نکته‌ای درباره ایوان کلیما، واتسلاو هاول، میلان کوندرا، بهومیل هرابال و بسیاری دیگر از نویسندگان اروپای شرقی وجود دارد که فهم و دقت در آن بسیار مهم است. اینکه به عکس آنچه همواره تبلیغ شده، این‌ها علیه کمونیسم یا حکومت کمونیستی نمی‌نوشتند؛ بلکه به حکومت‌های پساتوتالیتری حمله می‌کردند که فقط نام کمونیسم را بر خود گذاشته بودند. کافی ا‌ست قهرمان کتاب «قاضی» کلیما را در نظر بیاوریم و خوب به افکار و اعمالش توجه کینم. قاضی گیر افتاده در حاکمیت تمامیت‌خواه یا به تعبیر هاول، حاکمیتی پساتوتالیتر، شخصیتی ا‌ست دوست‌دار همه ارزش‌های والای انسانی کمونیسم، یعنی عدالت، برابری و… که آن ایده‌های رهایی‌بخشی را دوست دارد که در اندیشه‌های مارکس بوده و به ما رسیده است. اما قهرمان بیچاره داستان ما در زیر فشار بودن در حکومتی سرکوبگر و ضدانسانی، محکوم است به صادرکردن فجیع‌ترین حکم‌ها علیه شهروندان بی‌گناه و همه هستی‌اش بر سر این است که آنی نباشد که حاکمیت از او می‌خواهد. رمان قاضی تصویرگر و روایت‌کننده تیرگی‌ای مسری‌ تست که از نظام سیاسی به درون تک‌تک افراد جامعه رسوخ کرده و همه مناسبات انسانی و اخلاقی را در خود فرو برده و محو کرده است. ایوان کلیما داستانی نوشته که در آن همه‌ درحال قضاوت‌شدن‌اند و نظام همه را با معیارهای پیشینی خودش می‌سنجد. قاضی‌بودن در چنین رژیمی، از آدمی که می‌خواهد به انسان و آزادی‌اش مؤمن بماند، چگونه موجودی می‌سازد؟ برای فهم این پرسش و پرسش‌های دیگر پیرامون‌اش، باید قاضی ایوان کلیما را خواند.

کتاب همه می‌میرند، رمانی نوشته سیمون دوبووار است که نخستین بار در سال 1946 منتشر شد. کنت ریموند فوسکا، نجیب‌زاده‌ای ایتالیایی است که به زندگی ابدی محکوم شده است. رژین، دختری جوان و زیباست که در تئاتر بازیگری می‌کند. رژین نمی‌تواند وجود مستقل دیگران را بپذیرد و در حقیقت، حتی حضور دیگران در اطرافش باعث آزردگی‌خاطر او می‌شود. او آنچنان خودشیفته و خودخواه است که خیلی از اوقات به‌خاطر حسادت به آن‌هایی که بیدارند، خود را از خواب محروم می‌کند. رژین آرزوی جاودانگی را در سر می‌پروراند و به‌شکلی متناقض، از دنیایی طلب توجه می‌کند که آن را بی‌ارزش می‌داند. این شخصیت روزی با فوسکا آشنا و از راز او باخبر می‌شود. رژین شیفته فوسکا می‌شود و تمام ذهنش را این فکر به خود مشغول می‌کند که نمایش‌هایش در تئاتر در ذهن فوسکا جاودان خواهد شد. فوسکا شروع به روایت گذشته خود می‌کند و کارهایش در طول هفت قرن گذشته را برای رژین شرح می‌دهد. اما این خاطرات طولانی، چه تأثیری بر دختر جاه‌طلب داستان دارد؟

امیر، پسر یک تاجر ثروتمند کابلی و از قبیله ی صاحب‌قدرت پشتون‌هاست. حسن، خدمتکار و همراه همیشگی امیر، از قبیله طردشده و فقرزده هزاره‌هاست. رابطه غیرمعمول این دو شخصیت، با تصمیم امیر به ترک دوستش در خلال تنش‌ها و ناآرامی‌های قومی، مذهبی و سیاسی سال‌های پایانی پادشاهی افغانستان، از هم می‌پاشد و این دو از هم بسیار دور می‌افتند. اما رابطه میان این دو شخصیت، آنقدر قوی است که امیر، برای جبران اشتباهات گذشته در قبال تنها دوست حقیقی‌اش، مسیری بسیار طولانی را بازمی‌گردد. رمان بادبادک‌باز، داستان به یادماندنی و تأثیرگذار یک دوستی نامحتمل بین پسری ثروتمند و فرزند خدمتکار پدرش را به‌شکلی استادانه روایت می‌کند؛ داستانی که در کشوری روبه‌نابودی و اضمحلال اتفاق می‌افتد و به قدرت دانش، تاوان خیانت، امکان رستگاری و عشق، ایثار و دروغ‌های میان دو پدر و پسرانشان می‌پردازد. رمان بادبادک‌باز، رمانی غیرمعمول و قدرتمند است که به یک اثر کلاسیک منحصربه‌فرد و دوست‌داشتنی تبدیل شده است.

جازمین دارزنیک در پنج‌سالگی همراه با خانواده‌اش ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد و درحالی بزرگ شد که چیز زیادی از گذشته‌ خانواده‌اش نمی‌دانست. در بیست‌وچند سالگی وقتی به مادرش کمک می‌کرد وسایلش را برای اثاث‌کشی از یک خانه جمع کند، عکسی میان یک دسته نامه قدیمی یافت. دختر توی عکس مادر جازمین بود در لباس عروسی، اما کنار او مردی ایستاده بود که جازمین قبلاً هیچ‌وقت او را ندیده بود…

داستان «سونیا بالای دار تاب می‌خورد» در لهستان و در روزهای پایانی جنگ دوم جهانی در بیمارستانی روانی در شهری به‌نام «تورکی» می‌گذرد؛ در طول جنگ دوم جهانی، این بیمارستان به‌عنوان مأمن و پناهگاهی بود که از کشتار دسته‌جمعی نازی‌ها جان سالم به‌در برده بود. درست پشت دروازه‌های آهنین این بیمارستان، جنگ در جریان بود… قهرمان داستان، یورک به آگهی استخدام روزنامه‌ای پاسخ می‌دهد که به همکاری‌اش با زیبای بلوندی به نام سونیا برای حسابداری در تورکی منجر می‌شود. آن دو و گروه دوستان نوزده بیست‌ساله‌شان – مارسل، الک، سونیا و یانکا – کار می‌کنند، آخر هفته‌ها به پیک‌نیک می‌روند، و در باغ‌های بیمارستان پایکوبی می‌کنند. یورک و دوستانش با زندگی‌کردن، ناسازگاری و ویرانی جنگ در اروپا را به چالش می‌کشند، و می‌کوشند هرچه می‌توانند زیبایی را نجات دهند یا دوباره خلق کنند. آن‌طور که سیسیلیا دریمولر در نشریه ال.پایس اسپانیا می‌نویسد: «هاله‌ای شیرین و جادویی، تمام داستان «تورکی» را در بر گرفته؛ داستانی عاشقانه یا شاید داستان‌هایی عاشقانه در داستانی که چیزی شبیه به تابلو، از جنس نقاشی‌های مارک شاگال است که با نثر بی‌بدیل و بی‌مثالش، تاب می‌خورد، می‌رقصد، آواز می‌خواند و خیال می‌بافد…»

کتاب جنگ، چهره زنانه ندارد، اعتراف، سند و یادداشتی است بر خاطرات و تجارب افرادی زخم‌دیده در جنگ. بیش از دویست زن در کتاب جنگ، چهره زنانه ندارد حرف‌هایی برای گفتن دارند و توضیح می‌دهند که چگونه دختران جوان در آرزوی عروس‌شدن، به جبهه جنگ رفته و به سربازان خط مقدم در سال 1941 تبدیل شدند. بیش از پانصدهزار زن در شوروی، دوشادوش مردان در فاجعه بزرگ جنگ جهانی دوم شرکت داشتند و نه‌تنها افراد زخمی و مجروح را نجات داده و مداوا می‌کردند، بلکه به تک‌تیراندازی، منفجرکردن پل‌ها، شناسایی مواضع دشمن و جنگ رودررو نیز مشغول بوده‌اند. آن‌ها با دشمنی می‌جنگیدند که با بی‌رحمی تمام به سرزمین، خانه و فرزندانشان حمله کرده بود.

نویسنده روس این اثر، سوتلانا الکساندرونا الکسیویچ، چهار سال را صرف کار بر روی کتاب کرده، از بیش از صد شهر و روستا بازدید و داستان‌ها و خاطرات کهنه‌سربازان زن را ثبت و ضبط کرده است. مطبوعات شوروی از کتاب جنگ، چهره زنانه ندارد به‌عنوان «گزارشی روشن و آشکار از گذشته‌ای دور و تأثیرگذار بر کل کشور» یاد کرده‌اند. اصلی‌ترین ویژگی جنگ، چهره زنانه ندارد، تجارب و داستان‌های باورنکردنی و شوکه‌کننده زنان در جنگی خون‌بار است.

«كافكا تامورا» پسر نوجوانی از طبقه‌ ثروتمند است كه با پدرش در یك خانه زندگی می‌كند. وی مدت‌هاست كه در انتظار روز تولد 15سالگی‌اش است؛ چراكه قصد دارد در این روز از خانه فرار كند. سرانجام روز موعود فرامی‌رسد و او پس از برداشتن وسایل ضروری با بلیتی كه برای «تاكاماتسو»، یكی از دورترین شهرها از محل سكونتش، رزرو كرده بود سوار اتوبوس می‌شود. وی علاقه خاصی به كتاب و كتابخانه دارد و در تاكاماتسو نیز به یكی از كتابخانه‌ها سر زده و با كتابدار آن با نام «اوشیما» دوست می‌شود. كافكا در تاكاماتسو ماندگار می‌شود و پس از اقامت یك‌هفته‌ای در هتل برای اسكان دائمی به همان كتابخانه می‌رود. در ادامه ماجراهای بسیاری برای وی رخ می‌دهد، از جمله قتل پسرش، تعقیب پلیس برای یافتن وی، و انتصاب به مدیریت كتابخانه به مدت پنجاه سال. در نهایت وی پس از كسب تجربیاتی تصمیم می‌گیرد به خانه بازگردد و ادامه تحصیل دهد؛ در حالی كه می‌داند روزی به تاكاماتسو بازخواهد گشت.

با خود می‌اندیشم: ‹‹ای مرد بدبخت! تو نیز مانند سایر هم‌نوعانت قلبی در سینه‌ات می‌طپد و اعصابی داری كه در برابر غم‌ها و شادی‌ها حساسیت نشان می‌دهد. چرا بیهوده سعی می‌كنی عكس‌العمل قلب اعصابت را از شنیدن خبر این فاجعه پنهان داری؟ چرا می‌خواهی وانمود كنی كه خونسردی و آرامش خود را از دست نداده‌ای؟ این كبر و غرور تو نمی‌تواند خدا را فریب دهد!»

داستان‌هایی معمولاً کوتاه با پیرنگی غیرقابل‌پیش‌بینی. گاهی اوضاع بدتر می‌شود و گاه برعکس. بعضی داستان‌ها هراس‌های کودکی را بیدار می‌کنند و بقیه شیفتگی‌های پر از خرده‌شیشه‌های بزرگسالی را. طنز یا چرخش ناگهانی لفظ در داستان به نرمی رقم می‌خورد. زبان به شکلی فریبنده ساده است. داستان‌ها پایانی غیرمنتظره دارند. حیرت‌انگیز و در‌عین‌حال متناقض نما. داستان‌هایی که در مرز خیال و واقعیت سیر می‌کنند.

مهم‌ترین ویژگی داستان‌های بن لوری بی‌زمان و بی‌مکان بودن است. داستان‌هایش در هرجایی اتفاق می‌افتند و هیچ جا. شخصیت‌ها مانند بیشتر افسانه‌ها و حکایات کلاسیک عامیانه؛ بی نامند و عنصر خواب در اغلب آن‌ها مهم است. در این داستان‌های هرچند مدرن با مؤلفه‌های دشوار با عنصری دیگر مواجه می‌شویم، به حکایات و افسانه‌های عامیانه تن می‌زنند و به حرف آمدن و حضور حیوانات در این داستان‌ها به‌وفور به چشم می‌آید، اما همان‌ها هم از قواعد داستان خارج نمی‌شوند.

آدم‌های داستان‌های لوری مفهومی رهاتر از معمول دارند؛ اما دغدغه‌ها و درگیری‌هایی که این قهرمانان غیرعادی را می‌جنباند کاملاً محسوس است: کشش و کوشش و احساس تعلق، ارتباط و شکست. همه هم احساس آشنای دویدن در جست‌و‌جوی هویت، رسیدن و گاه بازماندن. با خواندن داستان‌های بن لوری حس می‌کنیم که در جهان تنها نیستیم. تازه وقتی کتاب را زمین می‌گذاریم داستان‌ها آغاز می‌شوند…

جان چیوِر (1912- 1982) نویسنده‌ی اقیانوس از نویسندگان نسل دوم آمریکاست.

مجموعه داستان‌هایش شامل شصت و یک داستان کوتاه جایزه‌ی پولیتزر سال 1979 را نصیب او کرد و به عنوان یکی از مطرح‌ترین کوتاه‌نویسان معاصر شناخته شد.

چیوِر در داستان‌هایش به زندگی آدم‌های حومه‌ی شهر می‌پردازد. او را چخوفِ حومه‌ها نامیده‌اند.

تی. سی. بویل (1948) استاد زبان انگلیسی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است. او تاکنون چهارده رمان و بیش از صد داستان کوتاه نوشته است. بویل در سال 1988 جایزه‌ی پن/ فاکنر  را برای رمان پایان جهان دریافت کرد.

شاهکارهای 5 میلی‌متری مجموعه‌ای است از آثار مدرن و برجسته‌ی ادبیات معاصر جهان، کتاب‌هایی کوچک برای آنکه در یک نشست خوانده شوند.

این مجموعه علاقمندان را کمک می‌کند که در کمترین زمان و با هزینه‌ای اندک بهترین آثار ادبی جهان را بخوانند.

این داستان‌ها درنگی کوتاه‌اند بر اصیل‌ترین و پیشروترین آثار ادبی،‌هم‌سو با سلیقه‌ی خوانندگان جدی ادبیات.

الیف شافاک، نویسنده صاحب‌نام و ترک‌تبار فرانسوی، اثری عمیق‌ و هنری‌ با نام چهل قانون عشق (ملت عشق) را نوشته و با تکیه بر داستان مولانا و شمس و عشق میان این دو عارف بزرگ، نگاهی نو به عشق و عرفان در مفهوم بسیار عمیق و ماندگار آن انداخته است.

«میز» و «1979» دو نمایشنامه‌ای هستند که بهار کاتوزی نوشته و در قالب یک کتاب منتشر شده است. نمایش‌نامه‌ی «میز» که در ابتدای کتاب آمده است، فضای یک خانه را به‌تصویر می‌کشد که اعضای خانواده در آن همزمان با سقف و چهارستون خانه، در روابط میان خودشان هم دچار شکاف و گسست شده‌اند، گسستی میان سه نسل و در عین حال با جنسیت و روحیات متفاوت. باران می‌آید و سقف خانه در حال فروریختن است و اعضای خانه با یکدیگر در این باره چالش می‌کنند و ما را هم با این چالش همراه کرده‌اند.
اما نمایشنامه‌ی دوم یعنی «1979» یک تک‌گویی طولانی‌ست و بازیگر در آن نقش خود نویسنده یا همان بهار کاتوزی را ایفا می‌کند. ماجرا به ابتدای انقلاب برمی‌گردد و دوستی دیرینه‌ی پدر بهار با محسن مخملباف و همزمان، متن پیوندی ناگسستنی با تاریخ سینمای ایران و جهان برقرار می‌کند. جذابیت نمایشنامه به مستندنمایی و در عین حال جزئیات دراماتیک شخصیتهایی است که همه را راوی پیش رویمان تجسم می‌بخشد.

«آناکارنینا» نمایشنامه‌ای است مملو از غافلگیری و لحظات دراماتیک که دو شخصیت آن، به‌طور مداوم سعی دارند به یکدیگر شوک وارد کنند و در این میان این تماشاگر است که در شوک‌های پیاپی قرار می‌گیرد. مجری محبوب یک شوی تلویزیونی پرطرفدار همسر سابق خود که یک سوپراستار زن سینماست، به برنامه دعوت می‌کند و این دو در مقابل دوربین زنده و جلوی چشم میلیون‌ها نفر از مسائل شخصی‌شان پرده بر می‌دارند. دو نمایشنامه موجود در این کتاب کاملا غافلگیرتان می‌کند…

کتاب «شهر جانوران» رمانی نوشته ی «ایزابل آلنده» است که اولین بار در سال 2002 به انتشار رسید. پسری 15 ساله به نام «الکساندر کولد» در آستانه ی تجربه ی هیجان انگیزترین سفر عمرش قرار دارد. «الکساندر» پس از جدا شدن از خانواده و مادر بیمارش، به مادربزرگ بی باک خود می پیوندد که گزارشگر مجله است و مأموریت دارد به سفری به دنیای دورافتاده و خطرناک آمازون برود. مأموریت آن ها، در کنار سایر اعضای گروه، تهیه ی گزارش از موجودی افسانه ای در آمازون است که با نام «جانور» شناخته می شود. «الکساندر» در زیر انبوه درختان، بیش از هر آنچه که قبلا تصور می کرد، شگفتی هایی را درباره ی جهان های مخفی جنگل های بارانی کشف می کند.

سرزمین اژدهای طلایی دومین جلد از سه گانه ایزابل آلنده است. آلکساندر کولد قهرمان داستان شهر جانوران که با مادربزرگش به جنگهای آمازون رفته بود، حالا راهی سرزمین ممنوعه اژدهای طلایی در کوههای سر به فلک کشیده و پوشیده از یخ و برفی می شود که در قلب ارتفاعات هیمالیا دور از چشم جهانیان قرار دارد. تا ماجرایی تازه را آغاز کند. گروهی هم که در جست و جوی دست یافتن به اژدهای طلایی سخنگو هستند خود را به سرزمین ممنوعه می رسانند و کیت مادربزرگ شجاع آلکساندر کولد این بار برای نوشتن گزارشی درباره سرزمین پادشاهی ممنوعه همراه گروهی از عکاسان مجله نشنال جئوگرافیک عازم آن کشور می شود. همراهان که یکی راهبی تبنی و یکی از یاران اوست همراه با لشگر یتی غول برفی به جست و جوی مجسمه افسانه ای و سخنگو برمی آیند تا مانع آن شوند که سارقان اژدهای طلایی را از بین ببرند. کیت در این رمان جذاب می کوشد تا پرده از رازهای این سرزمین دورافتاده و عجایب آن بردارد.

لو کلارک به خیلی چیزها پی برده است…

می‌داند کیلومترها بین خانه‌‌ی جدیدش در نیویورک و دوستش سام در لندن فاصله است.

می‌داند کارفرمای جدیدش آدم نازنینی است و همسرش رازی را از او پنهان می‌کند.

چیزی که لو نمی‌داند این است که با کسی آشنا خواهد شد که زندگی‌اش را زیر و رو می‌کند، زیرا این فرد او را یاد دوستی می‌اندازد و این یادآوری آزاردهنده خواهد بود.

لو نمی‌داند چه کند، ولی می‌داند هر تصمیمی بگیرد، اوضاع دیگر مثل سابق نخواهد بود.

آیا او باید به تجربه‌های جدید «بله» بگوید و با بیرون آمدن از منطقه‌ی امن خود پذیرای چالش‌های جدیدی شود؟

لو می‌خواهد بداند اگر عاشق کسی هستی، آیا برای داشتنش باید از رویاهایت دست بکشی؟ یا می‌توان هر دو را با هم داشت و هیچ یک را فدا نکرد؟

رمان «هنوز هم من» نوشته‌ی جوجو مویز در ادامه‌ی رمان‌های محبوب «من پیش از تو» و «پس از تو» با ترجمه‌ی مریم مفتاحی در ۶۱۴ صفحه از سوی نشر آموت منتشر شده است.

تمام چیزهایی که می‌بخشیم، آخرین کتاب از سری کتاب های پرفروش تمام چیزها، سرشار از عشق، راز و تعلیق است که داستان راز ها، دروغ‌ها و عشقی را که خانواده ها در خود نهفته‌اند به شکلی هنرمندانه به پایان می‌رساند.

ایان عکاس موفق است و جایزه های زیادی برده است، اما فقط یکبار در زندگی‌اش مرتکب اشتباهی شد که به قیمت آزادی مادرش و از هم پاشیدن خانواده‌اش تمام شد، اشتباهی که سال ها میان ایان و پدرش جدایی انداخت و باعث شد مادرش ناپدید شود. حالا ایان همه چیز دارد، شهرت، همسری مهربان و دختری دوست داشتنی، فقط دو کار باقی مانده که نکرده است، چاپ عکس در نشنال جیوگرافیک و پیدا کردن مادرش. درست زمانی که نشنال جیوگرافیک پروژه ای را به او محول می‌کند که سال ها رویایش را در سر می پروراند، جیمز نامزد سابق همسرش با پیغامی برای ایان از راه می‌رسد. حالا این دو گزینه پیش رو دارد، رفتن به دنبال رویایش و یا ملاقات مجدد با زنی مرموز که ممکن است کمک کند گذشته را جبران کند. و این بار این باید درست تصمیم بگیرد، چون ممکن است دوباره عزیزترین چیزش، یعنی خانواده‌اش را از دست بدهد.

نطفه این کتاب با مرگ بسته شد؛ مرگ مرغ مگس خواری در جیب مردی که جنازه اش را حوالی مرز آمریکا و مکزیک پیدا کردند. مرغ مگس خوار در میان بومیان این منطقه، نماد سفر به خیری و پیام آور میان دنیای زندگان و مردگان است. گفتم شاید مرد، که احتمالا از مهاجران بوده، پرنده را برای به سلامت گذشتن از مرز با خود برداشته. تصویر جنازه بی هویتی در میان بیابان که مرغ مگس خواری در جیبش مرده بسیار تکان دهنده بود و درست مثل گشودن شیر آبی، داستان در ذهنم فوران کرد. گناهی به سرخی ارغوان دنیای بی پناهان، تیپاخوردگان، بی خانمانان، مطرودان، بی هویتها و کسانی است که در گوشه خیابان جان می دهند.

«اسپتال تروفی موویچ ورخوونسکی» در روسیه خود را قهرمان ملی می‌دانست. او دوست داشت که خود را همچون یک «مرد خطرناک سیاسی» و تبعیدی تصور کند. این دو صفت او را چنان مجذوب خود کرد که مردم اندک‌اندک مرتبه، مقام و کرامت‌اش را بالا بردند و به مقامی رفیع و جاذبه‌انگیز ارتقا دادند. بر حسب اتفاق، در مسکو منظومه‌ای از «اسپتان تروفی موویچ» دریافت کردند . بدون اطلاع در یک کشور بیگانه و مجله انقلابی چاپ کردند. این منظومه که خطرناک تشخیص داده شد، استپان را به وحشت انداخت. او تغییر شغل داد و پیشنهادی از «واروارا پتروونا استاوروگین» زوجه یک سرهنگ برای تعلیم و تربیت تنها فرزندش دریافت کرد و این شغل را پذیرفت. از لطف و عنایت علاقه پرشور و دوستی ارزشمند و پرهیبتی که وارواراپتروونا به او ابراز می‌داشت، همه‌چیز سروسامان یافت و سرنوشت امور تا بیست سال بعد مشخص شد.

موضوع اصلی داستان: یک توطئه سیاسی در یکی از شهرهای ایالات و معرفی قهرمانان با تعصبی زایدالوصف همچون موجوداتی پست و بی خیال که از همه خصایص بشری بی بهره اند. مسایلی که در این کتاب مطرح می شود به فرد بستگی ندارد بلکه منظورش تمام ملت است. قهرمانان کتاب واقعاً جن زده و تسخیر شده اند، زیرا زندانی یک قدرت مرموزند که آن ها را به ارتکاب اعمالی وادار می کند که لیاقت و سزاواری انجام آن را ندارند. شیاطینی نامشخص اند که قهرمان واقعی می باشند و انسان ها به منزله عروسک های خیمه شب بازی اند که به فرمان آن ها به جنب و جوش در می آیند. هیچ یک از کتاب های داستایوفسکی پیچیده تر از این کتاب نیست، زیرا ابهام و آشفتگی، همه قهرمانان را در هم می فشرد و وقایع با تعقید بیان می شود. این داستان با یک رشته حوادث مرموز که در ظاهر با وقایع دیگر ارتباط ندارد پایان می یابد.

فکر می کنم همه ی این ماجرا بخشی از نقشه ی زیرکانه ای باشد که ارتش با دقت کشیده تا جنگی را آغاز کند . باید بهانه ای پیدا کنند. باید دلیلی در کار باشد، مستمسک های مناسبی تا به طرف دیگر حمله کنند، چون طرز فکر اروپایی همین میباشد. نه مثل شاهان آسیایی. آن ها به قلمروهای پادشاهی دیگر حمله می کردند، بدون هیچ دلیلی غیر از اینکه می خواهند قوی تر از بقیه باشند. اروپا باید دلیلی داشته باشد، حتی اگر فقط من درآوردی باشد و واقعا صحت نداشته باشد، اما باید بهانه ای در کار باشد. مینکی، دوست من، برای اینکه عقلشان قانع شود نه اخلاق، عقل و اخلاقی که بومی ها در هر حال هیچ کدامشان را ندارند.

می دانی ورنر همه میگویند من شجاع هستم وقتی که بینایی ام را از دست دادم همه گفتند شجاع هستم وقتی پدرم رفت همه گفتند شجاع هستم اما این شجاعت نیست چون من چاره ی دیگری ندارم من از جایم بلند میشوم و زندگی را ادامه میدهم مگر تو همین کار را نمیکنی؟مگر تمام مردم این کار را نمیکنند؟و ورنر آرام میگوید سالها بود که این جرعت را نداشتم اما شاید امروز این کار را در برابر چشمان خودم انجام دادم

آراک واگرامیان، مهاجر خوش چهره ارمنی که در شهر کوچکی به نام فرزنو مقصد اصلی مهاجران ارمنی پس از نسل کشی ارامنه کار می کند، روزی از سوی یک فیلمساز هالیوودی دیده و کشف می شود. اگرچه ابتدا از ترک شهر، شغل، خانواده و دوستان سرباز می زند، اما خیلی زود شکوهِ سبک زندگی هالیوود او را فریفته می کند. پس از چندی در اوج کار خود ناگاه تصمیم می گیرد وارد ارتش شود. پس از بازگشت، ازدواجی ناموفق دارد که حاصلش دو فرزند است. سپس تلاش می کند تا بازیگری خود را از سر بگیرد که… داستانی الهام بخش و خانواده محور که شخصیت اصلی در جست وجوی هویت و مفهوم رابطه، به ویژه رابطه خانوادگی، مخاطب را با مفاهیم بسیاری چون زن بودن، مرد بودن، زیستن، وفاداری و سرنوشت مواجه می کند؛ مفاهیمی که مدام به خطر می افتند.

کتاب «قاتل در باران» اثر «ریموند چندلر» و ترجمه‌ی «امید نیک فرجام» است. در قسمتی از داستان می‌خوانیم: «خانه‌ی استینر زیر نور خورشید بعدازظهر آرام به نظر می‌رسید. تیر‌های چوبی رنگ‌نشده‌ی سقف هنوز از باران مرطوب بود. روی درختان سمت دیگر خیابان، برگ‌های جوانی روییده بود. هیچ اتومبیلی در خیابان نبود. چیزی پشت حصار مربع‌شکل که از در جلویی خانه‌ی استینر حفاظت می‌کرد، تکان خورد. “کارمن دراوک” با یک کت سفید و سبز شطرنجی و بدون کلاه از ورودی حصار بیرون آمد، ناگهان ایستاد و با چشم‌های شیفته و دیوانه‌وارش به من نگاه کرد. مثل این‌که صدای اتومبیل را نشنیده بود. به سرعت به سمت پشت حصار بازگشت. من هم اتومبیل را راندم و روبه‌روی خانه‌ی خالی پارک کردم. پیاده شدم و به سمت عقب قدم زدم. احساس می‌کردم در روشنایی روز دست به اقدام خطرناکی زده‌ام.» این کتاب را نشر «چشمه» منتشر کرده است.

یک رمانِ شگفت­انگیز از نویسنده­ای آنگولایی­الاصل. نویسنده سالِ 1960 در آنگولا به دنیا آمده و به زبانِ پرتغالی می­نویسد. کشورش انواعِ کودتاها و درگیری‏های نظامی و خونین را در نیمه­ی دوم قرنِ بیستم گذرانده و سابقه­ی استعمار شدنش نیز در ادبیات روایت شده. این رمان برآمده از روحِ جهانِ مسخِ کافکا و روایت­های بورخس است. راوی رمان یک آفتاب­پرست است که در خانه­ای کهنه زندگی می­کند. او شاهدِ تاریخ بوده و هست. کسانی به این خانه می‏آیند که خواستار ابداع گذشته هستند. همخانه‏ی این آفتاب­پرست زالی است با ذهنی عجیب و همین امر باعث دیالوگی می­شود بینِ این دو درباره­ی ماجراهایی که در خانه می­گذرد. آگوآلوسا با درهم آمیختن بیانِ استعاری و رئالیسمِ تاریخی ترکیبی بدیع می­سازد درباره­ی فسادِ قدرت و جهانِ متصلبِ انسان­­های پیرامون. آفتاب­پرست­ها در لایه‏هایش رمانی سیاسی است در فضایی که شخصیت­ها ناچارند از خود بگویند و از آن­چه رقم زده‏اند. رمانی درباره­ی زوالِ روحِ بشری به روایت یک آفتاب­پرستِ کهنسال.

گلسرن بودایجی اوغلو در سال ۱۹۴۷ در آنکارا به دنیا آمد. وی در سال ۲۰۰۵ بزرگترین، اولین و تنها مرکز روان‌پزشکی ترکیه را در آنکارا به نام “MEDALLION” تأسیس کرد. وی در سال ۲۰۱۱ اولین کتاب خود به نام “برگرد به زندگی” را به چاپ رساند که داستان این کتاب موضوع سریال معروف “عروس استانبول” شد. کتاب “دختر پشت پنجره” چهارمین کتاب خانم بودایجی اوغلو است. دیگر آثار او عبارتند از: سه رنگ گناه، داخل مادالیون، برگرد به زندگی داستان “دختر پشت پنجره” داستان بسیاری از زنانی است که نه خود را به طور کامل شناخته‌اند و نه به درک درستی از عشق نائل شده‌اند و در نهایت گرفتار مردانی شده‌اند که آنهـا نیز دوران کودکی خود را بدون درک خوشبختی گذرانده‌اند. جریان داستان دختر پشت پنجره ضمن جذب خواننده به پیگیری ادامه‌ی ماجرا، وی را ترغیب می‌‎کند که به کنکاش شخصیت خود پرداخته و ضعف‌ها و توانمندی‌های به یادگار مانده از دوران کودکی خود را کشف کند. خواننده‌ی این کتاب بعد از پایان مطالعه‌ی کتاب، به روشنگری خاصی نسبت به شخصیت درونی خود و اطرافیان می‌رسد و اطلاعات مفیدی را در مورد شناخت درونیات خود درمی‌یابد. گفتنی‌ست که سریالی با همین نام و بر اساس این رمان در ترکیه تولید شده و در حال پخش است.. این کتاب شامل ۱۳ فصل است که در 346 صفحه توسط انتشارات ایهام به چاپ رسیده است.

عقاید یک دلقک داستان دلقکی به نام شنیر است که با شکست در زندگی عاطفی خویش رو به الكل آورده است. بعد از افتضاحی که در یکی از نمایش های او اتفاق می افتد، به محل زندگی اش بازگشته و با گوشه نشینی و مرور خاطرات روزها را سپری می کند. عقاید یک دلقک ابزاری بود در دستان هاینریش بل برای به نمایش گذاشتن چهره فاشیسم و غبار نشسته آن بر عقاید سیاسی، فرهنگی و مذهبی آلمان بعد از جنگ. بل با بهره گیری از فضای تاریک جنگ، انگشت اتهام خود را به سمت کلیسا نشانه می گیرد و با پرده برداشتن از روابط دولت- مذهب و رسوب عقاید قرون وسطایی، کتاب را تبدیل به اثری ماندگار می کند. شخصیت دلقک با نقابی از رنگ وروغن، انتقادی است به چهره ریاکار جامعه بعد از جنگ خانمانسوز که زوال اخلاقی خود را در پشت صورتکی از اخلاقیات پنهان می سازد.

به نظرم رسید حیوانی بسیار سنگین می‌کوشد از آن بالا برود… دستخوش نوعی هیجان برخاستم و در چند‌متری پنجره‌ام، میان شاخ‌وبرگ‌ درخت، سر انسانی دیدم که با نور چراغم کاملا روشن شده بود. این صحنه لحظه‌ای بیش طول نکشید، اما درخشش خاص چشم‌هایی که با نگاهم تلاقی کردند بیش از آنچه بتوانم بگویم مرا تحت‌تأثیر قرار داد.

پروسپر مریمه شیفته‌ی عرفان و تاریخ بود، از‌این‌رو تحت‌تأثیر والتر اسکات و الکساندر پوشکین قرار گرفت. اما عمده‌ شهرت او مرهون داستان‌های نیمه‌بلندش در ژانر خیال‌انگیز و ترسناک است. از داستان‌های شناخته‌شده‌ی این نویسنده‌ می‌توان به کولومبا و کارمن اشاره کرد. داستان لوکیس در کشور لیتوانی اتفاق می‌افتد، جایی که آداب‌و‌رسومی خاص دارد و در آن خرافه و اعتقاد به مسائل فراطبیعی بسیار رایج است.

در این نمایشنامه، ویل اِنو، نویسنده آمریکایی، زندگی دو زوج در همسایگی یکدیگر را روایت می کند که با پیش تر رفتن داستان متوجه می شویم بیش از آنچه در ابتدا فکر می کردند – یعنی تشابه نام خانوادگی‌شان – به یکدیگر شباهت دارند و همچون تجربه زیسته بسیاری از ما، این رنج است که افراد را به هم نزدیک می کند و شالوده روابط انسانی و صمیمت قرار می گیرد. این نمایشنامه ویژگی های یک اثر مدرن را به تمامی داراست: دیالوگ های کوتاه و ساده ، فقدان امیدواری و معنا در زندگی روزمره ، بازی های زبانی، و پرداختن به ارتباطات انسانی، در پیچیده ترین نقطه خود، اما به سادگی تمام. تنهایی، حتی در جمعی دو یا چهار نفره، عنصر اصلی دیگر این نمایشنامه است که تنهایی انسان مدرن را حتی در میان جمع و حتی در خصوصی ترین روابط خود به تصویر می کشد.

مغازه‌ی خودکشی یک فانتزی سیاهِ تکان‌دهنده است که بعد از چاپ ‌شدن در سالِ 2007، توجهِ فراوانی برانگیخت. رمانِ عجیبِ ژان توله (1953)، نویسنده و فیلم‏نامه‌نویسِ فرانسوی، هجوی ا‌ست تمام‌عیار درباره‌ی مرگ و امید. رمان درباره‌ی یک دکانِ فروشِ ابزار و ادواتِ خودکشی ا‌ست. همه‏جور خنزرپنزری در آن یافت می‌شود. از انواع سَم تا طناب‌های دار، از انواعِ سلاح‌های کمری مناسب برای انتحار تا ویروس‌های کشنده‌. یک فروشگاه منحصربه‌فرد در زمان و مکانی نامعلوم. رمان گره خورده است به نامِ برخی از مهم‌ترین چهره‌های ادبی و هنری که خود را کُشته‏اند؛ میشیما، مرلین مونرو، ونسان ون‌گوگ و… تقاضا بسیار زیاد است، تا این‌که روزی پسری وارد این مغازه می‌شود و با خودش تحولی به همراه می‌آورد. این روند پیش می‌رود تا سطرهای پایانی کتاب که ناگهان ضربه‌ای خردکننده به مخاطب وارد می‌شود، ضربه‌ای که غیرقابل‏پیش‌بینی ا‌ست… رمانِ مغازه‌ی خودکشی از درخشان‌ترین آثارِ فانتزی سیاهی‌است که در دو دهه‌ی گذشته در جهان و در این سبک نوشته شده‌است. حضور متراکمِ مرگ، تلاش برای ساختنِ امید به زندگی، نبردی نمادین و مملو از شوخی‌های ظریف که در نهایت قرار است خواننده را میخ‏کوب کند.

همسر اول عنوان رمانی نوشته‌ی فرانسواز شاندرناگور است. شاندرناگور را به‌عنوان نویسنده‌ی رمان‌های تاریخی می‌شناسند، بااین‌حال «همسر اول» رمانی معاصر و حتی شخصی‌ترین اثر او به شمار می‌رود. در این اثر هم می‌توان تسلط و علاقه‌ی او به اساطیر و متون کهن ادبیات جهان را به‌خوبی دید. رمان همسر اول را اصغر نوری به فارسی برگردانده و نشر افق آن را منتشر کرده است.

این کتاب، روایت یک تولد است؛ تولدی که از پس رنج، از پس مُردن، از پس فروریختن و از پس معنای دقیق انسان‌بودن و زیستن رخ می‌دهد. همسر اول قصه یک سلوک سی ساله است؛ گویا در خواب باشید و ناگهان با زلزله‌ای از پیش اعلام‌شده، اما به‌همان میزان دهشتناک، که بی‌خبر آمده باشد، در میانه ویرانی قرار بگیرید. همسر اول روایت زندگی با تمام ابعاد انسانی‌اش است، بدون حتی یک کلمه شعاردادن.

این کتاب، روایت زنانه‌ای است از عادی‌ترین و روزمره‌ترین بحران این روزهای بشری؛ عشق و خیانت. یکسو عشق و سوی دیگر خیانت. اما فرانسواز شاندرناگور دقیق و موشکافانه روشن می‌کند که آن سوی خیانت، می‌تواند عشق نیز باشد، اگر راوی قصه آن دیگری باشد. شاندرناگور نرم و زنانه و مادرانه سیلی می‌زند؛ به صورت تمام آدم‌هایی که می‌توانند بی‌وقفه خود را فریب دهند که چون خودشان عاشق‌اند، پس در یک رابطه یا زندگی عاشقانه هستند، اما حقیقت تلخ این است که با وجود پیوندها، ممکن است عشقی ناقص باشد؛ مانند شکستن یکی از دست‌ها و سالم بودن آن دیگری.

جاده‌ی لس‌آنجلس دومین جلد از چهارگانه‌ی باندینی جان فانته است. فانته در این رمان باندینی جوان را به تصویر می‌کشد که با روح سرکشش خود را بالاتر از دیگران می‌بیند و نمی‌تواند در شغل ثابتی باقی بماند. چرا که در آرزوی نویسندگی است. این رمان از این نظر خواننده را به یاد چارلز بوکوفسکی می اندازد. منتقدان و مخاطبان دوآتشه، جاده‌ی لس‌آنجلس را رمان کلاسیک گمشده‌ای می دانند که مدت ها از زمانه‌ی خود جلوتر بوده و چنان طنز دست اول و تازه‌ای دارد که گویی همین امروز نوشته شده است.