نویسنده: مینا سلطانی
نشر: شقایق
توضیحات:با شنیدن کلمه ی عاشق، چشم های ناباورم را باز کردم و به او خیره شدم. با چشم های خیس از اشک به من نگاه می کرد. یعنی عشق من گریه می کرد؟! و من با دهان نیمه باز و چشم های خیس به آواری که هر لحظه بیشتر روی سرم فرو می ریخت و آرزوهایم را ویران و مرا مدفون می کرد، خیره شده بودم. اصلا از ابتدا ساختنی هم بود که حالا ویرانی باشد؟ یا همش سراب بود؟ آری زندگی رویایی ام سرابی بیش نبود. همین برای نابودی ام کافی بود…

نویسنده: مائده باوندپور
نشر: شقایق
توضیحات:درد بودند و درمان هم . اما دور از هم…مبتلای عشق بودند و عذاب عشق سهم شان بود.حرف زیاد داشتند ولی لب‌هایشان خاموش میدان را به عشق بازی نگاه‌شان داده بود. نگاه‌هایشان گویای حرف‌های زیادی بود. باز هم قطره اشکی بی اجازه از پلک‌هایش بیرون جست. نگاه او در پی آن قطره دوید.
-اینجا موندی که تنها بمونی و گریه کنی؟….

نویسنده: فاطمه اشکمو،پگاه مرادی
نشر: شقایق
توضیحات:
آهی از اعماق وجود کشیدم و با اندوه آنجا را ترک کردم. هیجان زده در را بسته و به آن تکیه دادم. سرم را به سمت آسمان گرفتم. آسمان آبی در دل زمستان کمی دلگیر شده بود. این که مرا بی پسوند و پیشوند صدا زده بود اتفاق کمی نبود. باید چه فکری کنم؟ باز هم بی منظور بپندارم و رهایش کنم؟ باز هم بگویم او از حرف هایش قصد و منظوری ندارد؟
آخر مگر می شود…

نویسنده: رویا رستمی
نشر: شقایق
توضیحات: با دیدنش دستپاچه از صندلی پایین آمد اما روسریش گیر کرد به شکستگیه کوچک لبه­ی صندلی و قبل از اینکه به خودش بیاید روسریش کمی جابجا شد. می­شود یک زن زیبا نباشد؟ مثلا موهایش گوجه­ای بالای سرش باشد به جای این گیس بلند. صورتش رنگ نگیرد به جای این دانه اناری شدن خوشرنگ گونه­هایش! آرام باشد و بی­خیال به جای این دستپاچگی دوست داشتنی؟ پس چرا بعضی از زن­ها این همه خود به خود زیبا می­شوند؟ جل­الخالق، خدا هم شوخیش گرفته بود

نویسنده: طاهره ناخدا زاده
نشر: شقایق
توضیحات: از مهر شناور در صدایش برای لحظه­ای احساس غوطه­ور شدن در ابرها را داشتم. رفتارش به دور از هرگونه ریا و تظاهر بود و محبت و نگرانی­اش واقعی و از اعماق دل به نظر می­رسید. عطر یاسی که در فضا موج می­زد، به سمفونی آرامشی که از حضورش بر قلبم می­نشست، می­افزود. نگاه مخملی و پر از نوازشش مرا به گفتن ترغیب می­کرد، گفتن حقیقای که تا به حال درمورد آن با هیچ­ کس حرف نزده بودم. با این اطمینان که او تنها کسی است که می­تواند هم­رازی باشد

نویسنده:زهرا قاسم زاده
نشر: شقایق
توضیحات:و من ! پر بودم از حسرت داشتن مردی که دلش با دیگری بود…! و آن مرد شاید از آن مردهایی نیست که بپسندی! از آن مردهایی نیست که اخلاقش زبان‌زد باشد! ناز بکشد…بخندد…بخنداند و با دوستت دارم‌ها گفتنش هر روز شاخه گلی از رز سرخ تقدیم کند! او اما از آن دسته معدود مردهایی است که وقتی نمی‌بینی‌اش…انگار چیز بزرگی گم کرده‌ای…چیزی به حجم تمام دوستت‌دارم‌های گفته شده از دهان تمام مردان مورد پسند! چیزی قدر دوست داشتن‌هایت که با هیچ‌کس…هیچ احدی دیگر تکرار نمی‌شود! درست عین مرد من. درست عین یاغی من!