کتاب «آخرین نقاشی سارا دفس» رمانی نوشته «دومینیک اسمیت» که اولین بار در سال 2016 انتشار یافت. وقتی دو هنرمند هلندی به نام «بارن» و «سارا دفس» دخترشان را به‌خاطر ابتلا به طاعون در سال 1635 از دست می‌دهند، با مشکلات روحی و مالی شدیدی مواجه می‌شوند. «سارا» علی‌رغم این بداقبالی و قانونی که زنان را از کشیدن مناظر منع می‌کند، اثری را به‌وجود می‌آورد که منظره‌ای زمستانی را به تصویر می‌کشد. مردی ثروتمند و ساکن نیویورک به‌نام «مارتی دگروت» این نقاشی را در سال 1958 به ارث می‌برد، اما بعد از یک ضیافت خیریه در آپاتمانش، درمی‌یابد که نقاشی با نسخه‌ای جعلی جابه‌جا شده است. جست‌وجوی «مارتی» برای یافتن نقاشی، او را به بروکلین می‌برد و با «الی شیپلی» آشنا می‌کند. سال‌ها بعد، «مارتی» و «الی» در سیدنی دوباره ملاقات می‌کنند؛ جایی که زندگی آکادمیک «الی» به‌خاطر امکان حضور همزمان نسخه اصلی نقاشی و نسخه جعلی آن در یک نمایشگاه، به خطر می‌افتد.

از دوره قبل از دودمان که در آن گروهی از فرمانروایان تثبیت‌شده برای دفاع از موقعیت خود، فضایل را نابود می‌کنند تا سلسله پنجم؛ جایی که فرعون از مرخصی طولانی‌مدت بازمی‌گردد و متوجه می‌شود که فقط سگش وفادار مانده است و تا قرن بیستم، جایی که یک مومیایی از سلسله هجدهم با خشم از خواب بیدار می‌شود تا یک نجیب‌زاده مدرن مصری را به‌خاطر غرورش سرزنش کند، حقایق بی‌انتهایی درطول هزاران سال هدایت شده‌اند. این حقایق با احضار قدرت و رمز و راز یک تمدن افسانه‌ای، هنر نمایشی را به نمایش می‌گذارند که «نجیب محفوظ» را در زمره معتبرترین نویسندگان ادبیات جهان قرار داده است.

«در محله ما همه از حمام‌های محل استفاده می‌کردند با این تفاوت که یکی بقچه زیر بغل می‌گذاشت و حمام می‌رفت، سر و جانش را هم خودش با پوسته صابون‌هایی که ته لیف، از این طرف و آن طرف، جمع کرده بود می‌شست و برای کیسه‌مالی پشتش هم، که دست آن نمی‌رسید، به حدیث و وعده بهشت و دعا به جان این و آن متوسل می‌‎شد. آن‌هایی هم که متمول بودند، روز موعود دلاک حمام دنبالشان می‌رفت و اسباب حمامشان را از خانه تا حمام و از حمام تا خانه برایشان حمل می‌کرد و با عزت و احترام سر و تنشان را می‌شست. دمپایی چوبی حمام را برایشان آب می‌کشید و جلو پایشان جفت می‌کرد و آخر سرهم یک لیوان شربت آب‌لیمو دستشان می‌داد. حمام زن‌ها فقط برای شست‌وشو و نظافت نبود، محل اجتماع زن‌های محل بود و فرهنگ خاص خودش را داشت؛ فرهنگی که مردها را به آن راه نبود و…» (برگرفته از متن کتاب)

ماری آنقدر غرق زندگی مشترک بوده و خود را فدای ازدواجش کرده که حتی فرصت استفاده از تعطیلات را هم نداشته است. او در آستانه چهل‌‎سالگی سرخورده از ملال‌‎های زندگی و سردی رفتارهای همسرش، تصمیمی انقلابی می‌گیرد و با تهیه بلیت سفر دریایی به دور دنیا، خانه را ترک می‌کند تا به همه چیز پشت کند و وعده‌ای تازه با خودش بگذارد…

مانی صالحی علامه در مقدمه کتاب نوشته است که کامل‌ترین مجموعه ترجمه‌شده از آثار این نویسنده فقید آرژانتینی به زبان فارسی است. او همچنین می‌نویسد که سبک نوشتاری بورخس و سیر تطور و تکامل زبان او را اگر از اولین کتابش دنبال کنیم، این نویسنده را بهتر خواهیم شناخت.

«کتاب شن» شامل 12 قصه و روایت است: آن دیگری، اولریک، کنگره، چیزهای دیگری در جهان هست، فرقه سی، آینه و نقاب، اوندر، ناکجاآباد مردی خسته، رشوه، آوه لینوآره دوندو، سکه، کتاب شن

بورخس در مؤخره‌ای بر کتاب نوشته است: «کنگره» شاید جاه‌طلبانه‌ترین داستان این کتاب باشد؛ موضوع آن مؤسسه‌ای آنقدر وسیع است که سرانجام با خود کائنات و کل روزها یکی می‌شود. آغاز تاریک و افسرده این داستان، تلاشی است برای تقلید از نحوه شروع داستان‌های کافکا، و پایان آن تلاشی است ـ بدون شک ناموفق ـ برای صعود به وجد و خلسه چسترتون یا جان بونیان. من هرگز سزاوار چنان مکاشفه و الهامی نبوده‌ام. اما سعی کرده‌ام تصوری از آن داشته باشم. در جریان داستان ـ همان‌طور که راه و رسم من است ـ بعضی از ویژگی‌های زندگی‌نامه خودم را با آن درآمیخته‌ام…

«کتاب شن» از مجموعه «هزارتوی بورخس» منتشر شده است؛ مجموعه‌ای شامل داستان‌ها و نوشته‌هایی که خواننده را وارد هزارتوهای معنایی و تصویری می‌کند. بورخس استاد تلفیق مضامینی همچون رؤیاها، ادیان، افسانه‌ها و اساطیر، حیوان‌ها، کتاب‌ها و کتابخانه‌ها و… بود.

«باب و همسرش گلدی همیشه آرزوی رفتن به پاریس را داشتند. با گذر زمان پایتخت فرانسه یک حالت اسطوره‌ای به خودش گرفته بود. مون مارتر، برج ایفل، پل‌های سین، قصر کنکورد، موزه لوور، کافه تراس‌ها، آپرای معروف و بقیه بناهای مهم؛ همه این‌ها در یک شهر جادویی بودند که برای باب و گلدی دست‌نیافتنی شده بود…»

زه‌زه اکنون یازده‌ساله است و توسط خانواده‌ای ثروتمند پذیرفته شده است. او به این همه مهربانی عادت نکرده است. بنابراین او خود را تسلیم می‌کند و از موریس شوالیه ، تنها دوست واقعی خود، کمک می‌خواهد.

این کتاب «خورشید را بیدار کنیم» احتمالاً شایسته آن است که با چشم بزرگسالان خوانده شود؛ زیرا زندگی کودک سختی را روایت می‌کند که کودکی نسبتاً بدبختی را گذرانده؛ اما «به شانس» توسط خانواده‌ای ثروتمند به فرزندی پذیرفته شده است. با این حال، این «شانس» کاملاً منسوخ شده است؛ زیرا خانواده موردنظر تحصیلات زیادی دارند و کودک لزوماً نمی‌تواند با آنها ارتباط برقرار کند. برای همین مدام به رؤیاپردازی روی می‌آورد. او شخصیت‌های خیالی زیادی را در ذهنش می‌سازد که با آنها دیالوگ‌های بی‌وقفه دارد.

ما در این کتاب شاهد یک داستان طولانی دردناک هستیم و این دوران کودکی ناخوشایند است. مطمئناً «زه‌زه» با فضاسازی فوق‌العاده‌ای که دارد می‌تواند برای خواننده نوجوان سرگرم‌کننده باشد. خوزه مائورو ده واسکونسلوس نویسنده این کتاب حالات روحی خود شخصیت اصلی را آنقدر خوب بیان می‌کند که خواننده نوجوان بتواند با او هم‌ذات‌پنداری کند.

این رمان برگرفته از «درخت پرتقال زیبای من» است که برای خوانندگان جوان‌تر بیشتر مناسب است.

قصد این کتاب فقط بررسی جنبه یی از کارهای آل احمد است؛ یعنی داستان‌نویسی‌اش و آن هم فقط دادن تصویری از آل احمدِ داستان کوتاه‌نویس ازطریق ارائه گزیده‌ای از داستان‌های کوتاهش و نقد آنها و مروری هم بر بعضی رمان‌هاش و داستان‌های کوتاهی که ارج این چند داستان گزیده را – به زعم من . ندارند. پس جز اشاره‌ای گذرا در مقدمه کار چندانی ندارم به جنبههای دیگرِ زندگی فرهنگی آل احمد به درگیرهای ذهنی – عینی او با مسائل سیاسی و اجتماعی زمانه‌اش و همه آنچه او را روشنفکری تراز اول کرده بود از نوعی که سارتر بود و دیگرانی چون او قضاوت‌های تند درباره‌اش هم از همان جنس بود و هست.

اما همین جنبه‌ها را هم نمی‌شود دست‌کم بی‌اشاره‌ای گذشت نگفت و هیچ در بخش داستان‌ها خواهیم دید که همین‌ها چطور در داستان‌هایش هم پرورانده شده‌اند. جز اینها مروری هم خواهم کرد ابتدا بر مهم‌ترین مفاهیم کلیدی داستان‌هاش و در فصل بعد از آن مروری بر زمان‌هایش تا تصویری کلی از داستان‌هایش به دست داده باشم و درنهایت داستان‌های کوتاه گزیده‌اش طبعاً از نگاه من خواهد آمد که نشان می‌دهند او نه‌فقط در آغاز کارش هم داستان‌نویسی بااستعداد و با قدرت بسیار در توصیف – بوده که پیش از مرگ و در همان میانه چهل‌سالگی به چه پختگی درخوری رسیده بوده هم در سنگی بر گوری و هم مدیر مدرسه و هم در پنج داستان.

شازده كوچولو ساكن سیاره كوچكی به اندازه یك خانه معمولی است و در آنجا گل بی‌همتایی دارد كه مایه همه عواطف و دلخوشی‌ها و رنج‌های اوست. خواننده اندك‌اندك با سرگذشت این موجود كوچولوی دوست‌داشتنی آشنا می‌شود و پی می‌برد كه چرا او روزی تصمیم به ترك وطن می‌گیرد و پس از عبور از شش سیاره به سیاره هفتم، یعنی كره زمین می‌رسد. در اینجا با روباهی آشنا می‌شود كه مهم‌ترین راز زندگی را بر او آشكار می‌كند. این اثر تاكنون به بیش از صد زبان، و در بعضی زبان‌ها چندین بار، ترجمه شده و پس از انجیل پرخواننده‌ترین كتاب در سراسر جهان است. برطبق یك نظرسنجی كه در سال 1999 در فرانسه به‌عمل آمد و در روزنامه پاریزین به چاپ رسید، شازده كوچولو محبوب‌ترین كتاب مردم در قرن بیستم بوده و ازاین‌رو «كتاب قرن» نام گرفته است.

هجده داستان کوتاه این کتاب هریک با سبک و سیاق خود نماینده ادبیات کشورشان هستند. قهرمانان این داستان‌ها در فاصله میان تسلیم و شورش می‌جنگند و اگرچه این داستان زنان است که این مجموعه را شکل می‌دهد، اما مردان بی‌آنکه حذف شوند، در همه جا حضور دارند.

این رمان یک زن است ، رمان تمدنی است که به دست خشونت ویران شد، خشونت انسان‌هایی که تا دیروز مسالمت‌آمیز کنار هم می‌زیستند.

لولا، آنگاه که در اوایل دهه پنجاه سبک‌پای در مجلس رقصی در قاهره می‌رقصید، از زندگی چه می‌دانست؟

در این رمان، ‌سرگذشت لولا طی نیم قرن با افول مداوم مسیحیان شرق که همیشه بر این باور بوده‌اند که خداوند مراقب سرنوشتشان است، درهم می‌آمیزد.

وغ وغ ساهاب اثری است طنزآمیز نوشته صادق هدایت به‌همراه مسعود فرزاد. ایده اصلی کتاب ایده صادق هدایت بود و زمانی‌که آن را با مسعود فرزاد در میان گذاشت فرزاد نیز تصمیم گرفت در نوشتنش همکاری کند. نویسندگان در این اثر 35 داستان نصف و نیمه را نوشته‌اند و نام آن را غزیه گذاشته‌اند. در این غزیه‌ها زبان را به‌هم می‌ریزند، ترکیبات ناآشنا ایجاد می‌کنند، املای کلمات را به عمد اشتباه می‌نویسند، زمین و زمان را به‌هم می‌ریزند و از این طریق آداب‌ورسوم و شئونات اخلاقی جامعه دوران خود را نقد و تمسخر می‌کنند. طنز آن سیاه و نیش‌دار است و درپی آن است که مخاطب را متأئر کند؛ چراکه خنده تنها، هدف نهایی آن نیست.

در این اثر تنها قانونی که وجود دارد بی‌قانونی است؛ آنها هرطوری که دلشان می‌خواهد می‌نویسند و درنهایت اثری را خلق می‌کند که در ادبیات فارسی پیش از آن نظیری نداشته است. وغ وغ ساهاب نثری مسجع، روان و زیبا دارد، اثری منحصربه‌فرد و هوشمندانه که آفرینش آن تنها از عهده یک نابغه برمی‌آید.

ابو خالد چشم انداخت سمت باغچه اندازه کف دست زیر درخت انجیر پیر محو نور شد که سبزی می‌چید و می‌ریخت توی سبد کوچک بافته‌شده از شاخه‌های نازک زیتون. صدا بلند کرد: باز زانو درد می‌گیری‌ها. نور کمر راست کرد: تمام شد و نشست روی تخت چوبی پایه‌کوتاه کنار باغچه: سفره نباید بی‌زینت باشد و سبزی را زیرو رو کرد: به عیاض زنگ زدی؟ ابو خالد نگفت که جواب نداده و نالید: مگر این خط و خطوط راه می‌دهند؟ هی می‌گوید تماس با مشترک موردنظر امکان‌پذیر نمی‌باشد و از سکو پایین آمد و راه افتاد سمت نور.

نور دعا کرد به جان عیاض و سراپای شوهرش را برانداز کرد. می خوای بروی نماز جمعه؟ می‌دانی و می‌پرسی؟ می‌ترسم… می‌ترسم بلایی سرت بیاید. من عمرم را کرده‌ام و… تا عیاض را داماد نکردی و پسر عیاض را ندیدی حق نداری حالا بغض نکن. مگر دست من است؟ (از متن کتاب)

سپیده مثل همیشه زودتر از آتیه، در مزون را باز می‌کند. چراغ‌ها را روشن می‌کند و سی‌دی موسیقی ملایمی را در دستگاه پخش می‌نماید. در میان آن همه حریر، اورگانزا، ابریشم، تافته و تور سفید، احساس می‌کند یک نوعروس است و هیچ غصه‌ای در دنیا ندارد جز اینکه خودش را برای طایفه شوهر لوس کند. دوباره کم مانده است حواسش برود پی شوهر و طایفه شوهرش که خیاط‌ها از راه می‌رسند و آمدورفتشان به طبقه بالا، به هجوم خیال‌ها، اجازه یورش نمی‌دهند.

هر رهگذری که از خیابان رد می‌شود، هرچند حواسش به هیچ‌کس و هیچ کجا نباشد، اما وقتی از جلوی مزون رد می‌شود، امکان ندارد سرش را بالا نگیرد و یا لحظه‌ای جلوی مزون لباس عروس و شیشه ویترین بسیار بزرگ آن مکث نکند؛ حتی اگر پیرمردی لب گور باشد.

کتاب سه قطره خون، اثری نوشته صادق هدایت است که اولین بار در سال 1932 انتشار یافت. این داستان کوتاه فوق‌العاده جذاب و عجیب، توانایی و استعداد هدایت در نوشتن نثری احساس‌برانگیز، مشوش‌کننده و تأثیرگذار را به بهترین شکل به نمایش می‌گذارد و همانند کتاب بوف کور، جایگاه او را در میان نویسندگان بزرگ و صاحب‌سبک سده گذشته به تثبیت می‌رساند. نثر هدایت، دنیایی را به تصویر می‌کشد که لبریز از اسرار، سرگشتگی، پوچی و جنون است. داستان سه قطره خون، با شخصیتی همراه می‌شود که به‌شکلی تدریجی؛ اما پیوسته درحال از دست‌دادن سلامت عقل و پایداری هویت خود است و مدام با سه قطره خون دربرابر چشمانش و یا در درون ذهنش مواجه می‌شود. صادق هدایت در این اثر، با ارائه داستانی عجیب و ناآشنا، موفق می‌شود حقایقی جهان‌شمول را مورد واکاوی قرار دهد و از دریچه‌ای نو به سرشت بشر نگاهی بیندازد.

زنده به گور مجموعه داستانی از صادق هدایت است که در سال 1312 منتشر شد. این کتاب مشتمل بر نُه داستان کوتاه است که به‌ترتیب عبارت‌اند از: زنده به گور، حاجی مراد، اسیر فرانسوی، داوود گوژپشت، مادلن، آتش‌پرست، آبجی خانم، مرده‌خورها و آب زندگی.

مهم‌ترین داستان این کتاب زنده به گور است که نام کتاب هم برگرفته از این است. برخی از کارشناسان بر این باورند که داستان زنده به گور درمورد خود صادق هدایت است و آینه‌ای از تجربیات و شخصیت وی می‌باشد. این داستان درباره مردی که تا دوران جوانی‌اش در ایران زندگی کرده و سپس به خارج مهاجرت کرده است. او از همه‌کس و همه‌چیز بیزار است حتی از خودش هم بیزار است و قصد خودکشی دارد، خودش را جلو ماشین می‌اندازد، سعی می‌کند با مبتلاشدن به بیماری کار را تمام کند، حتی سم می‌خورد و در آخر هم تلاش می‌کند با خوردن تریاک خودش را از بین ببرد؛ اما هیچ‌کدام از این راه‌ها به نتیجه نمی‌رسند. او حتی در خودکشی هم موفق نمی‌شود؛ ولی در پایان داستان متوجه می‌شویم که این مرد دیوانه بوده و این‌ها یادداشت‌هایی است که از او باقی مانده؛ چراکه مرده است.

در کل داستان آمیزه‌ای از افسردگی و اختلال شخصیت است، ویژگی‌هایی که در اکثر داستان‌های هدایت به‌چشم می‌خورد. این تیپ شخصیت‌ها نیز در زندگی واقعی وجود دارند و خیلی دور از ذهن نیستند، آدمی که رنج می‌کشد و درگیر یک سلسله افکار رنج آور است؛ چون ارتباطش با واقعیت کاملاً قطع نشده، از وضعیت خودش آگاه است؛ اما این فهمیدن و مطلع‌بودن از رنج‌کشیدن، به‌معنی تسلط بر خود داشتن نیست، در افکار وسواسی این حالت‌ها وجود دارد.

این داستان به‌طور خلاصه درباره ملاقات یک هیولا با هیولای دیگری است.

یکی از هیولاها من هستم.

یون جه با یک بیماری مغزی به نام آلکسی تایمیا به دنیا آمد که بروز احساساتی مانند ترس یا خشم را برای او سخت می‌کند. او هیچ دوستی ندارد – دو نورون بادام‌شکلی که در اعماق مغزش قرار گرفته‌اند این کار را با او کرده‌اند – اما مادر و مادربزرگ فداکارش زندگی امن و رضایت‌بخشی را برای او فراهم می‌کنند. خانه کوچک آنها بالای کتاب‌فروشی دست دوم مادرش است که با یادداشت‌های رنگارنگ تزئین شده است. این یادداشت‌ها به او یادآوری می‌کند چه زمانی باید لبخند بزند، چه زمانی باید بگوید «متشکرم» و چه زمانی بخندد.

سپس در شب کریسمس – شانزدهمین سالگرد تولد یون جه – همه‌چیز تغییر می‌کند. یک عمل تکان‌دهنده ناشی از خشونتی تصادفی دنیای او را درهم می‌شکند و او را تنها و به‌حال خودش رها می‌کند. یون جه که برای کنارآمدن با فقدان خود تلاش می‌کند در انزوای خاموش عقب‌نشینی کند تا اینکه گون، نوجوان مشکل‌داری به مدرسه‌شان می آید و آنها یک پیوند شگفت‌انگیز ایجاد می‌کنند.

همان‌طور که یون جه شروع به بازکردن زندگی خود به روی افراد جدید می‌کند – ازجمله یک دختر در مدرسه – چیزی به‌آرامی در درون او تغییر می‌کند و هنگامی که گون ناگهان زندگی خود را در خطر می‌بیند، یون جه این شانس را خواهد داشت که از منطقه امنی که ایجاد کرده است خارج شود تا شاید تبدیل به قهرمانی شود که هرگز فکرش را نمی‌کرد.

رمان جسدهای عالی‌جنابان را لئوناردو شاشا در سال 1971 نوشت. داستان با الهام از خبری نوشته شده که آن زمان در مطبوعات ایتالیا هیاهو به‌پا کرده بود.

داستان حول ترور زنجیره‌ای عده‌ای قاضی در شهرهای مختلف شکل می‌گیرد. قهرمان داستان بازرس، روگاس مردی، جسور، روشنفکر و طنزپرداز است که پس از قتل اولین قاضی مأمور کشف واقعیت می‌شود و با اینکه مقامات بالا و سیاستمداران وادارش می‌کنند قاتل یا قاتلان را بین گروه‌های مخالف نظام جست‌وجو کند، او در مسیر دیگری حرکت می‌کند؛ به این ترتیب بازرس روگاس در کلاف سردرگمی از شک و سوءظن و قتل‌های دیگر قاضی‌ها و مناسبات وزیران و مأموران مخفی گرفتار می‌شود.

فرانچسکو رزی کارگردان شهیر ایتالیایی در سال 1976 با اقتباس از این کتاب فیلمی ساخت که در ایران هم به نمایش درآمد.

دزدان دریایی در بازار برده‌فروشان استانبول دانشمندی ونیزی را که در بسیاری علوم، از فیزیک گرفته تا اخترشناسی و نقاشی، دستی بر آتش دارد به اندیشمند ترک می‌فروشند. این دو نه‌تنها در حوزه‌ متافیزیک هم‌فکرند؛ بلکه از نظر ظاهری هم عجیب به‌‎هم شبیهند؛ گو آنکه قل یکدیگرند. شیوع طاعون ارباب و بنده را به عزلتی ناخواسته می‌کشاند و این فرصتی می‌شود برای آنکه اندیشمند ترک علوم غربی بیاموزد. در این میان، به تخت نشستن شاهزاده‌‌ای خردسال پای شخصیت‌های اصلی داستان را به باغ‌وحش سلطنتی می‌کشاند و نوشتن عجایب‌نامه‌ها و ساختن سلاحی غریب تقابل شرق و غرب، آن هم در چنین بستری،آرام‌آرام هر دو شخصیت را دچار پرسش‌های بنیادین می‌کند و موقعیت ارباب و بنده را تغییر می‌دهد.

در آستانه تصمیمی سرنوشت‌ساز، الکسیس فیلدینگ مصمم است که درباره گذشته مادرش جست‌وجو کند؛ اماسوفیا، مادرش، هیچ توضیحی درباره گذشته خود به او نداد. تنها چیزی که به آن اشاره کرد این بود که قبل از آمدنش به لندن، در دهکده‌ای در کرت بزرگ شده بود. الکسیس تصمیم گرفت به کرت برود و مادرش نامه‌ای به او داد تا به دوستی قدیمی بدهد و به او قول داد که با دیدن این دوست قدیمی، خیلی چیزها درباره گذشته خواهد دانست. هنگامی که الکسیس وارد پلاکا شد، از دیدن جزیره‌ای متروک به نام اسپینالونگا – کلونی جذامی‌ها در یونان در نزدیکی آنجا شگفت‌زده شد. سپس فوتینی را پیدا کرد و داستانی را که مادرش سال‌ها مخفی کرده بود، از زبان او شنید. داستان مادربزرگ مادرش و دو دخترش و همچنین تراژدی‌هایی که طی جنگ و عشق برای آن‌ها اتفاق افتاده بود. برایش عجیب بود که با این جزیره احساس آشنایی داشت و اینکه این جزیره، راز آن‌ها را در چنگال قدرتش نگه داشته بود.

داستان‌های مندرج در کتاب پیش‌رو، منتخبی از کتاب گلچین داستان‌های سیاه و پلیسی فرانسوی (بخش دوم این ‌کتاب که مربوط به بازه زمانی ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ می‌شود) است. این ‌کتاب سال ۱۹۹۵ توسط انتشارات لاتالانت منتشر شد و در مقدمه این ‌بخش از آن که ترجمه فارسی‌اش در «دام جهنمی» چاپ شده، دو گردآورنده اثر یعنی میشل لوبرن و کلود مسپلد، نویسندگان و ویژگی داستان‌هایشان را معرفی کرده‌اند. منتخب بخش اول کتاب داستان‌های سیاه و پلیسی فرانسوی، سال ۱۳۹۹ در قالب کتاب «ملوان آمستردام» منتشر شد.

دو ماه از تمام این‌ها گذشته و بازرس فوگل حالا دیگر باید از آن کوهستان نامأنوس دور باشد. خب پس او هنوز آنجا چه می‌کند؟ چرا آن تصادف رخ داد؟ و از همه مهم‌تر، حالا که جان سالم به‌در برده، پس این خون روی لباس‌هایش متعلق به چه کسی است؟ (از متن کتاب)

دوناتو کارّیزی جزو مشهورترین رمان‌نویسان معاصر ایتالیا در ژانر جنایی است و رمان «دختری در مه» جزو معروف‌ترین آثار اوست. او فیلم‌نامه‌نویس سریال‌های تلویزیونی و سینما، نویسنده پرفروش رمان‌های این ژانر در سطح جهان است. کارّیزی تبدیل به نویسنده‌ای ایتالیایی شده که آثار دلهره‌آور و هیجان‌انگیزش در 23 کشور جهان ترجمه و منتشر شده و جوایز بسیاری دریافت کرده است. کارّیزی در سال 2017 فیلم سینمایی «دختری در مه» را با بازیگری تونی سِرویلّو در نقش بازرس فوگل و ژان رِنو در نقش دکتر فلورس ساخت که در جشنوارۀ نوآر 2017 (درام‌های جنایی) نامزد دریافت جایزۀ کالیگاری شد. وی در سال 2018 در جشنوارۀ دیوید دی دوناتِلّو، بهترین کارگردان فیلم اولی شد و فیلمش در سه بخش، نامزد دریافت جایزه بود. در جشنوارۀ 2018 گلوبو دُرو (معروف به گلدن گلوب ایتالیا)، جایزۀ بهترین فیلم‌نامه به وی رسید. رمان «دختری در مه» خواننده را طلسم می‌کند؛ داستانی جذاب و گیرا که با قدرت، ترس‌هایمان را به چالش می‌کشد.

کشتن مرغ مقلد، رمانی فراموش‌نشدنی درباره دوران کودکی است. دوران کودکی، در محله‌ای خواب‌زده در جنوب آمریکا که معصومیت هر لحظه دربرابر بی‌عدالتی و تعصب نژادی، قربانی می‌شود. رمان کشتن مرغ مینا، با به تصویرکشیدن بحران و عذاب‌وجدانی تکان‌دهنده، بلافاصله پس از انتشار در سال 1960، تبدیل به پرفروش‌ترین کتاب شد و نظر مساعد منتقدین را به خود جلب کرد. کشتن مرغ مقلد (کشتن مرغ مینا) در سال 1961 جایزه پولیتزر را از آنِ خود کرد و فیلم ساخته‌شده براساس آن، موفق به دریافت جایزه اسکار شد. کتاب کشتن مرغ مقلد که بسیار دراماتیک و تأثیرگذار است، به اصل و ریشه‌های رفتارهای انسان، معصومیت و تجربه، مهربانی و بی‌رحمی، عشق و نفرت، و شوخ‌طبعی و ترحم می‌پردازد.

پروفسور الول ساتن دوم ژوئن 1912 در شهر ادینبورگ به دنیا آمد و تحصیلات خود را در وینچستر و بعدها در بخش پژوهش‌های خاورمیانه و آفریقا در دانشگاه لندن تا سال 1934 ادامه داد. از 1935 تا 1938 کارمند شرکت نفت انگلیس و ایران در آبادان بود. بعدتر به لندن بازگشت و به‌عنوان متخصص و خبرنگار ویژه ایران در رادیو بی‌بی‌سی مشغول به‌کار شد.

ساتن در 1934 به‌عنوان مشاور مطبوعاتی در سفارت انگلیس در ایران مشغول به‌کار شد و در 1947 دوباره به بی‌بی‌سی بازگشت. سال 1952 به‌عنوان استاد زبان فارسی دانشگاه ادینبورگ استخدام و در 1982 بازنشسته شد.

ساتن به فرهنگ مردم به‌ویژه قصه‌های ایرانی علاقه داشت و آثار فراوانی در این زمینه دارد.

این کتاب از زبان یک راوی بوده که در آن کوندرا فلسفه‌ای درباره مدرنیته، تکنولوژی، سرعت، حافظه بشری و نیز احساسات عمیق بشری را به‌صورت بسیار زیبایی به تصویر کشیده است.

این رمان، مراقبه‌ای درباره اثرات مدرنیته بر ادراک فرد از جهان است.

این رمان از داستان‌های جداگانه‌ای تشکیل شده است که این داستان‌ها درطول رمان به‌هم بافته شده و در انتهای کتاب تمامی گره‌های داستان که به‌هم پیچ خورده بودند از هم باز می‌شوند.

کوندرا به‌عنوان راوی اصلی داستان، درطول سفر خود تصمیم می‌گیرد که شبی را در هتلی بگذراند که این هتل یکی از قصرهای قدیمی بوده که داستانی را در آنجا تعریف می‌کند.

این داستان آمیخته‌ای از تخیل و حقیقت است: ناگهان هوس کردیم غروب و شب را در یک قصر بگذرانیم.

قصرهای زیادی را در فرانسه به‌صورت هتل بازسازی کرده‌اند؛ چهارگوشی از سبزی گمشده درگستره‌ای از زشتی بی‌سبزی؛ مجموعه کوچکی از باریکه راه‌ها، درخت‌ها و پرنده‌ها بین شبکه‌ای عظیم از بزرگراه‌ها.

من به سفر دیگری، از پاریس تا یک قصر واقع در حومه شهر، که دویست سال پیش صورت گرفت، فکر می‌کنم…

«آدم می‌تواند تکه‌ای باارزش و بی‌تردید حیاتی از وجودش را از دست بدهد و در عین حال به زندگی ادامه دهد. آدم روی دو پایش راه می‌رود و یکدفعه از زانو به پایین یک پایش قطع می‌شود، مثل چاقویی که از دسته‌اش جدا شود، و باز به راه‌رفتن ادامه می‌دهد. نه دردی در کار است نه خونی دیده می‌شود، نه گوشتی هست نه استخوانی و نه رگی. تکه‌ای چوب؟ پای چوبی طبیعی؟ که بهتر از یک پای مصنوعی چفت بدن می‌شود، بی‌صدا مانند لاستیک و محکم مانند فولاد؟ می‌شد بی‌سروصدا راه رفت یا با سروصدا قدم برداشت. می‌شد با هر دو پا محکم روی زمین کوبید. می‌شد بالا و پایین پرید. می‌شد یک پا را در دست نگه داشت. می‌شد با هر دو دوید. می‌شد زانوها را هرچقدر که لازم بود خم کرد. می‌شد مشق نظامی کرد؛ اما همۀ اینها و خیلی کارها حالا دیگر امکان‌پذیر نیستند. چقدر از آن زمان که می‌شد بی‌صدا پایی را از پس پای دیگر گذاشت گذشته است» (از متن کتاب)

«داستان روت از منطق کاملاً اروپایی و سرراست قصۀ پریان پیروی می‌کند؛ منطقی که باعث می‌شود همه‌چیز اجتناب‌ناپذیر و درعین‌حال کابوس‌وار به‌نظر برسد. اگر روت را یکی از زوایای چهارگوشی حساب‌ کنید که رئوس دیگرش کافکا، روبرت موزیل و اشتفان تسوایگ هستند خیلی به خطا نرفته‌اید.» (نیکلاس لِزارد)

«زمینِ خوکی» روایت‌هایی صادقانه از مردمی است که زندگی‌هاشان به زمین و چرخه‌های طبیعیِ آن وابسته است؛ روایت‌هایی از نوعی زندگیِ مبتنی‌بر سنّت و عادت و مبارزات روزمره که به گفته‌ برجر، آن‌ها را به طبقه‌ای از بازماندگان تبدیل می‌کند.

تمام داستان‌ها در «زمینِ خوکی»، به‌استثنای سه داستان آخر کتاب که درواقع بخش‌های مختلف یک داستان‌اند، برخلاف شکل کلاسیک داستان، فاقد پی‌رنگ یا اوج‌اند. داستان‌ها تنها زندگیِ روزمره‌ دهقانان و محیط فضایی و زمانی آن‌ها را توصیف می‌کنند. یک ویژگی تکرارشده در داستان‌ها تمرکز آن‌ها بر کار دهقانی به‌عنوان روشی معنادار برای بقا و ارتباط مستقیم آن با محیط فیزیکی اطرافشان است. این معناداریِ کار دهقانی در بعضی داستان‌ها با بیگانگی دهقان با کارهایی که به کالامحور شدن جهان کمک می‌کند، کنار هم قرار می‌گیرند.

برجر، چه با پیش‌گفتار مهمی که در ابتدای کتاب نگاشته و چه در داستان‌ها و شعرهایی که در ادامه‌ این پیش‌گفتارِ خواندنی می‌آورد، در تلاش است نشان دهد که چطور «دهقان» اساساً طبقه‌ای جدا از تمامی تجربیات بشری است؛ حتی بین کارگران در نظام مادی جهان و دهقان هم شباهتی وجود ندارد.

رمانی که شطرنج را دستمایه‎ رخدادهای سیاه زندگی بث می‎کند و به هنرمندانه‎ترین شکل ممکن زندگی دختری نابغه اما منزوی را به تصویر می‎کشد؛ روایتی تکان‌دهنده از اعتیاد و تنهایی.

مواجهه‎ شخصیت اصلی رمان با جهان بیرونی و حتی تغییرات درونی خودش، بستری جدا از بازی شطرنج را برای مخاطب فراهم می‌کند که به‌نوعی یادآور دورانی مهیج و شگفت‌انگیز است: دوران بلوغ. دورانی که همه‌چیز حیرت‎انگیز است، حتی ساده‌ترین چیزها… داشتن یک اتاق، همراهی یک مادر و به دست‎آوردن کمی پول. او هر چقدر که در مسیرش پیش می‌رود، مفاهیم عمیق‌تری را تجربه می‌کند… و درنهایت مواجهه و پیوند‎خوردن با جوهره زندگی‌اش، یعنی تنهایی، تنهایی‌ای که نه‎تنها به‌واسطه فقدان فیزیکی آدم‌ها؛ بلکه به‌دلیل دنبال‎کردن کمال‌گیری افراطی است.

کتاب «هیس» نوشته محمدرضا کاتب ( -1345) است. این کتاب جایزه کتاب سال منتقدان را در سال 1379 از آنِ خود کرده است. محمدرضا کاتب را به‌واسطه تجربه‌گرایی و خرق عادت‌های زبانی‌اش در ادبیات معاصر ایران می‌شناسند. در رمان «هیس»، کاتب، ماجراها را چنان‌که دیکته می‌شود نشان نمی‌دهد؛ بلکه چنان‌که خود می‌خواهد نشان می‌دهد و باز بر عهده خواننده می‌گذارد تا ماجرا را آن‌گونه که می‌خواهد ببیند و رمان توسط راویان مختلفی ساخته می‌شود: پاسبان، نظامی گاه دل‌رحم و گاه خشنی که آنچه را می‌خواهد انجام نمی‌دهد و آنچه را نمی‌خواهد انجام می‌دهد؛ جهانشاه، قاتلی یا قاتل‌نمایی یا حتی مقتولی که با لذت به روایت هوس‌هایش می‌نشیند و از کشتن آدم‌ها یا کشته‌شدن خود می‌گوید.

نویسنده که در نیمه داستان می‌میرد و به پایان رساندن رمان را به میراث می‌گذارد، و دیگر شخصیت‌هایی که اینجا و آنجا رشته کلام را قطع می‌کنند و از منظر خود به روایت می‌نشینند، تا سرانجام رمانی پدید آید که با هر خوانشی شکلی دیگر به خود می‌گیرد و به تعداد مخاطبانش ماجرا عوض می‌کند.

صدای قلبت زودتر از خودت به سر قرارعاشقانه‌ات می‌رسد.

آنقدر درطول چند سال گذشته از آن اتاقک زرد به دفتر روزنامه زنگ زده‌ای که به دیدنش، انگار خود داریوش را می‌بینی و صدای شعرخواندنش را می‌شنوی. محل قرارت بی‌حضور یار و در انتظار شنیدن صدای دلدار سرد و دلگیراست.

دیروز که بهتون گفتم خانوم، به این زودی نگاتیو نمی‌فرسته. تلفن قطع شده، اما هنوز گوشی دستت است. اتاقک نجواهایت ساکت است. همه صداهای دنیا خفه شده‌اند، انگار فقط صدای شیرین داریوش است که بلند می‌شود مرغ باغ ملکوتم…

گوشی را محکم‌تر به گوش می‌چسبانی. صدا از گوشی نیست، از اتاقک نیست. صدای داریوش انگار در کل کوچه و محله پیچیده است. مشتی به تلفن می‌زنی و صدای افتادن سکه‌ای چون صدای انفجاردر مغزت می‌پیچد. تا به خودت بیایی، به صدای سکه دیگر که پیاپی به شیشه زده می‌شود، از جا می‌پری. دو نفر به انتظار ایستاده‌اند. اتاقک وعده‌گاهت دیگر جای ماندن نیست.

گل‌های چادرت را به پای قاب عکس مردت می‌ریزی و گردوخاک شیشه‌اش را می‌گیری. داریوش بوی گل می‌گیرد و چادرت بوی داریوش.

ام‌الخیر برایم تعریف کرد چه بر سر سیده آمده است. پدر و برادرش او را با ضربات چاقو کشته بودند. سیده بزرگ‌ترین بچه خانه بوده و خودش خواهر و برادرهایش را بزرگ کرده بود. رتیبه را هم همین‌طور. شبی او را با مردی نزدیک نخلستان می‌بینند. خبر به گوش پدر و برادرش می‌رسد. سیده بیوه بود اما حالا او را با مرد دیگری دیده بودند. این دیگر ننگ بود. پدر و برادرش سرافکنده شدند و آبرویشان رفت و با دست خودشان سیده را کشتند!

در میان آثار جوانی داستایفسکی، صورت «جوان رؤیاپرداز» از صورت‌های مهم است و درحقیقت صورت خود اوست. وجه مشترک او با جوان‌های رؤیاپرداز داستان‌هایش شکایت از بخت ناهمراه است. در شب‌های روشن هم شرح اشتیاق جوانی رؤیاپرداز را می‌خوانیم که زندگی را درتنهایی به‌سر می‌کند و به‌دنبال گمشده‌ای که با او همزبانی کند، هرسو می‌پوید. تا عاقبت در کنار آبراه با دوشیزه‌ای گریان که او نیز عاشقی شیدا و تنهاست، آشنا می‌شود و خیال می‌کند که ایام تنهایی‌اش به‌سر آمده. در گفته‌های جوان، که شرح رؤیاهای شبانه‌ اوست، صدای خود نویسنده محسوس است؛ ازاین‌روست که داستان به زبان اول‌شخص نوشته شده و رنگ حدیث نفس دارد.

مادر جوانی برای به‌دست‌آوردن جایی در زندگی فرزندش می‌جنگد؛ اما آیا جایی برای او وجود دارد؟

کنا بعد از گذراندن پنج سال در زندان به جرم ارتکاب یک اشتباه مصیبت‌بار به امید دیدن دختر چهارساله اش به همان شهری برمی‌گردد که در آن مرتکب این اشتباه شده است؛ اما از قرار معلوم بازسازی پل‌هایی که پشت‌سرش خراب کرده ممکن نیست کنا هرقدر هم که سخت تلاش می‌کند تا خودش را نشان دهد همه کسانی که با دخترش در ارتباط‌اند در به رویش می‌بندند.

تنها کسی که در را کاملاً به رویش نمی‌بندد لجر وارد، صاحب یک کافه محلی است. لجر یکی از معدود حلقه‌های رابط باقیمانده است که کنا را به دخترش می‌رساند اما اگر کسی خبردار شود که چر آرام‌آرام دارد نقش مهمی در زندگی کنا پیدا می‌کند هر دوی آنها ممکن است اعتماد همه کسانی را که برایشان مهم‌اند از دست بدهند.

این دو با اینکه از همه سو تحت فشارند ماجرایی را آغاز می‌کنند؛ اما هرچه در این ماجرا جلوتر می‌روند خطر بیشتری به جان می‌خرند کنا می‌خواهد آینده‌ای براساس امید و التیام بسازد؛ پس باید راهی پیدا کند تا اشتباهات گذشته‌اش را ببخشند.

داستان کوتاه «دشمنان» به بیان یکی از معضلات بزرگ جامعه آن زمان روسیه اختصاص یافته است؛ خدعه زنان و مردان نسبت به یکدیگر. چخوف به‌عنوان فردی که این رواج نامیمون رادر جامعه دیده است با طرح داستان‌های خود چون سدی در برابر این پدیده شوم اجتماعی مقاومت می‌کند. چخوف به‌خوبی آگاه است که خانواده به‌عنوان کوچک‌ترین عنصر جامعه، تعیین‌کننده رفتارهای اجتماعی افراد است و زوال آن مصادف است با زوال رفتارهای ناب اجتماعی؛ به همین دلیل با پشتوانه ادبیات به نقد آن می‌پردازد. اگر طنز را بالاترین درجه نقد اجتماعی بدانیم، باید چخوف را بزرگ‌ترین نقاد جامعه روبه‌زوال روسیه گذشته به‌شمار آورد. زبان چخوف در بیان نقدهایش زبانی صادقانه خالی از پیچیدگی است. او هیچ‌گاه مسائل معمولی زندگی را پیچیده جلوه نمی‌دهد؛ بلکه با صداقتی دوست‌داشتنی آن را در آیینه تمام‌نمای داستان‌هایش منعکس می‌کند.

آنتون پاولوویچ چِخوف، داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس برجستۀ روس است. هرچند چخوف زندگی کوتاهی داشت و همین زندگی کوتاه همراه با بیماری بود اما بیش از هفت‌هزار اثر ادبی آفرید. او را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و در زمینه نمایشنامه‌‌نویسی نیز آثار برجسته‌ای از خود به‌جا گذاشته‌است. چخوف در 44سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سل درگذشت.

در این مجموعه 13 داستان چخوف با ترجمه روان بانو سیمین دانشور آمده که همه از مهم‌ترین داستان‌های کوتاه این نویسنده بزرگ روس است.

داستان‌هایی که در این کتاب تقدیم می‌شود،از میان آثاری برگزیده شده‌اند که در ارتباط با ایران و مشرق زمین است. چهار داستان کوتاه وجود دارد که مستقیماً به ایران و مشرق زمین مربوط نمی‌شود (هدیه سال نو اثر او هنری؛جاه اثر ویکی بوم؛آسیه اثر ایوان تورگنیف؛ به‌خاطر عشق اثر وانداواسیلوسکایا) ولی درون‌مایه قوی و مضمون زیبای آن‌ها که در ارتباط با عشق و فداکاری زنان بود، باعث شد که همگی آن‌ها را در این مجموعه بگنجانیم.

کتاب «کیم جی یونگ، متولد 1982» یک رمان داستانی از چونام جو است. چو که نویسنده سابق برنامه‌های تلویزیونی بود، دو ماه به طول انجامید تا این داستان را بنویسد؛ داستانی که با زندگی شخصی او نقاط مشترکی دارد. به همین دلیل توانسته بود نگارش این کتاب را خیلی سریع به پایان برساند. این کتاب در اکتبر 2016 توسط مینومسا منتشر شد و تا 27نوامبر 2018 بیش از یک‌میلیون نسخه فروخته است. این پرفروش‌ترین رمان کره‌ای از زمان نگارش کتاب «لطفاً به مادر نگاه کنید» است.

داستان یک زن خانه‌دار است که به مادری در خانه تبدیل می‌شود و بعداً از افسردگی رنج می‌برد. این موضوع تبعیض جنسی روزمره را که شخصیت اصلی از زمان جوانی با آن دست به گریبان بوده است نشان می‌دهد.

این رمان داستانی درباره زندگی معمولی کیم جیونگ ازجمله یک تاریخچه کوتاه خانوادگی، تولد، بزرگ‌شدن و زندگی بزرگسالی را روایت می‌کند. این کتاب به‌روشنی سختی‌هایی را که یک دختر از کودکی متحمل می‌شود نشان می‌دهد. درحقیقت شخصیت اصلی این رمان خود نمونه‌ای از باقی زنان است. این تبعیض و قضاوت اجتماعی را نشان می‌دهد که زنان با آن روبه‌رو بوده‌اند، نظر آنها دراین‌باره و نحوه واکنش آنها در برابر آن چیست.