دکتر “حسین بهزادی اندوهجردی “در این اثر ضمن تشریح طنز، علل و اسباب پیدایش آن، نقش و تاثیر طنز، نیز تعاریفی از هزل و هجو و نظایر آن، و جلوه‌هایی از طنز و طنزپردازی در ایران را به دست می‌دهد .وی در تعریف طنز خاطر نشان می‌کند” :شیوه خاص بیان مفاهیم تند اجتماعی و انتقادی و سیاسی و طرز افشای حقایق تلخ و تنفرآمیز ناشی از فساد و بی‌رسمی‌های فرد یا جامعه را که دم زدن از آنها به صورت عادی و یا به طور جدی، ممنوع و متعذر باشد، در پوششی از استهزا و ریشخند، به منظور نفی کردن و برافکندن ریشه‌های فساد و موارد بی‌رسمی “طنز “می‌نامیم .به عبارت ساده‌تر، طنز را می‌توان انتقاد و نکته‌جویی آمیخته به ریشخند تعریف کرد .”در باب نخست کتاب، ضمن تعاریفی از طنز و فایده طنز، تفاوت آن با هزل و هجو تشریح می‌شود، نیز ارتباط طنز با جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، اخلاق و تاریخ تبیین می‌گردد .در این باب همچنین عناصر اصلی طنز و برخی صنایع بدیعی که در خدمت طنز قرار می‌گیرند، معرفی می‌شود .علاوه بر آن، حکایات متعدد طنز در قالب “طنز و دین”، “طنز و عقل”، “طنز صوفیانه”، “طنز عامیانه “و نظایر آن در همین باب فراهم می‌آید .باب دوم کتاب به “هزل “و عناصر اصلی آن، نیز حکایاتی هزل آمیز مربوط می‌شود . در باب سوم علاوه بر تعاریف “هجا “و “قدح “معانی و مفاهیم هجو، نیز زمینه‌های روانی و اجتماعی آن بازگو می‌شود .

در طبع جدید این مجموعه چند مطلب اضافه شد، از جمله مقاله­های «آیا شرق و غرب روزی به هم می­رسند؟» این موضوع را پیش­آوردیم، برای آن­که در این آغاز قرن بیست و یکم، عدم موازنه در کار جهان، مردم گیتی را به یک ناآرامی خطرناک تهدید می­کند.

اثر حاضر که نخستین بار در سال 1339در تبریز به چاپ رسیده پژوهشی است در باب زندگی و مبارزات ستارخان و وقایع تبریز که بخش عمده آن به وقایع پس از صدور فرمان مشروطیت و افتتاح مجلس یکم تا پایان استبداد صغیر، اختصاص یافته است .مخاطبان کتاب را با این مقولات مطالعه می‌کنند :فعالیت انجمن ایالتی تبریز، تکاپوهای سیاسی و نظامی ستارخان به همراه دیگر رهبران انقلاب مشروطه تبریز، مبارزات مسلحانه آزادیخواهان تبریز با قشون دولتی در تبریز و مناطق دیگر آذربایجان، پیروزی مشروطه‌خواهان، فتح تهران،شکست استبداد صغیر، تبعید محمدعلی شاه، تاسیس مجلس دوم و حوادث پس از آن تا واقعه پارک اتابک و سرنوشت ستارخان .

اثر حاضر که نخستین بار در سال 1339در تبریز به چاپ رسیده پژوهشی است در باب زندگی و مبارزات ستارخان و وقایع تبریز که بخش عمده آن به وقایع پس از صدور فرمان مشروطیت و افتتاح مجلس یکم تا پایان استبداد صغیر، اختصاص یافته است .مخاطبان کتاب را با این مقولات مطالعه می‌کنند :فعالیت انجمن ایالتی تبریز، تکاپوهای سیاسی و نظامی ستارخان به همراه دیگر رهبران انقلاب مشروطه تبریز، مبارزات مسلحانه آزادیخواهان تبریز با قشون دولتی در تبریز و مناطق دیگر آذربایجان، پیروزی مشروطه‌خواهان، فتح تهران،شکست استبداد صغیر، تبعید محمدعلی شاه، تاسیس مجلس دوم و حوادث پس از آن تا واقعه پارک اتابک و سرنوشت ستارخان .

‌‌‌‌‌‌‌‌‌اکنون قریب پنجاه سال از روزگاری می‌گذرد که نخستین چاپ گزیده شعرهای شاعر توانا و خوب معاصر، زنده‌یاد  «فریدون مشیری» به سال ۱۳۴۹ خورشیدی، از سوی سازمان انتشارات بامداد یکی از ناشران شناخته شدۀ قدیمی که از اواخر دهۀ چهل فعالیت خود را در زمینۀ فرهنگ و ادبیات ایران آغاز کرده بود منتشر شده است.

در دهه هفتاد با تعطیلی انتشارات بامداد آقای جواد متین چاپ گزیده اشعار زنده‌یاد فریدون مشیری را بر عهده انتشارات نگاه نهاد این اثر چندین بار با حجمی در حداد 240 صفحه در انتشارات نگاه به چاپ رسید.

تا اینکه پس از گذشت پنجاه سال از انتشار نخستین چاپ آن، یادگاران عزیز شاعر یعنی بهار مشیری و بابک مشیری گرامی، با افزودن شعرهای تازه‌تر از مجموعه‌های بعدی استاد مشیری این برگزیده را به روزرسانی کرده که بسیاری از سروده‌های ماندگار ایشان را در بر می‌گیرد و کام تشنگان شعر معاصر از آن سیراب می‌شود.

«… نقش روشنفکر این نیست که به دیگران بگوید چه باید بکنند. روشنفکر به چه حقی می‌تواند چنین کند؟ و به‌یاد آورید تمام آن پیش‌گویی‌ها، نویدها، حکم‌ها و برنامه‌هایی که روشنفکران در دو سده‌ی گذشته بیان کردند و اکنون اثرها و نتیجه‌های‌شان را می‌بینیم.
کار روشنفکر این نیست که اراده‌ی سیاسی دیگران را شکل دهد؛ کار روشنفکر این است که از رهگذر تحلیل‌هایی که در عرصه‌های خاص خود انجام می‌دهد، امور بدیهی و مسلم را از نو مورد پرسش و مطالعه قرار دهد، عادت‌ها و شیوه‌های عمل و اندیشیدن را متزلزل کند، آشنایی‌های پذیرفته‌شده را بزداید، قاعده‌ها و نهادها را از نو ارزیابی کند، و بر مبنای همین دوباره مسئله‌کردن (که در آن روشنفکر حرفه‌ی خاصِ روشنفکری‌اش را ایفا می‌کند) در شکل‌گیری اراده‌ی سیاسی (که در آن می‌بایست نقش شهروندی‌اش را ایفا کند) شرکت کند.»