تفنگ را پر کردم، یک فشنگ وارد لوله شد، انگشتم بدون فشار روی ماشه بود، و از طریق مگسک تفنگ هر کسی را که رد می‌شد نشانه می‌گرفتم: زن‌های کالسکه‌به‌دست، بچه‌ها، مأموران شهرداری که می‌خندیدند و یکدیگر را صدا می‌زدند. هر کس از زیر پنجره‌ی ما رد می‌شد‌، مجبور بودم لب‌هایم را گاز بگیرم تا جلوی خنده‌ای را بگیرم که از سر شور و شوقم به‌خاطر برتری‌ام از آن‌ها و تصورِ احساسِ امنیتِ بی‌معنی و معصومانه‌شان بر لبم می‌نشست.
اما بعد از مدتی، این معصومیت آزارم می‌داد. یک‌جور عصبانیت عجیب‌غریب بود که سال‌ها بعد در وجود همخدمتی‌های دوران سربازی‌ام دیدم، و وقتی‌که شهروندان غیرمسلح ویتنامی را به‌صورت گروهی جمع می‌کردیم و آن‌ها با ما حرف می‌زدند، خودم هم چنین حسی را تجربه کردم. قدرت فقط وقتی لذت‌بخش است که به رسمیت شناخته شود و بقیه از آن بترسند. شهامت و بی‌پروایی در ضعیفان برای قدرتمندان دیوانه‌کننده است.
یک روز بعدازظهر ماشه را کشیدم. به‌سمت زن و مرد مسنی نشانه گرفته بودم. آن‌ها آن‌قدر آهسته حرکت می‌کردند که وقتی به پیچِ انتهای تپه رسیدند، پاک کنترلم را از دست دادم. باید شلیک می‌کردم. نگاهی به سروته خیابان انداختم. خیابان خالی بود. به‌جز دو سنجاب که روی سیم‌های تلفن دنبال یکدیگر افتاده بودند، هیچ جنبنده‌ای آن‌جا نبود. یکی از سنجاب‌ها را با نشانه دنبال کردم. نهایتاً سنجاب لحظه‌ای بی‌حرکت ایستاد و من هم شلیک کردم. سنجاب مستقیم افتاد در خیابان. خودم را در تاریکی عقب کشیدم و منتظر ماندم تا اتفاقی بیفتد. مطمئن بودم یک نفر صدای شلیک را شنیده یا سقوط سنجاب به خیابان را دیده بود. اما صدایی که به‌نظر من خیلی بلند می‌رسید برای همسایگان‌مان چیزی بدتر از صدای محکم‌کوبیدنِ درِ کابینت نبود. پس ‌از مدتی دزدکی نگاهی به خیابان انداختم. سنجاب کاملاً بی‌حرکت بود؛ شبیه شالی که یک نفر روی زمین انداخته باشد.

پیام‌آوران، فرشتگان حمایتگر، فرستادگان الهی ما را در میان بال‌های خود گرفته‌اند.

چه تندیسی در حاشیه‌ی میدان باشند؛

چه بر سنگ قبری حک شده باشند؛

چه بر دیوارهای کلیسا نقش شده باشند؛

چه بر دروازه‌ی بهشت نگهبانی دهند؛

ما را با رمزورازشان احاطه کرده‌اند.

نویسندگان بزرگ خواب آن‌ها را دیده‌اند و گاه با آن‌ها حرف زده‌اند.

در صفحات این کتاب شاید که خواب‌های خودمان را پیدا کنیم و یادمان بیاید که در رؤیا چه‌ها شنیده‌ایم.

جورج اورول می‌خواست هنر را برای خدمت به مردم عادی به کار گیرد اما تجربه و بینش عمیقی که او نسبت به مواضعش داشت، اگر می‌خواست روی کاغذ بیاید، همه‌گیر نمی‌شد و به دست مردم عادی نمی‌رسید. پس هوش سرشار و علاقه‌ کودکی‌اش به کتابخوانی را سرمایه خود کرد و داستانی نوشت که به سبک کتاب‌های کودکان، حیوانات شخصیت‌های آن هستند. این میانبری بود تا درک مفاهیم را برای مخاطب آسان‌تر کند. مزرعه‌ی حیوانات متاثر از رویدادهای سه دهه‌ی نخست سده بیستم است و اورول در آن به‌وضوح به نقد و استهزای حاکمیت شوروی و شخص استالین می‌پردازد.
جورج اورول روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و شاعری انگلیسی است که توانست تلاش برای زندگی بهتر و آزادی را به انسان بیاموزد. او به خاطر نبوغش در مسائل اجتماعی و مکتب تساوی‌طلبی تحسین و از سویی دیگر به خاطر عشق به ادبیات به عنوان مرجع تحلیل‌های سیاسی و اجتماعی معرفی می‌شود.
او معتقد بود: «هیچ کتابی به‌راستی فارغ از جهت‌گیری سیاسی نیست. خود این عقیده که هنر نباید کاری به کار سیاست داشته باشد، موضعی سیاسی است.» به این ترتیب جورج اورول که از پنج سالگی می‌دانست، روزی نویسنده می‌شود، در پنج سال پایانی عمرش دست به خلق آثاری زد که حالا ما نام او را جدا از این آثار نمی‌دانیم. ابتدا در 1945 میلادی اثر شگفت‌انگیز و ماندگار «مزرعه‌ی حیوانات» را نوشت و بعد در 1949 میلادی آن را به چاپ رساند.

نهال تجدد برای روایت زندگی شمس تبریزی از از زاویه دید خود او استفاده کرده و از این جهت ارتباط نزدیک تری با کتاب برقرار می کند. علاوه بر دو مقدمه کوتاه از نویسنده و همچنین همسرش ژان کلود کاریر، متن اصلی کتاب از سه بخش تشکیل شده است: «پیش از او»، «با او»، «پس از او». فصل اول کتاب «پیش از او»، حوادث زندگانی شمس کودکی او تا هنگام ترک خانواده‌اش را را شامل می‌شود. بخش دوم به دوران کسب علم و معرفت شمس اختصاص دارد . اگر چه مراد از عنوان این فصل «با او» آشنایی شمس با مولاناست و شرح این ارتباط نیز بیشترین بخش کتاب را تشکیل می‌دهد. اما در این بخش به رابطه و بده بستان شمس و دیگر شیوخ و عرفا نیز پرداخته شده است. ماجرای شمس و کیمیا خاتون که از بخش های جذاب زندگی شمس به حساب می‌آید نیز در همین فصل مورد اشاره قرار گرفته است. فصل سوم کتاب «پس از او»؛ ماجرای جدایی ناخواسته شمس از مولاناست که در آن حسادت مریدان مولانا نقش پررنگی داشته است. منابع کتاب و همچنین واژه نامه لغات دشوار متن نیز در صفحات پایانی کتاب آمده است.

کتاب برجیس را بخر، مجموعه ای از داستان های کوتاه نوشته ی آیزاک آسیموف است که نخستین بار در سال 1975 انتشار یافت. این کتاب مخاطبین را وارد دنیای عجیب و شگفت انگیز آسیموف می کند. این داستان ها که در طول بیست و سه سال دوران حرفه ای آسیموف به وجود آمده اند، نشان دهنده ی قدرت و توانایی های حیرت آور یکی از برجسته ترین نویسندگان داستان های علمی تخیلی هستند. در کنار هر داستان، شرحی جذاب در این باره وجود دارد که آسیموف چگونه و چرا آن داستان را نوشته است و همین موضوع باعث می شود کتاب برجیس را بخر، رگه های خودزندگی نامه ای در خود داشته باشد و اطلاعاتی را از پشت صحنه ی حرفه و زندگی مردی خیال پرداز و هنرمند به مخاطبین بدهد. اگر از علاقه مندان به داستان های علمی تخیلی هستید، به هیچ وجه نباید این کتاب را از دست بدهید.

راستی وحشتناک نیست که آدمی می تواند در ایام خوشی از هولناک ترین واقعه شوخی کنان و آسوده خاطر یاد کند، طوری که گویی واقعه ای از این دست فقط برای دیگران پیش می آید و ممکن نیست برای خود ما رخ دهد؟! اما بعد رخ می دهد، باورش نمی کنی، با این همه به آن گردن می گذاری؛ و زمان می گذرد، به زندگی ادامه می دهی، در بستری می خوابی که زمانی با دلدار خود در آن سهیم بوده ای، از همان لیوانی می نوشی که او به لب برده است، در سایه سار همان درخت کاجی توت فرنگی می چینی که پیشتر با او می چیدی، با کسی که دیگر میوه نخواهد چید؛ و نه مرگ را دریافته ای و نه زندگی را.

سیلک خاطراتی را در «فوریت»، وقتی نوزده ساله بوده و هر روز عصر از لودیوین کوچیک نگهداری می کرده به یاد می آورد. لودیوین دلش می خواسته در باغ درخت ها را بغل کند، یاد بگیرد مثل پرندگان پرواز کند، زیر آسمان پرستاره بخوابد. در مدت نه ماه، هر دو در دنیایی رؤیایی کنار هم زندگی می کنند، خانواده ی دخترک هم در حاشیه هستند و غرق در رابطه انحصاری شان.
میشل لایاز با این رمان کاوش خود را در مشکلات خانوادگی ادامه می دهد. او بسیار موشکافانه شادی های کودکانه را از کوچکترین مسائل در حالی به تصویر می کشد که خانواده به آنها کوچکترین توجهی ندارد.

جنگ نکشتش، نخل کشتش و سه تا یتیم گذوشت رو دستُم.
فاطو می‌گفت: عزیز تو رَ به جان امیرو ئی قد تلواسه نکن.  سیت خوب نیس.
عزیز می‌گفت: دردُم سبک می‌شه وختی حرفشو می‌زنُم… چهلّمش را که دادُمه، ممّدو بِرارش گفت سوری! تو جِوونی، یتیم داری، تو بندر به جمال تو کَمَن. صدتا چش پُشتِت له له می‌زنن.
گفتُم : ئی که مردا چششون ناپاکه، گناه منه؟
گفت : سی آبروداری می‌گم.
گفتم : چه کنم؟
گفت : بیا عقدت کنم خلاص.
گفتمش : برارت سی مو وفا نکرد.

گفت : سی خودُم نمی‌گُم. سی خاطر تو و ئی روله‌ها می‌گُم.

فرانسیسکو سونیاگا در رمان «مسافر هواپیمای ترومن» به زندگی سیاسی و ماجرای دیوخنس اسکالانته می‌پردازد؛ مردی که داوطلب ریاست‌جمهوری ونزوئلا شد و احزاب آزادی‌خواه برای متوقف کردن واپسگرایی، بر سر انتخاب او به اجماع رسیدند. اما رخداد نامنتظره‌ای دکتر اسکالانته را از رسیدن به جایگاه ریاست‌جمهوری باز داشت و پس از آن مسیر تاریخ عوض شد و ونزوئلا دوباره به‌سمت هرج‌ومرج، دیکتاتوری و کودتاهای نظامی رفت. او استعاره‌ای است از کهن‌الگویی که می‌خواهد منجی وطن خویش شود ولی در میانۀ راه جنون امانش نمی‌دهد و به تاریکخانۀ تاریخ فرستاده می‌شود.

نویسنده معروف ویلیام جرالد گلدینگ، نویسنده انگلیسی و برنده جایزه ادبی نوبل سال ۱۹۸۳ بی آنکه چندان منزوی باشد، فقط اجازه ی نگاهی اجمالی به گذشته و زندگیش را داده است . از مصاحبه و گفتگو های معمول و مرسوم اجتناب ورزیده، و در سخنرانیهای که در انگلستان و آمریکا ایراد کرده تنها به ادبیات و اندیشه ی متجلی در آثارش پرداخته است. این خصوصیت ، در رمانهای او نیز کاملا مشهود است / شخصیتهای او هیچ توجهی به مسایل روزمره و حوادث پیش پا افتاده ای که زندگی مردم عادی را در بر می گیرد ، نشان نمی دهد . و هیچ یک از رمانهای گلدینگ ، انعکاس زندگی معمول و ماجراهای عام پسندی نیست که برای جلب نظر روشنفکران گریزی نیز به فلسفه و سیاست و مذهب زده باشد .

جوکلین مدیر کلیسا مدیر برنامه ساخت یک برج در کلیسای بزرگ است که هزینه اون توسط عمه اش خانم الیسون که یکی از میسترس های سابق دربار شاه بوده تامین میشود. برنامه علیرغم مخالفت بسیاری از جمله معمار بنای منار روجر ماسون ادامه داره. کلیسا منابع کافی برای بنای برج در اختیار ندارد اما جکلین که ظاهرا روانپریش می باشد فکر میکند که از جانب خدا داره به او وحی می شود و انتخاب شده است که این برج رو بسازد تا مردم را به خدا نزدیک تر کند. در میانه راه جوکلین به بیماری سل مبتلا و دچار عفونت در نخاعش می شود..اما درد نخاعش رو به ماواالطبیعه و مجازات الهی بخاطر تاخیرش در بنای بررج نسبت میدهد. در طول داستان جوکلین از میلی که به گودی پانگال زن یکی از خادمان کلیسا که مردی است مفلوج پیدا میکند و این امر باعث عذاب روحی جوکلین میشود.

این کتاب ماجراهای جیمز باند، مأمور سرویس مخفی بریتانیا، را روایت می کند. در این داستان، باند مأمور می شود عاملین قاچاق الماس از معادن سیرالئون به آمریکا را پیدا کند، او برای پیش بردن تحقیقاتش، خود را یکی از اعضای گروهی خلافکار جا می زند، به آمریکا می رود و مخفیانه به دستۀ آن ها نفوذ می کند.
الماس ها ابدی اند در زمان انتشار نقدهای مثبتی دریافت کرد و در سال ۱۹۷۱ اقتباسی از آن به کارگردانی “گای همیلتون” و با بازی “شان کانری” بر پردۀ سینماها رفت.
داستان های باند در فهرست پرفروش ترین کتاب های تاریخ قرار دارند و تاکنون بیش از صد میلیون نسخه از آن ها در سرتاسر جهان به فروش رفته است.
در سال ۲۰۰۸ روزنامۀ تایمز، فلمینگ را چهاردهمین فرد در فهرست پنجاه نویسندۀ برتر بریتانیا از سال ۱۹۴۵ قرار داد. همچنین از سال ۱۹۶۲ تاکنون بیست و شش فیلم با محوریت شخصیت جیمز باند ساخته شده وشش بازیگر در پنج دهه، سنت بازی در نقش این شخصیت بر پرده سینما را ادامه داده اند.
سری فیلم های جیمز باند، با فروش جهانی بیش از پنج میلیارددلار، از نظر فروش در جایگاه دوم فیلم های ادامه دار قرار دارد.

روایتی داستانی از استفاده قدرت‌های مافوق بشری و انرژی‌های شیطانی در سازمان‎های اطلاعاتی-امنیتی

وقتی انسان‌ها به اجنه و قدرت‌های شیطانی متوسل می‌شوند، خود را از ولایت خداوند خارج می‌کنند و در بندگی شیاطین قرار می‌گیرند. امروزه استفاده از قدرت‌های ماورایی و شیطانی، در دستور کار سازمان‌های اطلاعاتی-امنیتی دنیا، برای دستیابی به مقاصد خاص سازمانی قرار گرفته است. در بین عوام هم تسخیر موکل، طلسم، سحر، جادو و… برای کوتاه کردن مسیرهای دستیابی به اهداف مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این رو می‌بایست نسبت به این‌گونه مسائل، بیش از پیش هشیار بود. اینها مسائلی‌ست که در این کتاب به تفصیل در قالب رُمان به آن پرداخته شده است.هرچند که داستان بر مدار یک روایت امنیتی-اطلاعاتی استوار شده است؛ اما این رمان سرشار از مفاهیم اسلامی و عقلی است که مانند چراغی مسیر برخورد خانواده‌ها با انرژی‌های فوق بشری عمدتاً شیطانی را روشن می‌کند. مخصوصاً کسانی که زندگی موفقی دارند و توسط تنگ‌نظران دچار چشم‌زخم می‌شوند و یا افرادی که احساس می‌کنند توسط انرژی‌هایی غیرقابل روئیت، دچار اذیت و آزار می‌شوند.

مجموعه ی سه گانه ی بنیاد (Foundation)، نوشتهی آیزاک آسیموف در دهه ی چهل میلادی در قالب داستان های کوتاه در مجله ی آستونینگ چاپ می شد. این مجموعه در دهه ی پنجاه گردآوری و تکمیل شد و انتشارات دابل‌دی آن را به شکل رمان بلند منتشر کرد.
این کتاب در سال 1966 جایزه بهترین مجموعه کتاب همه ی دوران های هوگو (Hugo) را به خود اختصاص داد. این جایزه همین یک بار داده شد و هرگز به کتاب دیگری تعلق نگرفت. بعدها با نوشتن چهار کتاب دیگر و افزودن آنها به مجموعه ی اصلی سه جایزه ی هوگوی دیگر نیز به دست آورد.
از نظر بیشتر منتقدین بنیاد اسیموف در کنار کتاب 2001 – یک ادیسه ی فضایی نوشته ی آرتور سی کلارک، بهترین اثر در ژانر علمی تخیلی است و به تعبیری ارباب حلقه های این ژانر می باشد. نام این کتاب در برخی از سایت های معتبر چون (Thrive Global) جزو صد کتابی که حتما پیش از مرگ باید خواند درج شده است. بنیاد در میان کتاب های علمی و تخیلی یکی از بهترین داستان ها را در این ژانر روایت می کند که آن را در دسته ی علمی تخیلی اجتماعی قرار می دهد. بی تردید با خواندن این کتاب به ژانر علمی و تخیلی علاقه مند خواهید شد.