این رمان كه با رفت و برگشت‌های زمانی همراه است و از گذشته به زمان حال و معاصر باز می‌گردد در حقیقت متشکل از دو داستان بلند است: اولی «آتش‌بندان» و دیگری «شمایل تاریک کاخ‌ها». «آتش‌بندان» تاریخ زرتشتیان یزد را مرور می کند، و «شمایل تاریک کاخ‌ها»‌نوعی بازگویی یا بازخوانی بخشی از تاریخ ایران است. جان بخشیدن به تراژدی‌های تاریخی، باعث می‌شود که آدم‌های نویسنده، با ترس و تاسف از آن‌ها یاد کنند.

اگر انسان ایمان نداشته باشد ، چه خواهد بود؟ لابد یک لاابالی ؟! اما مگر ایمان چیست؟ ایمان یعنی باور .ایمان یعنی باور داشتن به ضوابطی خاص . اما کدام ضوابطی در دنیا هستند که تغییرناپذیر باشند ؟هیچ چارچوبی نمی توان شناخت که دچار دگرگونی نشده باشد ،یا نشود . و طبیعی ست که با دگرگونی هر چهارچوب ،باور نسبت به آن هم دچار دگرگونی می شود .پس تنها می توان به دگرگونی باور داشت :دگرگونی! اما مفهومی که باراعصار پیشین را با قطعیت با خود دارد ،نمی تواند دمساز واژه ی دگرگونی بشود. و آن محض مطلق است . چون نفس دگرگونی ،معارض با نفس تعصب است که آن هم گذراست و در نتیجه شاید بتوان گفت”باور به دگرگونی”. به واقع در هرحال انسان نمی تواند “باور” نداشته باشد ،بلکه همیشه به آنچه گذران است “شک” دارد و داشتن “باور” چون با “شک” لحظه لحظه توام است ،انسان همیشه معذب باقی می ماند . باور محض به واقعیت زمانه ،و این که تغییر ناپذیر خواهد بود ذهن انسان را کرخت و آسوده می کند ،اما شک هرلحظه بودن برای انسان عذاب جستجو را همراه دارد و امان از این عذاب روح *** باید اذعان کنم که سیمای آرمانی انسان ، سیمای آرمانی انسان ایرانی که من آن را در نگاه مثبت خود به رئالیسم ،جستجو می کردم تا حدود واقعی به نسبت های واقعی تغییر یافته است . من به این درک رسیده م که مردم ما در طول مدت اخیر ،دچار پریشانی ِ روحی شده اند به گونه ای که انگار دارند راه اخلاقی را می پیمایند . می بینم و آن به آن تجربه می کنم که اینان به هیچ ارزش و به هیچ هنجاری پابند نیستند ،و البته درک می کنم این نوعی واکنش طبیعی آنهاست در مقابل جزمیتی که در باورهای خود داشتند ، و این بی اعتبار شمردن بیشتر معیارها و ارزش ها از جانب ایشان ،ناشی از فروریختن باورهایشان است .اما چنین ادراکی نتیجه را تغییر نمی دهد .واقعا بدبینانه خواهد بود اگر بگویم ساخت این جامعه تا مفاصل و اجزای خود می رود دچار تباهی بشود ، و آنچه در مقام روحیه در یکایک افراد نضج گرفته و رشد کرده است ،دو وجه یک خصیصه است :بغض و میل دیوانه وار به داشتن و بیشتر داشتن و پامال کردن و گذر کردن از هرچه و هرکس که مقدور باشد … *** “اینجا ،در این سرزمین هنوز مرز میان تشخص و خودبینی مشخص نشده است ، و از آنجا که نفوس انسانی از نخستین لحظات شکل پذیری شان تحقیر و سرکوب می شوند ، بخت دستیابی به بلوغ را از دست می دهند و همچنان در حالت جنینی باقی می مانند و آنچه در ایشان رشد می کند ، همانا پیچ خوردگی و گره در گره ی غرایز اولیه است که در هر شخص مثل سگی هار در زنجیر قیدهای اجتماعی، اسیر نگه داشته شده است و در انتظار روزی به سر می برد که بتواند آن زنجیر را بگسلد ، و ان لحظه هنگامه ی وجود فرا می رسد ،هجوم و تجاوز به حقوق امثال خود … . در نظم و نظام های جاافتاده ی اجتماعی وابسته به هر دوران ،مردمان دارای صفات و خصایص جاافتاده ای هستند که ترکیبی از نیک و بد و میانه ی این دو است .، خصایصی عمیقا تحت تاثیر مناسبات و شرایط اجتماعی _اقلیمی خودشان . و بشر به نیاز بودگاری اش تعادلی را فرایند می کند تا زندگانی اش ممکن باشد . اما وقتی نظم و نظام قدیم در هم شکسته و ویران شد ،تا نظم و نظام تازه ای جای آن را بگیرد ، شرارت غالب می شود و تا حد توان اوج می گیرد و در چنین شرایطی بی حدی ، حد و بی حسابی ، حساب انگاشته می شود . چون معیار ، معیار محک به غارت رفته است و داد به بیداد جای عوض کرده .در عرصه ی چنین آشوبی ست که تمام انباشت ذخایر شرارت آدمی بروز می یابد تا به کار گرفته شود .اکنون آن سگ هار قلاده گسسته است . ایمان ، باورهای دیرین و ارزشهای نوین ،محورهای بنیادی اخلاق اجتماعی ست که می تواند ضامن تعادل رفتار و کردار اجتماعی باشد و ملاک مناسبات فی مابین آدمیان ، اقشار و طبقات اجتماعی .پس لازمه ی قوام و قرصی یک جامعه ،وجود باورهای نیک دیرین در تفکیک نیک و بد است و آفریدن ارزشهای نوین به جواب آزمندی های انسان و دوری جستن از سردرگمی و به دور افساربند خود گشتن . آزموده شده است که در ادوار تحولات عمیق ، باورهای دیرین ،قربانی ارزشهای نوین شده اند . اما پس از چندی که شعله ها فرو نشسته است ،آن دو هرکدام جای لازم خود را یافته اند تا جامعه تعادل معقول را به دست آورد . در این رهگذر ،جامعه ی خرد ناستیز ، همواره دو پا داشته است ،دو پایی که در حرکت خود گذشته را به آینده پیوند می زند .اما جوامع خرد ستیز ،همواره دچار صرع “مرغ یک پا دارد” شده اند و بر آن خطا پافشرده اند تا سرانجام در لحظه ای به سر در آیند . چون قوی ترین لنگ پا هم نمی تواند فشار بار فرود آمده را یکجا و یک نفس تحمل کند و سرانجام به زانو در می آید .این خرد شدن زیر فشار، تجربه ای ست که ما آزموده ایم و کماکان در کار آزمودن آن هستیم …

کتاب حاضر، داستانی کوتاه و مصور است که با زبانی ساده و روان و تصاویری واضح برای کودکان و نوجوانان نگاشته شده است. در داستان می‌خوانیم: «قطعه گم‌شده تنها نشسته بود، منتظر کسی که او را با خود به‌جایی ببرد. این قطعه به هر یک از قطعه‌های دیگر که می‌پیوست، مشکلی پیش می‌آمد. مثلاً با یکی نمی‌توانست تکان بخورد، با یکی شکل ناجوری پیدا می‌کرد. یکی جور شدن نمی‌دانست. یکی زیاد ظریف بود. برخی قطعه‌های زیاد گم‌کرده بودند. برخی زیاد قطعه داشتند. سرانجام یکی از راه رسید که با قطعه جور بود».

مولانا شمس‌الدین یا کمال‌الدین محمد وحشی‌بافقی یکی از شاعران نام‌دارایران است که در سال ۹۳۹ هجری قمری در شهر بافق چشم به جهان گشود. دوران زندگی او با پادشاهی شاه تهماسب صفوی و شاه اسماعیل دوم و شاه محمد خدابنده هم‌زمان بود.
کلیات وحشی متجاوز از نه هزار بیت و شامل قصیده، ترکیب بند و ترجیع بند، غزل، قطعه، رباعی و مثنوی است.

داستان سلحشور نور با لحنی شاعرانه و به صورت نمادین ، با گفتگوی زنی زیبا که جامه ای متفاوت دارد با کودکی جستجوگر ، روایت می شود . زن از کودک می خواهد که به ساحل دریا برود و در آن جزیره ای را مشاهده کند که دارای معبد عظیم و ناقوس های بی شمار است اما کودک هر چه جستجو می کند ، چنین معبدی را نمی بیند و حتی صدای ناقوسی را هم نمی شنود .

و مرد از او می پرسد : سلحشور نور کیست ؟ و او چنین پاسخ می دهد : آن کسی که قادر به درک معجزه باشد و به خاطر باورهایش تا پای مرگ بجنگد و … صدای ناقوس فروخفته در دل دریا را بشنود.

داستان نمادین این کتاب که لحنی شاعرانه دارد با گفت و گوی زنی زیبا که با کودکی جست و جوگر آغاز می‌شود. زن از کودک می‌خواهد که به ساحل دریا برود و در آن جزیره‌ای را مشاهده کند که دارای معبد عظیم و ناقوس‌های بی شمار است.

ولادمیر بارتول در این اثر خوانندگانش را به ایران قرن یازدهم می برد. زمانی که فرقه بنیادگرای اسماعیلیان به رهبری حسن صباح بر امپراتوری قدرتمند ترک ها پیروز می شود. از مردان شجاع و فدایی حکایت می کند، از زنان جادویی و زیبا روی و از مردان جوانی که حسن صباح آن ها را به باغ های بهشتی خود می برد و آنان را به اطاعت کورکورانه وادار می کرد.

حسن ابن صباح رهبر یک فرقۀ مذهبی که «اسماعیلیه» نام دارد از قلعۀ خود در « الموت » که غیر قابل تصرف در کوه های شمالی ایران واقع شده است؛ جنگ مقدسی را در برابر ترکان رهبری می کند.

ولادیمیر بارتول با نگارش کتاب « الموت» نه تنها رمانی تارخی و هیجان انگیز را به رشتۀ تحریر درآورده است ، بلکه نوعی تشکیلات دیکتاتوری متعلق به گذشته ای دور را به گونه ای آموزنده توصیف نموده و آن را با مهارت استادانه ای در برابر چشمان خوانندگانش به نمایش گذاشته است

کتاب مولانا و مدرسه عشق: اما بدان که هیچ مسئله ای نیست که مشایخ را و علما را در آن خلاف نیست، چرا می باید که در مساله عشق خلاف نباشد؟ (بسم الله الرحمن الرحیم) که هیچ کار بی آن راست نیاید می نگر که مشایخ و امامان در آن چه خلاف کرده اند و می کنند!

این کتاب که می کوشد پرتوهایی از درخشش های دموکراسی را به خواننده بنمایاند و پاره ای از نقش و نگار های سیمای دموکراسی را بازتاب دهد، حاصل پژوهش هایی است که نویسنده بین سال های 1370 تا 1392 به انجام رسانده است.

در این کتاب مطالعه میدانی در زیست طلبه‌ها و نیز مصاحبه‌های عمقی، سبک زندگی این قشر از جامعه را بررسی کرده است. به طور مثال، زمان مطالعه، میزان مطالعه، نوع آثاری که طلبه‌ها مطالعه می‌کنند، وضعیت ملبس بودن طلاب به لباس روحانیت، سطح تحصیلات و وضعیت شغلی خانواده، انگیزه های ورود به حوزه های علمیه، میزان و نوع دسترسیشان به تکنولوژی هاهی ارتباطی، نگاه طلاب به مسائل زنان از جمله اشتغال و تعدد زوجات و برخی دیگر از وجوه زندگی طلاب از میان گفت‌وگو با آن‌ها استخراج شده است.

کتاب حاضر، به علوم اجتماعی در سنت‌های شیعی می‌پردازد. فصل اول به طرح پاره‌ای مباحث کلی در باب اهمیت، جایگاه و سوابق بحث از نسبت اسلام و علوم اجتماعی اختصاص داده‌شده است. در فصل دوم به توضیح سه مفهوم بنیادی پژوهش که در عنوان رساله نیز موجود بوده‌اند، یعنی سنجش، اسلام و علوم اجتماعی پرداخته‌شده است. در سه فصل بعد به ترتیب سنجش آرای «علامه حکیمی»، «آیت‌الله جوادی آملی» و «دکتر شریعتی» به‌عنوان نمایندگان سه سنت فکری متفاوت در نسبت اسلام و علوم اجتماعی انجام‌شده است. در این سه فصل تلاش شده منظومه فکری هر یک از سه متفکر، با شروع از مبادی اصلی فکرشان در نسبت اسلام و علوم اجتماعی بازسازی شود. در فصل ششم نیز، پاره‌ای تأملات حاصل از نتایج به‌دست‌آمده در فصل‌های قبلی مورداشاره قرارگرفته است.

فردریش آگوست فون ها یک یکی از برجسته ترین اقتصاد دانان و مدافعان قاطع اندیشه های آزادی خواهانه در قرن بیستم است.در سال 1974 هایک با ارائه اندیشه های بدیع خود به علم اقتصاد به طور مشترک با گونار میردال.اقتصاد دان معروف سوئدی(که در واقع نظریاتی در نقطه مقابل او در اقتصاد داشت).

این کتاب درواقع ترجمه چندباره‌ای از یک متن واحد است. مقاله «مفهوم امر سیاسی» نه‌تنها مهم‌ترین اثر «کارل اشمیت» بلکه یکی از مهم‌ترین آثار فلسفه سیاسی در قرن بیستم است. کتاب 5 فصل اصلی دارد که بعد از مقدمه مترجمان بر کتاب، درج‌شده‌اند. فصل اول و دوم کتاب، از نوشته‌های «کارل اشمیت» تشکیل‌شده و به ترتیب، «مفهوم امر سیاسی» و «عصر خنثی‌سازی‌ها و سیاست‌زدایی‌ها» نام دارند. اما فصل‌های سوم، چهارم و پنجم کتاب به ترتیب، نظریات «لئو اشتراوس»، «موریس اوربک» و «هاینریش مایر» را شامل می‌شوند.