کتاب «فرشتگان بهتر ذات ما» کتابی است پیرامون موضوعی که شاید مهم‌ترین رویداد تمامی تاریخ باشد. باور کنید یا نه -که می‌دانم بیشتر مردم باور نمی‌کنند- خشونت در طول بازه‌های بلند زمان کاهش یافته است و زندگی امروز ما صلح‌آمیزترین وضعیت در دوران سکونت انسان بر روی کرۀ زمین است. شک نیست که افول خشونت دائمی نبوده، هرگز به صفر نخواهد رسید، و کاهش همیشگی آن هم تضمینی ندارد. اما این خود پیشرفتی بی‌چون‌وچرا است که در هر مقیاسی، از هزاره تا هر ساله، از جنگ‌افروزی تا تنبیه بدنی بچه‌ها، به چشم می‌آید.

هیچ‌یک از ابعاد زندگی از عقب‌نشینی خشونت برکنار نبوده‌اند. زندگی عادی، اگر مدام با دلهرۀ ربوده‌شدن، تجاوز یا کشته‌شدن همراه باشد، رنگ دیگری دارد و مشکل بتوان در هنر، علم و کسب‌وکار پیشرفت کرد، اگر مؤسسات ارائه‌دهندۀ این خدمات به همان سرعتی که بنا می‌شوند به تاراج روند یا به آتش کشیده شوند.

فرانسه، قلب پُرتپشِ فرهنگی، علمی و سیاسی جهان غرب، در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی بوده است.
تاریخ فرانسه، پس از اعدام لویی شانزدهم و اقتدار یافتنِ نظام ماسونی، از نظر وجود تحولات ژرف و چیرگی یهودیان سلطه‌جو، دورانی را به اهمیت دورۀ «جمهوری سوم فرانسه» (1870ـ1940م.) به خود ندیده است. سه جنگ بزرگ فرانسه و آلمان، و همچنین ماجرای مهمی که با نام «قضیه دریفوس» شناخته می‌شود، همه‌ و همه در پیوند با همین دوران است.
جا دارد ما ایرانیان که در بسیاری از زمینه‌های علمی، هنری، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از فرانسه اثر پذیرفته‌ایم، به بازنگری این دوره سرنوشت‌ساز بپردازیم.
کتاب حاضر، حاوی تحقیقی استثنایی و جامع نسبت به «قضیه دریفوس» است و نیز به‌عنوان نمونه به زندگی دو شخصیت روشنفکری فرانسه در آن دوران پرداخته است؛ «امیل زولا» که هم‌صف با یهودیان سلطه‌جو بوده و «هانری بوردو» که مسیری متفاوت را پیموده است.

کتاب حاضر که متن ویراسته‌ای از رساله دکترای او در دانشگاه کلمبیای امریکاست که در سال 1995م. از آن دفاع شده، در واقع مجموعه ارزشمندی از اسناد و اطلاعات تاریخی است که طی بیست سال مطالعه و سفرهای پژوهشی مؤلف جمع‌آوری شده است. غوگاسیان در این کتاب مجموعه‌ای از اسناد فارسی و ارمنی متعلق به دوره صفوی را نیز ارائه داده که اغلب آن‌ها نخستین بار است که انتشار می‌یابند.

چشمان آقای باتن سمتی را که انگشت اشاره پرستار نشان می داد نگاه کرد و چیزی را که دید،این بود:یک پیرمرد ظاهرا هفتاد ساله که لای یک پتوی سفیدرنگ پیچیده شده و توی یکی از تخت های نوزاد تقریبا چپانده شده بود.موهای کم پشتش تقریبا سفید بود و از چانه اش یک ریش جو گندمی دراز آویزان بود که در نسیمی که از پنجره می آمد به طرز خنده داری تکان میخورد.با چشمانی مات و رنگ پریده که سوال توام با حیرت در آن دیده میشد. آقای باتن با فریاد گفت:«فکر کرده اید من دیوانه ام؟» پرستار جواب داد:«این بچه،قطعا بچه شماست.»

روابط ایران و عثمانی،در طول سده های متمادی،بسیار پر فراز و نشیب و همیشه توام با جنگ و صلح بود.دو دولت در دوره های مختلف،برای پایان دادن به اختلاف ها،عهدنامه های متعددی منعقد کردند.

سردادور از پاورقی‌نویسان قدیمی ایرانی است که رمان‌های تاریخی فراوانی از وی در چند دهه اخیر به بازار کتاب راه یافته است و تجدید چاپ‌های متعدد این آثار نشانگر محبوبیت و عامه‌پسندی آن‌ها است. سردادور در سال ۱۲۷۵ هجری شمسی در تبریز به دنیا آمد؛ از دهه بیست تا اواخر دهه چهل در مجله «اطلاعات هفتگی» پاورقی نوشت و از عوامل جذابیت و فروش آن مجله، یکی نیز داستان‌های پرآب‌و‌تاب سردادور بود که پس از پایان چاپ آن‌ها در مجله، به شکل کتاب نیز در اختیار مخاطبین قرار می‌گرفت. برخی از این آثار عبارتند از: زندانی قلعه قهقه، شاخه نبات، از صید ماهی تا پادشاهی، در پس پرده، مه‌لقا، آزاد زنان، كیمیاگران، دختر قهرمان، افسانه‌ی قاجار، بانوی سربدار و.. مه‌لقا و آزادزنان: در این كتاب نیز حمزه سردادور، نویسنده‌ی برجسته و ماهر، مانند سایر رمان‌های ماندگار و خواندنی‌اش دو داستان مجزا را بر مبنای رویدادهای واقعی اجتماعی و تاریخی ایران، به رشته تحریر در‌آورده و ‌کوشیده است در آن‌ها روحیه‌ی ایمان و وطن‌دوستی را در خوانندگان آثار خود تقویت نماید. این كتاب دو اثر متفاوت از سردادور را شامل است كه به علت كمی حجم آن‌ها در یك مجلد آوردیم: «مه‌لقا» این داستان، روایت دختری است به نام «مه‌لقا»، دختر «س‌ـ الممالك»، یكی از ملاكان تهران، كه مادر او «تاج‌الملوك» بعد از مرگ پدر، دلباخته‌ی «قدیربیك» می‌شود و مه‌لقا را مانع وصال می‌بیند و… «آزادزنان» این اثر خوانندگان را به دوره‌اى از تاریخ كشور ما مى‌برد كه ازبكان با برخوردارى از حمایت روسیه‌ی تزارى و ضعف نظامى ناصرالدین‌شاه، مناطق مرزى ایران را عرصه تاخت و تازهاى خود قرار داده بودند و زنان و مردان ایرانى را اسیر كرده و در بازارهای تركستان (خیوه و خوارزم) مى‌فروختند. بسیارى از حوادث این داستان واقعیت داشته و در اكثر كتاب‌هاى تاریخى این دوره، نظیر «ناسخ التواریخ» آمده است كه از آن جمله می‌توان به جنگ معروف «آق دربند» در سرخس در ســال 1371 هجرى قمرى و تجاوز محمّدامین‌خان ازبك (معروف به خوارزمشاه) به مرزهاى ایران اشاره دارد

از وقتی خودم را شناختم نگاهم به او بود. در میان جمع،در خانواده و در تنهایی.کسی بود که مثل هیچ کس نبود.ارمغانی از آرامش بود.او که برای تمام چراهای تمام نشدنی ام همیشه پاسخی داشت… در طول این سال ها همواره احساس می کردم باید چیزی را روی کاغذ بیاورم. آنچه را که به مرور از مطالعه تاریخ پر رنج و دردمان و ژرف نگری در فراز و نشیب زندگی پدر بزرگ،دریافت کرده بودم و این همه را به نیت رساندن آن به مخاطب جوان میهنم،نسلی که تازه نفس می آید،تا سکان کشتی طوفان زده کشور را به دست گیرد،لازم می بینم.

این چاپ از مثنوی براساس نسخۀ قونیه تصحیح شده است كه به نقل از دكتر سبحانی در پیشگفتار كتاب، صحیح‎ترین، موثق‎ترین و كامل‎ترین نسخۀ مثنوی است‎. فرهنگ لغاتی كه برای توضیح لغات‎ مشكل این كتاب (در هر دو قطع) تهیه شده است و كشف‎الابیات پایان كتاب (در قطع رحلی)، كمك بزرگی است برای آنان كه با مثنوی‎ سر و كار دارند.

بررسی تحولات انقلابی یمن بعد از 2011 نشانگر آغاز مرحله جدیدی در روند تاریخی این کشور است که با توجه به تعدد بازیگران داخلی و خارجی و همچنین کثرت مؤلفه های شکل دهنده به تحولات با پیچیدگی و ابهامات بسیاری همراه است.
کتاب حاضر ضمن بررسی زمینه های داخلی و عوامل خارجی مارس در انقلاب یمن، به نقش انصارالله عنوان رهبر جریان اصیل انقلابی در کشور پرداخته است. بخش اول این کتاب آشنایی با تاریخ سیاسی کشور یمن اختصاص دارد. در بخش دوم انقلاب ملت یمن در فوریه 2011 واکاوی شده است. در بخش آخر نیز به بررسی نقش جنبش انصار الله در انقلاب یمن پرداخته شده است.

من دریافت و رفتار پسامدرنیستی را مانند دریافت و رفتار مردی می بینم که زنی بسیار فرهیخته را دوست دارد و می داند که نمی تواند به او بگوید: “من تو را دیوانه وار دوست دارم”. چون می داند که زن خود می داند و می داند که مرد هم می داند که این واژه ها را باربارا کارتلند(نویسنده پرکار آثار عامه پسند) نوشته است. اما راه حلی وجود دارد. مرد می تواند بگوید: “به قول باربارا کارتلند, من تو را دیوانه وار دوست دارم” مرد به این شیوه ضمن پرهیز از تظاهر به بی خبری و معصومیت و با تصریح این نکته که دیگر نمی توان خواست خود را معصومانه بیان کرد؛ در واقع می خواهد بگوید که زن را در روزگاری که معصومیت نابود شده است دوست دارد.
«پسا مدرنیسم» می‌تواند نوعی واکنش به مدرنیسم سال‌های پس از جنگ جهانی دوم از قبیل زیر پا نهادن حقوق بشر و یا واکنشی به رویدادهای برجسته پس از جنگ سرد به حساب آید. هر چند به دشواری می‌توان پاسخ داد که پسا مدرنیسم از چه زمانی آغاز شد. شاید سال1941 که دو اسطوره ادبیات مدرن یعنی جیمز جویس ایرلندی و ویرجینیا وولف از دنیا رفتند را بتوان سال پایان مدرنیسم و آستانه تقریبی آغاز پسامدرنیسم ادبی دانست. هر چند در میان نویسندگان و منتقدان ادبی درباره نقطه شروع نگارش یک اثر پسامدرنیستی اختلاف نظر باشد. به عنوان مثال «کیت هیوم» رمان «سومین پلیس» نوشته «فلن اوبراین» را که در دهه70 میلادی منتشر شد، نخستین اثر پسامدرنیستی می‌داند. کتاب «داستان پسامدرنیستی» تلاش می‌کند تفاوت‌های داستان پسامدرن را با داستان مدرن برای مخاطب تبیین نماید و نویسنده در این راستا مطالب مربوط به شعر و حتی نمایش را بی آنکه خللی در بحث اصلی به وجود بیاورد، کنار نهاده و حتی معتقد است این کار را برای احترام به زیرکی خواننده کتاب انجام داده است.