کتاب « مکتب نگارگری تبریز» نوشته « یعقوب آژند» توسط انتشارات فرهنگستان هنر منتشر شده است.
این کتاب میتواند به عنوان یک منبع مدون مورد استفاده دانشجویان و پژوهشگران حوزه نگارگری و به طور کلی هنر ایرانی و اسلامی قرار گیرد. این اثر که نتیجه سالها تحقیق نویسنده است، به عنوان یکی از اصلی ترین منابع کنکور کارشناسی ارشد در رشته های مرتبط با پژوهش هنر نیز مورد استفاده قرار میگرید.

این‌ کتاب‌ شرح‌ کاملی از مکاتب‌ نگارگری‌ تبریز و قزوین‌ مشهد ارائه‌ می‌دهد. برای‌ تدوین‌ این‌ کتاب‌ از منابع‌ جدید و معتبری‌ استفاده‌ شده‌ و نویسنده‌ کوشیده‌ تمامی‌ جزئیات‌ مکتب‌ نگارگری‌ تبریز در دورۀ صفوی‌ را مورد ارزیابی‌ و تحلیل‌ قرار دهد؛ بدین‌منظور نخست‌ شرح‌ مختصری‌ از پیشینۀ تاریخی‌ موضوع‌ به‌ دست‌ داده‌ و پس‌ از آن‌ دربارۀ حامیان‌، هنرمندان‌، فضای‌ هنری‌ و خود مکتب‌ به‌ تفصیل‌ سخن‌ گفته است‌. فصل‌ ششم‌ به‌ مکتب‌ نگارگری‌ قزوین‌ مشهد پرداخته‌ و در انتها نیز مجموعه‌ای‌ از نگاره‌های‌ این‌ مکتب‌ ارائه گردیده است‌.

با وجود گنجینه‎ای غنی از آثار کلاسیک که عمدتا به صورت شعر هستند، “نگاهی به ادبیات معاصر ایران” به پژوهش “احمد خاتمی” نشان می‎دهد که ادبیات مدرن ایران، کمتر از صد سال قدمت دارد. اگر آثار جمال‌زاده در ادبیات داستانی و نیما یوشیج در شعر را سرآغاز ادبیات معاصر و مدرن ایران بدانیم، دو عامل تأثیرگذار در توسعه آن را می توان تشخیص داد. اولا آشنایی و تعامل با آخرین جریان‌های فکری و دستاوردهای ادبی غرب و دوم، فضای باز سیاسی در داخل کشور که فضای مناسبی را برای تبادل نظر و انتشار دیدگاه‌های جدید ایجاد نمود.
انقلاب مشروطه ایران که منجر به ایجاد مجلس و انتشار روزنامه‌ها، مجلات و نشریات متعدد شد، زمینه مناسبی را برای رشد نسل اول نویسندگان معاصر ایران فراهم کرد. تقریبا در همان زمان، بازگشت اولین فارغ‌التحصیلان ایران از دانشگاه‌های اروپایی که از طریق بودجه دولتی امکان‌پذیر شده بود، موج جدیدی از مدرن‌سازی همراه با ترجمه‌های ادبیات و فلسفه غرب را به همراه داشت.
از زمانی که صادق هدایت دو داستان کوتاه خود را به زبان فرانسه نوشت، نویسندگان ایرانی در آرزوی مخاطبان بیشتر و جهانی فراتر از محدودیت‌های زبان بوده‌اند. موج‌های بزرگ مهاجرت به خارج از ایران در چند دهه‌ی اخیر و ارتباط نزدیک‌تر با محافل فرهنگی خارج از کشور، باعث شده است که ادبیات معاصر ایران و ترجمه آن به زبان‌های اروپایی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
“احمد خاتمی” در اثر پیش رو، “نگاهی به ادبیات معاصر ایران” داشته و با تقسیم آن به هفت دوره‌ی اصلی و تعیین‌کننده، ادبیات معاصر را از دو منظر شعر و داستان، طی 90 سال از آغاز قرن چهارده شمسی تا سال 1390 مورد بررسی قرار می‌دهد.

کتاب حاضر در دو بخش گرد آمده است:
بخش نخست آن گزارشی است که سید ابوالحسن قندهاری،سفیر ایران در افغانستان در زمان حکمرانی شیرعلی‌خان،از دوران سفارت خود در آن سامان به دست داده و دبردارندۀ اطلاعات دست اولی دربارۀ شیرعلی‌خان و افغانستان آن دوران و نیز متن دو عهدنامۀ انگلیس و افغانستان در آن زمان است.
بخش دوم کتاب سواد متن چند نامۀ دولتی و یک فرمان به قلم منشی محمدعظیم،از منشیان دارالسلطنۀ هرات است که غالبا مربوط به یکی از موضوعات گزارش بخش نخست دارد و در اغلب نامه‌ها نام سیدابوالحسن قندهاری به چشم می‌خورد.

مجلس آرای نخستین تذکره شاعران هجوگو در تاریخ ادبیات فارسی است که فخری هروی (زنده در 970ق) آن را بین سال های 962-963ق در سند تالیف کرده و در آن به نقل اشعار و ذکر پراکنده احوال شاعران هجوگو در قرن های چهارم تا دهم هجری پرداخته است. اهمیت این تذکره، جز سودمندی از منظر نوع ادبی هجو، تاریخ ادبیات و نقد ادبی، در ثبت اشعاری از شاعران معاصر مولف یا نزدیک به عصر او در حوزه ادبی هرات و سند است.

زندگی‌نامه‌های فراوانی در دسترس کسانی هست که به مردی علاقه دارند که، در حوزه‌ی الهیات و فلسفه و پزشکی و موسیقی، برجسته بود و… یک غول اخلاق قرن بیستم به شمار می‌آمد. اما مهم‌ترین ویژگی عصر ما جدایی‌اش از تاریخ و از کسانی است که تاریخ را ساخته‌اند. اینک، کتابی کوچک که پیش رو دارید یادآور این است که، در گذشته‌ای نه‌چندان دور، مردی میزیست که زندگی و کارش به زندگی انسان‌های بی‌شماری در همه‌ی قاره‌ها روشنایی بخشید… شوایتزر بر آن شد تا زندگی خود را تبدیل به استدلال خود کند. عقایدش در الهیات و تاکیدش بر تعهد فردی با نگاه متداول آن دوره تفاوت داشت. او به جای واردشدن به جدل و حتی گفتگو، مصمم شد که افکارش را در واقعیات زندگی به بوته‌ی آزمایش و محک بگذارد. پس به دانشگاه برگشت و پزشکی خواند،… روانه‌ی آفریقا شد و در دهکده‌ای کوچک…بیمارستانی خصوصی تأسیس کرد…

بزرگی شوایتزر نه به‌خاطر کاری که خود انجام داده بلکه به‌خاطر کاری است که دیگران، به دلیل وجود او، انجام داده‌اند. آنچه از زندگی و اندیشه‌ی او برخاسته است منبع الهامی است برای روح‌بخشی به یک عصر. او گواه و شاهدی زنده و پابرجا است بر این که ما نباید درباره‌ی ماهیت هدف انسان خود را به رنج و تعب بیندازیم. بزرگ‌ترین دستاورد او دستاوردی ساده است. شوایتزر مشتاق و مهیای بالاترین ایثار برای اصول اخلاق بود. از آنجا که او می‌توانست تا بالاترین حد ممکن با انسان‌های دیگر همذات‌پنداری کند، توانست نیرویی به کار گیرد قدرتمندتر از میلیون‌ها سرباز مسلح.

در سال 1956، استیونز، پیش خدمتی باسابقه در دارلینگتون هال، تصمیم می گیرد که به سوی وست کانتری برود. اما این گردش شش روزه، تبدیل به سفری به درون گذشته ی استیونز و کشورش انگلستان می شود؛ گذشته ای که با فاشیسم، دو جنگ جهانی و عشقی پنهان بین یک پیش خدمت و یک خدمت کار خانه، گره خورده است. رمان خیره کننده ی ایشی گورو، داستان عاشقانه ای همزمان ناراحت کننده و خنده آور، تأملی عمیق بر شرایط حاکم بر انسان مدرن، و مرثیه ای برای انگلستان در زمان تغییرات سرنوشت ساز است.

«افسانه‌های دره‌ی سند»، اثر برجسته‌ی آنه ماری شیمل، نویسنده و شرق‌شناس آلمانی، از جمله کتاب‌هایی است که به شرح و تفسیر ادبیات سندی و غنای فرهنگی آن منطقه می‌پردازد. شیمل که برای تسلطش بر ادیان و فرهنگ‌های شرق شناخته شده، در این کتاب به بررسی عمیق ادبیات و فرهنگ سندی و نقش آن در شکل‌گیری هویت فرهنگی مردمان دره‌ی سند می‌پردازد. او با تکیه بر دانش گسترده‌ی خود از تاریخ و فرهنگ اسلامی، پلی میان فرهنگ‌های ایرانی، هندی و اسلامی می‌زند و تأثیر آن‌ها بر ادبیات سندی را نشان می‌دهد. «افسانه‌های دره‌ی سند» مجموعه‌ای است از داستان‌ها و افسانه‌هایی که ریشه در تاریخ و فرهنگ غنی سند دارند. شیمل با استفاده از یک رویکرد تحلیلی و در عین حال داستانی، به نقل قصه‌هایی می‌پردازد که در آن‌ها مضامین عشق، شجاعت، حکمت و تعالیم صوفیانه به وفور یافت می‌شود. این اثر نه تنها برای معرفی داستان‌های محلی به خوانندگان غیربومی طراحی شده، بلکه به عنوان یک پژوهش عمیق در مورد چگونگی انتقال این داستان‌ها از یک نسل به نسل دیگر و نقش آن‌ها در حفظ هویت فرهنگی عمل می‌کند. شیمل با بهره‌گیری از سبک نگارشی روان و توصیفی، خواننده را به یک سفر تاریخی دعوت می‌کند که در آن زیبایی‌های ادبیات سندی به صورتی جذاب و ملموس ارائه می‌شود. او با دقت به جزئیات، فضاهای داستانی را به گونه‌ای ترسیم می‌کند که خواننده می‌تواند با پیش‌زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی اثر ارتباط برقرار کند. این کتاب به خوانندگان فارسی‌زبان امکان می‌دهد تا با بخشی از میراث ادبی جهان اسلام که کمتر مورد توجه قرار گرفته، آشنا شوند. آنه ماری شیمل با نگاهی عمیق و مطالعه‌ی فرهنگی دقیق، جنبه‌های مختلف ادبیات سندی را که بر اساس تاریخ و سنت‌های غنی آن منطقه شکل گرفته‌اند، بررسی می‌کند. «افسانه‌های دره‌ی سند» نه تنها یک معرفی ادبی است، بلکه به عنوان یک منبع ارزشمند برای درک بهتر تاریخ ادبیات منطقه و تأثیرات متقابل فرهنگ‌ها عمل می‌کند. این کتاب می‌تواند به عنوان یک مرجع برای دانشجویان و پژوهشگران علاقه‌مند به شرق‌شناسی، ادبیات مقایسه‌ای و مطالعات فرهنگی به کار رود و بینشی جدید به آن‌ها ارائه دهد. در نهایت، «افسانه‌های دره‌ی سند» کتابی است که فراتر از مرزهای یک ژانر خاص یا یک فرهنگ مشخص عمل می‌کند و به عنوان یک اثر جامع در زمینه‌ی ادبیات سندی شناخته می‌شود. شیمل با نگارش این کتاب، میراثی را به یادگار گذاشته است که همچنان می‌تواند الهام‌بخش مطالعات آینده و پلی بین فرهنگ‌ها و تمدن‌ها باشد.

کتاب پیامبر و دیوانه اثری عارفانه از جبران خلیل جبران است. این کتاب از دو بخش تشکیل است. بخش اول پیامبر نام دارد.
پیامبر اثری عمیق و خردمندانه است. خلیل جبران در این اثر یک شهر خیالی به نام ارفالس خلق کرده است و داستان درباره فردی به نام مصطفی است که پس از 12 سال زندگی در این شهر قصد دارد آنجا را ترک کند و هنگام خداحافظی با مردم شهر به سوالاتشان جواب می دهد. این سوالات موضوعاتی مانند زناشویی، دوستی، درد و… را در برمیگیرد که مصطفی به آنها پاسخ می دهد. تمام این سوال ها در واقع دغدغه ی انسان ها در زندگی روزمره شان است.
بخش دوم این کتاب که دیوانه نام دارد از زاویه دید راوی ای که دیوانه شده، نوشته شده است. خلیل جبران در بخش دیوانه، به مباحثی می پردازد که نوشته های بعدی او را تحت الشعاع قرار می دهد. حقیقت، عشق، بخشش، اندوه، کار، لذت، مرگ، آزادی و … موضوعاتی ست که به زیباترین نحو در این کتاب طرح می شود.
در بخشی از کتاب دیوانه می خوانیم:
“شکست، شکست من، تو پیش من از هزار پیروزی عزیز تری و در دل من از همهٔ افتخارهای این جهان شیرین تر. شکست من، خودشناسی من و سرپیچی من از توست که می دانم هنوز جوانم و پای چابک دارم …”

مهدی اخوان ثالث در سال ۱۳۰۷ در توس‌نو مشهد چشم به جهان گشود .در مشهد تا دوره متوسطه ادامه تحصیل داد. از نوجوانی به شاعری روی آورد و در آغاز قالب شعر کهن را برگزید.

 در سال ۱۳۲۶ دوره هنرستان مشهد رشته آهنگری را به پایان برد و همان‌جا در همین رشته آغاز به کار کرد. در آغاز دههٔ بیست زندگیش به تهران آمد و پیشهٔ آموزگاری را برگزید. اخوان چندبار به زندان افتاد و یک‌بار نیز به حومه کاشان تبعید شد.در سال ۱۳۲۹ بادخترعمویش ایران (خدیجه) اخوان ثالث ازدواج کرد. در سال ۱۳۳۳ برای دومین‌بار به اتهام سیاسی زندانی شد. پس از آزادی از زندان در ۱۳۳۶ به کار در رادیو پرداخت و مدتی بعد به تلویزیون خوزستان منتقل شد. در سال ۱۳۵۳ از خوزستان به تهران بازگشت و این بار در رادیو و تلویزیون ملی ایران به کار پرداخت. در سال ۱۳۵۶ در دانشگاه‌های تهران، ملی و تربیت معلم به تدریس شعر سامانی و معاصر روی آورد.در سال ۱۳۶۰ بدون حقوق و با محرومیت از تمام مشاغل دولتی بازنشسته (بازنشانده) شد.