شریعتی سال‌هاست که در کانون توجهات، سوءتفاهمات و تحولات سیاسی و اجتماعی و نیز فردی سه نسل قرار داشته و دارد و هر بار به ‌گونه‌ای خوانده و فهمیده شده است. حتی اگر نتوان مسئولیت این خوانش‌های گوناگون و گاه متضاد را بر عهدۀ او گذاشت اما چنین پیداست که او توانسته به‌رغم زمینه و زمانۀ متفاوت مخاطب‌های متفاوتی را در محضر خود بنشاند. اندیشه‌ای منشوری و زیستی غنی که ضرورتاً باید در ذیل یکدیگر فهمیده شوند چه در راستای همدلی با آن و چه به قصد نقدش. کتاب‌هایی که به این منظور در اختیار خوانندگان جوان قرار می‌گیرد گزینشی است از میان مجموعۀ آثار، در اکثر موارد با همان عنوانی که در زمان حیات شریعتی نشر یافته و مخاطب خود را درگیر ساخته است. این گزینش‌ها و اولویت‌بندی‌ها از میان متون دیروزی، عمدتاً با در نظر گرفتن دغدغه‌ها و پرسش‌های امروزی خوانندگان جوان شریعتی صورت می‌گیرد. با این تلقی که شاید پشت‌کردن به دیروز، شرط اصلی رفتن به ‌سوی فردا نباشد، با این باورکه عبور از گذشته به ‌یمن مرور دوبارۀ آن میسر است و نهایتاً با این تصور که هنوز بسیاری از حرف‌های شریعتی ناشنیده باقی مانده‌اند. کافی است زاویۀ دید و جایگاه همیشگی‌مان را ترک کنیم و از زاویه‌ای تازه و برآمده از تجربیات متفاوت فردی، اجتماعی و فرهنگی به آن حرف‌ها بنگریم. نشاندن پرسش‌های جدید در برابر متن قدیم شاید مخاطب جدید شریعتی را به پاسخ‌هایی متفاوت راه برد. امید!

پیدایش این احساس، احساس خفقان، احساس اسارت، درد كشیدن از اسارت، میل فرار و آرزوی نجات از اسارت و تلاش و جستجو برای یافتن گریزگاهی به سوی آزادی، عالی‌ترین و امیدبخش‌ترین دست‌آوردی است كه تاریخ، در مسیر تكاملی خویش، به انسان امروز ارمغان می‌دهد و نشانه شورانگیز تولد انسانی دیگر است و به تعبیر درست‌تر، تولد انسان راستین یا تحقق كامل انسان، چه انسان، یعنی آزادی، و احساس اسارت، نشانه تولد آزادی، و این بشارتی است كه اكنون دارد «خدا از روح خویش، در آدم می‌دمد» و «آدم، بر صورت رحمان، آفریده می‌شود» و دارد» خلق و خوی خدا می‌گیرد» و آرمان خدا از «خلقت موجودی كه در طبیعت، جانشین وی گردد» تحقق می‌یابد.

گزینشی است از میان مجموعه آثار و در اکثر موارد. با همان عنوانی که در زمان حیات شریعتی نشر یافته است. این گزینش ها و اولویت بندی ها از میان متون دیروزی، عمدتا با در نظر دغدغه و پرسش های امروزی خوانندگان جوان شریعتی صورت می گیرد: با این تلقی که شاید پشت کردن به دیروز. شرط اصلی رفتن به سوی فردا نباشد؛ با این باور که عبور از کذشته به یمن مرور دوباره آن میسر است.

نشاندن پرسش های جدید در برابر متن قدیم. شاید مخاطب جدید شریعتی را به پاسخ هایی متفاوت راه برد.

امید!