ماجرای در زمانه پروانه‌ها در کشور دومینیکن و در زمان دیکتاتوری رافائل تروخیو می‌گذرد. سه خواهر به مبارزه با دیکتاتوری برمی‌خیزند. یکی از خواهران که پیش از همه مبارزه را آغاز کرده خود را پروانه نامیده و حالا این سه خواهر در میان همگان به پروانه‌ها شهرت یافته‌اند.

اینجا همیشه از این اتفاق‌ها می‌افتد. هر روز و هر شب دست‌کم یک نفر به گریه می‌افتد، کنترلش را از دست می‌دهد و فریاد می‌زند. هق‌هق یا ناله و زاری می‌کند.

میتروا می‌گوید بهتر است راحت باشیم اما هرگز خودش این کار را نکرد. راه دیگر این است که یخ بشوی و هرگز نشان ندهی چه احساسی داری و از فکرهایت حرف نزنی. بعد یک روز از اینجا بیرون می‌روی آزاد آزاد؛ اما تازه کشف می‌کنی قفل شده‌ای و کلیدش را جایی در اعماق قلبت انداخته‌ای که نمی‌شود بیرون آورد.

کتاب حاضر، به فمینیسیم و بحث‌های جنبی آن اختصاص دارد که در شش بخش تدوین گردیده است. در بخش اول که شامل مقدمه است، نویسنده به این مطلب اشاره می‌کند که در پی‌تجدید نظری خلاق و پایدار در روش‌هایی که این امکان را به پژوهشگران می‌دهد تا به روایت ستمگرانه و تحمیلی از حقیقت علمی صحه نگذارند و آن را نقد کنند که این البته برخاسته از دیدگاهی فمینیستی است. در بخش دوم، از روش‌شناسی فمینیستی سخن می‌رود و نویسنده سعی در بیان این مطلب دارد که روش فمینیستی واحدی وجود ندارد. در بخش سوم به گفت و شنود از دید زنان و نیز بحث قومیَت و تخصَص در پژوهش‌ جامعه‌شناسی پرداخته می‌شود. نویسنده در بخش چهارم به مباحثی چون قرائت رمان و چگونگی تفسیر آن اشاره دارد و سعی دارد پدیده‌ی «قرائت در مقام زن» و تأثیر آن برارزیابی آثار فرهنگی را نشان دهد. وی در بخش پنجم به بحث استراتژی نوشتار و سخنوری و چگونگی جامعه‌شناسی نوشتن زنان می‌پردازد. در بخش ششم نیز سعی در تبیین دانش فنی پژوهش فمنیسیت و عرضه‌ی رهنمودهایی عملی برای پژوهشگران دارد.

موضوع : قصاص (فقه) , حقوق جزا (فقه) , حدود (فقه) , فقه جعفری – رساله عملیه

کتاب, برگردانی است از سروده ها یا قطعات نیچه که عمدتا قطعات مربوط به ‘زرتشت ‘را شامل می شود ;از جمله’ :از بالای بلندی ها’, ‘خاموشی آهنین’, ‘خورشید فرو می رود’, ‘فقر آن کس که توانگرتر است’, ‘شکوه آریانا’, ‘دیوانه, شاعر’, ‘میان دختران صحرا’, ‘میان مرغ شکاری’, ‘نشان آتشین’, ‘افتخار و ابدیت ‘و ‘اراده آخرین .’یکی دیگر از قطعات این مجموعه ‘نغمه شب ‘نام دارد که این گونه آغاز می شود’ : شب است :فواره های جهنده, بلندتر از همیشه سخن می گویند ; و روح من خود فواره ای جهنده است. شب است :نغمه های عشق از خواب بیدار شده اند و روح من, خود یک نغمه عشق است. در دل من اضطرابی آرام ناشده, می کوشد تا صدا بلند کند. در دل من عطش عشقی پنهان, با زبان عشق نغمه سر داده است.