الس (2009) تأکید کرده است که بازی یک فرایند انتخاب آزادانه به کارگردانی بازیکنان است که به نظر می رسد برای به دست آوردن پاداشی نیست و خودش پاداش خودش است. کلارک و میلر (1998) برای تعریف بازی کودکان چهار معیار پیشنهاد کرده اند: 1- بازی واقعی نیست؛ 2- بازی برای دلیل خودش انجام می شود و هدف خارجی ندارد؛ 3- بازی با احساسات مثبت همراه است و لذت بخش است؛ 4- بازی در استفاده از موضوع و همچنین فرایند انعطاف پذیر است.