یوجین اونیل با گوریل پشمالو، آنا کریستی، و نخستین آدم یک «سه‌گانه» به سبک و سیاق تراژدی‌های یونان باستان می‌سازد تا بگوید در قرن بیست تراژدی با شکل و درون‌مایه‌های رایج در تراژدی‌های یونان همچنان شدنی است. از این حیث، می‌توان او را، همانند استادش، ایبسن، سرگرم تجربیات نوین در ادبیات نمایشی و تئاتر دانست. اما آنچه گوریل پشمالو را از دو اثر دیگر او متمایز می‌کند، برجستگی سبک اکسپرسیونیستی آن است.

نمایشنامۀ گوریل پشمالو در سال 1922 روی صحنه رفت. نمایشنامه تصویری هولناک از یک زندگی شوم و ترسناک بود و سیلی سختی بود بر چهرۀ سنت‌بارگان، چه در جامعه و جه در کار تئاتر. با این حال انبوهی از همین مردم به تماشای این نمایشنامه می‌نشستند و در حالی که به طرز استعاری و کنایه‌آمیزی از نمایشنامه سیلی می‌خوردند، مشتاقانه آن را ستایش می‌کردند.آنچه برای تماشاگر جالب بود معنای نهفته در این ضربه بود. خود اونیل می‌گوید: «جمعیت در تئاتر می‌نشست و به حرف‌های کاملا مغایر با افکار و عادات زندگی روزمره‌اش گوش می‌داد؛ با این‌حال آنچه را که می‌دید و می‌شنید می‌ستود.»

در این اثر میخائیل بولگاکف نویسنده مشهور نیمه اول قرن بیستم روسیه یکی از دردناک ترین حوادث در تاریخ ادبیات این کشور را به تصویر کشیده است. میخائیل بولگاکف از زاویه خاصی به افرادی می نگرد که در مرگ الکساندر پوشکین، خورشید درخشان ادبیات روسیه، نقش داشتند. حضور ژوکوفسکی، یکی دیگر از چهره های ادبی قرن نوزدهم روسیه در این نمایشنامه از اهمیت زیادی برخوردار است. حال آنکه خود پوشکین در سایه است و حضور فعال ندارد.
در دل تاریکی، خورشیدسرخ رنگ زمستانی در حال غروب است. نهر آبی در تپه برفی جاری است. پل قوسی دیده می شود. سکوت و خلوت حکمفرماست…
… دانتس به روی پل می آید. شنلش روی یک شانه انداخته شده و روی زمین کشیده می شود. پالتوی بلندش غرق در خون وبرف است. آستین پالتو بریده شده، دست با پارچه خونین بسته شده است.
…
دانتس: او خوب نشانه گیری کرد… ولی بدشانسی آورد…
…
دانتس: او دیگر هیچ چیزی نخواهد نوشت.
تاریک است.
در تاریکی، روز زمستانی روبه پایان است.

«رمولوس کبیر» نمایش‌نامه‌ای است نفیس به قلم فریدریش دورنمات آلمانی. این کتاب توسط حمید سمندریان به فارسی ترجمه شده و انتشارات قطره آن را به چاپ رسانده است.

از اواخر دهه‌ی پنجاه میلادی با سبکی نو در حوزه‌ی ادبیات و تئاتر روبه رو شدیم، دوره ای تحت عنوان ابزورد یا پوچ گرایی . این سبک نشأت گرفته از تلخی و سیاهی بر جای مانده از تحولات سیاسی، فرهنگی است که در آن سال ها اتفاق افتاد. از جنگ جهانی دوم گرفته تا انقلاب روسیه و فروپاشی شوروی سابق. هنرمندان و نویسندگانی که تحت تأثیر این شرایط بودند واقع گرایی و حالت روایی سبک کلاسیک را به طور کل انکار کردند و نهضتی نوین را پایه گذاری کردند. سردمداران این نهضت معتقد بودند که مدرنیته چیزی جز پوچ گرایی محض نیست و دست آوردی غیر از ناامیدی و تخریب ندارد. فریدریش دورنمات در این بین یکی از انبوه نویسندگانی است که اثر خود را بر پایه‌ی سبک نوظهور ابزورد خلق کرد، اگرچه می توان با کمی تأمل در این داستان این نمایشنامه به حالات و ذهنیات ژرف نویسنده دست پیدا کرد و هدف او از خلق این تراژدی را درک کرد.

جهان نمایش مجموعه‌ای است از متن‌هایی که برای صحنه‌ی نمایش یا درباره‌ی آن نوشته شده‌اند. انواع نمایش‌نامه، چه برای اجرا و چه صرفاً برای خوانده شدن، از جمله نمایش‌نامه‌هایی با اقتباس از آثار ادبی یا سینمایی، و نیز متن‌های نظری در حوزه‌ی درام و نقد آثار نمایشی، در این مجموعه جای می‌گیرند.

واقعاً؟ پس چرا هیچ‌وقت مبارزه نکردی؟ چرا سر کوچک‌ترین دعواها فرار کردی؟ وقتی رابطه‌مون داشت خراب می‌شد، برای خاطر خودمون مبارزه کردی؟ انگار فقط روی مشکلات خط کشیدی، همین.

کتاب «سوءتفاهم» (به فرانسوی: Le Malentendu) ، که بعضا با عنوان Cross Purpose منتشر می شود ، نمایشی است که در سال 1943 توسط آلبر کامو در فرانسه اشغالی نوشته شده است. این اثر بیشتر پوچی و روابط پنهان زندگی مدرن را هدف قرار می دهد.
مردی که سالهاست در خارج از کشور زندگی می کند برای یافتن خواهر و مادر بیوه خود به خانه بازمی گردد با گذراندن اتاق های اسکان و قتل آنها امرار معاش می کند. از آنجا که نه خواهرش و نه مادرش او را به رسمیت نمی شناسند
صحنه1: ظهر سالن پذیرایی یک پانسیون کوچک
مارتا و مادرش بهمراه پیرمردی لوس ، مهمانخانه ای را اداره می کنند که در آن مسافران انفرادی ثروتمند را می کشند. مارتا می خواهد پول کافی برای رفتن و زندگی در کنار دریا را بدست آورد.
جان به خانه ای که 20 سال پیش ترک کرده بازگشت. او شنیده است پدرش مرده است. او انتظار داشت که به عنوان پسر ولگرد مورد استقبال قرار گیرد ، اما مادرش او را نمی شناسد.
صحنه2: اتاق خواب ، عصر
مارتا کمی با جان گرم می گیرد ، اما وقتی او به او علاقه مند می شود هم آغوشی با او را رد می کند و تصمیم می گیرد او را بکشد. او یک فنجان چای دارویی برایش می آورد. مادر سعی می کند چای را بازیابی کند اما خیلی دیر شده است. جان سعی می کند احساسات خود را به او ابراز کند ، اما مادر بی شخصیت پاسخ می دهد. وقتی جان به خواب می رود ، مارتا پول او را می گیرد و آنها آماده می شوند تا او را در رودخانه بیندازند.