کتاب «کرامات کلمات » نوشته محمدجواد اعتمادی جستجویی در کلمات و اشارات شمس تبریزی است. کرامات کسانی همچون شمس و مولانا، بر روی آب گام برداشتن و در هوا پریدن نیست. کرامات اصلی آنان آگاهی و معرفتی‌ست که در اندیشه و ضمیر آن‌ها جوشیده و در جویبار کلمات جاری شده؛ و این کتاب جستجویی مشتاقانه است در اعجاز کلام شمس و تماشایی عاشقانه است در نور و نیروی سخنی زنده و تپنده. حقیقت‌گویی و دگرگون‌کنندگی کلام، نشانی از اعجاز سخن متعالی‌ست و کرامات کلمات شمس از فراسوی قرن‌ها جان جویندگان و تشنگان را، گرمی و روشنی می‌بخشد. کسی که خود عادت به نوشتن نداشت، و سخن را جاری و جوشان و زنده خوش می‌داشت، اما سخنان او در صفحات کتاب مقالات ثبت شد و به دست آیندگان رسید.

این کتاب در هشت بخش دربرگیرندۀ گفتارهایی دربارۀ بوطیقا و زمان یا دربارۀ سازماندهی بیت در شعر فارسی است.

نویسنده در این كتاب  كوشیده تا با تأمل در سه اثر سترگ مولانا، یعنى «مثنوى معنوى»، «فیه مافیه» و «كلیات شمس»، تعلیم مولانا و اركان جهان نگرى او را در یك پژوهش، با انگیزه به كارگیرى یك روش تحلیلى كه متضمن مباحث و موضوعات دشوار و گسترده‌اى چون معرفت شناسى، هستى شناسى، خداشناسى، انسان شناسى، ارزش شناسى و وظیفه شناسى (اخلاق شناسى) است بیان كند.

کتاب «بانگ آب» پیش از این سال 1384 از سوی نشر شور منتشر شده بود اما نویسنده کتاب پس از ویرایش مجدد آن، کتابش را به انتشارات رشد آموزش سپرده است تا یک بار دیگر روانه بازار کتاب کند.

انتخاب عنوان بانگ آب برای این کتاب از دو بیت مثنوی معنوی گرفته شده است. این دو بیت که در آغاز کتاب نیز آورده شده ابیات زیر هستند:
بانگ آبم من به گوش تشنگان / همچو باران می رسم از آسمان
برجَه ای عاشق بر آور اضطراب / بانگ آب و تشنه و آنگاه خواب؟!

مثلها و صناعات وابسته به آن در زیباسازی کلام نقش بسزایی دارند و شیوایی کلام با همراهی مثلها که از قدیمی ترین آثار ادبی و حکمت عامه به شمار می روند، افزون تر می گردد. رحیم عفیفی در پیشگفتار کتاب حاضر در رابطه با سخن فصیح، تاثیر مثل در سخن، چیستی مثل و کاربرد آن در دوران پیش از اسلام، نظرات احمد بهمنیار و علی اکبر دهخدا درباره مثل و حکمت، انواع مثل، تمثیل، ارسال المثل و … سخن گفته است. مدخل الفبایی این کتاب شامل حکمت ها و مثلهایی از قصاید، غزلیات، رباعیات و مثنوی های شعرای قرون سوم تا یازدهم هجری است. این کتاب در سال 1371 توسط انتشارات سروش در اختیار علاقمندان قرار گرفت.

موضوع این کتاب جامعه شناسی ادبیات در کلیّات شمس تبریزی یا تحقیق درباب ارزش جامعه شناختی غزل های مولانا جلال الدین محمّد بلخی نیست، بلکه هدف از این کتاب (فرهنگ) مرجع، نمودن چگونگی بازتاب اوضاع و شرایط اجتماعی اجتماعیّات روزگار و محیط پیدایش و زایش غزلیات از خلال اشعار مولانا در دیوان شمس است. این فرهنگ نگرشی تازه از ساحت اجتماعی به غزلیات است و البته در مطالعات جامعه شناسی ادبیات و نقد جامعه شناختی و حتی تحلیل های تاریخی عصر مولانا نیز مثمر و مفید است؛ به گفتۀ رنه ولک: ادبیات تعبیری از اجتماع است. کتاب حاضر در پنج بخش تدوین یافته است: اعتقادات، فرهنگ عامّه (آداب و رسوم و سنت های اجتماعی)، پراکنده ها (پرندگان و حیوانات و گیاهان و ابزارآلات و وسایل و …) زبان، ضرب المثل های رایج. مولف در هر مدخل از این کتاب، بیت یا ابیاتی از غزلیات مولانا را که آن مدخل در آن بیت به کار رفته، آورده است و در صورت لزوم توضیح عبارات و واژه های دشوار را نیز داده است.

مجلس آرای نخستین تذکره شاعران هجوگو در تاریخ ادبیات فارسی است که فخری هروی (زنده در 970ق) آن را بین سال های 962-963ق در سند تالیف کرده و در آن به نقل اشعار و ذکر پراکنده احوال شاعران هجوگو در قرن های چهارم تا دهم هجری پرداخته است. اهمیت این تذکره، جز سودمندی از منظر نوع ادبی هجو، تاریخ ادبیات و نقد ادبی، در ثبت اشعاری از شاعران معاصر مولف یا نزدیک به عصر او در حوزه ادبی هرات و سند است.

شعر طنز تصویر هنری و ادبی از اوضاع و احوال جامعه ارائه می دهد که علی الاصول خنده دار است.

عباس صبوحی قمی؛ شاعر، متخلص به صبوحی. وی در قم به دنیا آمد و در این شهر نشو و نما یافت و به حرفه ی شاطری روی آورد. سپس از قم به تهران آمد و تا پایان عمر در این شهر زیست. او خواندن و نوشتن نمی دانسته اما از ذوق و استعدادی کافی بهره مند بوده و بنا بر قریحه ی ذاتی اشعاری زیبا سروده است.
این مجموعه شامل اشعاری از “شاطر عباس صبوحی” است که در قالب غزل، رباعی و مخمس با مضمونی عاشقانه سروده شده است.

کتاب «بهار و نقد ادبی» به قلم ایرج پارسی نژاد به بررسی نظرات محمد تقی بهار در ادبیات فارسی می پردازد.محمدتقی بهار (ملک‌الشعرا) گذشته از شاعری در حوزه‌ی تحقیق و نقد ادبی جدید ایران سهمی مهم دارد. آراء انتقادی او درباره‌ی شعر و نثر فارسی از آن جا که از افراط منتقدان پیش و پس از خود، در جهت‌گیری کهنه و نو، دور مانده شاید محافظه‌کارانه به نظر آید، با این همه از واقع‌بینی بر کنار نیست.نظریات انتقادی بهار در ادبیات به علت وابستگی به سنت‌ها و باورهای گذشته از یک سو و گرایش‌های تجددخواهانه‌ی حاصل از نهضت مشروطه‌ی ایران و آشنایی با مفاهیم جدید مدنیت غربی از سوی دیگر میان سنت و تجدد در نوسان است و از این روست که او به تجدد ادبی آرام و معتدل باور دارد. از سهم بزرگ بهار در تاریخ نقد شعر و نثر و تحقیقات ادبی ایران، با همه‌ی ضعف و قوت آن، در این کتاب تحلیلی انتقادی شده و میراث ارجمند آن ادیب سخنور مورد بررسی دقیق قرار گرفته است.

کتاب نظامی گنجه‌ای تک‌نگاری نویسنده دربارۀ نظامی گنجه‌ای،بزرگ‌ترین سرایندۀ منظومه‌های عاشقانۀ فارسی،است که در نه بخش تدوین یافته:

1. زندگینامه،
2. آثار،
3. معلومات و تجربیات،
4. اخلاق و بینش،
5. ویژگی‌های زبان،
6. شیوۀ بیان،
7. نظامی و سرایندگان پیش از او،
8. تاثیر نظامی بر آثار پس از خود و دستنویس‌ها،
9. چاپ‌ها،
10. تفسیرها،
11. پژوهش‌ها و ترجمه‌ها