تی. سی. بویل (1948) استاد زبان انگلیسی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است. او تاکنون چهارده رمان و بیش از صد داستان کوتاه نوشته است. بویل در سال 1988 جایزه‌ی پن/ فاکنر  را برای رمان پایان جهان دریافت کرد.

شاهکارهای 5 میلی‌متری مجموعه‌ای است از آثار مدرن و برجسته‌ی ادبیات معاصر جهان، کتاب‌هایی کوچک برای آنکه در یک نشست خوانده شوند.

این مجموعه علاقمندان را کمک می‌کند که در کمترین زمان و با هزینه‌ای اندک بهترین آثار ادبی جهان را بخوانند.

این داستان‌ها درنگی کوتاه‌اند بر اصیل‌ترین و پیشروترین آثار ادبی،‌هم‌سو با سلیقه‌ی خوانندگان جدی ادبیات.

انسان همیشه کوشیده مسیری را در زندگی پیش بگیرد که طبق باورهای شخصی‌ و اجتماعی نسبت به مفهوم خوب و بد، در رده‌ی کارهای مفید و خوب قرار بگیرد و راه روشن و مشخصی باشد، مگر اینکه فشارهای متفاوت و تلخی آن‌ها را به بی‌راهه‌ها بکشاند.

گاه انتخاب این بی‌راهه‌ها به اجبار، گاه هم خودخواسته‌اند. چاد و نورا زن‌ و شوهری در طبقه‌ی متوسط اجتماعی، در بحران اقتصادی پیش‌آمده مجبور شده‌اند بیشتر از قبل کار کنند و این روزهای سخت را با نوید رسیدن به آرزوها و رؤیاها می‌گذرانند. چاد معلم و نورا پرستار است. یک روز نورا از طرف مدیر خود پیشنهادی عجیب و مرموز اما به‌شدت وسوسه‌انگیز دریافت می‌کند که آن‌ها را سر دوراهی میان پارادایم‌های اخلاقی و تمایلات درونی در جهت تحقق آرزوها می‌گذارد.

داستان «جانشین» قصه‌ای پر از هیجان است، با درونمایه‌ی اخلاقی و ریشه‌هایی از فلسفه که همیشه انسان را به اندیشیدن دعوت می‌کند. هیچ‌چیزی در دسته‌بندی قصه‌های فلسفی بی‌خود و بی‌جهت اتفاق نمی‌افتد و دقیقاً همه‌چیز در لایه‌هایی از سؤال پیچیده می‌شود. استیفن کینگ نویسنده‌ی صاحب‌نام آمریکایی مهارتی فوق‌العاده‌ در ترسیم جهان رعب‌انگیز ِ داستان دارد. نوشته‌های او در ژانر وحشت، فانتزی، معمایی و جنایی در سراسر جهان شهرت بسیاری دارند. خوانندگان در هر رده‌ی سنی و با هر اعتقادی، با تک‌تک جمله‌هایش مدام به جهانی ترسناک و عجیب پرت می‌شوند. این‌ بار او گریزی به فضای فلسفه زده و چارچوب‌ها و باورهای انسان را به چالش کشانده است.

وقتی ناراحتی فقط سه تا سوت بزن، همین.

کار پدر و مادرم قاطی پاتی شده. پدر می‌خواهد زن بگیرد و مادر می‌خواهد زن یک مرد چاق و طاس شود. اما من که همیشه به قول مادربزرگم اشکم در مشکم بوده، حالا بعد از آشنایی با تاتاجلبکی، عین خیالم نیست. کافی است سه سوت جادویی بزنم.

بازتاب داستان‌های احمد اکبرپور در زمانی کوتاه او را به یکی از جدی‌ترین نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان تبدیل کرد.

او جوایزی چون کتاب سال وزارت ارشاد (1379)، جایزه‌ی نخست شورای کتاب کودک و جایزه‌ی یونیسف (1382) را کسب کرده است.
این رمان در چهارمین دوره «جشنواره کتاب برتر» به عنوان کتاب برگزیده اعلام شد.
برنده رتبه دوم در بخش کودک و نوجوان هفتمین دوره جایزه ادبی اصفهان

«برف بی صداس… ولی آب صدا داره، انگار یه نجواست… باد ولی جیغ می‌کشه. کنار گوشِت… آروم… آروم جیغ می‌کشه… آفتاب بی‌صداس ولی. رنگ می‌پاشه روی شونه ت… خورشید آهنگ داره… پرتاب می‌کنه آفتابو با آهنگ… هوا هم که فریاده. هیچی هم جز فریاد نیست… ولی نور… کِش داره… می‌گذره؛ ممتد. نور هم بی‌صداس، مطلقِ صفرِ صداست. تاریکی از اونم ساکت تره. زیر مطلقِ صفرِ صداس. تاریکی بی‌صداس. عین برف. صدا بی‌صداس. از کنارت که می‌گذره، انگار مُرده گذشته؛ هیچ که هیچ. صدا بی‌صداس، عین برف، عین تاریکی، عین تو.»

«میز» و «1979» دو نمایشنامه‌ای هستند که بهار کاتوزی نوشته و در قالب یک کتاب منتشر شده است. نمایش‌نامه‌ی «میز» که در ابتدای کتاب آمده است، فضای یک خانه را به‌تصویر می‌کشد که اعضای خانواده در آن همزمان با سقف و چهارستون خانه، در روابط میان خودشان هم دچار شکاف و گسست شده‌اند، گسستی میان سه نسل و در عین حال با جنسیت و روحیات متفاوت. باران می‌آید و سقف خانه در حال فروریختن است و اعضای خانه با یکدیگر در این باره چالش می‌کنند و ما را هم با این چالش همراه کرده‌اند.
اما نمایشنامه‌ی دوم یعنی «1979» یک تک‌گویی طولانی‌ست و بازیگر در آن نقش خود نویسنده یا همان بهار کاتوزی را ایفا می‌کند. ماجرا به ابتدای انقلاب برمی‌گردد و دوستی دیرینه‌ی پدر بهار با محسن مخملباف و همزمان، متن پیوندی ناگسستنی با تاریخ سینمای ایران و جهان برقرار می‌کند. جذابیت نمایشنامه به مستندنمایی و در عین حال جزئیات دراماتیک شخصیتهایی است که همه را راوی پیش رویمان تجسم می‌بخشد.

«آناکارنینا» نمایشنامه‌ای است مملو از غافلگیری و لحظات دراماتیک که دو شخصیت آن، به‌طور مداوم سعی دارند به یکدیگر شوک وارد کنند و در این میان این تماشاگر است که در شوک‌های پیاپی قرار می‌گیرد. مجری محبوب یک شوی تلویزیونی پرطرفدار همسر سابق خود که یک سوپراستار زن سینماست، به برنامه دعوت می‌کند و این دو در مقابل دوربین زنده و جلوی چشم میلیون‌ها نفر از مسائل شخصی‌شان پرده بر می‌دارند. دو نمایشنامه موجود در این کتاب کاملا غافلگیرتان می‌کند…

کتاب «شهر جانوران» رمانی نوشته ی «ایزابل آلنده» است که اولین بار در سال 2002 به انتشار رسید. پسری 15 ساله به نام «الکساندر کولد» در آستانه ی تجربه ی هیجان انگیزترین سفر عمرش قرار دارد. «الکساندر» پس از جدا شدن از خانواده و مادر بیمارش، به مادربزرگ بی باک خود می پیوندد که گزارشگر مجله است و مأموریت دارد به سفری به دنیای دورافتاده و خطرناک آمازون برود. مأموریت آن ها، در کنار سایر اعضای گروه، تهیه ی گزارش از موجودی افسانه ای در آمازون است که با نام «جانور» شناخته می شود. «الکساندر» در زیر انبوه درختان، بیش از هر آنچه که قبلا تصور می کرد، شگفتی هایی را درباره ی جهان های مخفی جنگل های بارانی کشف می کند.

سرزمین اژدهای طلایی دومین جلد از سه گانه ایزابل آلنده است. آلکساندر کولد قهرمان داستان شهر جانوران که با مادربزرگش به جنگهای آمازون رفته بود، حالا راهی سرزمین ممنوعه اژدهای طلایی در کوههای سر به فلک کشیده و پوشیده از یخ و برفی می شود که در قلب ارتفاعات هیمالیا دور از چشم جهانیان قرار دارد. تا ماجرایی تازه را آغاز کند. گروهی هم که در جست و جوی دست یافتن به اژدهای طلایی سخنگو هستند خود را به سرزمین ممنوعه می رسانند و کیت مادربزرگ شجاع آلکساندر کولد این بار برای نوشتن گزارشی درباره سرزمین پادشاهی ممنوعه همراه گروهی از عکاسان مجله نشنال جئوگرافیک عازم آن کشور می شود. همراهان که یکی راهبی تبنی و یکی از یاران اوست همراه با لشگر یتی غول برفی به جست و جوی مجسمه افسانه ای و سخنگو برمی آیند تا مانع آن شوند که سارقان اژدهای طلایی را از بین ببرند. کیت در این رمان جذاب می کوشد تا پرده از رازهای این سرزمین دورافتاده و عجایب آن بردارد.

لو کلارک به خیلی چیزها پی برده است…

می‌داند کیلومترها بین خانه‌‌ی جدیدش در نیویورک و دوستش سام در لندن فاصله است.

می‌داند کارفرمای جدیدش آدم نازنینی است و همسرش رازی را از او پنهان می‌کند.

چیزی که لو نمی‌داند این است که با کسی آشنا خواهد شد که زندگی‌اش را زیر و رو می‌کند، زیرا این فرد او را یاد دوستی می‌اندازد و این یادآوری آزاردهنده خواهد بود.

لو نمی‌داند چه کند، ولی می‌داند هر تصمیمی بگیرد، اوضاع دیگر مثل سابق نخواهد بود.

آیا او باید به تجربه‌های جدید «بله» بگوید و با بیرون آمدن از منطقه‌ی امن خود پذیرای چالش‌های جدیدی شود؟

لو می‌خواهد بداند اگر عاشق کسی هستی، آیا برای داشتنش باید از رویاهایت دست بکشی؟ یا می‌توان هر دو را با هم داشت و هیچ یک را فدا نکرد؟

رمان «هنوز هم من» نوشته‌ی جوجو مویز در ادامه‌ی رمان‌های محبوب «من پیش از تو» و «پس از تو» با ترجمه‌ی مریم مفتاحی در ۶۱۴ صفحه از سوی نشر آموت منتشر شده است.

تمام چیزهایی که می‌بخشیم، آخرین کتاب از سری کتاب های پرفروش تمام چیزها، سرشار از عشق، راز و تعلیق است که داستان راز ها، دروغ‌ها و عشقی را که خانواده ها در خود نهفته‌اند به شکلی هنرمندانه به پایان می‌رساند.

ایان عکاس موفق است و جایزه های زیادی برده است، اما فقط یکبار در زندگی‌اش مرتکب اشتباهی شد که به قیمت آزادی مادرش و از هم پاشیدن خانواده‌اش تمام شد، اشتباهی که سال ها میان ایان و پدرش جدایی انداخت و باعث شد مادرش ناپدید شود. حالا ایان همه چیز دارد، شهرت، همسری مهربان و دختری دوست داشتنی، فقط دو کار باقی مانده که نکرده است، چاپ عکس در نشنال جیوگرافیک و پیدا کردن مادرش. درست زمانی که نشنال جیوگرافیک پروژه ای را به او محول می‌کند که سال ها رویایش را در سر می پروراند، جیمز نامزد سابق همسرش با پیغامی برای ایان از راه می‌رسد. حالا این دو گزینه پیش رو دارد، رفتن به دنبال رویایش و یا ملاقات مجدد با زنی مرموز که ممکن است کمک کند گذشته را جبران کند. و این بار این باید درست تصمیم بگیرد، چون ممکن است دوباره عزیزترین چیزش، یعنی خانواده‌اش را از دست بدهد.

“ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید” رمانی است طنز به قلم “ایرج پزشکزاد”، که شخصیت اصلی آن با نام ماشاءالله خان، فردی است که علاقه ی وافری به کتاب های تاریخی دارد. او که این چنین شیفته ی تاریخ است، علاقه مند است به عصری که فکر می کند دوران طلایی برای زندگی کردن است، یعنی دوران هارون الرشید برود. ماشاءالله خان یک روز به سراغ یک مرتاض هندی در تهران می رود و از وی درخواست می کند که روحش را به دوران خلافت هارون الرشید بفرستد. با قبول درخواست وی توسط مرتاض، “ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید” به هوش می آید. در آن جا “ایرج پزشکزاد”، با زبان طنز به نقد دستگاه خلافت عباسی می پردازد و خشونت و ستم آن ها را به تصویر می کشد. “ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید” از نزدیک شاهد ظلم و ستمی است که در این دوران روا داشته شده و او حتی برای جلوگیری از قتل جعفر برمکی، تمام تلاش خود را به کار می بندد.
ماشاءالله خان که در زندگی اصلی خود یک دربان بانک بوده، همیشه تصور می کرده که در زمانه ی اشتباهی به دنیا آمده و برای همین از زندگی خودش ناراضی است. اما با سفر به دوره ی تاریخی مورد علاقه اش و حضور “ماشاءالله خان در بارگاه هارون الرشید”، برای او روشن می شود که تصوراتش اشتباه بوده اند و “ایرج پزشکزاد” به وسیله ی این ترفند و تکنیک داستان پردازی، علاوه بر نقد اجتماعی دوران مد نظر، به خوانندگان نشان می دهد که این آرزو، ریشه در حسرت همیشگی آدم ها داشته و دوره های تاریخی، آن چنان که می نمایند هم بی عیب و نقص نیستند.

نطفه این کتاب با مرگ بسته شد؛ مرگ مرغ مگس خواری در جیب مردی که جنازه اش را حوالی مرز آمریکا و مکزیک پیدا کردند. مرغ مگس خوار در میان بومیان این منطقه، نماد سفر به خیری و پیام آور میان دنیای زندگان و مردگان است. گفتم شاید مرد، که احتمالا از مهاجران بوده، پرنده را برای به سلامت گذشتن از مرز با خود برداشته. تصویر جنازه بی هویتی در میان بیابان که مرغ مگس خواری در جیبش مرده بسیار تکان دهنده بود و درست مثل گشودن شیر آبی، داستان در ذهنم فوران کرد. گناهی به سرخی ارغوان دنیای بی پناهان، تیپاخوردگان، بی خانمانان، مطرودان، بی هویتها و کسانی است که در گوشه خیابان جان می دهند.

«اسپتال تروفی موویچ ورخوونسکی» در روسیه خود را قهرمان ملی می‌دانست. او دوست داشت که خود را همچون یک «مرد خطرناک سیاسی» و تبعیدی تصور کند. این دو صفت او را چنان مجذوب خود کرد که مردم اندک‌اندک مرتبه، مقام و کرامت‌اش را بالا بردند و به مقامی رفیع و جاذبه‌انگیز ارتقا دادند. بر حسب اتفاق، در مسکو منظومه‌ای از «اسپتان تروفی موویچ» دریافت کردند . بدون اطلاع در یک کشور بیگانه و مجله انقلابی چاپ کردند. این منظومه که خطرناک تشخیص داده شد، استپان را به وحشت انداخت. او تغییر شغل داد و پیشنهادی از «واروارا پتروونا استاوروگین» زوجه یک سرهنگ برای تعلیم و تربیت تنها فرزندش دریافت کرد و این شغل را پذیرفت. از لطف و عنایت علاقه پرشور و دوستی ارزشمند و پرهیبتی که وارواراپتروونا به او ابراز می‌داشت، همه‌چیز سروسامان یافت و سرنوشت امور تا بیست سال بعد مشخص شد.

موضوع اصلی داستان: یک توطئه سیاسی در یکی از شهرهای ایالات و معرفی قهرمانان با تعصبی زایدالوصف همچون موجوداتی پست و بی خیال که از همه خصایص بشری بی بهره اند. مسایلی که در این کتاب مطرح می شود به فرد بستگی ندارد بلکه منظورش تمام ملت است. قهرمانان کتاب واقعاً جن زده و تسخیر شده اند، زیرا زندانی یک قدرت مرموزند که آن ها را به ارتکاب اعمالی وادار می کند که لیاقت و سزاواری انجام آن را ندارند. شیاطینی نامشخص اند که قهرمان واقعی می باشند و انسان ها به منزله عروسک های خیمه شب بازی اند که به فرمان آن ها به جنب و جوش در می آیند. هیچ یک از کتاب های داستایوفسکی پیچیده تر از این کتاب نیست، زیرا ابهام و آشفتگی، همه قهرمانان را در هم می فشرد و وقایع با تعقید بیان می شود. این داستان با یک رشته حوادث مرموز که در ظاهر با وقایع دیگر ارتباط ندارد پایان می یابد.

تسلسل موقعیت‌های مضحك و دیالوگ‌های خنده‌آور، كه نویسنده به وفور از آنها بهره برده است، خواننده را به یاد گوگول و «خنده در میان اشك‌های نامرئی» او می‌اندازد. و این، نه تنها به‌خاطر آن است كه مثلاً جنجال منازعه خانوادگی بر سر یك «صدای مشكوك»، شباهتی به خصومت جاودانه میان ایوان ایوانویچ و ایوان نیكیفورویچ دارد، بلكه در این رمان عوامل بسیار دیگری یادآور این جمله پایان داستان گوگول است كه: «آقایان، زندگی در این دنیا چه ملال‌انگیز است!».
(از مقدمۀ نویسندۀ روس، میخائیل گورگانتسف. بر ترجمۀ روسی)

وجود چنین رمانی در ادبیات ایران، به حد اعلی كمیك و مبتكرانه، مملو از شخصیت‌های به‌ یادماندنی در كشاكش زد و خوردهای مضحك ممكن است خوانندۀ غربی را، كه عادت كرده با شنیدن نام ایران به یاد صحنه‌های جدی بیفتد، دچار شگفتی كند. حال آنكه در خود ایران این رمان شاید شناخته‌ترین و محبوب‌ترین داستانی باشد كه پس از جنگ جهانیِ دوم در این كشور نوشته شده است.
(از مقدمۀ ایران‌شناس، پروفسور دیك دیویس، در ترجمۀ انگلیسی)

تسلسل موقعیت‌های مضحك و دیالوگ‌های خنده‌آور، كه نویسنده به وفور از آنها بهره برده است، خواننده را به یاد گوگول و «خنده در میان اشك‌های نامرئی» او می‌اندازد. و این، نه تنها به‌خاطر آن است كه مثلاً جنجال منازعه خانوادگی بر سر یك «صدای مشكوك»، شباهتی به خصومت جاودانه میان ایوان ایوانویچ و ایوان نیكیفورویچ دارد، بلكه در این رمان عوامل بسیار دیگری یادآور این جمله پایان داستان گوگول است كه: «آقایان، زندگی در این دنیا چه ملال‌انگیز است!».
(از مقدمۀ نویسندۀ روس، میخائیل گورگانتسف. بر ترجمۀ روسی)

وجود چنین رمانی در ادبیات ایران، به حد اعلی كمیك و مبتكرانه، مملو از شخصیت‌های به‌ یادماندنی در كشاكش زد و خوردهای مضحك ممكن است خوانندۀ غربی را، كه عادت كرده با شنیدن نام ایران به یاد صحنه‌های جدی بیفتد، دچار شگفتی كند. حال آنكه در خود ایران این رمان شاید شناخته‌ترین و محبوب‌ترین داستانی باشد كه پس از جنگ جهانیِ دوم در این كشور نوشته شده است.
(از مقدمۀ ایران‌شناس، پروفسور دیك دیویس، در ترجمۀ انگلیسی)

پروست داستان کوتاه «بی احساس» را در بیست ودوسالگی نوشت و در سال ۱۸۹۶ در نشریه ای نه چندان معتبر به نام «وی کونتومپورن» چاپ کرد. آنچه این اثر را قابل توجه می کند، بسیاری از مضامینی است که پروست خیلی دیرتر در کتاب های مشهورش چون «عشق سوان» به کار می گیرد، از جمله کندوکاو احساسات، مفهوم دلدادگی، و به ویژه مطالعه اش دربارۀ تبلور عشق.

دراز کشیدم و از پنجره به درخت نخل زیر نور ماه نگاه کردم. خوابم نمی برد. زندگی ام در یک اتاق وحشتناک روی هوا بود. چرا این بدبختی ها سرمن می آمد؟ نمی توانستم دلیلی پیدا کنم که مستحق این همه بدبختی باشم. تنها چیزی که در زندگی می خواستم این بود که در فیلم بازی کنم و حالا لحظه به لحظه از این آرزویم دور و دورتر می شدم. اصلا انگار نه انگار که در هالیوود بودم. انگار در یک شهر دیگر راننده ماشین یونیفرم پوش بودم که هر صبح یک کار ثابت انجام می دهد و آن هم رانندگی. چرا به خاطر خوبی هایم به خطر می افتادم.