استثنای سه داستان آخر کتاب که درواقع بخش‌های مختلف یک داستان‌اند، برخلاف شکل کلاسیک داستان، فاقد پی‌رنگ یا اوج‌اند. داستان‌ها تنها زندگیِ روزمره‌ دهقانان و محیط فضایی و زمانی آن‌ها را توصیف می‌کنند. یک ویژگی تکرارشده در داستان‌ها تمرکز آن‌ها بر کار دهقانی به‌عنوان روشی معنادار برای بقا و ارتباط مستقیم آن با محیط فیزیکی اطرافشان است. این معناداریِ کار دهقانی در بعضی داستان‌ها با بیگانگی دهقان با کارهایی که به کالامحور شدن جهان کمک می‌کند، کنار هم قرار می‌گیرند.

برجر، چه با پیش‌گفتار مهمی که در ابتدای کتاب نگاشته و چه در داستان‌ها و شعرهایی که در ادامه‌ این پیش‌گفتارِ خواندنی می‌آورد، در تلاش است نشان دهد که چطور «دهقان» اساساً طبقه‌ای جدا از تمامی تجربیات بشری است؛ حتی بین کارگران در نظام مادی جهان و دهقان هم شباهتی وجود ندارد.

رمانی که شطرنج را دستمایه‎ رخدادهای سیاه زندگی بث می‎کند و به هنرمندانه‎ترین شکل ممکن زندگی دختری نابغه اما منزوی را به تصویر می‎کشد؛ روایتی تکان‌دهنده از اعتیاد و تنهایی.

مواجهه‎ شخصیت اصلی رمان با جهان بیرونی و حتی تغییرات درونی خودش، بستری جدا از بازی شطرنج را برای مخاطب فراهم می‌کند که به‌نوعی یادآور دورانی مهیج و شگفت‌انگیز است: دوران بلوغ. دورانی که همه‌چیز حیرت‎انگیز است، حتی ساده‌ترین چیزها… داشتن یک اتاق، همراهی یک مادر و به دست‎آوردن کمی پول. او هر چقدر که در مسیرش پیش می‌رود، مفاهیم عمیق‌تری را تجربه می‌کند… و درنهایت مواجهه و پیوند‎خوردن با جوهره زندگی‌اش، یعنی تنهایی، تنهایی‌ای که نه‎تنها به‌واسطه فقدان فیزیکی آدم‌ها؛ بلکه به‌دلیل دنبال‎کردن کمال‌گیری افراطی است.

در سال‌های منتهی به میلاد مسیح ، کشورهای حوزه دریای میانه، همگی تمام و کمال جز قلمرو امپراتوری رم بودند. قلمرو فرمانروایی رم از بریتانیا تا یهودیه (قسمتی از جنوب فلسطین)، و از سوریه تا کارتاژ (محل فعلی شهر تونس) گسترده شده بود. در بعضی از این سرزمین‌های فتح‌شده، فرمانروایانی از رم گماشته شده بودند و در بعضی دیگر، شاهزادگان و فرمانروایان محلی، سرزمینشان را زیر نظر سلاطین رم اداره می‌کردند. ثروتمندترین و مهم‌ترین کشور تحت سلطه، سرزمین مصر بود. در آن زمان، اسکندریه پایتخت مصر بود که نامش برگرفته از نام اسکندر مقدونی بود که در سال 332 قبل از میلاد فراعنه مصر را شکست داده بود. او یکی از فرمانروایانش به نام بطلمبوس را حاکم آنجا کرده بود.