ای آزادی چه زندان ها برایت کشیده ام؛و چه زندانها خواهم کشید و چه شکنجه ها تحمل خواهم کرد.اما خود را به استبداد نخواهم فروخت.من پرورده آزادیم.استادم علی است.مرد بی بیم و بی ضعف و پر صبر،و پیشوایم مصدق،مرد آزاد.مرد.که هفتاد سال برای آزادی نالید.من هر چه کنند،جز در هوای نو دم نخواهم زد.اما،من به دانستن از تو نیازمندم،دریغ مکن،بگو هر لحظه کجایی،چه میکنی؟تا بدانم آن لحظه کجا باشم،چه کنم؟…

موضوع این كتاب عقلانیت دانش علمی است. بنیان فلسفی این نوشتار بر افق معرفتی عقلانیت انتقادی استوار است. با این حال، در پرتو استدلال نقادانه، این دستگاه معرفتی اصلاح و در ادامه با حفظ بنیان‌های معرفتی عقلانیت انتقادی، دستگاه معرفتی فازی فرموله شده است. متن حاضر از حیث روش داوری، بر استدلال عقلانی استوار است و واحدهای تحلیل آن، دستگاه‌های معرفتی است.

ین کتاب شامل مکالمات و اصطلاحات روزمره تایلندی،همراه با مهم ترین نکات دستوری زبان تایلندیمی باشد.ضمناً تمامی واژه ها و مکالمات استفاده شده در کتاب دارای تلفظ فارسی می باشد.

این کتاب مجموعه‌ای است از افسانه، متل و همچنین تعداد زیادی تمثیل، باور و اصطلاح رایج در زبان‌های لری و لکی
«افسانه‌ها و باورداشت‌های غرب کشور» به عنوان شانزدهمین اثر”علی‌مردان عسکری‌عالم” نویسنده و پژوهشگر لرستانی، مجموعه‌ای است از افسانه‌ها، تمثیل‌ها، روایت‌ها و باورهای عامه مردم.

ناصر خسرو در ذیقعده‌ی سال ۳۹۴ هجری در پنجمین سال سلطنت یمین الدوله محمود غزنوی در شهر کوچک قبادیان از توابع بلخ (واقع در تاجیکستان کنونی) در خاندان محتشمی صاحب عنوان و ضیاع و عقار بزاد و به احتمالی در سال ۴۸۱ در سن ۸۷ سالگی در دژ یمگان از توابع بدخشان درگذشت.

این کتاب پیش درآمدی است بر تحقیقی مفصل تر با عنوان تبارهای دولت استبدادی كه جستارمایه اش بی درنگ ادامه ی اثر حاضر خواهد بود.
این دو كتاب مستقیما در یكدیگر تنیده شده اند و در نهایت یك بحث را مطرح می كنند.
رابطه ی بین این دوعصر باستان و فئودالیسم از سویی و استبداد از سوی دیگر در چشم انداز متعارف بیشتر تحلیل هایی كه از آن ها می شود، بی درنگ اشكار نیست.

کتابی‌است از اصل هندی که در دوران ساسانی به فارسی میانه ترجمه شد. کلیله و دمنه کتابی پندآمیز است که در آن حکایت‌های گوناگون (بیشتر از زبان حیوانات) نقل شده‌است. نام آن از نام دو شغال با نام‌های کلیله و دمنه گرفته شده‌است. بخش بزرگی از کتاب اختصاص به داستان این دو شغال دارد. اصل داستان‌های آن در هند و در حدود سال‌های ۱۰۰ تا ۵۰۰ پیش از میلاد به‌وقوع می‌پیوندند.

«کشف حجاب در ایران دورة پهلوی اوّل اقدامی بود که نه تنها وضعیت زنان را تغییر داد، بلکه جامعه را نیز عمیقا دگرگون کرد. اجرای این سیاست هفت سال طول کشید و هدف از آن بیرون آوردن زنان ایرانی از پس پرده و غربی کردن آن‌ها بود.» پژوهش حاضر، به بازخوانی و نقد و تحلیل این واقعه از زوایای جدید اختصاص دارد. نگارنده تلاش کرده تا ابهامات، اشتباهات، پیش فرض‌ها و داوری‌های موجود در مورد کشف حجاب را مورد مطالعه قرار دهد. آنچه در این پژوهش مورد اهمیت است، نخست سیاست‌های عملی دربارة کشف حجاب است، دوم بازتاب‌ها و تأثیرات آن در داخل و خارج و در نهایت، روایت‌ها و بازنمایی‌هایی است که با دید منفی و مثبت از این واقعه به ثبت رسیده است.

مكتب‌هاى فلسفى براى استفاده خوانندگانى فراهم شده است كه به‌تازگى وارد حوزه‌ى فلسفه شده یا مى‌خواهند بشوند. این كتاب با وجود جامعیت خود از شرح تفصیلى، فنى و پر تعقید دورى جسته و به‌جز در مورد چند فیلسوف مهم، به خلاصه‌ى نظریه‌ى فیلسوفان و مكتب‌ها اكتفا كرده است. با این همه امیدوارم فصل‌هایى، به‌ویژه چند فصل پایانى، توجه دانشوران و اهل فلسفه را نیز جلب كند.

این كتاب ضمن بزرگداشت و تشریح نظریه‌هاى فیلسوفانى همچون افلاطون، ارسطو، دكارت، لایب‌نیتس، كانت، اسپینوزا و دیگران به خاستگاه اجتماعى و طبقاتى و شأن نزول اندیشه‌هاى آنان توجه نموده، از منشأ مناقشه‌هاى‌شان با صاحبان عقاید مخالف پرده برمى‌دارد. براى اجتناب از داورى یك‌سویه، از فرهنگ‌هاى فلسفى، به‌ویژه از فرهنگ فلسفه‌ى پروگرس سود جسته‌ایم و در مورد هر فیلسوف و هر مكتب فلسفى به این فرهنگ استناد كرده‌ایم.

اوتوز آلتى ایل بوندان اول، 1332- نجى ایلین اسفند آییندا، نوروز قاباغى آذربایجان خلقى ئوز شاعریندن اونودولماز بیرهدیه آلدى. بو، استاد شهریارین «حیدر بابایا سلام» اثرى ایدى. حجمجه كیچیك، مضمونجا دولغون اولان بو اثرین نشرى ایچون او وقتكى تبریزین بوتون فرهنگى و پولیقرافیگ گوجوندن و امكانلاریندان استفاده اولونموشدى- خطینى میرزا طاهر خوشنویس یاز میشدى، شكللرین رسام مرتضى نخجوانى چكمیشدى، گراورلرینى میرزا عبدالوهاب شعارى حاضرلامیشدى، حسین آقا زفیرینین چاپخاناسیندا چاپ اولونموشدى، حسن تقویمى چاپین بوتون وسایلینى حاضرلامیشدى، مهدى روشن ضمیر، عبدالعلى كارنگ هربیرى آیریلیقدا مقدمه یازمیش، شهریارین ئوزوده خلاصه شكلده اثرین یارانماسى حقینده ایضاحات وئریب اونو آذربایجانلیلارا تقدیم ائتمیشدى.

شهریا بو گوزل منظومه‌نى یازماقدان هله چوخ- چوخ اول ئوزونون زنگین یارادیجیلیغى ایله ایراندا شهرت قازانمیش، حقلى اولاراق معاصر دورین حافظى لقبى كیمى عالى بیر مقام صاحبى اولموشدى. بوندان سونرا شاعر بیر سیرا عامللرین تأثیرى

آلتیندا و هامیدان اول آنا سنین آرزو وایستگى ایله «حیدر بابا سلام» منظومه سینى قلمه آلمیشدى.

«حیدر بابا سلام» شمس قیس رازى‌نین افاده‌سیله دئسه‌ك «خوش طالع ایله دوغولموشدى». اثرین نشرى ایله دیللر ازبرى اولماسى، عموم خلق محبتى قازانماسى، سر حد لرى آشیب تورك دیللى خلقلر آراسیندا یاییلماسى، یوزلرله نظیر لرله قارشیلانماسى، ماهینلار قوشولماسى، عاشیقلارین سازیندا، مغنى لرین آوازیندا اوخونماسى بیر اولدى. بو ادبى حادثه دن ایللر ئوتوب كچندن سونرا شهریار آنا دیلینده اونلارلاینى اثر یازدى، فقط باخیب گوردو كه، هیچ بیریسى «حیدر بابا سلام» بویونا گلیب چاتمادى. چوخ احتمال كه، شاعر آشاغیداكى مصر اعلارى یازماقلا بو حقیقتى اعتراف ائتمه‌لى اولدى :

باخ كه (حیدر بابا) افسانه تك الموش بیرقاف

من كیچیك بیر داغى سرمنزل عنقا ائله دیم.

بازسازى روزگاران گذشته كارى بسیار سخت است و مورخ اگر مى‌توانست بى‌كم و كاست آن را بازسازى كند و یا خود در آن روزگار جاى بگیرد، تاریخنگارى چقدر دگرگون مى‌شد. در روزگارى نه چندان دور كه رفت‌وآمد میان روستاها، شهرها، و كشورها، با پاى پیاده و گاهى در روى آب‌ها با كشتى انجام مى‌گرفت، گروهى به نام راهزن همواره در كمین بودند تا مسافران را تاراج كنند و دار و ندار آن‌ها را بگیرند. مورخ امروزى دیگر چنین چیزى را به چشم نمى‌بیند و شاید هم نمى‌داند كه آن‌ها بهتر دیده‌اند، به جاى سرگردانى در كوه‌ها و بیابان‌ها و در پهنه آب‌ها و آزار دیدن از سرما و گرما، در خانه خود، در دفتر خود در شهرها بنشینند و به شیوه قانونى، داروندار دیگران را به یغما ببرند و از ارج و ارزش هم برخوردار باشند و اگر راهزن دیروزى گاهى به چنگ قانون مى‌افتاد و پاسخگوى كار ناپسند خود مى‌شد، راهزن امروزى با هزاران نیرنگ، جان بدر مى‌برد و گاهى «ادعاى شرف» هم مى‌كند! اگر روزگار گذشته را مورخ با روزگار كنونى بسنجد خواهد دید كه حتى «ضرب‌المثل‌ها» نیز در روزگار كنونى دگرگون شده‌اند. در گذشته مى‌گفتند، «نابُرده رنج گنج میسر نمى‌شود»، اما امروزه، گنج، بى‌رنج به دست مى‌آید؛ مى‌گفتند «مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد»، در روزگار كنونى كسى كه كار مى‌كند، مزد نمى‌گیرد بلكه همواره بدهكار و نیازمند است و مزد را آن كسى مى‌گیرد كه كار نمى‌كند. در روزگار گذشته مى‌گفتند

دانش طلب و بزرگى آموز         تا به نگرند روزت از روز