داستان کوتاه «دشمنان» به بیان یکی از معضلات بزرگ جامعه آن زمان روسیه اختصاص یافته است؛ خدعه زنان و مردان نسبت به یکدیگر. چخوف به‌عنوان فردی که این رواج نامیمون رادر جامعه دیده است با طرح داستان‌های خود چون سدی در برابر این پدیده شوم اجتماعی مقاومت می‌کند. چخوف به‌خوبی آگاه است که خانواده به‌عنوان کوچک‌ترین عنصر جامعه، تعیین‌کننده رفتارهای اجتماعی افراد است و زوال آن مصادف است با زوال رفتارهای ناب اجتماعی؛ به همین دلیل با پشتوانه ادبیات به نقد آن می‌پردازد. اگر طنز را بالاترین درجه نقد اجتماعی بدانیم، باید چخوف را بزرگ‌ترین نقاد جامعه روبه‌زوال روسیه گذشته به‌شمار آورد. زبان چخوف در بیان نقدهایش زبانی صادقانه خالی از پیچیدگی است. او هیچ‌گاه مسائل معمولی زندگی را پیچیده جلوه نمی‌دهد؛ بلکه با صداقتی دوست‌داشتنی آن را در آیینه تمام‌نمای داستان‌هایش منعکس می‌کند.

آنتون پاولوویچ چِخوف، داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس برجستۀ روس است. هرچند چخوف زندگی کوتاهی داشت و همین زندگی کوتاه همراه با بیماری بود اما بیش از هفت‌هزار اثر ادبی آفرید. او را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و در زمینه نمایشنامه‌‌نویسی نیز آثار برجسته‌ای از خود به‌جا گذاشته‌است. چخوف در 44سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سل درگذشت.

در این مجموعه 13 داستان چخوف با ترجمه روان بانو سیمین دانشور آمده که همه از مهم‌ترین داستان‌های کوتاه این نویسنده بزرگ روس است.

داستان‌هایی که در این کتاب تقدیم می‌شود،از میان آثاری برگزیده شده‌اند که در ارتباط با ایران و مشرق زمین است. چهار داستان کوتاه وجود دارد که مستقیماً به ایران و مشرق زمین مربوط نمی‌شود (هدیه سال نو اثر او هنری؛جاه اثر ویکی بوم؛آسیه اثر ایوان تورگنیف؛ به‌خاطر عشق اثر وانداواسیلوسکایا) ولی درون‌مایه قوی و مضمون زیبای آن‌ها که در ارتباط با عشق و فداکاری زنان بود، باعث شد که همگی آن‌ها را در این مجموعه بگنجانیم.

کتاب دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته آنا گاوالدا است و به این موضوع می‌پردازد که چگونه ممکن است مسیر زندگی در یک لحظه سرنوشت‌ساز برای همیشه تغییر یابد. در داستان‌های این مجموعه، نقشه‌های آینده‌نگرانه زنی حامله در بیمارستان نقش بر آب می‌شود؛ از دست دادن یک خروجی در اتوبان، عواقب غیرمنتظره‌ای به‌بار می‌آورد و یک لحظه بی‌ملاحظگی، قراری عاشقانه را خراب می‌کند. آنا گوالدا ازطریق این لحظات مهم و تأثیرگذار، مهارت جادویی خود در انتقال مفاهیمی چون عشق، شهوت، نیاز و تنهایی را به رخ همگان می‌کشد.

داستان‌های کوتاه قرن نوزدهم مجموعه‌ای فوق‌العاده از داستان‌های کلاسیک است که دیوید استارت دیویس آن را برگزیده و ارائه کرده است. اینها داستان‌های عصر طلایی داستان‌نویسان بزرگ هستند که تصویری خاطره‌انگیز از آن روزهای رفته را به ما می‌نمایانند و در عین حال سرگرمی جذاب و انگیزشی برای افکار خواننده امروزی فراهم می‌کنند. تمام احساسات و عواطف در این پیش‌کشی‌های چارلز دیکنز، اسکاروایلد، اچ جی ولز، آتور کانن دویل، رابرت لویی استیونسن، خانم گاسکل، ا. هنری، آنتونی ترولپ، تامس هاردی، ویلکی کالینز، گی دو موپاسان، آنتوان چخوف، شارلوت پر کینز گیلمان، چارلز لمب و برام استوکر در یک جا جمع شده‌اند. با واژگان آنها گذار حوادث دیروز وارد زندگی پرهیجان و شلوغ امروز می‌شود.

سربازی آمریکایی بودم، اسیری جنگی در آنجا، وقتی شهر در آنِ واحد سوخت و ویران شد. طرف آلمانی‌ها نبودم برای نابودی درسدن سوگواری کردم، چون فقط به‌طور موقت شهر نازی‌ها بود و برای قرن‌ها گنجینه هنری متعلق به انسان‌ها در سرتاسر جهان دوباره می‌توانست همان‌طور باشد. مشتاق نیستم خاطره بمباران با بمب‌های آتش‌زا را تازه نگه دارم خوشحال می‌شوم اگر مردم این کتاب را در سالیان پیش‌رو بخوانند اما نه به‌خاطر اینکه گمان می‌کنم می‌توان درس‌های مهمی از ویرانی درسدن آموخت. خودم در میان آن بودم و فقط آموختم که مردم می‌توانند آنقدر در جنگ خشمگین شوند که شهرهای بزرگ را بسوزانند و با خاک یکسان کنند و بعد ساکنانش را به قتل برسانند.

فاجعه درسدن بی‌اندازه پرهزینه و بانهایت دقت برنامه‌ریزی‌شده آنقدر پوچ و بی‌معنا بود که دست آخر فقط یک نفر روی سیاره از آن سود برد؛ من آن یک نفر هستم. این کتاب را نوشتم که درآمد زیادی برایم داشت و موجب شد تا این اندازه مشهور شوم. هرجوری حساب کنید برای هر کشته دو یا سه دلار گیرم آمد عجب کسب‌وکاری دارم من.