هنینگ مانکل (1948ـ2015)، نویسنده‌ی سوئدی و فعال اجتماعی و سیاسی، عمده‌ی شهرت‌اش را وام‌دار رمان‌های پلیسی است. اما در این رمان، با نثری ساده و شوخ، به زندگی پزشک بازنشته‌ای می‌پردازد که انزوا گزیده، اما با اتفاقاتی که رخ می‌دهد به ارتباط با آدم‌های دیگر وادار می‌شود. «شرمنده شدم. همیشه در چیزهای دیگران کاوش می‌کردم. حتا بلد بودم با بخار پاکتِ نامه را باز کنم و بعد دوباره بچسبانم‌اش. مادر مجموعه‌ای نامه داشت، مربوط به دوران جوانی‌اش، که در آن‌ها خطاب به دوستی همه‌ی رازهایش را گفته بود. کمی پیش از مرگ‌اش روبانی دور آن‌ها پیچید و ازمان خواست آن‌ها را بسوزانیم. این کار را کردم ــ اما اول خواندم‌شان. دفتر خاطرات دوست‌دخترهایم را می‌خواندم و به کمدهاشان هجوم می‌بردم؛ بلد بودم چه‌طور میزهای پزشکان همکارم را وارسی کنم. و حتا بیمارهایی بودند که محتویات کیف‌شان را به‌دقت بررسی می‌کردم. هیچ‌وقت پولی ندزدیدم. به‌دنبال چیز دیگری بودم. راز. ضعف آدم‌ها. و چیزهایی که هیچ‌کس نمی‌دانست به‌جز من.»

نغمه‌ی شبانه پنجمین اثر داستانی کریستوفر اَبانی (1966-)، نویسنده و شاعر زاده‌ی نیجریه و مقیم آمریکا، است که جایزه‌ی “پِن” سال 2008 را نصیب‌اش کرد. در گرماگرم جنگی داخلی در نیجریه، پسربچه‌ای از هم‌رزمانِ‌ خود جا مانده و در پی آن‌ها می‌گردد. او در این جست‌وجو ما را به سفری در دل یادها و رؤیاهای خود و اسطوره‌های بی‌کران کشورش می‌برد. نغمه‌ی شبانه سرشار از خیال‌ها و نمادهایی است که رنج‌های یک ملت را به تصویر می‌کشند. اگر ما بی‌گناهانِ این جنگ‌ایم، پس این‌همه شرارت را از کجا یاد گرفتیم؟ چه‌کسی به من یاد داد تا از کشتن لذت ببرم، لذت یگانه‌ای که برایم مانند اوجِ کام‌جویی است؟ فرقی نمی‌کند که چگونه مرگی باشد… لذت‌اش یکسان است و کافی است که دقیقاً روی همان لحظه، دقیقاً روی همان عمل، تمرکز کنم. هرگز پسربچه نبوده‌ام. این را از من دزدیده‌اند و هرگز هم مرد نخواهم بود. من شاید هیولایی افسانه‌ای باشم که تنها معاشقه‌ی وحشت‌آورِ کشتار را می‌شناسد.

این کتاب مجموعه‌ای از نوشته‌هایی است که به نئولیبرالیسم و برآمدن سرمایه‌ی اسلام‌گرا از زوایای متفاوت نگاه کرده‌اند. از نویسندگان خواستیم در کارشان رویکردی اتخاذ کنند که نئولیبرالیسم و رشد سرمایه‌ی اسلام‌گرا را در کنار هم بررسی کند… به این ترتیب، این اثر انباشت سرمایه‌ی اسلام‌گرا که طی بیست سال اخیر مرزهای خود را مشخص کرده است، ارتباط آن با سیاست‌های نئولیبرال، و شکل‌گیری ساخت طبقاتی جدید در نتیجه‌ی این روند، را به‌شکلی جدی مورد تحقیق قرار داده است. در این راه پدیده‌ی بورژوازی اسلامی و طبقه‌ی متوسط اسلامی بررسی می‌شوند. در نهایت، این تألیف بُعدی تازه به مفهوم سیال و بحث‌برانگیز «طبقه‌ی متوسط» می‌بخشد و به فهم بهتر آن کمک می‌کند؛ مفهومی که چه در ترکیه و چه در سطح جهانی به واژه‌ای گنگ بدل شده که هر چیزی را می‌توان درون آن گنجاند. غنی‌شدن نوشتارها در مورد ترکیه از این بُعد امکان تحلیل طبقاتی بهتر از وقایعی چون گزی و یا تحولات مشابه را فراهم می‌آورد. (از پیش‌گفتارِ گردآورندگان)