همه کشاورزان فقیر در همه کشورها به‌هم شبیه‌اند. آنها مردمانی هستند که زمین را بارآور می‌کنند و از مشقت گرسنگی عذاب می‌کشند. فونتامارا داستان زندگی این مردمان است. فونتامارا دهکده‌ای است شبیه دهکده‌های فراوان دیگر ولی برای آنها که در آن پا می‌گیرند همه دنیاست. در اینجا همه‌چیز، تولد و مرگ، عشق و نفرت و غرور و ناامیدی، به‌گونه‌ای یکسان ادامه می‌یابد. در فونتاما را هرگز به ذهن کسی خطور نمی‌کند که در شیوه زیستن خود تغییر و دگرگونی ممکن است.

«سلام، اسم من متیو است، هرچند شاید مرا با اسم دیگری بشناسید. دوستانم متی صدایم می‌کنند. و احتمالاً تا حالا می‌بایست مُرده باشم» و این‌گونه زندگی‌نامه‌ پرفرازونشیب هنرپیشه‌ معروف ــ متیو پری ــ آغاز می‌شود؛ زندگی‌نامه‌ای که در آن ما را با خود به سفری از رؤیاهای دوران بچگی تا شهرت و اعتیاد و بهبودیِ پس از آن می‌بَرَد. متیوی پنج‌ساله قبل از اینکه مدام به بیمارستان برود یا در مراکز بازپروری بستری شود، به‌خاطر جدایی پدر و مادرش مدام بین مونترال کانادا و لس‌آنجلس در رفت‌و‌آمد بود. متیوی چهارده‌ساله ستاره‌ی تنیس کانادا بود. متیوی بیست‌وچهار‌ساله برای بازی در محبوب‌ترین سریال تاریخ به نام «فِرِندز» انتخاب شد…

لیا اوپی یازده‌ساله و نابالغ، به‌عنوان پیشگامی جوان، به حرکت جمهوری سوسیالیستی خلق آلبانی به‌سوی آزادی که رهبران کشور وعده‌اش را داده‌اند، کمک می‌کند. سپس، به ناگاه دیوار برلین و ستون‌های ایدئولوژیک جامعه فرومی‌ریزند و مجسمه استالین ـ که او را رهبری مهربان و دوستدار کودکان می‌دانست ـ به زیر کشیده می‌شود.

آلبانی به‌همراه دیگر کشورهای پساکمونیستی، انتقالی آشفته را برای پیوستن به دنیای ««بازار آزاد»» آغاز کرد؛ ملغمه‌ای از فساد اقتصادی و جنایات سازمان‌یافته. پدرش با وجود داشتن اعتقادات چپ رادیکال، مجبور شد کارگران کارخانه را اخراج کند. مادرش با الگو قراردادن مارگارت تاچر، سیاستمداری محافظه‌کار شد، و نگرانی‌های نوجوانانه لیا اوپی درباره زندگی آینده به صخره سخت واقعیت برخورد کرد.

نویسنده توصیف دوران بلوغ خود را که همزمان با گذار کشور از تحولات سیاسی است، با پرسش‌هایی در خصوص رابطه بین امر شخصی و امر سیاسی و نگاه به موضوع آزادی پیوند می‌دهد؛ اینکه آزادی چیست و برای چه کسانی است؟ و چه کسی واقعاً آزاد است؟

در این دنباله کتاب انتقادی از مدرنیته، آلن تورین محتوای اجتماعی و فرهنگی دموکراسی امروز را زیر سؤال می‌برد

در زمانی که قدرت اقتصادی سرمایه‌های فراملی به‌طور فزاینده‌ای در حال فرسایش است، چه ارزشی ممکن است بتوانیم به ایده‌ای دموکراتیک نسبت دهیم که فقط به‌عنوان مجموعه‌ای از تضمین‌ها علیه دولت توتالیتر تعریف شده است؟

اگر دموکراسی برای بقا در پست کمونیست است تورین استدلال می‌کند که جهان باید دو هدف فوری را به انجام برساند: باید به‌نوعی از قدرت دولت ـ ملت همزمان محافظت کند که این قدرت را محدود می‌کند (زیرا فقط دولت از ابزار کافی برای توازن در برابر سرمایه‌گذاران جهانی پول و اطلاعات برخوردار است) و باید تنوع اجتماعی را با وحدت اجتماعی و آزادی فرد با یکپارچگی سازگار کند. این صرفاً مشکلی فلسفی نیست؛ بلکه معضلی است که حل آن به‌طور چشمگیری بر آینده نزدیک مردم در هر نقطه تأثیر می‌گذارد.

«مترو» کتابی است که توسط رمان‌نویس ژاپنی «هاروکی موراکامی» درباره حمله تروریستی با گاز سارین که در سال 1995 در «مترو» توکیو انجام گردیده، نوشته شده است. این کتاب از یک‌سری مصاحبه با افرادی که تحت‌تأثیر این حملات قرار گرفته‌اند، تشکیل شده و همچنین شامل مصاحبه با اعضای «آوم»، فرقه مذهبی مسئول حملات است. هاروکی موراکامی امیدوار بود که از طریق این مصاحبه‌ها، بتواند بخشی از تأثیرات این حملات را که رسانه‌های مهم ژاپن نادیده گرفته‌اند، بیان کند و بر تأثیرگذاری این واقعه بر شهروندان معمولی تأکید کند. این مصاحبه‌ها تقریباً یک سال به طول انجامیده و از ژانویه 1996 شروع شده و در دسامبر همان سال به پایان می‌رسد و بسیاری از جنبه‌های جذاب روان‌شناسانه جامعه ژاپن را برجسته می‌کند.

کتاب مغازه خودکشی، رمانی نوشته ژان تولی است که نخستین بار در سال 2006 وارد بازار نشر شد. داستان این رمان در آینده و جهانی می‌گذرد که تغییرات اقلیمی گسترده آن را کاملاً دگرگون کرده و تقریباً همه افراد در آن به افسردگی دچار شده‌اند. اکنون که تنها خاطره‌ای محو از قرن بیست‌ویکم باقی مانده و جهان در آشوب‌های زیست‌محیطی به‌سر می‌برد، بسیاری از مردم تمایل خود را به ادامه زندگی از دست داده‌اند. کار و کاسبی در «مغازه خودکشی» چندان بد نیست. این مغازه که توسط خانواده تواچ اداره می‌شود، راه‌های زیادی را برای پایان‌دادن به زندگی در اختیار مشتریان قرار می‌دهد و هر کسی با هر بودجه‌ای که وارد این مغازه شود، دست خالی بیرون نخواهد رفت. اوضاع به همین منوال ادامه دارد تا اینکه جوان‌ترین عضو خانواده تواچ، این خانواده را با چیزی روبه‌رو می‌کند که قبلاً هیچ‌وقت با آن مواجه نشده بودند: عشق به زندگی.

رمان کوری، حکایت شیوع یک نابینایی جمعی و ناشناخته در شهری بی‌نام و نشان، و اثرات اجتماعی متعاقب آن است. رمان، داستان بداقبالی‌های چند شخصیت را پی گرفته که جزو اولین نفرات مبتلاشده به این بیماری هستند و بر دکتر، همسرش، چند تن از بیمارانش و افراد گوناگون دیگری تمرکز دارد که شانس و سرنوشت، آن‌ها را در کنار هم قرار داده است. این افراد، پس از سپری‌کردن دوران طولانی و رنج‌آور قرنطینه در یک آسایشگاه، با هم ارتباطی صمیمی شکل داده و به‌مانند اعضای یک خانواده، با استفاده از هوش و قدرت بینایی همسر دکتر [که به‌شکل عجیبی از بیماری مصون مانده است] تلاش می‌کنند تا از این شرایط سخت، جان سالم به‌در ببرند. شیوع ناگهانی و منشأ ناشناخته این کوری، باعث هراس و وحشتی گسترده بین مردم شده و همزمان با تلاش‌های حکومت برای محدودکردن سرایت بیماری و برقراری نظم با روش‌های سرکوب‌گرانه، جامعه روال عادی خود را از دست داده و وارد آشوب می‌شود. اولین بخش رمان، تجارب شخصیت‌های اصلی در آسایشگاهی کثیف و بیش از حد شلوغ به‌همراه سایر افراد کور و قرنطینه‌شده را دنبال می‌کند. بهداشت، شرایط زندگی و اخلاقیات در زمان بسیار کوتاهی به‌شدت تنزل پیدا می‌کند که منعکس‌کننده اوضاع و احوال زندگی در بیرون آسایشگاه نیز هست. رمان کوری که داستان کهن شیوع یک بیماری همه‌گیر را بن‌مایه خود قرار داده است، ترس‌ها و فجایع قرن بیستم را به‌شکلی بسیار ملموس به تصویر کشیده و درکی عمیق از نقاط ضعف و قوت روح آدمی را برای مخاطب خود به ارمغان می‌آورد.

اسکار وایلد، استعداد کم‌نظیرش در تحلیل دقیق وضع جامعه و نگارش نثری خیره‌کننده را در کتاب تصویر دوریان‌گری به رخ همگان کشیده است. داستان، به زندگی رؤیاگونه مرد جوانی می‌پردازد که روحش را با جوانی و زیبایی ابدی معاوضه می‌کند. این مرد خوش‌تیپ و جذاب، برای همیشه بدون تغییر ـ ستیزه‌جو، شهوت‌پرست، خودبین و بی‌اخلاق ـ خواهد ماند؛ درحالی‌که تصویری نقاشی‌شده از او با گذشت سال‌ها به‌شکل فزاینده‌ای زشت‌تر و ترسناک‌تر می‌شود. این اثر شگفت‌انگیز برای بیش از یک قرن است که مخاطبین را ترسانده، جذب کرده و به فکر فروبرده است. کتاب تصویر دوریان‌گری، مخاطب را با خود به اتاق‌های تصویرنگاری لندن، قله‌های زیبایی‌شناسی و اعماق زوال می‌برد و تنها داستانی ملودرام درباره فساد اخلاقی نیست؛ بلکه با ارائه تصاویری بسیارواضح از جزئیات زندگی قشر ثروتمند، داستانی حیرت‌آور از دنیای ذهنی اسکار وایلد و بیانیه‌ای قدرتمند در دفاع از جنبش «هنر برای هنر» است.

میخائیل ولاسف قفل‌ساز، مردی مغموم و گرفته، با چشمانی کوچک و ریز که حاکی از بی‌اعتمادی و بدبینی نسبت به روزگار بود در چنین وضعی زندگی می‌کرد. او بهترین قفل‌ساز کارخانه و گردن‌کلفت محله بود که حتی با رؤسایش هم با خشونت رفتار می‌کرد، بدین جهت مزد کمی می‌گرفت. او هر روز یکی را به باد کتک می‌گرفت به همین خاطر همه از او می‌ترسیدند و نزد هیچ‌‎کس محبوبیت و مقبولیتی نداشت. بعضی‌ها چندین بار تصمیم گرفتند که او را کتک مفصلی بزنند ولی موفق نشدند چون او وقتی حس می‌کرد کسی قصد حمله به او را دارد سنگی را برمی‌داشت، پاهایش را باز می‌کرد، محکم و استوار می‌ایستاد و خاموش و ساکت منتظر حریف می‌شد.

چهره او که از زیر چشمان تا زیر گردن پوشیده از ریش سیاه بود و همچنین دست‌های پُرمویش همه را به وحشت می‌انداخت. مخصوصاً از چشمان نافذ و نگاه تند او که مانند مته تیزی تن آدم را سوراخ می‌کرد، همه حساب می‌بردند و وقتی کسی در معرض نگاه نافذ او قرار می‌گرفت حس می‌کرد با نیرویی وحشی و بی‌باک مواجه است؛ نیرویی که آماده است بی‎رحمانه ضربه بزند.

و شاید عشق یعنی پیدا‌کردن آن‌که تو را دوست بدارد، نه آن‌که تو او را دوست بداری.

عزیزترینم، چقدر عجیب است که به‌تدریج تمام باورهایم درباره‌ عشق قهرمانانه‌ اشتباه از آب درمی‌آید. من اعتقاد داشتم قدرت انسان می‌تواند مسیر افکارش را تغییر دهد، اما رودخانه‌ای که جاری است هرگز نمی‌تواند آبی را که در بطنش جریان دارد عوض کند و عشق این‌چنین است؛ اراده‌ نمی‌تواند آن‌ را شکست دهد یا بر آن غلبه کند. عشق در برابر قدرت می‌ایستد…

آن‌چه خواندید فقط چند کلمه از هزاران‌هزار نامه‌ عاشقانه‌ای است که آیان دل‌باخته برای سارا نوشته است. آیان در رمز و راز داستان‌ها زندگی می‌کند. از اعجاب کلمات لذت می‌برد و عظمت شعر را می‌فهمد و در نوشته‌های بی‌مرز فیلسوفان به‌دنبال تعریف عشق می‌گردد. گاهی فقط یک نگاه سارا، آیان را وامی‌دارد که عمیق‌ترین و غم‌انگیزترین کلماتی را بنویسد که تا آن لحظه نوشته شده است. او می‌داند که اگر سارا نامه‌ها را بخواند، تک‌تک کلمات را دوست خواهد داشت؛ اما فقط به این دلیل که همه آدم‌ها رؤیای شنیدن چنین حرف‌های عاشقانه‌ای را دارند!

مجموعه تاریخ فلسفه راتلج به‌ترتیب زمانی به بررسی تاریخ فلسفه غربی از آغازگرهای آن در سده ششم پیش از میلاد تا دوران کنونی می‌پردازد. در این مجموعه تمامی تحولات عمده فلسفی عمیقاً بحث می‌شود. قسمت بیشتر این مجلدات به افرادی اختصاص داده شده که عموماً از فیلسوفان بزرگ تلقی می‌شوند؛ اما چهره‌های کم‌اهمیت‌تر نیز فراموش نشده‌اند و همراه با آنها ده جلد تاریخ حاضر شامل اطلاعات پایه‌ای و انتقادی درباره فیلسوفان مهم گذشته و حال است.

این فیلسوفان آشکارا درون بستر فرهنگی و به‌ویژه علمی زمانه خود قرار داشته‌اند. مخاطب تاریخ کنونی فقط متخصصان فلسفه نیستند؛ بلکه دانشجویان و خواننده عام نیز در نظر گرفته شده. هر فصل توسط مرجع معتبر آن حوزه نوشته شده است. فصل‌ها به سبکی خواندنی نگاشته شده‌اند و واژه‌نامه‌ای از اصطلاحات فنی در هر مجلد تهیه شده است.