محمدرضا آریانفر، نویسنده و نمایشنامه نویس با اشاره به فضای متفاوت رمان «بانوی مه» گفت: برخلاف نخستین رمانم که در حوزه جنگ بود، در رمان دومم محور درام خانوادگی را مد نظر قرار دادم. به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، آریانفر این نویسنده درباره موضوع رمان «بانوی مه» گفت: داستان در یک خانواده پنج نفره اتفاق می افتد و درباره اختلاف میان نسل ها و روابط میان پدر و مادر و جوانان خانواده است. وی ادامه داد: فضای این رمان برخلاف نخستین رمانم که در حوزه جنگ نوشته شده بود، فضایی اجتماعی و خانوادگی دارد و به دل مشغولی های نسل جوان مربوط است. نویسنده «رقص با طوفان» در ادامه از نگارش رمان دیگری خبر داد و گفت: این روزها با این که به عنوان نویسنده و محقق در یک فیلم مستند مشغول به کار هستم، رمانی با عنوان «عقیق و خاکستر» را هم می نویسم. همچنین آریانفر با اشاره به مراحل انتشار دو داستان بلندش که با محوریت جنگ نوشته شده اند، گفت: یک کتاب در قالب دو داستان بلند با عنوان های «لیلو» و «سنگ به گاه خواب ماهیان» را تحویل ناشر داده ام، در این کتاب تلاش کرده ام که با انتخاب نثر متفاوت و نگاهی تازه مقوله جنگ را به تصویر بکشم. وی درباره موضوع این کتاب ادامه افزود: داستان در شهر اهواز اتفاق می افتد و روایتی از زندگی صبح تا عصر یک سرباز است. این کتاب 400 صفحه است و به زودی از سوی نشر آموت به چاپ می رسد. از آریانفر تا کنون چندین مجموعه شعر، نمایشنامه و یک رمان به چاپ رسیده است.

طرقبه شهری است ییلاقی در نزدیک مشهد با آب و هوایی دلپذیر و تاریخی کهن و پر از حادثه. این شهر مردان و زنان برجسته و نیز وقایع تاریخی مهمی به خود دیده است، ضمن این که آثار تاریخی و طبیعی قابل توجهی نیز دارد.
«هزارۀ اندوه» یک رمان تاریخی است و در آن، در پرتو ماجراهای یک جوان اهل طرقبه، روایتی از تاریخ این شهر بیان شده است. نویسنده در یک روایت غیرخطی از نظر زمان، به گذشته نقب می‌زند و آدم‌ها، جای‌ها و وقایع این منطقه را با لحنی داستانی توصیف می‌کند. در این کتاب با شماری از عرفا، حکما، شخصیت‌های سیاسی، فعالان اقتصادی، افراد صاحب‌نفوذ اجتماعی، ورزشکاران و هنرمندان این شعر آشنا می‌شویم، البته همه در سلسلۀ یک روایت داستانی جذاب.
قاسم رفیعا، نویسندۀ کتاب، از شاعران و نویسندگان خوب این شهر است و پیش از این هم از او آثار در حوزۀ شعر و ادبیات داستانی منتشر شده است.

تمام لحظه های عمر من، کنار تو… چرخیدن در تاریکی بود…! من روز و شب های زیادی در تاریکی کنار تو چرخیده ام! تمام، روز و شب هایی که بین ماندن و رفتن مردد بوده ام… تمام آن ثانیه هایی که بین دوست داشتن و نفرت از تو بال بال زده ام! تمام آن روز و شب هایی که بین بخشیدن و نبخشیدن تو، بین خواستن و نخواستن تو، بین داشتن و نداشتن تو، مردد بوده ام!

گلاره عباسی در اولین داستان خود کتاب «مریلین مونرو سر جردن» به تنهایی های یک زن افسرده‌ی خانه دار عینیت بخشیده است و در ارایه‌ی اطلاعات به مخاطب مقتصدانه و هوشیارانه عمل کرده است. در لا‌به‌لای روایت‌ مملو از تلاطم های درونی زنی که میل داشته بازیگر سینما شود، زنی که زیبا بوده، زنی که در اجتماع فعال بوده و حال هیچکدام این‌ها نیست و در عوض در دو قطب شیدایی و افسردگی دست و پا می‌زند، به خطری که سلامتی این زن را تهدید می‌کند پی می بریم و دلمان می‌خواهد برای او کاری بکنیم. گلاره عباسی که خود بازیگر سینما است، در اثرش به خوبی توانسته از عناصر سینمایی بهره‌ی روایی ببرد، او پیش از آنکه به بازیگری روی بیاورد نویسنده بوده و چندین داستان کوتاه از او در نشریات مختلف منتشر شده است. نسخه‌ی اولیه‌ی این رمان کوتاه هم حاصل تلاش های نوشتاری او در انتهای دهه‌ی هشتاد شمسی است و دردهه‌ی نود بارها بازنویسی شده است.

اگر بخواهید موقعیت خود را به عنوان یک نویسنده توصیف کنید… جواد مجابی: در یک عبارت خواهم گفت: من کنار غیب ایستاده‌ام.
غیب؟
این غیب تعابیر و ظرفیت‌های گوناگون و گاه متضادی دارد، زمانی خلا است و عدم، گاهی اشاره به فضائی متافیزیک دارد، وقتی به معنای جهان ناشناخته‌است و البته در اغلب موارد، آن هستی نادیدنی است که در برابر و به ازا معرفت معلوم بشری، شناخته می‌شود.

کتاب ده. کاش می شد روزی عشق و منطق را در یک جمله خلاصه کرد.”دوستت دارم چون لایقی” عشق اگر عشق باشد، تمام سخن ها را به عقلانیت ختم می کند. عاشق اگر عاشق باشد، زلیخا گونه سی سال را سی ثانیه می بیند. رمان “ده” واقعیتی است از عشق و دلدادگی دو جوان معلم در بریده ای از یک زمان خاص. که در یک روستای مرزی در سالهای وقوع جنگ تحمیلی شکل می گیرد و ادامه می یابد. در خلال روزهای عاشقی و شیفتگی اتفاق های خوب و گاهی ناراحت کننده بمباران ها و شهادت ها زندگی عادی را مختل کرده و خاطرات بسیاری را رقم می زند.