«نویسنده‌ای با ظرافت و بلندنظری بی‌حدوحصر… مهارت ادبی چگونه می‌تواند تا این اندازه مسرت‌بخش ،مهربان و متین باشد؟ آنتال سرب یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان اروپایی است.» (الی اسمیت)

«یک اثر آسمانی… یادم نمی‌آید آخرین بار کی این کار را کردم رمانی را تمام کنم و بعد یک راست به صفحه اولش برگردم و آن را دوباره بخوانم سفر در مهتاب از آن دست کتاب‌هایی که شما را وامی‌دارند فکر کنید نویسنده به روحتان دسترسی خصوصی دارد.» (نیکولاس لزارد گاردین)

«سفر در مهتاب یک کتاب، زیباست از آن نوع کتاب‌هایی که برای مدتی طولانی در بخشی لطیف از وجودتان حک‌شده باقی می‌مانند» (بكا رائفلد)

«رمانی بی‌اندازه هوشمندانه درباره عشق اجتماع و متافیزیک در اروپای دهه سی… سفر در مهتاب پژوهشی درخشان درباره خواب و خیالی اروتیک است اما به این ختم نمی‌شود و اثری بسیار فراتر از یک مغازله است.» (توبی لیچتیگ)

«یکی از دوستان من یک کتاب کوچک را در دستم گذاشت و گفت لن باید این رو بخونی هر مجارستانی فرهیخته‌ای این کتاب رو می‌شناسه و دوست داره این کتاب سفر در مهتاب آنتال سرب بود. با خواندن چند صفحه اول فهمیدم که این کتاب یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های اروپایی بود.» (لن ریكس)

جورج اورول کتاب 1984 را در سال 1949 نوشت؛ زمانی ‌که جنگ دوم جهانی به‌تازگی پایان یافته بود و جهان خطر تسلیم‌شدن درمقابل حکومتی ظالم و دیکتاتوری را به‌خوبی احساس کرده بود. در آن زمان جنگ سرد هنوز به‌معنای واقعی آغاز نشده بود و در دنیای غرب روشنفکرانی بودند که به دفاع از کمونیسم برخواسته بودند. اورول این کتاب را درواقع برای اخطار به غرب درباره گسترش کمونیسم نوشت؛ اما داستان این اثر را می‌توان تا حدود زیادی به شرایط حاکم بر تمام جوامع تحت سلطه حکومت‌های استبدادی تعمیم داد. داستان در سال 1984 (35 سال بعد از تاریخ نگارش کتاب) در شهر لندن رخ می‌دهد. بعد از جنگ جهانی حاکمان کشورهای قدرتمند به این نتیجه رسیده‌اند که اگر جهان به همین ترتیب روند افزایش ثروت را ادامه دهد ارکان جامعه طبقاتی به خطر افتاده و حکومتشان سرنگون خواهد شد. آنها تنها راه جلوگیری از این امر را نابودکردن ثروت تولیدشده در جنگی بی‌پایان می‌بینند و…

«الان چیزی برای تماشا وجود نداره. اما اینجا روح و پتانسیل داره. بچه‌های زیادی اوقاتشون رو اینجا گذروندند. الفبا می‌خوندند و مسئله ریاضی حل می‌کردند. دو ردیف میز چوبی و شاید یه تخته سیاه اینجا بوده… اینجا یه بستنی‌فروشی دلپذیر میشه. می‌تونی تصورش کنی؟»

لیبی برنامه‌ریز مجالس شرکت بزرگی در شیکاگو بود، حداقل تا چند ماه پیش؛ تا زمانی که بدون هیچ تذکری اخراج شود. دقیقاً می‌دانست چگونه اتاقی خالی را اندازه‌گیری کند و قابلیت‌های آن را بسنجد، اما هر جاذبه‌ای که پدرش در این ساختمان می‌دید فراتر از درکش بود.

شاید از دست دادن شغلش بیش از وقار، عزت‌نفس و احتمالاً دوست و خانه‌اش برایش هزینه داشت. شاید بصیرتش را نیز از او ربوده بود.

لیبی به‌تازگی درخواست‌های زیادی برای شغل داده بود، اما بعد از پاسخ هرکدامشان انگار با صورت روی زمین سیمانی می‌خورد؛ آن هم به این دلیل که اشتباهی دکمه انتخاب همه را زده بود و ایمیلی برای همه کارمندهای کندرو ـ گراهام و همکارانش فرستاده بود که در آن نوشته بود سلول‌های مغزی رئیس‌هایش از گل‌های شمعدانی کمتر است و همه درخواست‌های رفع نقص آن‌ها را بی‌سلیقگی محض می‌بیند.

این احمقانه بود. ایمیلی مسخره. قرار بود شوخی با یک دوست باشد، اما هزینه‌اش برای لیبی جبران‌ناپذیر شد…

بعضی منتقدان می‌گویند اگر جورج اورول قرار بود «مزرعه حیوانات» خود را در قرن بیست‌ویکم بنویسد احتمالاً بی‌شباهت به داستان آندره الکسیس نم‌یشد و این مطلقاً به این معنی نیست که قمار خدایان را اقتباسی مدرن از کتاب‌های مشابه پیشینش بدانیم؛ کما اینکه هوش و خودآگاهی آنقدر موهبت (و بعضاً) نفرین عجیبی‌اند که حتی پیام‌رسان کوه المپ و خدای ادبیات (هرمس) و خدای روشنایی و هنر (آپولو) هم برای سر درآوردن از نتایج مواجهه روح فانی با آن‌ها باید درنهایت نامطمئنی به شرط‌بندی روی بیاورند. هرمس گفت: «دارم فکر می‌کنم چی می‌شد اگه حیوون‌ها،هوش آدم‌ها رو داشتن؟» آپولو جواب داد: «و من فکر می‌کنم آیا اون موقع،اون‌ها هم به ناراحتی آدم‌ها بودن؟» «بعضی از آدم‌ها ناراحت، بعضی‌هاشونم نیستن. هوش براشون نعمت پرزحمتی بوده». آپولو گفت: «حاضرم سر یه سال بندگی شرط ببندم که اگه حیوون‌ها-اصلاً هر حیوونی که انتخاب کنی -هوش آدم‌ها رو داشته باشن حتی از اون‌هام ناراحت‌تر میشن.» و شرط‌بندی هرمس و آپولو منجر به هدیه‌کردن یک‌شبه زبان و هوش بشری به پانزده سگ کلینیک دامپزشکی تورنتو شد و پیامدهای این قمار، تمام ساکنین المپ از زئوس گرفته تا الهه سرنوشت را درگیر خود می‌کند. کتاب حاضر دو جایزه معتبر در سال 2015 برای نویسنده کانادایی‌اش ارمغان آورده است.

کاملاً آگاه بودم که هیچ کاری بلد نیستم. بنابراین هرکاری را می‌پذیرفتم؛ از فتوکپی گرفته تا فرستادن فکس، پست الکترونیکی، به‌روزرسانی اطلاعات، بازکردن نامه، مرتب‌کردن کتابخانه، حتی کمک به رئیس اداره درموقع اسباب‌کشی. آنچه که انجام می‌دادم کاری نبود که انتظارش را داشتم، ولی در هر صورت سعی می‌کردم آن ‌را به‌نحو احسن انجام دهم. صادقانه بگویم فکر می‌کردم با گذشت زمان شاید کارهای بهتری به من محول شود، ولی نه‌تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه… (از متن کتاب)

«اعترافات یک جوان سرخورده امروزی» نخستین اثر دانیل ماریانی، نویسنده معاصر ایتالیایی است که به فارسی ترجمه شده است. این رمان با موضوع اجتماعی و ساختاری گزارش‌گونه، همراه با طنزی خاص به پدیده کار داوطلبانه یا کارآموزی مجانی می‌پرداز..