پروفسور الول ساتن دوم ژوئن 1912 در شهر ادینبورگ به دنیا آمد و تحصیلات خود را در وینچستر و بعدها در بخش پژوهش‌های خاورمیانه و آفریقا در دانشگاه لندن تا سال 1934 ادامه داد. از 1935 تا 1938 کارمند شرکت نفت انگلیس و ایران در آبادان بود. بعدتر به لندن بازگشت و به‌عنوان متخصص و خبرنگار ویژه ایران در رادیو بی‌بی‌سی مشغول به‌کار شد.

ساتن در 1934 به‌عنوان مشاور مطبوعاتی در سفارت انگلیس در ایران مشغول به‌کار شد و در 1947 دوباره به بی‌بی‌سی بازگشت. سال 1952 به‌عنوان استاد زبان فارسی دانشگاه ادینبورگ استخدام و در 1982 بازنشسته شد.

ساتن به فرهنگ مردم به‌ویژه قصه‌های ایرانی علاقه داشت و آثار فراوانی در این زمینه دارد.

هانو دیتس پسری 14ساله است که با مادر و خواهرش به‌سختی از حملات هوایی 1943 هامبورگ جان سالم به‌در می‌برد. آن‌ها فرار می‌کنند و در اوت 1945 به هامبورگ بازمی‌گردند که در این بین کاملاً ویرانه شده بود. خردکردن سنگ، جست‌وجوی فلز و معامله در بازار سیاه به خانواده آن‌ها کمک می‌کند تا زنده بمانند. هانو در زیرزمینی مخروبه زنی مرده را پیدا می‌کند. دراین‌باره با کسی حرف نمی‌زند، اما تصویر زن از خاطرش نمی‌رود. در خیابان پسر 3ساله‌ای را می‌بیند که لباس‌های بسیار مرتبی بر تن دارد و گم شده است. بچه یک کلمه هم حرف نمی‌زند. کسی به آگهی پیداشدن کودک جواب نمی‌دهد. به این ترتیب بچه خرابه‌ها، که او را یوست می‌خوانند، در خانواده دیتس بزرگ می‌شود. سال‌ها بعد یوست به‌صورت اتفاقی به ردّپای جنایتی هولناک (قتل‌های خرابه‌ها) برمی‌خورد که با داستان خانواده‌اش ارتباط دارد.

پسر چیزی را که آن بیرون می‌دید، باور نمی‌کرد. همه جا آتش بود و تا جایی که چشم کار می‌کرد نه خانه‌ای دیده می‌شد و نه خیابانی؛ فقط شعله‌های آتش و باقیمانده دیوارها رو به آسمانی سیاه بود. خورشید فقط از پشت ابرهایی از دود دیده می‌شد. روزی بدون نور و به داغیِ آتش بود. در میانِ همه آن ویرانه‌ها هم مردگان افتاده بودند؛ بدن‌های زغال‌شده‌ای که از شدت سوختگی، کوچک و غیرقابل شناسایی شده بودند.

در سفر ایکیگای، نویسندگان هکتور گارسیا و فرانچسک میرالس پرفروش‌ترین کتاب بین‌المللی خود را یک گام جلوتر می‌برند و با نشان‌دادن اینکه چگونه می‌توانید ایکیگای خود را ازطریق تمرین‌های عملی، مانند به‌کار بردن عادت‌های جدید و پا بیرون گذاشتن از منطقه امنتان فرابگیرید، به خوانندگان خود کمک می‌کنند.

ایکیگای مکانی است که اشتیاق ما (آنچه را که دوست داریم) ، مأموریت (آنچه امیدواریم در آن سهیم باشد)، شغل (هدایایی که باید به دنیا ارائه دهیم) و شغل (چطور اشتیاق و استعداد ما می‌تواند به معیشت تبدیل شود) درهم می‌آمیزد تا به ما یک معنای شخصی ببخشد. این کتاب به ما کمک می‌کند تا همه این عناصر را جمع کنیم و بتوانیم از یک زندگی متعادل لذت ببرید>

ایکیگای ما بسیار شبیه تغییر است: چیزی ثابت است که بسته به اینکه در کدام مرحله از زندگی قرار داریم تغییر شکل می‌دهد. «دلیل بودن» ما در 15سالگی و 70سالگی یکسان نیست. این کتاب ازطریق سه بخش به شما کمک می‌کند آن را بپذیرید – به‌عنوان ابزاری برای انقلابی در آینده خود به شما کمک می‌کند تا بتوانید گذشته‌تان را درک کنید بنابراین می‌توانید از حال خود لذت ببرید.

شوخی رمانی است که کوندرا با آن به جهانیان معرفی شد؛ آمیزه‌ای بدیع از عشــق و سیاسـت، رمانــی که در آن همه‌چیــز تحـت‌تأثیـر سیــاســت و فضــای سرکوب حاکمان توتالیتر قرار می‌گیرد و در عینِ حال عشق در همه‌جا و همهٔ فضاهای داستان جاری است تا جایی که خودِ کوندرا آن را رمانی عاشقانه توصیف می‌کند.

این گرم‌ترین دورهٔ عشق ما بود. نورافکن‌ها روی برج‌های دیدبانی روشن بودند، سگ‌ها با نزدیک‌‌شدن شب پارس می‌کردند، پسرک ازخودراضی بر همهٔ ما فرمانروایی می‌کرد. این‌ها فقط کمی از ذهن مرا به خود مشغول می‌کرد؛ تمام حواسم متوجه لوسی بود. من در محاصرهٔ سگ‌های آدمکش و معدن واقعاً خوشبخت بودم، با مشق‌های بیهودهٔ نظامی حرکت می‌کردم؛ خوشبخت و مغرور بودم، زیرا با وجود لوسی مالک امتیازی بودم که نه به رفقای سربازم اعطا شده بود و نه به افسرانمان: کسی مرا دوست داشت، مرا علناً دوست داشت و این را نشان می‌داد.

«عالی… روایت اینکه چگونه آریستوکرات‌ها راسپوتین را نابود کردند، و چگونه راسپوتین سرانجام آریستوکراسی را نابود کرد… کتاب آنچنان خواندنی است که زمین‌گذاشتنش ناممکن است.»

گریگوری راسپوتین، دهقان روسی و راهب تقریباً کم‌سوادی بود که نفوذ فوق‌العاده‌ای بر نیکالای و آلکساندرا، آخرین تزار و ملکه روسیه اعمال کرد. شرب خمرهای افراطی و روابط جنسی عنان‌گسیخته‌اش و نیز پخش این شایعه که جاسوس آلمان است سرانجام به کشته‌شدنش در دسامبر 1916 منجر شد. راژینسکی در این کتاب پرده از روابط احساسی و عاطفی میان ملکه و راسپوتین برمی‌دارد، و تأثیر راسپوتین را بر تزار، به‌ویژه در حین جنگ فاجعه‌بار روسیه علیه آلمان، آشکار می‌کند. او همچنین پرتو تازه‌ای بر ماجرای عجیب قتل راسپوتین در کاخ یوسوپف می‌افکند. در این زندگی‌نامه برجسته، ادوارد راژینسکی، راسپوتین را دربرابر چشمان خوانندگان کتاب از نو زنده می‌کند… این یک زندگی‌نامه خیره‌کننده، بسیارعالی و کاملاً دقیق و روشنگر است.»

خزان خود كامه رمانی است از گابریا گارسیا ماركز كه درباره ژنرال پیری است كه بین 107 و 232 سال دارد و 5هزار بچه نامشوع به دنیا آورده است. دیكتاتوری شكاك و هذیان‌گو كه بر كشور استوایی كوچكی در منطقه كارائیب فرمان می‌راند و تن تنهایش را در كاخ فرسوده‌ای آلوده به تاپاله و فضله حیوانات به این سو و آن سو می‌كشد. این رمان كه هجو‌نامه‌ای تلخ از زندگی دیكتاتور‌های آمریكای جنوبی است، سبك نگارش خاصی دارد و با همه آثار گابریل گارسیا‌ ماركز فرق دارد. متن بدون جداكردن پاراگرف‌ها از یكدیگر و تقریباً بدون فواصل لازم دنبال می‌شود. جمله‌های طولانی گاه تا یك فصل فقط با ویرگول از هم جدا شده‌اند.

پری آندرسون مورخ و نظریه‌پرداز بزرگ بریتانیایی در سال 1938 متولد شد. او از پایه‌گذاران مکتب مارکسیسم است. آندرسون در کتاب پیش‌رو به بررسی تاریخ قرن شانزدهم اروپا و چگونگی رشد و شکل‌گیری حکومت‌های استبدادی با هدف پاسخگویی به مسائل امروزی پرداخته است. او سعی دارد در این اثر شکاف عمیق مابین اندیشه‌های دو گروه مورخان و فیلسوفان مارکسیست را از بین برده و تجارب تاریخی و ایدئولوژی را با یکدیگر هم‌سو سازد.

شاید به‌نظر رسد دیدگاه‌‎ها و اندیشه‌های تورن در پیوند با جوامع «پساصنعتی» طرح می‌شود و نمی‌تواند برای جامعۀ «شبه‌صنعتی» ایران رهاوردی داشته باشد. این شبهه هم وارد است و هم وارد نیست؛ وارد است، زیرا بسیاری از مفاهیم نظری و مصادیق عملی که نظریۀ تورن را شکل می‌دهد، برآمده از تحولات تاریخ غرب و وضعیت امروزی جوامع «اطلاعاتی» است و پاره ای از نظرات او مانند تقدم کنش اجتماعی بر کنش سیاسی بر جوامعی صادق است که پس از کسب حقوق سیاسی، در پی کسب حقوق فرهنگی‌اند و طرح بحث «جنبش‌های اجتماعی در کشورهای غیردموکراتیک» در این کتاب نیز برآمده از همین ملاحظه است. اما این شبهه از دیگر سو وارد نیست، زیرا نظریۀ تورن بیانگر صورت‌بندی جدیدی از میان کنش‌های اجتماعی است که کنشگر کانونی آن نه اصلاحگر دینی، دولت ملی و طبقۀ اقتصادی که کنشگر انسانی است.

یکی از مهم ترین رهاوردهای نظری تورن برای جامعۀ ایرانی کمک به داشتن درکی بهتر در رویارویی با مدرنیته است؛ چیزی که دست‌کم از زمان عباس‌میرزا یکی از پیچیده‌ترین پرسش‌ها و دشواره‌های ما ایرانیان بوده است. دو قرن از رویارویی جامعۀ ایرانی با مدرنیته می‌گذرد؛ مواجهه‌ای که گاهی چهره‌ای شوق‌آفرین و رهایی‌بخش و گاهی سیمایی دردناک و هراس‌انگیز به خود گرفته است. گاهی از آن به تلبیس ابلیس و گاهی به تنها راه رهایی یاد شده، اما یک چیز روشن است و آن اینکه جامعۀ ایرانی هنوز نتوانسته نسبت خود را با مدرنیته تعیین کند و در هزارتوی تردید میان پناه‌بردن به گذشته یا فرار به آینده سرگردان است.

این كتاب یك قصه هزل‌آمیز است. پر از مطایبه و سخره. قصه‌ای است درباره سازمان ملل: آدم‌هایش، اهدافش، راه‌كارهایش و عملكردهایش. به نوعی افشاگری است و در نتیجه خنده‌دار. كتاب پر است از استعاره، و خواندنش دقت می‌طلبد. اگر صحنه‌های كتاب را كه بسیار به تصویر نزدیك‌اند، در نظر آورید حتما به هنگام خواندن كتاب مدام لبخند به لب خواهید داشت. خواندنش در این روزگار مغتنم است.

براساس گزارش ها ، در اوایل قرن نوزدهم ،ملوانانی که درون رود تیمز می افتادند ، غرق نمی شدند بلکه با تنفس گاز سمی و بدبوی این رودخانه که در حکم فاضلاب لندن بود خفه می شدند . قدم زدن میان خیابان های باریک شهر های قرون وسطا حکم رد شدن از تونل وحشت بود .مدفوع همه جا انباشته بود . در خیابان ها ، شاهراه ها ، در کالسکه ها … ادرار در حال تجزیه کردن و از هم پاشاندن نمای بیرونی ساختمان ها بود … عدم وجود مجرای دفع زباله و فضولات که حاصل وضعیت اجتماعی بود ، همه پاریس را تهدید به فرایند گندیدگی و پوسیدگی می کرد . با وجود این ، آنچه به ذهن خطور می کند این است که در آن روزگار ، آن خطرات چشم و گوش را می آزردند و بنابر این قابل حس بودند ، در حالی که خطرات تمدن امروز نوعا از دایره درک می گریزند و در سیطره فرمول شیمیایی و فیزیکی جای گرفته اند.

در گذشته ، رد پای خطرات تنها به عرصه کم دامنه فناوری بهداشتی می رسید ، اما امروز ریشه در تولید بیش از حد فراورده های صنعتی دارد . بنابراین ، خطرات امروز ، به خاطر تهدید کردن عرصه طبیعت جهانی و به خاطر علل مدرنشان یا نمونه های به ظاهر مشابه در سده های میانی تفاوت اساسی دارند

این ها خطرات مدرن سازی اند.

اولریش بک – 1944 – 2015 – جامعه شناس و استاد دانشگاه مونیخ ، یکی از مشهور ترین جامعه شناسان آلمانی در روزگار ما بود که آثارش به بیش از 35 زبان دنیا ترجمه شده است .

اولریش بک در این کتاب ، دگرگونی هایی را که مدرنیته در امر اجتماعی و سیاسی ایجاد میکند ، با استدلال و ارائه مصادیق عینی به تصویر می کشد . حوزه مطالعاتی بک طیف وسیعی از پیامدها و مسائل مبتلا به دنیای مدرن را شامل می شود که از آن جمله می توان به مدرنیزاسین ، مسائل بوم شناختی ، فردگرایی و جهانی سازی اشاره کرد . ضمن آن که ، در ایجاد چند واژه جدید در حوزه جامعه شناسی آلمانی مانند جامعه خطر مدرنیته ثانویه مدرنیزاسیون بازاندیشانه و برزیلی سازی هم مشارکت داشته است

این کتاب برای دو دسته از افراد مفید و سودمند است؛ اولین گروه، افرادی هستند که قصد کنترل هیجان‌های آشفته‌ساز خود را دارند و گروه دوم روان‌درمانگرانی که در اتاق درمان با مراجعان سروکار دارند که درگیر نظم‌پریشی هیجانی هستند. هدف اساسی این کتاب ارائهٔ توضیحی واضح در مورد فنون کاربردی رفتاردرمانی دیالکتیکی برای آموزش تاب‌آوری درد و رنج، ذهن‌آگاهی، نظم‌بخشی هیجانی و ارتباط مؤثر است تا کسانی که درگیر اختلال شخصیت مرزی هستند بتوانند هیجانات خود یا در سطح بالاتر، رفتار خود را مدیریت کنند.

اثرِ پیش‌ رو با پیگیری ردپای قانون در سه سنت حقوقیِ اسلامی، ایندیایی و مالایی اندونزیایی در پی فهم آن است که قانون چه چیز هست و چه چیز باید باشد، چگونه تحقق یافته و آیا یک نوع تمایز قانونی هرگز وجود داشته است. همچنین با تحلیل تفاوت‌های این سنت‌ها در جهانی که دیگر محدود به سرزمین‌های باستانی رم و یونان نیست و سنت‌های حقوقی متضادی در سراسر آن در برابر هم صف‌آرایی کرده‌اند، به بررسی نقش آن‌ها در تحول قضاوت رویه‌مند می‌پردازد.

«نگریستن به خودمان آن‌چنان که دیگران ما را نگاه می‌کنند، می‌تواند دریچهٔ چشم‌هایمان را باز کند. دیدن دیگران به عنوان کسانی که با ما ماهیتی مشترک دارند، اخلاقاً بسیار پسندیده است. ولی از رهگذر دیدن خودمان در میان دیگران است که عظمت ذهن انسان خود را نشان می‌دهد. بدون این نوع نگاه، از عینیت چیزی جز خودستایی برنمی‌آید و رواداری تظاهری بیش نیست. انسان‌شناسی تفسیری اگر وظیفه‌ای کلی در جهان بر عهده داشته باشد، چیزی جز بازآموختن همین حقیقت گریزپا نیست.»

داستان زندگی مردی که برای 41 سال با بیرحمی توام با افسونگری بر کشور کوچک آلبانی حکومت کرد. قصه‌ای دراماتیک درباره دیکتاتور، چگونگی به قدرت رسیدنش، پاکسازی‌های خونین پارانوئیدی‌اش، و کشور فقیری که پس از مرگ دیکتاتور بر جا ماند. کتاب بلندی فوزیو فوق‌العاده است. همچون رمانی جنایی مبتنی بر تازه‌ترین اسناد نوشته شده است. کتابی که خواندنش برای هرکسی که می‌خواهد اروپای کمونیستی را درک کند و سازو کار به قدرت رسیدن دیکتاتوری را بفهمد ضروری است. ترکیب استادانه‌ای از زندگینامه و تاریخ. یک پژوهش تاریخی عالی.

در دیالکتیک بدن و کلانشهر، کلانشهر و ماشین‌های آن تمامیت خود را به بدنی منتقل می کنند که هرگز به دنبال تمامیت نبوده است، بلکه پیوسته در طلب فقدان، شدن، گشودگی به روی جهان و رهایی است. اگر به عمیق‌ترین لایه‌های زندگی خود رجوع کنیم، خواهیم دید چیزی که ما می‌خواهیـم و آرزو می‌کنیم، گشــودگی به روی جهـان بـه جـای فروبستگی نسبت به آن، شدن پیوسته به جای سکون، و شور و هیجان به جای کرختی و افسردگی در حیات است. نه تمامیت، نه کلیت، نه سلطه و نه توقیف جریان زندگی، هیچ‌کدام با حیات بدن مناسبتی ندارند. مسئلۀ اساسی حیات بدن در کلانشهر این نیست که کلانشهر تمامیتی را عرضه می‌کند که مطلوب بدن ساکن در کلانشهر نیست، بلکه ایـن است که بـدن اسـاسـا طالـب تمـامیـت نیسـت، زیــرا دچار فقدان، و خواهان آن است که این فقدان در حالت اصلی‌اش باقی بماند. تمامیت چیزی نیست که بدن را به سبب فقدانش سرزنش کنیم، زیرا تمامیت هرگز جزو ذات بدن نبوده است. همین فقدان منبع گشودگی، حرکت و شدن پیوستۀ بدن است؛ حرکتی که هر گونه تمامیتی، از جمله تمامیت کلانشهر، مانع آن است.

کتاب دیدن دختر صددرصد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل، مجموعه ای از داستان های کوتاه نوشته ی هاروکی موراکامی است که اولین بار در سال 1993 منتشر شد. موراکامی با همان نبوغ و مهارتی که طرفداران بی شمار این نویسنده در رمان هایی همچون «شکار گوسفند وحشی» و «سرزمین عجایب بیرحم و ته دنیا» از او دیده اند، این کتاب را به رشته ی تحریر درآورده و آن را به یورشی علیه اتفاقات عادی تبدیل کرده است. در داستان های این مجموعه، مردی، ناپدید شدن فیل موردعلاقه اش را مشاهده می کند؛ گرسنگی باعث می شود که زوجی تازه ازدواج کرده در میانه های شب دست به کار عجیبی بزنند؛ و زنی جوان درمی یابد که هیولایی کوچک و سبز که در گودالی در حیاط خلوت خانه اش زندگی می کند، عاشق و شیفته ی او شده است. کتاب دیدن دختر صددرصد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل، بار دیگر ثابت می کند که موراکامی، استاد بلامنازع سفر در دنیای سحرانگیز خیال ها است.

آخرین انار دنیا، رمانی کردی است که توسط بختیار علی تألیف شده است ، رمان نویس کرد که آثار او در واقع شاهکارهای معاصر کرد است. این رمان همانطور که بسیاری از نویسندگان و منتقدان کردی بر آن ادعا می کنند ، اثر ادبی متفاوتی است که در آن تصاویر شفافی از شرایط معاصر بشر مانند جنگ ، یتیم خانه ، زندگی طبقات مختلف اجتماعی و دشمن شناسی و همچنین بحران هویت انسان معاصر که گرفتار ایدئولوژی است وجود دارد.

این کتاب مانند داستان های پریان ، با جنبه های هزار و یک شبی شروع می شود ، اما به تدریج سخت تر و زمخت تر می شود تا بتواند محتوای جنگ کردستان را در خود بگنجاند.و مرز بین این دو جنبه چنان قابل انعطاف است که بعضی اوقات مخاطب را گیج می کند.فلش بک و فلش فوروارد های متوالی و نیز اینکه سه شخصیت با نام های یکسان در داستان وجود داردهم می تواند مخاطب را گیج و حیرت زده کند و هم بر جذابیت روایت بیفزاید.

با خواندن این رمان مخاطب می تواند دقیقا بفهمد که جای شخصیت دیگری بودن چه حسی دارد، اینکه حس کردن عشق چگونه است ، اینکه ایثار و فداکاری چگونه اتفاق می افتد و اینکه ما چه مخلوقات پیچیده ای هستیم. و افزون بر این ها اینکه چگونه انار( نماد عشق) و نماد های دیگری را که نویسنده در کتاب قرار داده است را گرامی بداریم.

اغراق نکرده‌ایم اگر بختیار علی را مهم‌ترین نویسنده‌ی دو سه دهه‌ی اخیر خاورمیانه بدانیم. درست است که اورهان پاموک معاصر ما برنده‌ی نوبل ادبیات شده، اما این بختیار علی‌ست که راوی حقیقی تاریخ، اسطوره و ملت خودش با همه‌ی مصائب، رنج‌ها، ویرانی‌ها در دل جنگ‌ها، کشتارها و نسل‌کشی‌های مردم سرزمین کردستان بوده و هنوز هم. گونه‌گونی فرم‌های روایی رمان‌های بختیار علی در کنار خیال‌انگیزی و سفر به دل اعصار ملّتی چندهزارساله، داستان‌های او را به مقام بزرگ‌ترین آثار ادبی دوران ما رسانده است. کتاب «شهر موسیقیدان‌های سپید» قصه‌ای عظیم بر محور حفاظت از هنر و اصالت کار هنری در زمانه‌ی جنگ، فساد و تباهی‌ست. این رمان، شعر و موسیقی را به محملی برای ساخت و حفظ خاطره‌ها و تاریخ تبدیل کرده و نظرگاه و فرم زیستی مردم کرد را شیوه‌ای راستین برای زیستن در هجوم تاریکی‌ها می‌داند. شهر موسیقیدان‌های سپید، داستان ایستادن بر سر زندگی‌ست و تکثیر معناهای متکثّری که عشق، امید و اطمینان را در سایه‌ی برابری و عدالت ممکن می‌سازد.

داستان هایی که از داستان های اولیه این نویسنده هستند به شرایط کردها در عراق برمی گردد و تحت تأثیر حکومت بعث و فشارهایی که به کردها وارد می شد، است. فضای جنگ عراق و ایران، ستمگری حکومت بعث و فشار زیادی که به سربازان و جوانان کردی که برای این رژیم نمی جنگیدند و علیه حکومت بعث بودند از ویژگی های داستان های اولیه فرهاد پیربال است.
بخش دیگری از داستان های این مجموعه به تجربه زندگی کردها و یا به طور کل افراد شرقی که در اروپا زندگی می کنند، می پردازد. همان طور که از عنوان کتاب «حاشیه نشین های اروپا» پیداست، بحث هویت از مفاهیم اصلی کتاب است؛ افرادی که در اروپا زندگی می کنند و یا پناهندگی گرفتند اما واقعا در بطن جامعه نیستند و در حاشیه قرار دارند.

روابط انسانی، عشقی شان با غربی ها متفاوت است و به لحاظ شرایط روحی روانی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند. احساس دوگانگی و بیگانی با هویت خود را دارند.

این کتاب مجموعه سخنرانی های گابریل گارسیا مارکز پیرامون موضوعات مختلف از چگونگی نویسنده شدنش گرفته تا صحبت در مورد سینما، مسائل زیست محیطی، امریکای لاتین و گردهمایی های بین المللی و غیره. این سخنرانی ها با توجه به تاریخ زمانی به ترتیب از سال 1944 هنگامی که گابو برای اولین بار در زندگی اش توانسته بود بورس تحصیلی ای در دبیرستان به دست آورد، آغاز می شوند و تا سال 2007 و دعوت از او برای سخنرانی در چهارمین کنفرانس بین المللی زبان و در حاشیه آن تجلیل از بیست و پنجمین سالگرد دریافت نوبل این نویسنده امریکای لاتین ادامه پیدا می کنند.

اثری است از دیوید استریتفلد به ترجمه لیلا سبحانی و چاپ انتشارات ثالث. این کتاب دربردارنده نخستین و آخرین مصاحبه ی گابریل گارسیا مارکز نویسنده بی نظیر و خالق اثر بی بدیل صد سال تنهایی در کنار گفتگوها و مصاحبه های دیگر اوست. مجموعه ای که پرده از بسیاری حقایق برمی دارد، افکار، عقاید، موضع گیری ها، اندیشه، باورها، دغدغه ها و شخصیت مارکز را به تصویر می کشد و این مرد بی مانند را از دریچه ای دیگر به مخاطب معرفی می کند.

ایران درّودی نامی آشنا در عرصه نقاشی امروز ایران است که بیش تر با رنگ ها و فضاهای خاص و منحصر به فردش که ملهم از نورهای درونی اویند، شناخته می شود؛ نورهایی که هر بار به شکلی در قلم موی نقاش، خود را یافته و بر زمینه ای از بی تابی ها و رویاهای او یاس و امید های ما را نمایانده اند.

به این خاطر است که شکل ها و حجم ها از خود، بیرون زده اند و در هیچ قاب و قالبی نمی گنجند. همچنان که پرنده را شاید اما پرواز را نمی توان در هیچ قفسی حبس کرد.

رنگ و فضا در نقاشی های درّودی بیش از همه با حس و حال نقاش و مخاطبانش سر وکار دارد. این حس و حال ها در نقاشی های او ساکن و یکسان نیستند و مدام جا عوض می کنند و به شکلی دیگر در می آیند . از غم ها به شادی می گریزند و از مرهم به درد. به همین دلیل در نقاشی های او هیچ رنگی فارغ از حس و حال نیست.

ماجرای عاشقانة آدم‌های معمولی اغلب شبیه هم است. زنی جذاب سر راهتان سبز می‌شود. به یکدیگر دل ‌می‌بازید. بچه‌دار می‌شوید. خانه می‌خرید. بزرگ‌ترین رؤیاها و سیاه‌ترین رازهایتان را با یکدیگر در میان می‌گذارید. کم‌کم حوصله‌تان سر می‌رود.
همسر دوست‌داشتنی من که بلافاصله پس از انتشار به موفقیتی گسترده دست یافت، حد و مرزهای داستان پرتعلیق خانوادگی و خشونت‌های پنهان را در هم می‌ریزد و خواننده در فضـایی پر از سوءظن، اما طنزآلود با راز‌هایی تکان‌دهنده‌ روبرو می‌شود.

منزوی یکی از نادر شاعرانی است که شعرش اتوبیوگرافی خود اوست. شعر  منزوی بازگوکنندهٔ بسیاری از پیشامدهای مهمِ فردی، اجتماعی و سیاسی روزگار اوست و کم‌تر  شاعری را سراغ داریم که شعرش در عین استواری، از لایه‌های درد آکنده باشد. از این رو شعر منزوی می‌تواند آیینهٔ زندگی راستین و به دور از نقاب و نیز  حوادث دوران او باشد. با وجود این، مطالعهٔ سرگذشتنامه و نقدهایی که بر آثار یک هنرمند می‌نویسند به درک زیروبم‌های آثار او کمک خواهد کرد. در جستار پیشِ رو نویسنده کوشیده است در کنار  پرداختن به سرگذشتِ منزوی به جنبه‌های شاعرانگی شعر  او نیز  نزدیک شود.

جنایت‌ها و خشونت‌های بی‌پرده‌ای که در آثار ژان پاتریک مانشت دیده می‌شوند و لایه‌های پنهان اجتماع را برملا می‌کنند، منتقدان را بر آن داشته که او را احیاگر و تقویت‌کنندهٔ ژانر جنایی و نوآر بدانند. او همزمان با روایت‌های خشونت و وحشیگری‌ها، به دل جامعه نقب می‌زند و مخاطب را با پلیدی‌ها و زشتی‌های آن نیز آشنا می‌کند، تا جایی که شاید بتوان گفت خواندن آن‌ها کارِ هر کسی نیست.

…

پسرک را در آغوش و سلاح اتوماتیک را در دست گرفته بود. باور نمی‌کرد که دو نفر را کشته است. این فکر او را سر حال آورد. دخترک، خسته در سایهٔ چند کاج ایستاد، به صخره‌ای تکیه داد و روی خاک نشست. از آن‌جا می‌توانست تا دوردست‌ها را ببیند. نفسی تازه کرد و نگاهی به پیتر انداخت. پسرک درازکش و با دهانی باز به پشت روی شن‌ها خوابیده بود. ژولی با تکه‌ای چوب یک قلب بزرگ روی شن‌ها کشید و داخلش نوشت: ژولی، همان سگ هار، این‌جا بود.

درست است که درد کسی را نمی‌کشد، ولی به قطع یقین می‌تواند فسرده و رنجورش ‌کند. به دنیا آمدن ما در لحظه‌ی آغازش با دردی‌ جانکاه و ورای تصور برای دیگری‌ای به نام مادر همراه است، دردی به شدت شکستن همزمان بیست استخوان و بیشتر و این آغاز دردی‌ست که آمدن ما به دیگری می‌دهد و پس‌ازآن همواره درحال حرکت میان دردهایی هستیم که از سوی خودمان یا دیگران متحمل شده یا به دیگران تحمیل می‌کنیم. اما درد همه‌ی ماجرا نیست، ماجرای اصلی آن رنجی‌ست که از پی درد می‌آید و چنان عنان ما را در دست می‌گیرد که تک‌تک اکت‌ها و کنش‌هایمان نه فقط متأثر و متصل به آن رنج که در ید بیضای آن رنجی‌ست که می‌بریم. کتاب «درآمدی بر انسان شناسی درد و رنج در میان نابودی و نوزایی» بحثی‌ست که به گره‌گاه‌های عیان و نهان رابطه‌ی درد و رنج می‌پردازد و نقطه‌های اتصال را پی می‌گیرد. داوید لوبروتون، انسان‌شناس و جامعه‌شناسی که کتاب جامعه‌شناسی بدن‌اش یکی از مهم‌ترین منابع این حوزه است، در این کتاب به لحظه‌هایی که درد به رنج منتهی می‌شود و واکنش‌های بدن و روان ما تمرکز کرده است. درآمدی بر انسان شناسی درد و رنج، با پی گرفتن لحظه‌هایی که بسیاری از ما تجربه‌اش کرده‌ایم، دردهایی که نه تنها هیچ رنجی را موجب نمی‌شوند بلکه گشودگی عظیمی در جهان فردی شخص ایجاد می‌کنند را هم زیر نظر می‌گیرد و با رفتن به دل اعصار و اسطوره‌ها و تاریخ فردی و جمعی انسان، دردهایی که به جان دوست داشته می‌شوند را پیش رویمان می‌گذارد که این خود موید فرم‌های گونه‌گون مواجهه‌ی آدمی با مقوله‌ی درد و رنج است.

یک دهه پس از اصرار کرملین بر ایدهٔ بریکس به عنوان باشگاه دیپلماتیک قدرت های منطقه ای رو به ظهور و بازسازی آن در راستای به چالش کشیدن سلطهٔ ایالات متحده بر نهادهای اقتصادی جهانی، فعالیت موازی گروه کشورهای بریکس با نظم آمریکاــــ محور و به ویژه رژیم مالی برتون وودز، شبکهٔ نوظهور همکاری میان قدرت های تجدیدنظرطلب را با هدف تغییر نحوهٔ حکمرانی جهانی پدید آورده است. شکی نیست که بریکس راهبردی ترین نیرو برای اصلاح نظامبین الملل و نوع جدیدی از مدیریت استراتژیک به شمار می آید، اما موضوع اساسی به تفاوت میان آنچه کرملین می خواهد با آنچه به دست می آورد یا خواهد آورد، باز می گردد.

قریب به دو دهه پس از فروپاشی شوروی و به خاصه بعد آن ماجراهای خفت‌بار حضور نیروهای شوروی در خاک افغانستان، آن هم زمانی که دیگر رمقی برای ارتش سرخ نمانده بود، روسیه‌ی پساشوروی یک دهه است که با تکیه بر پوتینیسم، تبدیل به مهم‌ترین کشور منطقه شده است. بهار عربی جرقه‌ی ابتدایی حضور روس‌ها را زد و مبارزه با داعش جاپایشان را سفت کرد و کار به جایی کشید که امروز به هر نقطه‌ی خاورمیانه که نگاه کنیم، آمریکا از نظر وسعت نفوذ در جایگاهی پس از روسیه قرار دارد. کتاب «بازگشت روسیه به خاورمیانه» نوشته‌ی «نیکو پوپسکو» و «استانیسلاو سکریرو» شرح چگونگی و چرایی بازگشت روس‌ها به این منطقه‌ی پرآشوب، فرم سیاست‌ورزی و نظامی‌گری آن‌ها و چگونگی همراه کردن جامعه‌ی جهانی با این شکل از حضور به شدت پررنگ‌شان از خاورمیانه تا شرق اروپا و تمام شمال آفریقاست. نویسندگان این کتاب رجعت روس‌ها به خاورمیانه را در دل بازگشت آن‌ها به مناسبات اصلی قدرت در جهان دیده‌اند و این مهم را با تحلیل‌های دقیقی همراه کرده‌اند که عمق قدرت استراتژیک، نظامی و اقتصادی روس‌ها را نمایان می‌کند. بازگشت روسیه به خاورمیانه، توضیحی‌ست بر بازگشت روس‌ها به سید یک قدرت در جهان و گذر کردن از خمودگی سال‌های ابتدایی دوران پساشوروی.

آگاهی و برابری دو مسئله‌ی اساسی همه‌ی جنبش‌های چپ از ابتدا تاکنون بوده است و به همین دلیل زنان همواره در طول تاریخ جنبش‌های رهایی‌بخش چپ در دو سده‌ی اخیر، نقش کلیدی و اساسی داشته‌اند، چون دو مسئله‌ی آگاهی و برابری دو خواست اصلی همه‌ی جنبش‌های زنان نیز بوده است. سیر تاریخ بشر نشان می‌دهد که چه‌گونه همواره با جلوگیری از تحصیل زنان در علوم غیر دینی تلاش می‌شده است از خطر برابری‌خواهی و حضور زنان در عرصه‌های قدرت و تصمیم‌گیری جلوگیری شود. کتاب «زنان کتابخوان خطرناکند» بر همین مبنا شکل گرفته که چرا جوامع انسانی تاریخ‌شان تاریخ نابرابری در کلیت خودش و نابرابری در تقسیم دانش و آگاهی‌ میان زن و مرد است. زن‌ها که آگاه بودنشان در نزد این جوامع فقط دو منظر داشته: یا قدیس خوانده می‌شدند یا جادوگر. اولی معطوف به خدمت خدای مردسالار بود و دومی خادم شیطان خوانده می‌شد! «اشتفان بولمان» در کتاب «زنان کتابخوان خطرناکند» با نگاه به این گذشته، در لحظه‌ی حال ایستاده و رو به آینده دارد و نوید پیروزی جنبش‌های ترقی‌خواهی را می‌دهد که آگاهی را شرط لازم هر حرکتی می‌دانند. اینکه تاریخ زنان کتابخوان تاریخ پرفرازونشیبی‌ست و همواره زنانی که میل سیری‌ناپذیر به مطالعه و آگاهی داشته‌اند، از سوی جوامع مختلف تقبیح شده‌اند، با انگ جادوگری و بی‌ایمانی و بی‌عفتی! «زنان کتابخوان خطرناکند» اما بر خواست زنانی پافشاری کرده و تصویرشان می‌کند که جهان را با کتاب خواندن‌شان، خطرناک کرده‌اند؛ خطرناک برای دشمنان آزادی، برابری و آگاهی.

رمان در مقام متعالی‌ترین فرم ادبی، توان عجیبی در حمل پیچیده‌ترین مفاهیم و گسترش آن‌ها در قالبی روایی‌ دارد. از روزی که دن کیشوت راهش را به سوی کشف و شهود و درعین‌حال بازگشت و مراجعت به سرمنشاء‌ها آغاز کرد، تا همین امروز، رمان بی‌وقفه بدیع‌ترین شکل‌ها را به خود گرفته است. کتاب «فهرس» نوشته‌ی «سنان آنطون» عراقی، یکی از رمان‌های سرتاسر بدعت و نوگرایی‌ست که زمان‌ها و مکان‌ها را چنان شگف‌انگیز به‌هم می‌آمیزد که هم در سرحدات مدرنیت است و هم به مثال اولین رمان در معنای فرم ادبی محبوب عصر جدید یعنی دن کیشوت سروانتس، رجعتی سرتاسری به گذشته است. فهرس داستان جوانی عراقی‌ست که وقتی آمریکا به کشورش حمله کرده، زندگی‌ شخصی و عمومی‌اش، از عشق تا کار و درس، همه متأثر از این واقعه‌اند. کتاب مدام درحال طرح پرسش است، آن‌هم پرسش‌هایی بنیادین که این پرسش‌ها برابر تک‌تک خوانندگان قرار می‌گیرند، آن هم در خط به خطش. رمان فهرس، رمان بازگشت است، بازگشت برای تغییر هرآنچه به ظاهر دیگر نیست و از وقوعش دیرزمانی گذشته؛ چیزی که باور کردنی نیست ولی قطعا منطقی‌ست!

بسیاری از شاهکارهای ادبیات جهان اولین بار در نیویورکر منتشر شدند. این مجموعه نیز شامل آثار قدیمی و جدیدی است که اولین بار در این نشریه (2017-2019) چاپ شده‌اند. معیار انتخاب آن‌ها مواردی مانند ایدهٔ داستانی خلاقانه، استفاده از تکنیک‌های مدرن و ارتباط با انسان امـــروزی بــوده اســت. در مـیــان آن‌ها نـــام‌های مشهـــوری ماننـــد اســکات فیتزجرالد، ایتالو کالوینو، جومپا لاهیری، هاروکی موراکامی و نام‌های کم‌تر شناخته‌شده‌ای دیده می‌شوند که آیندهٔ ادبیات داستانی جهان را ترسیم می‌کنند.
پس از هر داستان مقاله‌ای در قالب جستار یا گفتگو آمده است که دید عمیق‌تری به مخاطب برای خوانش داستان می‌دهد.